ECLI:NL:RBROT:2018:1475

• Datum uitspraak: 2 februari 2018
• Publicatiedatum: 27 februari 2018
• Zaaknummer: 10/710245-17
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: A.A. Kalk; M. Smit; G.P. van de Beek
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Medeplegen van diefstal met bedreiging en voorhanden hebben van een vuurwapen

Op 2 februari 2018 heeft de Rechtbank Rotterdam uitspraak gedaan in de zaak tegen de verdachte, die beschuldigd werd van het medeplegen van diefstal met bedreiging met een vuurwapen en het voorhanden hebben van een vuurwapen. De feiten vonden plaats op 10 augustus 2017 te Spijkenisse, waar de verdachte samen met medeverdachten een beroving heeft gepleegd. De aangever, die mobiele telefoons wilde verkopen, werd bedreigd met een vuurwapen tijdens de transactie. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte en zijn medeverdachten de aangever onder schot hielden en de mobiele telefoons en een geldscanner hebben gestolen. De verdachte ontkende de feiten en stelde dat er sprake was van een koopovereenkomst, maar de rechtbank achtte de verklaringen van de aangever betrouwbaar, ondersteund door objectieve gegevens zoals camerabeelden. De rechtbank oordeelde dat de verdachte samen met de medeverdachten heeft samengewerkt en dat de bedreiging met het vuurwapen de diefstal vergemakkelijkte. De verdachte werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van 30 maanden en moest een schadevergoeding betalen aan de benadeelde partij. De rechtbank weigerde de verweren van de verdediging en achtte de verdachte strafbaar voor de bewezen feiten.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 2

Parketnummer: 10/710245-17

Datum uitspraak: 2 februari 2018

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte:

[naam verdachte] ,

geboren op [geboortedatum verdachte] te [geboorteplaats verdachte] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres:

[adres verdachte] , [woonplaats verdachte] ,

uit anderen hoofde gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting Zuid West, De Dordste Poorten, te Dordrecht,

raadsman mr. R.A.L.F. Frijns, advocaat te Rotterdam.

1. Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 19 januari 2018.

2. Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

3. Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. L.C. Visser heeft gevorderd:

• bewezenverklaring van het onder 1 primair, 2 en 3 ten laste gelegde;
• veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden met aftrek van het voorarrest;
• toewijzing van de vordering van de benadeelde partij [naam benadeelde] tot een bedrag van 1.811,54 euro, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel en te vermeerderen met de wettelijke rente.

4. Waardering van het bewijs

4.1.

Bewijswaardering feiten 1 en 2

4.1.1.

Standpunt verdediging

De verdachte heeft ontkend de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten te hebben gepleegd. Hij heeft zich op het standpunt gesteld dat er een koopovereenkomst heeft plaatsgevonden en dat er geen sprake is geweest van een beroving. Daarnaast heeft de verdachte verklaard dat hij geen wetenschap had van het vuurwapen. De raadsman heeft bepleit de verdachte van het ten laste gelegde vrij te spreken, nu de verklaring van de aangever onbetrouwbaar is en geen steun vindt in andere bewijsmiddelen. Daarnaast had volgens de raadsman de verdachte geen weet van het vuurwapen en kan op grond van het feit dat het vuurwapen in de auto van de verdachte is aangetroffen niet worden bewezen dat de verdachte zich bewust is geweest van de aanwezigheid van dat vuurwapen.

4.1.2.

Beoordeling feiten 1 en 2

Op grond van de bewijsmiddelen en hetgeen ter zitting is vastgesteld, is vast komen te staan dat de verdachte samen met de medeverdachten [naam medeverdachte 1] en [naam medeverdachte 2] op 10 augustus 2017 van Rotterdam naar de [straatnaam] te Spijkenisse, gemeente Nissewaard, zijn gereden in een witte Renault Clio. De verdachte had daar met de aangever afgesproken omdat hij enkele mobiele telefoons wilde kopen. [naam medeverdachte 2] heeft die dag als chauffeur opgetreden.

Tijdens de eerste ontmoeting met de aangever is de verdachte in de auto van de aangever gestapt. Na een kort gesprek is de aangever weggereden om vervolgens terug te keren met de overige mobiele telefoons. Tijdens de tweede ontmoeting is de verdachte in de auto van de aangever geweest. De verdachte heeft vervolgens de blauwe Nike sporttas van de aangever, met daarin de mobiele telefoons, in de kofferbak van de Renault Clio gezet. Daarna is hij ingestapt aan de bijrijderszijde van de Renault Clio en zijn de verdachten weggereden.

De aangever heeft zeer kort daarna, om 14:27 uur, met de politie gebeld en gemeld dat er een beroving heeft plaatsgevonden waarbij hij bedreigd is met een wapen. De verbalisanten hebben omstreeks 14:30 uur de auto van de verdachte gesignaleerd. Doordat [naam medeverdachte 2] het stopteken negeerde, vond er een achtervolging plaats. De verdachten zijn klemgereden en enkele minuten later aangehouden.

Een koop of een beroving?

Over hetgeen is voorgevallen tijdens de tweede ontmoeting lopen de verklaringen uiteen.

Alle verdachten hebben zich tegenover de politie op hun zwijgrecht beroepen. Tijdens de behandeling ter zitting hebben de verdachten eensluidend verklaard dat er geen sprake is geweest van een beroving, maar dat de verdachte de tien mobiele telefoons van de aangever heeft gekocht. [naam medeverdachte 2] en de verdachte hebben verklaard dat zij het stopteken hebben genegeerd, omdat zij wisten dat de politie de verdachte zocht vanwege het verijdelen van een lopend elektronisch toezicht.

De aangever heeft op diezelfde dag omstreeks 14:27 uur aangifte gedaan bij de politie. Hij verklaarde dat tijdens de tweede ontmoeting eerst de verdachte in zijn auto is gestapt en dat [naam medeverdachte 1] vervolgens de plaats van de verdachte in de auto heeft ingenomen. De verdachte ging naast de auto staan. Terwijl [naam medeverdachte 1] hem bedreigde met het wapen, heeft de verdachte zijn portier geopend en de blauwe Nike sporttas met de mobiele telefoons van het merk Samsung Galaxy S8+ van zijn schoot gepakt. [naam medeverdachte 1] heeft de geldscanner van de aangever gepakt. De aangever hoorde [naam medeverdachte 1] zeggen: "Als je ons achterna komt of als je de politie belt dan schiet ik!". De aangever heeft vervolgens gezien dat [naam medeverdachte 1] plaatsnam op de achterbank van de Renault Clio. De verdachte nam plaats op de bijrijdersstoel van deze auto. Vervolgens reden de verdachten weg en heeft hij de politie gebeld.

De rechtbank acht de verklaringen van de aangever betrouwbaar, nu daarvoor steun is te vinden in objectieve gegevens zoals de in het dossier beschreven camerabeelden en het gegeven dat diens verklaring is afgelegd zeer kort na het gebeuren. Voorts vinden deze verklaringen steun in de bevindingen van de politie, zoals deze zijn gedaan na de aanhouding waarbij de verdachte door de politie op de bijrijdersstoel in de Renault Clio is aangetroffen en waarbij is vermeld dat de door de aangever vermelde goederen en het vuurwapen in deze auto zijn aangetroffen.

De aangever heeft ook een gedetailleerde omschrijving van het vuurwapen gegeven, te weten een zwart vuurwapen met een veiligheidspal aan de linkerzijde nabij de loop. Het vuurwapen dat in de auto is aangetroffen voldoet aan de door de aangever gegeven beschrijving.

In tegenstelling tot de aangever, kunnen de verdachten geen verklaring geven voor het feit waarom de aangever de politie zou hebben gebeld om aan te geven dat sprake zou zijn van een beroving, terwijl er gewoon sprake was van een koop –verkoop. Evenmin hebben zij een verklaring kunnen geven voor het aantreffen van het vuurwapen in hun auto. Zij hebben gedurende het gehele politieonderzoek gebruik gemaakt van hun zwijgrecht. Eerst op de terechtzitting hebben zij verklaard dat zij dit vuurwapen niet hebben gezien. Dit terwijl het vuurwapen in de auto is aangetroffen.

De rechtbank heeft in het dossier geen feiten of omstandigheden aangetroffen op grond waarvan kan worden vastgesteld dat de beroving door de aangever zelf in scène zou zijn gezet. Daarnaast acht de rechtbank de verklaringen van de verdachten onbetrouwbaar. Zo zou onverwacht de geldscanner onderdeel van de koop zijn geworden – aldus de verklaring ter zitting van de verdachte – omdat de aangever niet het wisselgeld van 200 euro zou hebben kunnen betalen. De verdachten hebben, in tegenstelling tot de aangever, met deze verklaringen gewacht tot aan de terechtzitting bij de rechtbank en daarmee de kans gehad om de verhalen op elkaar af te stemmen. Hiermee heeft de verdachte op een te laat moment en daardoor niet langer verifieerbaar een verklaring afgelegd, die de rechtbank dan ook terzijde schuift.

De verdachte heeft bij dit alles in nauw verband en in bewust overleg met [naam medeverdachte 1] samengewerkt. Beiden hebben tijdens beide ontmoetingen op die dag en plaats met aangever tezamen gesproken. [naam medeverdachte 1] heeft de aangever onder schot gehouden, terwijl de verdachte de tas met de telefoons van de schoot van de aangever griste. Vervolgens heeft [naam medeverdachte 1] de aangever onder schot gehouden en de geldscanner gepakt. Dit terwijl de verdachte terugliep naar hun eigen auto. Voorts heeft [naam medeverdachte 1] – de aangever nog steeds onder schot houdend – de aangever gezegd te zullen schieten wanneer de aangever hen zou achterna komen of de politie zou bellen. Vervolgens is [naam medeverdachte 1] zelf ook naar de Renault Clio gelopen en is achterin de auto ingestapt.

Conclusie

Uit het voorgaande vloeit voort dat de verdachte tezamen en in vereniging met [naam medeverdachte 1] toen en daar een met patronen geladen vuurwapen voorhanden heeft gehad
[ feit 2] . Hiermee is de aangever bedreigd en is de aangever van een tas met tien mobiele telefoons en een geldscanner beroofd. De bedreiging met het vuurwapen heeft plaatsgevonden om zo deze beroving gemakkelijk te maken en de vlucht mogelijk te maken
[feit 1] .

De verweren van de raadsman worden derhalve verworpen.

4.2.

Bewijswaardering feit 3

4.2.1.

Standpunt verdediging

De raadsman heeft bepleit de verdachte vrij te spreken van de diefstal van de auto, nu de verdachte met toestemming van aangeefster - toentertijd zijn vriendin - de auto in zijn bezit heeft gekregen. De aangeefster zou volgens de raadsman om verzekeringstechnische redenen na het voorval aangifte hebben gedaan van diefstal en de verdachte zou de diefstal bij de politie hebben bekend om de aangeefster te helpen.

4.2.2.

Beoordeling

De rechtbank acht op grond van de aangifte van [naam ex-vriendin verdachte] en de bekennende verklaring van de verdachte afgelegd tegenover de politie wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 3 ten laste gelegde diefstal heeft gepleegd.

De latere stelling van de verdediging, dat de aangeefster om andere redenen een valse aangifte zou hebben gedaan, is niet aannemelijk geworden. De rechtbank acht de aangifte van [naam ex-vriendin verdachte] geloofwaardig en betrouwbaar.

Het verweer van de raadsman wordt verworpen.

