Het verlengingsadvies van de reclassering en de toelichting van de deskundige ter zitting
Het rapport houdt, zakelijk weergegeven, onder meer het volgende in.
De terbeschikkinggestelde is gediagnosticeerd met een autismespectrumstoornis. Er is sprake van hoogbegaafdheid. Hij is veroordeeld voor poging tot doodslag op zijn vriendin. De terbeschikkinggestelde heeft van januari 2023 tot en met mei 2024 een klinische behandeling gevolgd bij Forensisch Psychiatrische Kliniek (FPK) Assen en Forensisch Psychiatrische Afdeling (FPA) De Boog en hij heeft deze positief afgerond. Aansluitend is de terbeschikkinggestelde na een geleidelijke opbouw weer bij zijn vriendin (tevens slachtoffer van het indexdelict) en haar kinderen gaan wonen. Het ambulante behandeltraject bij Transfore werd opgestart.
De terbeschikkinggestelde is vanuit zijn hoogbegaafdheid op intellectueel niveau in staat veel kenmerken die passen bij de autismespectrumstoornis te compenseren waardoor deze niet direct opvallen. De terbeschikkinggestelde heeft geleerd om op rationeel niveau zijn autisme te hanteren. Teneinde overprikkeling en overvraging te voorkomen heeft hij zich allerhande manieren eigen gemaakt om prikkels te structureren. Vanuit een gevoel niet begrepen, niet serieus genomen of niet gewaardeerd te worden kan hij zich gekrenkt/
verongelijkt terugtrekken. In de aanvang van verschillende behandeltrajecten is dit gedrag gezien op het moment dat er onduidelijkheid, frustratie of in de ogen van de terbeschikkinggestelde onjuistheden plaatsvonden. Ondersteuning, toelichting en ruimte was nodig om deze obstakels te kunnen overwinnen. De terbeschikkinggestelde heeft moeite met schakelen en om zich aan te passen aan veranderingen. Hij heeft tot op zekere hoogte rigide denkpatronen en kan hardnekkig vasthouden aan routines en rituelen. Soms stelt hij zich 'onwrikbaar' op ten aanzien van eenmaal ingenomen standpunten wat tot wrijving met zijn omgeving kan leiden.
Gedurende de behandeling heeft de terbeschikkinggestelde een positieve ontwikkeling laten zien. De terbeschikkinggestelde is eerder in staat om, als hij in zijn oude patroon van zich gekrenkt voelen en afsluiten terugvalt, zich hiervan bewust te zijn, het minder op te laten lopen en ergens op terug te komen. De psychotherapie heeft de terbeschikkinggestelde veel inzicht in zichzelf, in zijn eigen denken en zijn denkpatronen verschaft. Er is daarnaast geoefend met het omgaan met veranderingen en onverwachte situaties waarbij de terbeschikkinggestelde deze bespreekbaar wist te maken, zich leerde uiten en zich kwetsbaarder kon opstellen. De systeemtherapie heeft gezorgd voor een verbeterde communicatie tussen de terbeschikkinggestelde en zijn vriendin. Ook in de familiaire relaties is bij de terbeschikkinggestelde meer inzicht in en meer zicht op het perspectief van de ander gekomen, waardoor er herstel van contact met zijn familie is gekomen.
De resocialisatie laat zien dat de terbeschikkinggestelde het geleerde weet toe te passen, al valt deze fase de terbeschikkinggestelde nog zwaar. De terbeschikkinggestelde wordt, nu hij weer deel uitmaakt van het (samengestelde) gezin, geconfronteerd met veel prikkels en ervaart daaraan te moeten wennen. Hij moet zijn rol vinden en moet zich verhouden in de gezinssituaties en in andere sociale situaties. De terbeschikkinggestelde ervaart hierbij dan ook nadrukkelijker de noodzaak om rustmomenten voor zichzelf te creëren. Om rustmomenten en ruimte voor zichzelf te creëren, wordt overwogen om deels bij zijn ouders op de zolderkamer te gaan verblijven.
Het recidiverisico wordt op dit moment als laag ingeschat. Indien er onvoldoende vangnet is en met een bij verdere resocialisatie te verwachten toename van blootstelling aan stressoren, zou het risico op recidive op de langere termijn op kunnen lopen in het geval de terbeschikkinggestelde niet meer terug kan vallen op zijn rationele vaardigheden. Terugval in oude patronen is een risico. Het komend jaar wordt beoogd de coping van de terbeschikkinggestelde verder te versterken door middel van de al ingezette therapieën. Met toezicht zou binnen het huidige kader gemonitord moeten worden of dit ervoor kan zorgen dat de terbeschikkinggestelde minder snel uit evenwicht raakt bij een teveel aan stressoren. In de praktijk zal dit getoetst moeten worden en die toetsing zou binnen het huidige kader gemonitord moeten worden om mogelijke risico’s tijdig te managen. De reclassering adviseert de maatregel met een jaar te verlengen. Daarnaast wordt geadviseerd om de formulering van de voorwaarde met betrekking tot het reizen naar het buitenland te wijzigen en om de voorwaarden met betrekking tot de klinische opname te schrappen omdat deze zijn afgerond.