Uitspraak
RECHTBANK OVERIJSSEL
Team Strafrecht
Meervoudige kamer
Zittingsplaats Zwolle
Parketnummer: 08-996139-20 (P)
Datum vonnis: 15 augustus 2022.
Vonnis op tegenspraak in de zaak van de officier van justitie tegen:
de rechtspersoon [verdachte] B.V.
gevestigd op het adres [vestigingsplaats] ,
1.Het onderzoek op de terechtzitting
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van
1 augustus 2022.
De rechtbank heeft kennis genomen van de vordering van de officier van justitie,
mr. M. Lambregts, en van wat door verdachtes raadsman, mr. A.R. Maarsingh, advocaat te Deventer, naar voren is gebracht.
2.De tenlastelegging
De verdenking komt er, kort en zakelijk weergegeven, op neer dat verdachte:
Primair: samen met een ander opzettelijk onjuiste aangiften voor de omzetbelasting ten name van [verdachte] B.V. heeft ingediend over het vierde kwartaal 2018 tot en met het vierde kwartaal van 2019;
Subsidiair: samen met een ander opzettelijk aangiften voor de omzetbelasting over het vierde kwartaal 2018 tot en met het vierde kwartaal van 2019 valselijk heeft opgemaakt.
Voluit luidt de tenlastelegging aan verdachte, dat:
Primair:
zij op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 6 februari 2019 tot en met 3 februari 2020, in de gemeente(n) Apeldoorn en/of Arnhem en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer rechtsperso(o)n(en) en/of een of meer natuurlijk(e) perso(o)n(en), althans alleen, als ondernemer in de zin van de Wet op de Omzetbelasting 1968, (telkens) opzettelijk een bij de Belastingwet voorziene aangifte, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten een (digitale) aangifte voor de omzetbelasting, ten name van [verdachte] B.V. over:
het 4e kwartaal 2018, en/of
het 1e kwartaal 2019, en/of
het 2e kwartaal 2019, en/of
het 3e kwartaal 2019, en/of
het 4e kwartaal 2019,
onjuist en/of onvolledig heeft gedaan, en/of heeft laten doen, bij de Inspecteur der belastingen / de Belastingdienst, terwijl dat feit/die feiten er (telkens) toe strekte(n) dat te weinig belasting wordt geheven, tot het plegen van welke bovenomschreven strafba(a)ar(e) feit(en) verdachte (telkens) opdracht heeft gegeven, en/of aan welk(e) bovenomschreven verboden gedraging(en) verdachte feitelijke leiding heeft gegeven;
Subsidiair:
zij op een of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 6 februari 2019 tot en met 3 februari 2020, in de gemeente(n) Apeldoorn en/of Arnhem en/of Tiel en/of elders in Nederland, tezamen en in vereniging met (een) ander(en) en/of alleen, (telkens) opzettelijk een of meer, (digitale) aangifte(n) voor de omzetbelasting, op naam van [verdachte] B.V. over:
het 4e kwartaal 2018, en/of
het 1e kwartaal 2019, en/of
het 2e kwartaal 2019, en/of
het 3e kwartaal 2019, en/of
het 4e kwartaal 2019,
zijnde (telkens) (een) geschrift(en) dat/die bestemd was/waren om tot bewijs van enig feit te dienen, valselijk heeft opgemaakt en/of doen opmaken en/of laten opmaken of vervalst en/of doen vervalsen en/of laten vervalsen, immers heeft/hebben hij, verdachte, en/of zijn mededader(s) valselijk en/of in strijd met de waarheid - zakelijk weergegeven - op/in die (digitale) aangifte(n) omzetbelasting (telkens) een onjuist te betalen bedrag aan omzetbelasting en/of een onjuist bedrag aan voorbelasting opgegeven, zulks met het oogmerk om dat geschrift als echt en onvervalst te gebruiken;
De in deze tenlastelegging gebruikte termen en uitdrukkingen worden, voorzover daaraan in de Algemene wet inzake rijksbelastingen bepaalde betekenis is gegeven, geacht in dezelfde betekenis te zijn gebezigd.
3.De voorvragen
De rechtbank heeft vastgesteld dat de dagvaarding geldig is, dat zij bevoegd is tot kennisneming van deze zaak, dat de officier van justitie ontvankelijk is in de vervolging en dat er geen redenen zijn voor schorsing van de vervolging.
4.De bewijsoverwegingen
4.1
Inleiding
De onderneming [verdachte] B.V. (verdachte) werd opgericht op 22 augustus 2018 door [betrokkene 1] en [betrokkene 2] . Het vestigingsadres is [vestigingsplaats] . [1]
Medeverdachten [betrokkene 1] en [betrokkene 2] zijn beiden als bestuurder geregistreerd, en gezamenlijk bevoegd. [betrokkene 2] is volgens de gegevens van de Kamer van Koophandel ‘algemeen directeur’. [betrokkene 1] (hierna: [betrokkene 1] ) is aandeelhouder voor 99 procent; [betrokkene 2] is aandeelhouder voor 1 procent. [2]
De bedrijfsactiviteiten van de B.V. zijn: groothandel in bedrijfsmeubels, huismeubilair en (elektrotechnische) bouwinstallaties. [3] Het vestigingsadres van de B.V. is tevens het woonadres van verdachte.
Op 15 oktober 2019 heeft de Belastingdienst een bedrijfsbezoek afgelegd bij verdachte ter controle van de aangiften voor de omzetbelasting over de tijdvakken van 1 oktober 2018 tot en met 31 december 2019.
Tijdens het bezoek vertelde [betrokkene 1] dat de aangiften voor de omzetbelasting waren ingediend door het kantoor DFA. Hij vertelde verder dat hij inkocht vanuit andere landen binnen de Europese Unie - Polen, België en Duitsland -, dat er ook goederen werden geïmporteerd vanuit Turkije (voornamelijk boxsprings) en dat hij afnemers/kopers had in Nederland, België en Duitsland. [betrokkene 1] bezocht vooral beurzen in Brussel en Keulen. [4]
Op basis van de administratie en de verklaringen van [betrokkene 1] rees bij de Belastingdienst een vermoeden dat de aangiften omzetbelasting ten name van verdachte niet juist waren ingediend, reden waarom werd besloten een boekenonderzoek in te stellen.
De Belastingdienst nam begin januari 2020 telefonisch contact op met [betrokkene 1] voor het maken van een afspraak en sprak daarbij de voicemail in. [betrokkene 1] belde niet terug.
De Belastingdienst heeft op 8 januari 2020 een boekenonderzoek aangekondigd met als datum: 21 januari 2020. Op 16 januari 2020 ontving de Belastingdienst een e-mail met het bericht dat [betrokkene 1] in Duitsland in het ziekenhuis lag. Hierna deed de Belastingdienst diverse vergeefse pogingen om [betrokkene 1] te bereiken.
Op enig moment liet [betrokkene 1] telefonisch weten dat hij graag wilde dat zijn adviseur bij de afspraak voor het boekenonderzoek aanwezig zou zijn. Hij belde daarna echter niet meer terug.
Op 25 februari 2020 heeft de Belastingdienst schriftelijk aangekondigd dat op 12 maart 2020 het boekenonderzoek zou plaatsvinden. Die dag werd niemand aangetroffen op het afgesproken adres te Tiel.
[betrokkene 1] liet telefonisch weten dat zijn adviseur, de heer [naam 1] van [bedrijf] te Helmond, schriftelijk zou hebben verzocht om het onderzoek te verplaatsen. Genoemde adviseur was echter niet bereikbaar en reageerde niet op een terugbelverzoek. [5]
De heer [naam 2] van kantoor DFA heeft de Belastingdienst laten weten dat het kantoor DFA alleen de loonadministratie en de loonaangiften verzorgde. [6]
4.2
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft als zijn standpunt naar voren gebracht dat het primair ten laste gelegde feit wettig en overtuigend kan worden bewezen verklaard.
Daartoe is - onder meer - betoogd dat uit de bewijsmiddelen volgt dat bij het indienen van de ten laste gelegde aangiften voor de omzetbelasting ten name van [verdachte] B.V. bewust allerlei inkomsten niet zijn opgegeven en dat [betrokkene 1] aan dat handelen ten name van zijn B.V. feitelijke leiding heeft gegeven.
Daarbij is geen sprake geweest van medeplegen, aldus de officier van justitie.
4.3
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft ten aanzien van de bewijsbaarheid van de feiten geen verweren gevoerd.
4.4
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank is op grond van relevante feiten en omstandigheden zoals deze blijken uit de hierna weergegeven bewijsmiddelen van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte de primair ten laste gelegde feiten heeft begaan [7] .
De rechtbank overweegt daartoe het volgende.
Uit een ambtsedig opgemaakte verklaring van de Belastingdienst blijkt dat de aangiften voor de omzetbelasting ten name van verdachte ( [verdachte] B.V.) over het vierde kwartaal van 2018 en de kwartalen in het jaar 2019 digitaal zijn ingediend op respectievelijk 6 februari 2019, 18 april 2019, 29 juli 2019, 28 oktober 2019 en 3 februari 2020. De laatste twee aangiften zijn vanaf het IP adres 92.66.128.110 verzonden. [8]
Medeverdachte [betrokkene 1] , bestuurder en aldus bevoegd als vertegenwoordiger van verdachte, heeft zich tijdens de verhoren bij de Belastingdienst-FIOD bij vragen, met betrekking tot de ten laste gelegde aangiften voor de omzetbelasting voor [verdachte] B.V., zijn rol daarbij en zijn wetenschap daarover, steeds beroepen op zijn zwijgrecht.
Uit het onderzoek is gebleken dat bij het inloggen bij de Belastingdienst en het indienen van de aangiften gebruik was gemaakt van het e-mailadres: [e-mailadres] ; hetzelfde e-mailadres als het e-mailadres dat medeverdachte [betrokkene 1] bij de politie had opgegeven als contactadres.
In twee van de vijf aangiften omzetbelasting stond als naam vermeld: “ [betrokkene 1] ”, met als functie “directeur” dan wel “administrateur”. Dit was het geval bij de aangiften over het vierde kwartaal van 2018 en het derde kwartaal van 2019. Als telefoonnummer stond vermeld: [telefoonnummer] , zijnde het telefoonnummer van [betrokkene 1] . [9]
Bij drie van de vijf aangiften stond als naam vermeld: “ [betrokkene 2] ”, met als functie “directeur” en opnieuw als telefoonnummer [telefoonnummer] (in de aangiften over het eerste, tweede en vierde kwartaal van 2019). [10] Het steeds vermelde telefoonnummer bleek bij de Belastingdienst ook bekend als telefoonnummer van [betrokkene 1] bij zijn aangiften inkomstenbelasting.
De Belastingdienst heeft de bankgegevens ten name van [verdachte] B.V. ( [rekeningnummer] ) over 2018 en 2019 onderzocht. In de periode van 5 september 2018 tot en met 31 december 2019 zijn de volgende betalingen ontvangen (ontvangsten inclusief omzetbelasting):
Over het vierde kwartaal van 2018: € 380.339,33
Over het eerste kwartaal van 2019: € 514.739,87
Over het tweede kwartaal van 2019: € 386.188,29;
Over het derde kwartaal van 2019: € 561.370,55
Over het vierde kwartaal van 2019: € 594.306,45
Totaal: € 2.056.605,16 [11]
Over de periode van het laatste kwartaal van 2018 tot en met 2019 is een bedrag van in totaal € 241.508,13 overgemaakt naar Belgische bankrekeningen.
Daarnaast is in 2018 en 2019 een bedrag van in totaal € 881.210,88 overgemaakt naar Turkse bankrekeningen en een bedrag van € 206.196,94 naar Poolse bankrekeningen. [12]
Op de rekening van [verdachte] B.V. kwam over 2018 en 2019 in totaal € 509.396,-- binnen vanaf Duitse bankrekeningen. [13]
Het onderzoek wees uit dat in 2018 en 2019 door ondernemers uit andere EU-lidstaten voor respectievelijk € 196.877,-- en € 853.669,-- aan leveringen was “gelist op” (de rechtbank begrijpt: gelinkt aan) het btw- identificatienummer van verdachte, terwijl in de aangiften voor de omzetbelasting op naam van verdachte over 2018 voor slechts € 63.500,-- aan verwervingen was opgegeven en over het jaar 2019 niets. [14]
Uit het onderzoek naar de ontvangsten op genoemde bankrekening over 2018 en 2019 in samenhang bezien met de - in de aangiften opgegeven - omzet (met betrekking tot de omzet in Nederland en in het buitenland) bleek verder dat ten aanzien van 2018 sprake was van in totaal € 75.816,-- aan te weinig aangeven omzetbelasting / teveel gevorderde voorbelasting en over 2019 in totaal € 322.197,--. [15]
De Belastingdienst heeft op grond van het onderzoek vastgesteld dat de ingediende aangiften voor de omzetbelasting ten name van [verdachte] B.V. over het vierde kwartaal 2018 tot en met het vierde kwartaal 2019 onjuist zijn en dat bij het indienen van aangiften voor de omzetbelasting niet is voldaan aan de voorwaarden in verband met intracommunautaire verwervingen.