4.3.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

1.

hij op 10 augustus 2017 te Spijkenisse, gemeente Nissewaard, tezamen en in vereniging met een ander met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen 10 mobiele telefoons (merk/type Samsung Galaxy S8+) en een valsgelddetector (merk/type Safescauni 155), toebehorende aan [naam slachtoffer] , welke diefstal werd vergezeld van bedreiging met geweld tegen die [naam slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf en/of aan (een) andere deelnemer(s) van voormeld misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, welke bedreiging met geweld bestond(en) uit het

- tonen en/of voorhouden van een vuurwapen, en richten van dit vuurwapen, op die [naam slachtoffer] en

- toevoegen van de woorden: "Als je wat probeert schiet ik" en "Als je ons achterna komt, of als je de politie belt, dan schiet ik",

artikel 310 Wetboek van Strafrecht

artikel 312 lid 2 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht

2.

hij op 10 augustus 2017 te Spijkenisse, gemeente Nissewaard, tezamen en in vereniging met een ander, een wapen als bedoeld in art. 2 lid 1 Categorie III onder 1° van de Wet wapens en munitie, te weten een vuurwapen in de zin van artikel 1, onder 3o van die wet in de vorm van een pistool van het merk IMI, type Jericho 941, kaliber 9x19 PARA en

munitie in de zin van art. 1 onder 4o van de Wet wapens en munitie, te weten munitie als bedoeld in art. 2 lid 2 van die wet, van de Categorie III, te weten twaalf kogelpatronen, kaliber 9mm LUGER, voorhanden heeft gehad;

3.

hij in de periode van 9 augustus 2017 tot en met 10 augustus 2017 te Rozenburg, gemeente Rotterdam, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een personenauto (merk/type Renault Clio) met kenteken [kentekennummer] , toebehorende aan [naam leasemaatschappij] zulks nadat hij, verdachte, die weg te nemen personenauto onder zijn bereik had gebracht door gebruikmaking van een valse sleutel, te weten een sleutel tot welk gebruik hij, verdachte, niet gerechtigd was.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet (ook) daarvan worden vrijgesproken.

5. Strafbaarheid feiten

De bewezen feiten leveren op:

1:

diefstal, vergezeld van bedreiging met geweld tegen personen, gepleegd met het oogmerk om die diefstal gemakkelijk te maken/ bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf of andere deelnemer van het misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen ;

2:

medeplegen van handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie en het feit begaan met betrekking tot een vuurwapen van categorie III, alsmede

handelen in strijd met artikel 26, eerste lid, van de Wet wapens en munitie ;

3:

diefstal waarbij de schuldige het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van valse sleutels .

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. De feiten zijn dus strafbaar.

6. Strafbaarheid verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit. De verdachte is dus strafbaar.

7. Motivering straf

De straf die aan de verdachte wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder de feiten zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

De verdachte heeft zich op 10 augustus 2017 schuldig gemaakt aan een drietal feiten. Hij heeft de auto van zijn toenmalige vriendin gestolen en is daarmee naar Spijkenisse gereden waar hij zich - samen met medeverdachte [naam medeverdachte 1] - schuldig heeft gemaakt aan een diefstal waarbij zij het slachtoffer hebben bedreigd met een vuurwapen. De verdachte heeft door aldus te handelen naast schade, overlast en angst bij het slachtoffer [naam slachtoffer] , ook onrust in de samenleving teweeg gebracht. De verdachte is aan deze gevolgen voorbij gegaan en heeft enkel oog gehad voor zijn eigen financieel gewin. Daarnaast brengt ook het ongecontroleerd wapenbezit een onaanvaardbaar risico voor de veiligheid van personen met zich mee. De rechtbank rekent het de verdachte voorts aan dat hij voornoemde strafbare feiten heeft gepleegd, terwijl hij voorwaardelijk in vrijheid was gesteld. Hij heeft tijdens het proefverlof zijn enkelband doorgeknipt en bovengenoemde feiten gepleegd.

