ECLI:NL:RBROT:2018:3010

• Datum uitspraak: 16 maart 2018
• Publicatiedatum: 16 april 2018
• Zaaknummer: C/10/543351 / FT EA 18/135
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Insolventierecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: F. Damsteegt-Molier
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing van het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling wegens gebrek aan goede trouw en onterecht ontvangen kinderopvangtoeslag

In deze zaak heeft verzoekster op 18 januari 2018 een verzoekschrift ingediend tot toepassing van de schuldsaneringsregeling. Tijdens de zitting op 9 maart 2018 is verzoekster gehoord. De rechtbank heeft vastgesteld dat verzoekster inkomsten ontvangt uit een Participatiewet-uitkering en dat haar schuldenlast bedraagt € 31.043,85. De rechtbank oordeelt dat het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling alleen kan worden toegewezen als verzoekster in de vijf jaar voorafgaand aan de indiening van het verzoekschrift te goeder trouw is geweest met betrekking tot het ontstaan of onbetaald laten van haar schulden. De rechtbank komt tot de conclusie dat dit in dit geval niet aannemelijk is.

Verzoekster heeft een aanzienlijke schuld aan de Belastingdienst, waarvan het grootste deel voortkomt uit ten onrechte ontvangen kinderopvangtoeslag in de jaren 2012 tot en met 2014. Verzoekster heeft verklaard dat deze schuld is ontstaan omdat zij op aanraden van een kennis kinderopvangtoeslag heeft aangevraagd, terwijl haar kind geen gebruik maakte van de kinderopvang. De rechtbank benadrukt dat het de verantwoordelijkheid van verzoekster is om geen toeslagen aan te vragen waar zij geen recht op heeft en om zich goed te informeren. Bovendien heeft verzoekster niet gereageerd op herhaalde verzoeken van de Belastingdienst om informatie, waardoor de situatie van onterecht ontvangen toeslagen onnodig is voortgeduurd.

De rechtbank concludeert dat verzoekster niet aan de vereisten voor goede trouw voldoet, en dat er geen feiten of omstandigheden zijn die toelating tot de schuldsaneringsregeling rechtvaardigen. Ondanks dat verzoekster momenteel Nederlandse les volgt en een traject bij de gemeente Rotterdam om haar arbeidsmogelijkheden te vergroten, is dit onvoldoende om haar verzoek te honoreren. De rechtbank wijst het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling af, en merkt op dat dit niet betekent dat er geen andere redenen zijn voor de afwijzing.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team insolventie

afwijzing toepassing schuldsaneringsregeling

rekestnummer: [nummer]

uitspraakdatum: 16 maart 2018

[naam] ,

[adres]

[woonplaats] ,

verzoekster.

1. De procedure

Verzoekster heeft op 18 januari 2018 een verzoekschrift met bijlagen ingediend tot toepassing van de schuldsaneringsregeling. Verzoekster is gehoord ter terechtzitting van

9 maart 2018.

2. De feiten

Verzoekster ontvangt inkomsten uit Participatiewet-uitkering. De schuldenlast bedraagt volgens de verklaring als bedoeld in artikel 285 Faillissementswet € 31.043,85.

3. De beoordeling

Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling wordt slechts toegewezen als, onder andere, voldoende aannemelijk is dat verzoekster ten aanzien van het ontstaan of onbetaald laten van haar schulden in de vijf jaar voorafgaand aan de dag waarop het verzoekschrift is ingediend, te goeder trouw is geweest. De rechtbank oordeelt dat dit in het voorliggende geval niet aannemelijk is.

De goede trouw is een gedragsmaatstaf waaraan een verzoeker dient te voldoen. Bij de beoordeling daarvan kan de rechter rekening houden met alle omstandigheden, zoals de aard en de omvang van de vorderingen, het tijdstip waarop de schulden zijn ontstaan, de mate waarin de verzoeker kan worden verweten dat de schulden zijn ontstaan en/of onbetaald gelaten, het gedrag van verzoeker voor wat betreft zijn inspanningen de schulden te voldoen of acties zijnerzijds om verhaal door de schuldeisers juist te frustreren en dergelijke.

Verzoekster heeft een schuld aan de Belastingdienst van in totaal € 29.947,00. Volgens het overzicht van de Belastingdienst van 6 september 2017 heeft deze schuld voor het overgrote deel, namelijk voor een bedrag van € 28.019,00, betrekking op ten onrechte ontvangen kinderopvangtoeslag in de jaren 2012 tot en met 2014. Verzoekster heeft verklaard dat deze schuld is ontstaan omdat zij, toen zij in Nederland kwam wonen, op aanraden van een kennis kinderopvangtoeslag heeft aangevraagd, terwijl haar kind geen gebruik maakte van de kinderopvang. Het is de verantwoordelijkheid van verzoekster geen toeslagen aan te vragen waar zij geen recht op heeft en om zich in dat kader goed te informeren en niet af te gaan op wat een kennis daarover zegt. Dat geldt ook in het geval, zoals hier, verzoekster de Nederlandse taal niet machtig is. Daar komt bij dat de Belastingdienst herhaaldelijk heeft verzocht om informatie met betrekking tot de kinderopvang, en verzoekster die informatie niet heeft verstrekt. Aldus heeft zij de situatie waarin zij ten onrechte kinderopvangtoeslag ontving onnodig lang laten voortduren. De toeslag is zelfs nog voor een groot gedeelte betaald in de periode dat verzoekster weer in de Dominicaanse Republiek woonde (van mei 2013 tot en met juli 2014). Aldus is deze schuld niet te goeder trouw ontstaan althans onbetaald gelaten.

Datzelfde geldt voor de schuld aan de Belastingdienst wegens inkomstenbelasting 2014 en ten onrechte ontvangen zorgtoeslag in 2014. Het is de verantwoordelijkheid van verzoekster om ervoor te zorgen dat de Belastingdienst juist en volledig is geïnformeerd; verzoekster heeft dat niet gedaan.

Feiten of omstandigheden die – ondanks het ontbreken van de goede trouw – toelating rechtvaardigen zijn niet voldoende aannemelijk geworden. Verzoekster heeft geen betaalde baan en ook in het verleden (sinds zij in Nederland woont) geen betaalde baan gehad. Het is positief dat verzoekster nu Nederlandse les heeft en een traject volgt bij de gemeente Rotterdam om haar arbeidsmogelijkheden te vergroten, maar dat is onvoldoende om toelating tot de schuldsaneringsregeling te rechtvaardigen. Het feit dat, zoals verzoekster heeft verklaard, zij in 2016 korte tijd € 100 per maand aan de Belastingdienst heeft betaald is eveneens onvoldoende.

Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling zal daarom worden afgewezen.

Volledigheidshalve wordt opgemerkt dat dit niet betekent dat er geen andere feiten of omstandigheden zijn die eveneens tot afwijzing van het verzoek dienen te leiden.

4. De beslissing

De rechtbank:

- wijst het verzoek af.

Dit vonnis is gewezen door mr. F. Damsteegt-Molier, rechter, en in aanwezigheid van

A. Timmer, griffier, in het openbaar uitgesproken op 16 maart 2018. ^[1]

De griffier is buiten staat dit

vonnis mede te ondertekenen.

Voetnoten

1.