ECLI:NL:RBROT:2015:5053

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 2

Parketnummer: 10/651007-15

Datum uitspraak: 17 juli 2015

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum],

ten tijde van het onderzoek op de terechtzitting preventief gedetineerd in de penitentiaire inrichting Krimpen aan den IJssel, raadsman mr. R.J. van Eenennaam, advocaat te ’s‑Gravenhage.

1.Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzitting van 3 juli 2015.

2.Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

3.Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. D. van Hout heeft gevorderd:

bewezenverklaring van het primair ten laste gelegde;
veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 48 maanden met aftrek van voorarrest, waarvan 6 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar;
dadelijke uitvoerbaarheid van de algemene voorwaarden.

4.Waardering van het bewijs

4.1.

Standpunt verdediging

Aangevoerd is dat de processen-verbaal van verhoor van de verdachte van 28 januari 2015 en 29 januari 2015 van het bewijs moeten worden uitgesloten, omdat:
- de verdachte geen consultatiebijstand heeft gehad van zijn voorkeursraadsman;
- de verdachte geen rechtsbijstand tijdens deze verhoren gehad heeft;
- het verhoor van 29 januari 2015 niet auditief is geregistreerd.

Na uitsluiting van deze processen-verbaal, resteert onvoldoende wettig en overtuigend

bewijs voor betrokkenheid van de verdachte bij de tenlastegelegde brandstichting zodat

vrijspraak dient te volgen.

Subsidiair is aangevoerd dat de verdachte niet als medepleger maar als medeplichtige

aangemerkt zou moeten worden.

4.2.

Beoordeling

4.2.1.

Uitsluiting van processen-verbaal van verhoor

Ten aanzien van het verweer van de raadsman met betrekking tot het uitsluiten van de processen-verbaal van verhoor van de verdachte, oordeelt de rechtbank als volgt.

4.2.1.1.
Bijstand door de juiste advocaat

Het recht op een eerlijke behandeling van de zaak, beschermd in artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM), brengt met zich dat een aangehouden verdachte vóór aanvang van het eerste verhoor dient te worden gewezen op zijn recht op raadpleging van een advocaat (Europees Hof voor de Rechten van de Mens 27 november 2008 (ECLI:NL:XX:2008:BH0402, Salduz) en 11 december 2008 (ECLI:NL:XX:2008:BH0404, Panovits), Hoge Raad 30 juni 2009 (ECLI:NL:HR:2009:BH3079)). Behoudens het geval dat een verdachte uitdrukkelijk dan wel stilzwijgend, doch in elk geval ondubbelzinnig, afstand heeft gedaan van dat recht, dan wel bij het bestaan van dwingende redenen, zal hem binnen de grenzen van het redelijke de gelegenheid moeten worden geboden dat recht te verwezenlijken.

Aan dit zogenaamde consultatierecht is door het openbaar ministerie met ingang van april 2010 invulling gegeven in de Aanwijzing rechtsbijstand politieverhoor van het College van procureurs-generaal (2010A007, verder: de Aanwijzing rechtsbijstand). Blijkens het proces-verbaal van aanhouding heeft de politie de zaak van de verdachte aangemerkt als een in de Aanwijzing rechtsbijstand gecategoriseerde B-zaak.

De Aanwijzing rechtsbijstand bevat voor zover relevant de volgende voorschriften.

“De komst van de raadsman

Bij A- en B-zaken zorgen, onder verantwoordelijkheid van de Raad voor Rechtsbijstand, de piketcentrales ervoor dat raadslieden worden opgeroepen om consultatiebijstand te verlenen. Indien de komst van een raadsman voor het verlenen van consultatiebijstand gewenst is, meldt de politie dit dan ook zo spoedig mogelijk na de aanhouding van de verdachte aan de piketcentrale. De politie legt het tijdstip van de melding aan de piketcentrale vast in een proces-verbaal. De raadsman dient vervolgens binnen twee uur nadat de melding aan de piketcentrale heeft plaatsgevonden, op het politiebureau aanwezig te zijn om de verdachte consultatiebijstand te verlenen.

(…)

Als de verdachte in A- en B-zaken consultatiebijstand wil ontvangen van een gekozen en door hemzelf betaalde raadsman, meldt de politie dat aan die raadsman. De politie kan dat slechts doen als de verdachte over voldoende gegevens beschikt om die raadsman te kunnen bereiken.”

Vast staat dat de verdachte zich op 28 januari 2015 om 04.15 uur vrijwillig heeft gemeld op het politiebureau te Rotterdam, waarna hij is aangehouden. Volgens het proces-verbaal van aanhouding heeft verdachte verklaard dat hij een toegewezen advocaat wil consulteren.
Uit het formulier ‘verklaring optreden strafpiket’ blijkt dat de verdachte op 28 januari 2015 om 9.00 uur consultatiebijstand gehad heeft van een advocaat, mr. Van der Eerden.

De politie is vervolgens om 11.10 uur begonnen met het horen van de verdachte. Om 12.25 uur is de verdachte in verzekering gesteld.

Blijkens het formulier ‘verklaring optreden strafpiket’ heeft de verdachte na zijn inverzekeringstelling op 28 januari 2015 wederom met advocaat mr. Van der Eerden gesproken.

Op 29 januari 2015 heeft de politie de verdachte nogmaals verhoord.

De rechtbank is van oordeel dat het recht op consultatiebijstand van de verdachte is gerealiseerd. Nu de verdachte niet beschikte over een naam of andere gegevens van zijn voorkeursadvocaat, kon de politie volstaan met het melden van de gegevens van de verdachte aan de piketcentrale. Vervolgens heeft de verdachte ook daadwerkelijk voor verhoor rechtsbijstand van een (piket)advocaat gekregen. De rechtbank tekent hierbij aan dat er geen sprake is van een voor de verdachte onverwachte aanhouding, maar dat hij zichzelf bij de politie heeft gemeld. Juist in die situatie mag van de verdachte worden verwacht dat hij de gegevens van zijn advocaat in elk geval diens naam opzoekt voordat hij zich meldt.

Van een vormverzuim is naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen sprake, zodat het verweer wordt verworpen.

4.2.1.2.
Rechtsbijstand tijdens verhoor

De raadsman heeft een beroep gedaan op Richtlijn 2013/48/EU van het Europees Parlement en de Raad van 22 oktober 2013 betreffende het recht op toegang tot een advocaat in strafprocedures en in procedures ter uitvoering van een Europees aanhoudingsbevel en het recht om een derde op de hoogte te laten brengen vanaf de vrijheidsbeneming en om met derden en consulaire autoriteiten te communiceren tijdens de vrijheidsbeneming (hierna: de Richtlijn). Hij heeft bepleit dat uit de Richtlijn volgt dat een verdachte recht heeft op rechtsbijstand tijdens een verhoor.

De rechtbank verwerpt dit verweer.

De Richtlijn is in Nederland nog niet in wetgeving geïmplementeerd, maar dat hoeft ook nog niet. In artikel 15 van de Richtlijn is bepaald dat de lidstaten uiterlijk op 27 november 2016 aan de Richtlijn voldoen. Dat brengt mee dat tot die datum geen rechtstreeks werkende rechten of verplichtingen aan de inhoud van die Richtlijn kunnen worden ontleend. Reeds uit het stellen van die termijn blijkt voorts dat de Europese regelgever aanvaardt dat zich de situatie kan voordoen dat de wetgeving van een lidstaat op dit moment nog niet voldoet aan de door de Richtlijn gestelde eisen.

De door de raadsman aangehaalde jurisprudentie maakt dit niet anders. De kern van die jurisprudentie is dat gedurende de implementatietermijn van een richtlijn geen regels of werkwijzen mogen worden aangenomen of veranderd in een richting die haaks op de werking van de betreffende richtlijn staan. Ook vóór de inwerkingtreding van de Richtlijn was bijstand
tijdenshet politieverhoor geen in Nederland bestaand recht. Van een veranderde werkwijze is dus geen sprake.
De rechtbank ziet gezien het voorgaande geen aanleiding om, zoals de raadsman voorstelt, een prejudiciële vraag aan het Hof van Justitie van de Europese Unie voor te leggen.

4.2.1.3.
Ontbreken van auditieve registratie verhoor

In de Aanwijzing auditief en audiovisueel registreren van verhoren van aangevers, getuigen en verdachten (2010A018gp, verder: de Aanwijzing verhoorregistratie) geeft het College van Procureurs-Generaal aan de parketten de instructie om (voor zover hier van belang) alle verhoren van verdachten bij misdrijven die strafbaar zijn gesteld in het Wetboek van Strafrecht en waarbij sprake is van een strafbedreiging van 12 jaren of meer auditief te registreren.

De rechtbank volgt de raadsman in zijn betoog dat er sprake is van een vormverzuim zoals bedoeld in artikel 359a Wetboek van Strafvordering nu het verhoor van de verdachte van 29 januari 2015 niet auditief geregistreerd is. Omdat er sprake was van een verdenking van brandstichting met ten minste gemeen gevaar voor goederen, waarop een wettelijke strafbedreiging staat van 12 jaren, was een auditieve registratie van het verhoor aangewezen.

Anders dan de raadsman, is de rechtbank van oordeel dat dit verzuim niet tot bewijsuitsluiting van het proces-verbaal van dit bewuste verhoor leidt.

De rechtbank stelt voorop dat de wet geen gevolgen verbindt aan het, in strijd met de Aanwijzing verhoorregistratie, achterwege blijven van auditieve registratie. Het ligt op de weg van de verdediging om concreet aan te geven welke onderdelen, de verdenking betreffend, onjuist of onvolledig zijn opgenomen in het proces-verbaal. De verdediging heeft die mogelijkheid ook gehad, maar de verdachte heeft ervoor gekozen te zwijgen op de vragen die hem op de terechtzitting hierover zijn gesteld. Voorbeelden uit een ander verhoor doen niet ter zake; die zien immers op dat andere verhoor. Ook de concrete stellingen met betrekking tot mededelingen over rechtsbijstand en de zoektocht naar een raadsman doen niet ter zake, nu zij geen betrekking hebben op verdachtes verklaringen over de verdenking en daarom niet van belang zijn voor het bewijs. Omdat de verdediging niet concreet heeft aangegeven welke onderdelen van het proces-verbaal, op het feit betrekking hebbend, onjuist zijn, bestaat geen aanleiding voor het oordeel dat het proces-verbaal de verklaring van de verdachte over het feit onjuist weergeeft.

Gelet hierop is de rechtbank van oordeel dat er weliswaar sprake is van een vormverzuim, maar dat van enig nadeel voor de verdachte niet is gebleken, zodat de rechtbank volstaat met de enkele constatering hiervan.

4.2.1.4.
Conclusie met betrekking tot rechtmatigheidsverweren

De rechtbank ziet gezien het hiervoor overwogene geen aanleiding de processen-verbaal van de verhoren van de verdachte van 28 en 29 januari 2015 van het bewijs uit te sluiten.

4.2.2. (

(Mede)plegen of medeplichtigheid

Bij de beoordeling van de bewijsvraag gaat de rechtbank uit de volgende feiten.

Op 26 augustus 2014 omstreeks 01.00 uur heeft er een uitslaande brand gewoed in een woning aan de [straatnaam] te Rotterdam. Deze woning is volledig uitgebrand. Bovendien raakten belendende woningen beschadigd en zijn buurtbewoners geëvacueerd.

Uit forensisch onderzoek is gebleken dat de brand is aangestoken. In de woning zijn resten van ontbrandbare vloeistof aangetroffen. Aan de woning zijn geen sporen van braak aangetroffen.

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het de verdachte geweest is die de brand daadwerkelijk heeft aangestoken. De verklaring van de verdachte over zijn ‘beperkte’ rol acht de officier van justitie met name vanwege het korte tijdsbestek tussen het betreden van de woning door de verdachte en het ontstaan van de brand ongeloofwaardig. Om die reden komt het openbaar ministerie tot de conclusie dat sprake is van het medeplegen van brandstichting door de verdachte.

De rechtbank volgt dit standpunt niet. De verdachte heeft verklaard dat hij, op verzoek van een onbekend gebleven Turkse man, in de nacht van 26 augustus 2014 omstreeks 00.30 uur jerrycans benzine heeft neergezet in de woning aan de [straatnaam]. Ook heeft hij toen de beveiligingscamera’s van de woning onklaar gemaakt. Vervolgens heeft hij de woning verlaten, waarbij hij de achterdeur heeft open gelaten.

De verdachte heeft steeds ontkend dat hij de brand heeft aangestoken of daarbij aanwezig is geweest. De rechtbank is van oordeel dat op grond van de bewijsmiddelen in het dossier niet kan worden vastgesteld dat het de verdachte is geweest die de brand heeft aangestoken noch dat hij aanwezig is geweest bij het aansteken van de brand. De enkele omstandigheid dat er relatief weinig tijd zit tussen het betreden van de woning door de verdachte en het uitbreken van de brand, maakt dit niet anders. Uitgaande van de verklaringen van getuigen over het tijdstip van het uitbreken van de brand bleef er voldoende tijd over om de woning te verlaten en door een ander te betreden.

De rechtbank ziet voor dit scenario ook steun in het feit dat de verdachte de camera uitgeschakeld heeft. Verdachte is zelf zichtbaar op de camera voordat hij deze heeft kunnen uitschakelen. Het feit dat hij vervolgens alsnog de camera bij de ingang van de woning uitschakelt, past goed bij een scenario waarbij een nog te arriveren persoon niet zichtbaar mag zijn.

De rechtbank heeft tot slot acht geslagen op het gegeven dat de verdachte consequent heeft verklaard over zijn rol en ook naar zijn vrienden toe steeds heeft aangegeven dat hij wel in de puree zat, maar niet de brandstichter is geweest.

De rechtbank zal de verdachte dus vrijspreken van het plegen van het feit.

De rechtbank staat vervolgens voor de vraag of de verdachte uitgaande van de rol zoals door hem zelf beschreven kan worden aangemerkt als medepleger van de brandstichting.

Met betrekking hiertoe stelt de rechtbank het volgende vast.
De verdachte heeft een opdracht voor een (onbekend gebleven) medeverdachte uitgevoerd, te weten: het kopen en klaarzetten van benzine in de woning, het uitschakelen van de beveiligingscamera’s en het openlaten van de achterdeur van de woning aan de [straatnaam] te Rotterdam. Hij zou hiervoor uiteindelijk € 100,- krijgen. Aldus heeft de verdachte uitsluitend voorafgaand aan de feitelijke brandstichting een rol gespeeld. De rechtbank stelt vast dat het dossier geen bewijs biedt dat hierbij sprake was van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en (een) andere(n) en de rol van de verdachte bij de brandstichting van voldoende gewicht was om hem als medepleger aan te kunnen merken (vergelijk: Hoge Raad 2 december 2014, ECLI:NL:HR:2014:3474). De rechtbank zal de verdachte dan ook vrijspreken van het tenlastegelegde medeplegen.

Met betrekking tot de subsidiair tenlastegelegde medeplichtigheid oordeelt de rechtbank als volgt. De verdachte heeft met de door hem gepleegde voorbereidingen opzettelijk gelegenheid en middelen verschaft waardoor de brand in de woning kon worden aangestoken. Dat het opzet van de verdachte tevens gericht was op de uiteindelijke brandstichting, blijkt naar het oordeel van de rechtbank uit de verklaring van de verdachte dat hij wist dat het de bedoeling was van de opdrachtgever om brand te stichten in de woning. Hierdoor kwalificeert de rechtbank de rol van de verdachte als medeplichtig bij de brandstichting.

4.2.3.

Conclusie

Bewezen is dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan medeplichtigheid aan opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen en levensgevaar voor een ander te duchten was.

4.3.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het subsidiair ten laste gelegde heeft begaan op die wijze dat:

subsidiair

een tot op heden onbekend gebleven
anderepersoon dan hij, verdachte, op
of omstreeks26 augustus 2014 te Rotterdam, opzettelijk brand heeft gesticht in
/aaneen woning
/pand, gelegen aan de [straatnaam], immers heeft die andere persoon dan hij, verdachte, aldaar opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare

stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan, terwijl daarvan gemeen gevaar voor een of meer in die
/datwoning
/panden
/ofin een of meer belendend
(e
)perce
(e)l
(en
)l/woning
(en
)aanwezig
(e
)goed
(eren
), in elk geval gemeen gevaar voor goederenen
/ofgevaar voor
een of meer in die/dat woning/pand en/ofin een of meer belendend
(e
) perce(e)l(en)/woning
(en
)

aanwezige perso
(o)n
(en
),
in elk geval levensgevaar voor een ander of anderente duchten was;

aan welk misdrijf hij, verdachte, op of omstreeks 26 augustus 2014 te Rotterdam, toen daar medeplichtig is geweest
door opzettelijk behulpzaam te zijn bij en/ofdoor het verschaffing van gelegenheid
enmiddelen
of inlichtingentot het plegen daarvan, immers heeft hij, verdachte, flessen/jerrycans gevuld met benzine in de woning neergezet en
/ofde achterdeur van het slot gehaald en
/ofde camera van de
/hetbetreffende woning
/pandweggezet/veiliggesteld.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

5.Strafbaarheid feit

Het bewezen feit levert op:

subsidiair

medeplichtigheid aan opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is

medeplichtigheid aan opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan levensgevaar voor een ander te duchten is.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

Het feit is dus strafbaar.

6.Strafbaarheid verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit.

De verdachte is dus strafbaar.

7.Motivering straf

7.1.

Algemene overweging

De straf die aan de verdachte wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het feit is begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

7.2.

Feit waarop de straf is gebaseerd

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan medeplichtigheid aan brandstichting in een woning. Brandstichting is gelet op het gevaar dat een brand kan veroorzaken een zeer ernstig strafbaar feit. Dit geldt in het bijzonder nu het hier een rijtjeshuis betrof. Ten gevolge van de brand is dit huis onbewoonbaar geraakt en zijn de aangrenzende huizen beschadigd geraakt. De bewoners van de belendende panden zijn ook in gevaar geweest, welk gevaar is verergerd doordat de brand midden in de nacht uitbrak, terwijl de buren veelal sliepen. De rechtbank rekent dat de verdachte zwaar aan. Het is een geluk dat de gevolgen niet ernstiger zijn geweest.

7.3.

Persoonlijke omstandigheden van de verdachte

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 10 juni 2015, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten.

Stichting Jeugdbescherming & Reclassering Leger des Heils heeft een rapport over de verdachte opgemaakt, gedateerd 4 mei 2015. De rechtbank heeft acht geslagen op dit rapport.

7.4.

Conclusies van de rechtbank

Gelet op hetgeen de rechtbank hierboven heeft overwogen, komt zij tot de volgende conclusies.

Gezien de ernst van het feit kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd. De straf is lager dan de officier van justitie heeft gevorderd, omdat slechts medeplichtigheid is bewezen. Anders dan de raadsman heeft bepleit, is het opleggen van een werkstraf niet passend, gelet op de grote schade en het grote gevaar die door de brand zijn veroorzaakt. Er is evenmin aanleiding voor een voorwaardelijke strafdeel.

Alles afwegend wordt na te noemen straf passend en geboden geacht.

8.Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 48, 57 en 157 van het Wetboek van Strafrecht.

9.Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

10.Beslissing

De rechtbank:

verklaart niet bewezen, dat de verdachte het primair ten laste gelegde feit heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart bewezen, dat de verdachte het subsidiair ten laste gelegde feit, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert het hiervoor vermelde strafbare feit;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van twee jaren;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. J. van den Bos, voorzitter,

en mrs. C. Laukens en A. van Luijck, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. S. Kegreisz, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op de datum die in de kop van dit vonnis is vermeld.

De jongste rechter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

hij op of omstreeks 26 augustus 2014 te Rotterdam tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk brand heeft gesticht in/aan een woning/pand, gelegen aan de [straatnaam], immers heeft/hebben verdachte en/of (een of meer

van) zijn mededader(s) toen aldaar opzettelijk opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan en/of die/dat woning/pand geheel of gedeeltelijk is/zijn verbrand, terwijl daarvan gemeen gevaar voor een of meer in die woning, althans dat pand en/of in een of meer belendend(e) perce(e)l(en)/woning(en) aanwezige goed(eren), in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar voor een of meer in die/dat woning/pand en/of in een of meer belendend(e) perce(e)l(en)/woning(en) aanwezige perso(o)n(en), in elk geval levensgevaar voor een ander of anderen te duchten was;

art 157 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht

art 157 ahf/sub 2 Wetboek van Strafrecht

art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht

Subsidiair, voor zover het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

een tot op heden onbekend gebleven persoon dan hij, verdachte, op of omstreeks 26 augustus 2014 te Rotterdam, opzettelijk brand heeft gesticht in/aan een woning/pand, gelegen aan de [straatnaam], immers heeft die andere persoon dan hij, verdachte, aldaar opzettelijk (open) vuur in aanraking gebracht met (een) brandbare

stof(fen), ten gevolge waarvan brand is ontstaan, terwijl daarvan gemeen gevaar voor een of meer in die/dat woning/pand en/of in een of meer belendend(e) perce(e)l(en)l/woning(en) aanwezig(e) goed(eren), in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of gevaar voor een of meer in die/dat woning/pand en/of in een of meer belendend(e) perce(e)l(en)/woning(en)

aanwezige perso(o)n(en), in elk geval levensgevaar voor een ander of anderen te duchten was;

aan welk misdrijf hij, verdachte, op of omstreeks 26 augustus 2014 te Rotterdam, toen daar medeplichtig is geweest door opzettelijk behulpzaam te zijn bij en/of door het verschaffing van gelegenheid, middelen of inlichtingen tot het plegen daarvan, immers heeft hij, verdachte, flessen/jerrycans gevuld met benzine in de woning neergezet en/of de achterdeur van het slot gehaald en/of de camera van de/het betreffende woning/pand weggezet/veiliggesteld;