ECLI:NL:RBOVE:2014:1418

• Datum uitspraak: 13 maart 2014
• Publicatiedatum: 21 maart 2014
• Zaaknummer: C/08/152149 / KG ZA 14-61
• Instantie: Rechtbank Overijssel
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Kort geding
• Rechters: A.E. Zweers
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing van geldvordering in kort geding wegens onvoldoende aannemelijkheid van de vordering en omvang

In deze zaak heeft eiseres, wonende in Duitsland, een geldvordering ingesteld tegen de naamloze vennootschap Allianz Nederland Schadeverzekering N.V. in kort geding. De eiseres vorderde een voorschot van € 24.000,--, vermeerderd met wettelijke rente, als gevolg van letselschade die zij zou hebben opgelopen door een aanrijding op 11 oktober 2012. De aanrijding vond plaats toen de heer [A] met zijn vrachtwagen achteruit reed en de auto van de vader van eiseres raakte, die door eiseres werd bestuurd. Gedaagde, Allianz, heeft de aansprakelijkheid erkend voor de schade aan de auto, maar betwist de letselschade en de hoogte van de vordering.

De zaak is behandeld op 6 maart 2014, waarbij beide partijen hun standpunten hebben toegelicht. Eiseres stelt dat zij door de aanrijding ernstige letselschade heeft opgelopen, waaronder een nekhernia, en dat zij hierdoor ernstig beperkt is in haar dagelijkse leven en werk. Gedaagde heeft echter gemotiveerd verweer gevoerd en betwist dat er sprake is van ongevalsgerelateerd letsel. De voorzieningenrechter heeft vastgesteld dat de vordering in kort geding slechts kan worden toegewezen als het bestaan en de omvang van de vordering in hoge mate aannemelijk zijn, en dat er bovendien sprake moet zijn van spoedeisend belang.

De voorzieningenrechter heeft geoordeeld dat het bestaan en de omvang van de vordering onvoldoende aannemelijk zijn. Er is onvoldoende bewijs dat de nekhernia het gevolg is van het ongeval. De rechter heeft aangegeven dat er nader onderzoek nodig is om het causaal verband vast te stellen, maar dat dit in een kort gedingprocedure niet mogelijk is. Daarom heeft de voorzieningenrechter de vordering afgewezen en eiseres veroordeeld in de proceskosten van gedaagde, die zijn begroot op € 2.708,--. Het vonnis is uitgesproken op 13 maart 2014 in Almelo.

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK OVERIJSSEL

Team kanton en handelsrecht

Zittingsplaats Almelo

zaaknummer / rolnummer: C/08/152149 / KG ZA 14-61

Vonnis in kort geding van 13 maart 2014

in de zaak van

[eiseres] ,

wonende te [woonplaats] (Duitsland),

eiseres,

advocaat mr. R.J. Leijssen te Enschede,

tegen

de naamloze vennootschap

ALLIANZ NEDERLAND SCHADEVERZEKERING N.V. ,

gevestigd te Rotterdam,

gedaagde,

advocaat mr. N.C. Haase te Amsterdam.

1. De procedure

1.1.

Eiseres heeft gevorderd als vermeld in de dagvaarding. Voorafgaand aan de zitting hebben partijen (aanvullende) producties ingebracht.

1.2.

De zaak is behandeld ter terechtzitting van 6 maart 2014. Ter zitting zijn verschenen: eiseres, vergezeld door mr. Leijssen en haar vriend, en gedaagde, vertegenwoordigd door mr. Haase en mevrouw [B], behandelaar van de zaak.

De standpunten zijn toegelicht.

1.3.

Het vonnis is bepaald op 20 maart 2014, maar wordt vandaag bij vervroeging uitgesproken.

2. De feiten

2.1.

Op 11 oktober 2012 is de heer [A] (hierna: [A]) met de door hem bestuurde vrachtwagen achteruit gereden en heeft hij daarbij de auto van de vader van eiseres, die bestuurd werd door eiseres, aangereden (hierna: het ongeval).

2.2.

Gedaagde treedt op als WAM-verzekeraar van de door [A] bestuurde vrachtwagen.

2.3.

Gedaagde heeft de aansprakelijkheid erkend voor de gevolgen van het ongeval en in dat kader de autoschade ad € 900,38 en een voorschot van € 250,-- betaald.

3. Het geschil

De vordering

3.1.

Eiseres vordert - samengevat - gedaagde te veroordelen om een voorschot te betalen van € 24.000,--, vermeerderd met wettelijke rente, zulks met veroordeling van gedaagde in de kosten van de procedure.

Standpunt eiseres

3.2.

Eiseres stelt daartoe - kort samengevat - dat zij door de aanrijding ernstige letselschade, bestaande uit een ernstige nekhernia, heeft opgelopen. Eiseres is ernstig beperkt in haar bewegingen en haar dagelijkse leven. Zij kan niet werken. Zij heeft doorlopend ernstige hoofdpijnen en zij is nimmer vrij van pijn. Eiseres is aangewezen op tenminste vier uur huishoudelijke hulp per week. Zij kan niet meer autorijden, stofzuigen en bedden opmaken. Door de betrokken officiële organen in Duitsland, te weten Landrat te Kreisborken, is haar invaliditeitsschade vastgesteld op 30%. Inmiddels heeft eiseres terzake van inkomstenverlies, vervoerskosten, telefoonkosten en medische kosten € 10.938,63 uitgegeven, berekend tot medio december 2013. Bij brief van 23 januari 2014 is aanspraak gemaakt op vergoeding van de schade en betaling van een voorschot van € 30.000,--, wat betreft de schade en de gemaakte kosten en buitengerechtelijke kosten. Hoewel gedaagde aansprakelijkheid heeft erkend, reageert zij niet meer op brieven, ondanks herhaalde verzoeken. Nu eiseres haar inkomsten uit arbeid mist en diverse andere uitgaven heeft moeten doen, heeft zij spoedeisend belang bij betaling van een voorschot.

Standpunt gedaagde

3.3.

Gedaagde heeft gemotiveerd verweer gevoerd en geconcludeerd dat de vordering dient te worden afgewezen. Gedaagde stelt daartoe - kort gezegd - dat niet gesproken kan worden van ongevalsgerelateerd letsel en meer in het bijzonder niet van een door de aanrijding veroorzaakte hernia. Verder stelt gedaagde dat eiseres geen omstandigheden heeft gesteld waaruit haar spoedeisend belang bij de voorlopige voorziening blijkt en dat er een restitutierisico voor gedaagde bestaat.

3.4.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4. De beoordeling

Rechtsmacht en toepasselijk recht

4.1.

Eiseres woont in Duitsland. Nu eiseres woont op het grondgebied van een andere staat dan Nederland en de vordering uit dien hoofde een internationaal karakter draagt, dient allereerst de vraag te worden beantwoord of de Nederlandse rechter bevoegd is van deze vordering kennis te nemen. Gedaagde is verschenen en heeft niet de rechtsmacht van de Nederlandse rechter betwist, zodat aan de voorzieningenrechter ten aanzien van dit geschil rechtsmacht toekomt op grond van artikel 24 van de EEX-verordening (Verordening (EG) nr. 44/2001 van de Raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken).

4.2.

Uit de door partijen ingenomen standpunten leidt de voorzieningenrechter af dat zij hebben gekozen voor de toepasselijkheid van Nederlands recht.

Inhoudelijke beoordeling

4.3. De vordering strekt tot betaling van een geldsom. Met betrekking tot een voorziening in kort geding, bestaande uit een veroordeling tot betaling van een geldsom, is terughoudendheid op zijn plaats. Voor toewijzing van een dergelijke vordering in kort geding is slechts dan plaats, als het bestaan en de omvang van de vordering in hoge mate aannemelijk zijn, terwijl voorts uit hoofde van onverwijlde spoed een onmiddellijke voorziening vereist is en het risico van onmogelijkheid van terugbetaling, bij afweging van belangen van partijen, aan toewijzing niet in de weg staat.

4.4.

Nog daargelaten of sprake is van voldoende spoedeisend belang en een restitutierisico, is het bestaan en de omvang van de vordering naar het oordeel van de voorzieningenrechter onvoldoende aannemelijk. In een bodemprocedure zal de rechter de vordering slechts kunnen toewijzen indien het causaal verband tussen het ongeval en de gevorderde schade komt vast te staan. Of dit causaal verband vast komt te staan is thans niet met voldoende zekerheid te voorspellen.

4.5.

Daarbij acht de voorzieningenrechter van belang dat eiseres weliswaar medische stukken, waaronder de brief van neurochirurg M. Hashemi (hierna: Hashemi) van 6 juni 2013, de verklaring van haar huisarts, dr. med. B. Vöcking, van 27 februari 2014 en de verklaring van de ziektekostenverzekeraar van 26 februari 2014 heeft overgelegd, waaruit
- naar eiseres stelt - volgt dat de klachten direct na het ongeval zijn ontstaan en deze als ongevalsgevolg moeten worden aangemerkt.

4.6.

Gedaagde heeft op haar beurt gemotiveerd uiteengezet dat er volgens haar geen sprake is van ongevalsgerelateerd letsel en meer in het bijzonder niet van een door de aanrijding veroorzaakte hernia. De voorzieningenrechter hecht in dit verband - onder meer - waarde aan de volgende stellingen van gedaagde:

1. dat uit het schadeaangifteformulier, de verklaring van [A] en een e-mail van de tussenpersoon van de werkgever van [A] blijkt dat [A] heel langzaam achteruit reed toen hij de auto die eiseres bestuurde raakte;

2. dat [A] en diens werkgever pas op 5 februari 2013 respectievelijk
22 februari 2013 aansprakelijk zijn gesteld en dat dit pas heeft plaatsgevonden nadat de nekhernia is vastgesteld;

3. dat er niet wordt voldaan aan de voorwaarden die in de Richtlijnen bij de 6de editie van de AMA Guides van de Nederlandse Orthopaedische Vereniging (hierna: de NOV-Richtlijnen) staan vermeld, wil er gesproken kunnen worden van een traumagerelateerde hernia. In dit verband wordt door gedaagde gesteld dat er geen sprake is geweest van een trauma waardoor er aanzienlijk geweld op haar wervelkolom heeft ingewerkt en dat eiseres ook niet binnen 24 uur, maar pas na drie maanden, melding heeft gemaakt van radiculaire klachten als uitstralingen en zwakte in de spieren;

4. dat uit de brief van Hashemi van 6 juni 2013 blijkt dat hij geen acht heeft geslagen op de in Nederland geldende NOV-Richtlijnen.

4.7.

Met inachtneming van het vorenoverwogene is de voorzieningenrechter voorshands van oordeel dat er nader (deskundigen)onderzoek c.q. bewijslevering dient plaats te vinden naar de vraag of de nekhernia het gevolg is van het ongeval dat eiseres is overkomen. In de onderhavige kort gedingprocedure is hiervoor, gelet op het karakter van die procedure, echter geen plaats.

4.8.

Gelet op het vorenoverwogene komt de voorzieningenrechter tot de conclusie dat toewijzing van de vordering niet aangewezen is.

Kosten van het geding

4.9.

Eiseres zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. Deze kosten worden begroot op € 1.892,-- aan verschotten en € 816,-- aan salaris van de advocaat.

5. De beslissing

De voorzieningenrechter

wijst de vordering af,

veroordeelt eiseres in de proceskosten, aan de zijde van gedaagde tot op heden begroot op € 2.708,--,

verklaart onderdeel II van dit dictum uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen te Almelo door mr. A.E. Zweers, voorzieningenrechter, en in het openbaar uitgesproken op 13 maart 2014, in tegenwoordigheid van de griffier. ^[1]

Voetnoten

1. type: