2.3
KLM heeft geconcludeerd tot afwijzing van de vordering en heeft daartoe het volgende gesteld.
Met [eiseres] is op 9 oktober 2002 een overeenkomst tot vervoer door de lucht van Amsterdam naar Curaçao, en weer terug, tot stand gekomen.
In het kader van een (preventieve) preflight controle door de Koninklijke Marechaussee (verder: KM) op de luchthaven Schiphol is aan KLM een negatief reisadvies ten aanzien van [eiseres] verstrekt. Volgens de KM bestond het ernstige vermoeden dat [eiseres] naar Curaçao zou gaan teneinde als drugskoerier terug te keren. Op grond van dit negatieve reisadvies heeft KLM [eiseres] de toegang tot de vlucht geweigerd. KLM toetst niet zelf en mag dit ook niet; het staat KLM niet vrij het negatieve reisadvies in de wind te slaan. KLM handelt op verlangen van justitie.
KLM is niet verantwoordelijk voor het reisadvies van de KM; ongenoegen dient zich tegen de overheid te richten, KLM staat hierbuiten. Door klachten in te dienen bij de KM kan een negatief reisadvies geredresseerd worden en KLM kan dan ook haar beslissing tot weigering aanpassen dan wel tot restitutie van de reissom overgaan. In casu is dat niet gebeurd.
Per 1 oktober 2002 heeft KLM een nieuw restitutiebeleid vastgesteld en uitgevaardigd voor geweigerde passagiers van en naar de Nederlandse Antillen. Vanaf die datum krijgen op grond van het negatieve reisadvies geweigerde passagiers geen restitutie meer van de reissom, waarbij als verzachting geldt dat
(i) geweigerde transferpassagiers overgeboekt worden naar het land van vertrek, en
(ii) passagiers met een Antilliaans paspoort en woonachtig op de Antillen niet worden geweigerd.
Dit beleid is niet alleen uitgebreid toegelicht in de media, maar KLM heeft bovendien op 1 oktober 2002 de reisbureaus, waaronder Selkam, uitvoerig geïnformeerd. Instructie is verstekt om elke passagier van en naar de Antillen over deze voorwaarden te informeren en stickervellen zijn verspreid onder de reisbureaus. Deze stickers vermelden dat ingeval van een negatief reisadvies en weigering, het ticket niet meer geldig is en de passagier niet in aanmerking komt voor restitutie door KLM; deze sticker wordt geplakt op ieder ticket voor vervoer van/naar de Antillen. Daarnaast wordt, vóór het inchecken voor de vlucht naar de Antillen vanaf Schiphol, aan elke passagier altijd een formulier uitgereikt met (uitleg van) het nieuwe beleid.
Selkam heeft bij de boeking op 9 oktober 2002 [eiseres] geïnformeerd over het nieuwe beleid van KLM en medegedeeld dat ingeval van weigering geen restitutie zou worden verleend door KLM. Verder heeft [eiseres] op Schiphol de mailing met uitleg van het nieuwe beleid ontvangen.
Een vordering uit onverschuldigde betaling kan niet slagen en voor aansprakelijkheid op grond van onrechtmatige daad zijdens KLM is onvoldoende gesteld.
Subsidiair geldt dat [eiseres] de vervoersovereenkomst heeft gesloten onder aanvaarding van het beding dat na weigering op basis van een negatief reisadvies geen teruggave van de reissom plaatsvindt. Dit beding is niet onredelijk. Het risico van weigering en niet-teruggave van de reissom is verdisconteerd in de overeenkomst.
Meer subsidiair geldt dat KLM mocht weigeren op grond van haar vervoersvoorwaarden.
Uiterst subsidiair geldt dat restitutie, onder de omstandigheden van dit geval, in strijd is met de redelijkheid en billijkheid. KLM heeft in redelijkheid mogen afgaan op het negatieve reisadvies en het is bepaald niet onredelijk dat het risico van een dergelijk advies van overheidswege niet voor rekening van KLM komt.
De vordering tot restitutie is niet boven elke twijfel verheven en kan derhalve niet worden toegewezen.
De omvang van de gevorderde reissom is onduidelijk. [eiseres] vordert tevens teruggave van de reissom van [partner]; deze treedt echter niet op als mede-eiser.
Spoedeisend belang is niet aangetoond en het is niet begrijpelijk waarom er thans sprake zou zijn van financiële nood.