De gegevens op de onder [betrokkene 1] inbeslaggenomen telefoons, waaronder een telefoon met het nummer [telefoonnummer] , [16] zijn uitgelezen. [17]
De contacten met betrekking tot [verdachte] B.V. zijn onderzocht over de periode van
1 oktober 2018 tot 1 november 2019.
In de telefoon bleken e-mails te zijn opgeslagen in een g-mail account van [verdachte] .bv, vanaf 2 juni 2019. De e-mails over de periode van 2 juni 2019 tot en met 31 oktober 2019 zijn onderzocht.
Ook e-mails, opgeslagen in het hotmail-account [e-mailadres] zijn onderzocht, over de periode van 1 september 2018 tot en met 31 oktober 2019. [18]
Uit de inhoud van het e-mailverkeer bleek dat [betrokkene 1] degene was die sinds de oprichting van verdachte de bedrijfsvoering van de onderneming verzorgde.
[betrokkene 1] was degene die de prijsafspraken maakte. Hij regelde de in- en verkoop van goederen, hij vroeg de offertes aan en hij maakte afspraken over het personeel en de betaling van het personeel. Hij was ook degene die facturen ter attentie van verdachte ontving, die vervolgens heel kort erna werden betaald van de rekening op naam van verdachte ( [rekeningnummer] ).
De medeverdachte [betrokkene 2] heeft tijdens zijn verhoren bij de FIOD verklaard dat hij nooit aangifte voor de omzetbelasting heeft gedaan namens [verdachte] B.V. [betrokkene 2] heeft verklaard dat het wel [betrokkene 1] moet zijn geweest, die gebruik heeft gemaakt van het account van de Belastingdienst voor [verdachte] B.V. en van de bijbehorende gebruikersnaam en het wachtwoord. [betrokkene 2] kende het telefoonnummer [telefoonnummer] als het nummer van [betrokkene 1] . [betrokkene 1] gebruikte dat nummer al zolang als [betrokkene 2] hem kende, inmiddels – ten tijde van het verhoor – ongeveer vier jaar. [19]
Uit gegevens van de rekening van verdachte over 2019 blijkt dat in dat jaar een bedrag van in totaal € 32.330,-- is overgemaakt naar Turkse bankrekeningen op naam van medeverdachte [betrokkene 1] . [20]
De Belastingdienst heeft berekend dat het fiscale nadeel inzake de omzetbelasting van verdachte - [verdachte] B.V. - over 1 oktober 2018 tot en met 31 december 2019
€ 417.406,-- bedraagt. [21]
Daderschap van de rechtspersoon:
Het indienen van aangiften voor de omzetbelasting ten name van verdachte behoorde tot de activiteiten in het kader van een normale bedrijfsvoering van het bedrijf en was dienstig aan het bedrijf.
De rechtbank acht ten aanzien van de toerekening aan verdachte, [verdachte] B.V., van belang dat, zoals uit de bewijsmiddelen volgt, als hiervoor is weergegeven, [betrokkene 1] bestuurder en grootaandeelhouder was van [verdachte] B.V. en [betrokkene 1] die aangiften omzetbelasting ten name van die B.V. ook zelf heeft ingediend.
Dat volgt, naar het oordeel van de rechtbank, uit het gebruikte e-mailadres (van [betrokkene 1] ), het op de aangiften vermelde telefoonnummer van [betrokkene 1] alsook uit de verklaring van de medeverdachte [betrokkene 2] , die heeft verklaard dat hij zich nimmer heeft beziggehouden met de aangiften omzetbelasting ten name van verdachte.
Feitelijke leidinggeven:
Medeverdachte [betrokkene 1] was ten tijde van het ten laste gelegde handelen (mede-) bestuurder, (gezamenlijk) bevoegd en grootaandeelhouder van [verdachte] B.V.
Daarmee was hij zowel als formele alsook als feitelijke leidinggevende verantwoordelijk voor het doen en laten van het bedrijf.
Uit de eerder weergegeven bewijsmiddelen volgt dat [betrokkene 1] ervan op de hoogte moest zijn dat hij, als bestuurder en leidinggevende, verantwoordelijk was voor het doen van juiste aangifte omzetbelasting ten name van [verdachte] B.V. Dat [betrokkene 1] zowel formele alsook feitelijke leiding heeft gegeven aan de verboden gedragingen volgt tevens uit het feit dat hij - zoals is gebleken uit de inhoud van e-mailverkeer en chatgesprekken - in alle opzichten een sturende rol heeft gespeeld bij het handelen namens verdachte.
Het was [betrokkene 1] die zich in alle opzichten bezighield met de feitelijke, alledaagse bedrijfsvoering. Hij regelde de in- en verkoop, vroeg offertes aan, maakte prijsafspraken en ontving en betaalde de facturen. [betrokkene 1] was ook degene die de personeelszaken regelde. Hij was daarmee eindverantwoordelijk en de aangewezen persoon om zorg te dragen voor het indienen van juiste en volledige aangiften voor de omzetbelasting. Nu [betrokkene 1] dit bewust heeft nagelaten houdt de rechtbank hem, mede gelet op zijn verantwoordelijke positie, volledig verantwoordelijk voor het ten laste gelegde handelen.
Uit het voorgaande volgt naar het oordeel van de rechtbank dat het primair ten laste gelegde opzettelijk is begaan en dat de verboden gedragingen via [betrokkene 1] als feitelijke leidinggevende aan verdachte, de rechtspersoon [verdachte] B.V., kunnen worden toegerekend.
De rechtbank acht hetgeen aan verdachte ter zake deze gedragingen is ten laste gelegd wettig en overtuigend bewezen.
4.5
De bewezenverklaring
De rechtbank acht op grond van de hiervoor opgegeven bewijsmiddelen waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het primair ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat:
Primair:
zij in de periode van 6 februari 2019 tot en met 3 februari 2020 in Nederland, als ondernemer in de zin van de Wet op de Omzetbelasting 1968, telkens opzettelijk een bij de Belastingwet voorziene aangifte, als bedoeld in de Algemene wet inzake rijksbelastingen, te weten een (digitale) aangifte voor de omzetbelasting, ten name van [verdachte] B.V. over:
het 4e kwartaal 2018, en
het 1e kwartaal 2019, en
het 2e kwartaal 2019, en
het 3e kwartaal 2019, en
het 4e kwartaal 2019,
onjuist en onvolledig heeft gedaan bij de Inspecteur der belastingen / de Belastingdienst, terwijl die feiten er telkens toe strekten dat te weinig belasting wordt geheven.
De rechtbank acht niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd, zodat zij haar daarvan zal vrijspreken.
Indien in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd in de bewezenverklaring. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.
5.De strafbaarheid van het bewezen verklaarde
Het bewezen verklaarde is strafbaar gesteld in artikel 69 lid 2 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen. Het bewezen verklaarde levert op:
Primair:
het misdrijf:
opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd.
6.De strafbaarheid van verdachte
Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten. De rechtbank oordeelt daarom dat verdachte strafbaar is voor het bewezen verklaarde feit.
7.De op te leggen straf of maatregel
7.1
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het primair ten laste gelegde wordt veroordeeld tot een geldboete van € 50.000,--.
De officier van justitie acht strafverzwarend de hoogte van het fiscale benadelingsbedrag en het feit dat de belastingfraude is begaan in het kader van bedrijfsmatig handelen.
De officier van justitie heeft in het kader van de strafoplegging nog gewezen op paragraaf 25 van het Besluit bestuurlijke boeten volgens welke regeling in geval van vergrijpboeten, bij opzettelijk handelen, voor de hoogte van de boete wordt uitgegaan van een percentage van 50% van het fraudebedrag. De officier van justitie is van mening dat in onderhavige zaak in geval van oplegging van een geldboete het redelijk en passend is om uit te gaan van een percentage van 12,5% van het fiscale benadelingsbedrag (in dit geval ongeveer € 417.000,--), hetgeen in onderhavige zaak moet leiden tot een geldboete van € 50.000,--.
De officier van justitie houdt op deze wijze rekening met de straf die hij heeft gevorderd in de zaak van medeverdachte [betrokkene 1] , directeur-grootaandeelhouder van verdachte.
7.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft verzocht om bij de strafoplegging rekening te houden met het feit dat in geval van een veroordeling van zowel de natuurlijke persoon, medeverdachte [betrokkene 1] , als de rechtspersoon (verdachte) feitelijk sprake zal zijn van een dubbele strafoplegging. [betrokkene 1] zal immers als houder van 99% van de aandelen, degene zijn die feitelijk het gelag zal moeten betalen.
De raadsman heeft ook aangevoerd dat oplegging van een forse geldboete de kans op recidive juist zal verhogen. De raadsman heeft verder gewezen op lagere straffen die door rechtbanken in andere zaken met een vergelijkbaar fiscaal nadeel zijn opgelegd.
7.3
De gronden voor een straf of maatregel
Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de aard en de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en de pleegperiode zoals die uit het dossier en ter terechtzitting naar voren zijn gekomen.
De rechtbank acht daarbij het volgende van belang.
Op naam van verdachte, een rechtspersoon, zijn vijf kwartaalaangiften voor de omzetbelasting opzettelijk onjuist ingediend. Daarbij zijn bij herhaling inkomsten en verschuldigde omzetbelasting niet, althans onjuist opgegeven.
Het handelen geeft blijk van misbruik en minachting van het belastingstelsel, een stelsel van wezenlijk belang voor een goed functioneren van het financieel en economisch verkeer en de samenleving in het algemeen.
Bij de strafoplegging houdt de rechtbank rekening met de hoogte van het fiscaal benadelingsbedrag, volgens een berekening van de Belastingdienst een bedrag van
€ 417.406,-- . Bij de strafoplegging houdt de rechtbank verder rekening met het feit dat de fraude is gepleegd in het kader van een bedrijfsuitoefening.
De rechtbank houdt bij de strafoplegging verder rekening met een de verdachte betreffend uittreksel uit de justitiële documentatie van 6 juli 2022 waaruit blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld ter zake van een strafbaar feit.
De rechtbank komt, alles in samenhang bezien, tot oplegging van een geldboete, overeenkomstig de vordering van de officier van justitie.
8.De toegepaste wettelijke voorschriften
De hierna te nemen beslissing berust op het hiervoor genoemde wetsartikel. Daarnaast berust deze beslissing op artikel 9 en 57 van het Wetboek van Strafrecht.
9.De beslissing
De rechtbank:
bewezenverklaring
- verklaart bewezen dat verdachte het
primairten laste gelegde heeft begaan, zoals hierboven omschreven;
primairten laste gelegde heeft begaan, zoals hierboven omschreven;
- verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd en spreekt haar daarvan vrij;
strafbaarheid feit
- verklaart het bewezen verklaarde strafbaar;
- verklaart dat het bewezen verklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:
primair, het misdrijf:
opzettelijk een bij de belastingwet voorziene aangifte onjuist doen, terwijl het feit ertoe strekt dat te weinig belasting wordt geheven, meermalen gepleegd.
strafbaarheid verdachte
- verklaart verdachte strafbaar voor het bewezen verklaarde;
straf
- veroordeelt de verdachte tot betaling van
een geldboete van € 50.000,-- (zegge: vijftigduizend euro);
een geldboete van € 50.000,-- (zegge: vijftigduizend euro);
Dit vonnis is gewezen door mr. M. van Berlo, voorzitter, mr. M. Melaard en mr. drs. K.A. Schönbeck, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J.M. van Westerlaak, griffier, en is in het openbaar uitgesproken op 15 augustus 2022.
Buiten staat
Mr. drs. K.A. Schönbeck is niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.