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 4 januari 2018, waaruit blijkt dat de verdachte eerder is veroordeeld voor (soortgelijke) strafbare feiten. Die veroordelingen hebben verdachte er kennelijk niet van weerhouden opnieuw strafbare feiten te plegen.

Ook heeft de rechtbank acht geslagen op hetgeen de verdachte en zijn raadsman ter terechtzitting bij de rechtbank omtrent de persoonlijke omstandigheden van de verdachte naar voren hebben gebracht.

Gelet op al hetgeen hiervoor is overwogen - in onderling verband bezien - is de rechtbank van oordeel dat de door de officier van justitie gevorderde straf, te weten een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf voor de duur van 30 maanden, uit een oogpunt van normhandhaving, passend en geboden is. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd.

8. Vordering benadeelde partij

Als benadeelde partij heeft zich in het geding gevoegd [naam benadeelde] ter zake van het onder 1 ten laste gelegde feit. De benadeelde partij vordert een vergoeding van € 163,23 aan materiële schade en een vergoeding van € 1800,- aan immateriële schade.

8.1.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vordering deels toegewezen dient te worden tot een vergoeding van € 11,54 aan materiële schade en een vergoeding van

€ 1.800,- aan immateriële schade. Voor het overige deel dient de benadeelde partij niet-ontvankelijk te worden verklaard. Voorts verzoekt de officier van justitie het bedrag te verhogen met de wettelijke rente en daarbij de schadevergoedingsmaatregel op te leggen aan de verdachte.

8.2.

Standpunt verdediging

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, omdat de verdachte vrijgesproken dient te worden van het ten laste gelegde feit.

8.3.

Beoordeling

Omdat is komen vast te staan dat aan de benadeelde partij door het onder 1 bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks materiële schade is toegebracht en de vordering genoegzaam is onderbouwd, zal deze worden toegewezen tot een bedrag van 11,54 euro. Het bedrag dat de benadeelde partij vordert ten aanzien van de valsgelddetector en de blauwe Nike sporttas zal worden afgewezen, nu deze goederen door het openbaar ministerie in beslag zijn genomen en zullen worden teruggegeven, zodat deze niet als schadeposten aangemerkt kunnen worden.

Tevens is vast komen te staan dat aan de benadeelde partij door het onder 1 bewezen verklaarde feit, rechtstreeks immateriële schade is toegebracht. Die schade zal naar maatstaven van billijkheid worden vastgesteld op € 500,-, zodat de vordering tot dit bedrag zal worden toegewezen. De rechtbank is van oordeel dat de nadere behandeling van het overige deel van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding zal vormen. De benadeelde partij zal daarin niet-ontvankelijk worden verklaard. Dit deel van de vordering kan derhalve slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

Omdat de verdachte het strafbare feit ter zake waarvan schadevergoeding zal worden toegekend samen met een mededader heeft gepleegd, zijn zij daarvoor ieder hoofdelijk aansprakelijk. Indien en voor zover de mededader de benadeelde partij betaalt is de verdachte in zoverre jegens de benadeelde partij van deze betalingsverplichting bevrijd.

De benadeelde partij heeft gevorderd het te vergoeden bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente. De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 10 augustus 2017.

Omdat de vordering van de benadeelde partij in overwegende mate zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken.

Tevens wordt oplegging van de hierna te noemen maatregel als bedoeld in artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht passend en geboden geacht.

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 36f, 47, 57, 311 en 312 van het Wetboek van Strafrecht en artikel 26 van Wet wapens en munitie.

10. Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

11. Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen, dat de verdachte de onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte (ook) daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 30 (dertig) maanden ;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

heft op de schorsing van de voorlopige hechtenis van de verdachte;

veroordeelt de verdachte hoofdelijk met diens mededader, des dat de een betalende de ander zal zijn bevrijd, om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam benadeelde] , te betalen een bedrag van
€ 511,54 (
zegge: vijfhonderdelf euro en vierenvijftig cent ), bestaande uit € 11,54 aan materiële schade en € 500,- aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente hierover vanaf 10 augustus 2017 tot aan de dag der algehele voldoening;

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in het resterende deel van de gevorderde immateriële schade;

bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

wijst af de door de benadeelde partij resterende deel van de gevorderde materiële schade;

veroordeelt de verdachte in de proceskosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partij begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken;

legt aan de verdachte
de maatregel tot schadevergoeding op, inhoudende de verplichting aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij te betalen
€ 511,54 (hoofdsom,
zegge: vijfhonderdelf euro en vierenvijftig cent ), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 10 augustus 2017 tot aan de dag van de algehele voldoening;

beveelt dat bij gebreke van volledige betaling en volledig verhaal van het bedrag van € 511,54 vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
10 dagen ;

toepassing van de vervangende hechtenis heft de betalingsverplichting niet op;

verstaat dat betaling aan de benadeelde partij, waaronder begrepen betaling door zijn mededader, tevens geldt als betaling aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij en omgekeerd.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. A.A. Kalk, voorzitter,

en mrs. M. Smit en G.P. van de Beek, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. S. Salah-Hashim, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op 2 februari 2018.

De voorzitter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

1.

hij op of omstreeks 10 augustus 2017 te Spijkenisse, gemeente Nissewaard, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen 10, althans 1 of meer mobiele telefoons (merk/type Samsung Galaxy S8+) en/of een valsgelddetector (merk/type Safescauni 155), in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [naam slachtoffer] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), welke diefstal werd voorafgegaan en/of vergezeld en/of gevolgd van geweld en/of bedreiging met geweld tegen die [naam slachtoffer] , gepleegd met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden en/of gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf en/of aan (een) andere deelnemer(s) van voormeld misdrijf hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van het gestolene te verzekeren,

welk geweld en/of welke bedreiging met geweld bestond(en) uit het

- tonen en/of voorhouden van een vuurwapen, althans van een op een vuurwapen gelijkend voorwerp en/of richten van dit vuurwapen, althans dit op een vuurwapen gelijkend voorwerp op die [naam slachtoffer] en/of

- toevoegen van de woorden: "Als je wat probeert schiet ik" en/of "Als je ons achterna komt, of als je de politie belt, dan schiet ik", althans (telkens) woorden van gelijke aard en/of strekking;

artikel 310 Wetboek van Strafrecht

artikel 312 lid 2 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht

2.

hij op of omstreeks 10 augustus 2017 te Spijkenisse, gemeente Nissewaard,

tezamen en in vereniging met een ander, althans alleen, (een) wapen(s) als bedoeld in art. 2 lid 1 Categorie III onder 1° van de Wet wapens en munitie, te weten een vuurwapen in de zin van artikel 1, onder 3o van die wet in de vorm van een pistool van het merk IMI, type Jericho 941, kaliber 9x19 PARA en/of

munitie in de zin van art. 1 onder 4o van de Wet wapens en munitie, te weten munitie als bedoeld in art. 2 lid 2 van die wet, van de Categorie III, te weten twaalf kogelpatronen, kaliber 9mm LUGER, voorhanden heeft gehad.

artikel 26 lid 1 Wet wapens en munitie

3.

hij in of omstreeks de periode van 9 augustus 2017 tot en met 10 augustus 2017 te Rozenburg, gemeente Rotterdam, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening heeft weggenomen een personenauto (merk/type Renault Clio) met kenteken [kentekennummer] , in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [naam leasemaatschappij] en/of [naam ex-vriendin verdachte] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan hen, verdachte, zulks nadat hij, verdachte, die weg te nemen personenauto onder zijn bereik had gebracht door gebruikmaking van een valse sleutel, te weten een sleutel tot welk gebruik hij, verdachte, niet gerechtigd was.

artikel 310 Wetboek van Strafrecht

artikel 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht