ECLI:NL:RBOBR:2021:938

Uitspraak

vonnis

RECHTBANK OOST-BRABANT

Zittingsplaats 's-Hertogenbosch

Team strafrecht

Parketnummer: 01/995076-19

Datum uitspraak: 01 maart 2021

Vonnis van de rechtbank Oost-Brabant, meervoudige economische kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:

[verdachte] ,

gevestigd te [postcode] [plaats 1] , [adres 1] .

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 15 februari 2021. De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie en van hetgeen van de zijde van verdachte naar voren is gebracht.

De tenlastelegging.

De zaak is aanhangig gemaakt bij dagvaarding van 23 november 2020. Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

1.
zij op of omstreeks 16 oktober 2018 te Arnemuiden , gemeente Middelburg als werkgever, al dan niet opzettelijk handelingen heeft verricht en/of nagelaten in strijd met de Arbeidsomstandighedenwet en/of de daarop rustende bepalingen, immers heeft zij al dan niet opzettelijk

in strijd met artikel 3.16 van het Arbeidsomstandighedenbesluit, bij het verrichten van arbeid door één of meer werknemers aan een in aanbouw zijnde woning op een bouwplaats aan de [adres 2] , waarbij gevaar bestond om 2.5 meter of meer te vallen, geen veilige steiger, stelling, bordes of werkvloer aangebracht of het gevaar tegengegaan door het aanbrengen van doelmatige hekwerken, leuningen of andere dergelijke voorzieningen en/of
in strijd met artikel 8 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet er niet voor gezorgd dat die werknemers doeltreffend werden ingelicht over de te verrichten arbeid op de bij die in aanbouw zijnde woning aangebrachte steiger en de daaraan verbonden risico's, alsmede over de maatregelen die erop gericht waren deze risico's te voorkomen of te beperken en/of
in strijd met artikel 8 lid 4 van de Arbeidsomstandighedenwet niet heeft toegezien op de naleving van de instructies en voorschriften gericht op het voorkomen of beperken van de risico's bij die arbeid op de bij die in aanbouw zijnde woning aangebrachte steiger,

terwijl daardoor, naar zij wist of redelijkerwijs moest weten, levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van een of meer werknemers, te weten [slachtoffer] , ontstond of te verwachten was;

2.
zij op of omstreeks 16 oktober 2018 te Arnemuiden , gemeente Middelburg grovelijk, althans aanmerkelijk onvoorzichtig, onachtzaam en/of nalatig als werkgever één of meer werknemers arbeid heeft laten verrichten op een bouwplaats aan de [adres 2] , waarbij gevaar bestond om van een hoogte van 2,5 meter of meer te vallen, immers was de steiger waarop of waarvan af die arbeid werd verricht, niet veilig door de afstand van ongeveer 70 centimeter tussen de steiger en de muur van de in aanbouw zijnde woning en/of door het ontbreken van één of meer consoles van die steiger en/of door het ontbreken van een leuning aan de binnenzijde van die steiger, in elk geval was bij die arbeid geen veilige steiger, stelling bordes of werkvloer aangebracht of het gevaar tegengegaan door het aanbrengen van doelmatige hekwerken, leuningen of andere dergelijke voorzieningen en/of heeft zij als werkgever die werknemers niet of onvoldoende ingelicht over die te verrichten arbeid en de daaraan verbonden risico's en/of onvoldoende toezicht gehouden op het veilig verrichten van die arbeid, waardoor het aan haar schuld te wijten is dat de werknemer [slachtoffer] van of door de aangebrachte steiger is gevallen en daarbij zodanig letsel heeft bekomen dat hij aan de gevolgen daarvan is overleden.

De formele voorvragen.

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de dagvaarding geldig is. De rechtbank is bevoegd van het ten laste gelegde kennis te nemen en de officier van justitie kan in zijn vervolging worden ontvangen. Voorts zijn er geen gronden gebleken voor schorsing van de vervolging.

De beoordeling van de ten laste gelegde feiten.

Het standpunt van de officier van justitie.

Op de in het schriftelijk requisitoir genoemde gronden is de officier van justitie van mening dat beide ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend bewezen zijn.

Het standpunt van de verdediging.

Op de in de pleitnota genoemde gronden heeft de verdediging integrale vrijspraak van verdachte bepleit.

Het oordeel van de rechtbank.


De bewijsmiddelen.

Omwille van de leesbaarheid van het vonnis wordt voor de door de rechtbank gebezigde bewijsmiddelen verwezen naar de uitwerking daarvan in de bij dit vonnis gevoegde bewijsbijlage. De inhoud van die bijlage dient als hier herhaald en ingelast te worden beschouwd.


Het ongeval.

Op grond van de inhoud van de bewijsmiddelen en uit het verhandelde op de zitting van 15 februari 2021 stelt de rechtbank het volgende vast. Op 16 oktober 2018 was het slachtoffer, genaamd [slachtoffer] werkzaam op de hoogste werkvloer van de steiger die was geplaatst rondom de in aanbouw zijnde woning op kavel 5 van de bouwplaats gelegen aan de [adres 2] te Arnemuiden . Die bouwplaats maakte deel uit van het project [locatie] waarvan verdachte de aannemer / uitvoerende partij was. [slachtoffer] was belast met het aanbrengen van dakplaten op het dak van die woning. Aan de zijde waar [slachtoffer] zijn werkzaamheden vervulde, ontbraken vlonders/vloerdelen in de consoles van de hoogste steigervloer, waardoor er een gat in die steigervloer aanwezig was. Tijdens het uitvoeren van zijn werkzaamheden is [slachtoffer] door deze opening op de bijna drie meter lager gelegen betonnen vloer gevallen. Aan de gevolgen van die val is [slachtoffer] overleden.


Nadere overwegingen van de rechtbank.

Verdachte is onderworpen aan de veiligheidsregels zoals die onder meer voortvloeien uit de Arbeidsomstandighedenwet [hierna: Arbowet] en het Arbeidsomstandighedenbesluit [hierna: Arbobesluit]. De rechtbank stelt vast dat de plaats van het ongeval een arbeidsplaats was als bedoeld in artikel 1, derde lid, onder g, van de Arbowet en dat het slachtoffer als werknemer voor verdachte werkzaam was, zodat sprake was van een werkgever en een werknemer in de zin van artikel 1, eerste lid, onder a en b, van de Arbowet. De verdediging heeft hierop geen verweer gevoerd.

In de Arbowet is verankerd dat werknemers recht hebben op een veilige en gezonde werkplek. De verantwoordelijkheid voor een zodanige werkplek ligt primair bij de werkgever. Daartoe rust op de werkgever de verplichting een deugdelijk arbobeleid, gericht op de bescherming van de veiligheid en de gezondheid van werknemers, te voeren. Die zorgplicht houdt mede in dat de werkgever zijn werknemers moet beschermen tegen eigen fouten of onvoorzichtigheden. Voor de onderhavige zaak brengt dit met zich dat de omstandigheid dat het slachtoffer zich niet had vergewist van de deugdelijkheid van de steiger waarop hij zijn werkzaamheden moest verrichten of dat het slachtoffer heeft nagelaten de door hem geconstateerde gebreken aan die steiger te verhelpen voor aanvang van zijn werkzaamheden, verdachte niet disculpeert van de op haar rustende zorgplicht.

Ten aanzien van de concreet in de tenlastelegging genoemde veiligheidsvoorschriften die verdachte zou hebben overtreden, overweegt de rechtbank het volgende.

- artikel 3.16 van het Arbobesluit [eerste gedachtestreepje bij feit 1].

Artikel 3.16 eerste lid van het Arbobesluit bepaalt onder meer dat bij het verrichten van arbeid waarbij valgevaar bestaat, zo mogelijk een veilige steiger, stelling, bordes of werkvloer dient te zijn aangebracht en dat het gevaar dient te worden tegengegaan door het aanbrengen van doelmatige hekwerken, leuningen of andere dergelijke voorzieningen.

Zoals hiervoor al is weergegeven, was [slachtoffer] op 16 oktober 2018 werkzaam op de hoogste steigervloer van de steiger die was geplaatst rondom de in aanbouw zijnde woning op kavel 5 van de bouwplaats gelegen aan de [adres 2] te Arnemuiden . Na het ongeval is een onderzoek ingesteld naar de toestand van de steiger. Uit de bewijsmiddelen blijkt onder meer dat de vloer van de steiger waarop [slachtoffer] werkzaam was, bestond uit houten steigerdelen en metalen vlonders. Deze steigervorm ontleent zijn stabiliteit en stijfheid door verankering aan de gevel of het object waartegen die steiger is geplaatst. Een consequent verankeringspatroon is daarbij uitermate belangrijk. Voor de opbouw van deze steiger was door steigerbouwer HDV een tekening opgesteld. Op die tekening waren de aan te brengen verankeringen aangegeven. Op verzoek van verdachte was de steiger echter niet verankerd aan de woning.

Ook is uit onderzoek gebleken dat de hoogste werkvloer van de steiger op kavel 5 een te grote afstand tot de woning had. In verband met de te grote afstand was door de steigerbouwer [binnen]leunwerk aangebracht aan de binnenzijde van de steiger om hier valgevaar tussen de steiger en de woning te voorkomen. Dit leuningwerk stond tevens op de steigertekening aangegeven. Ten tijde van het ongeval ontbrak het complete binnenleuningwerk op de hoogste werkvloer van de steiger. Hierdoor was de afstand van de steigervloer tot aan de gevel van de woning te groot en was de gevel van de woning, onder andere ter hoogte van de plaats waar [slachtoffer] zijn werkzaamheden verrichtte, niet gesloten. Er was enkel een stalen frame aanwezig waar doorheen/onderdoor gevallen kon worden. Op diverse plaatsen op de steiger lagen losse vlonders/planken in de steigervloeren die konden verschuiven en waardoor valgevaar zou kunnen ontstaan. Verdachte was daarvan op de hoogte.

Voorts is vastgesteld dat in de hoogste steigervloer vloerdelen ontbraken op het moment dat [slachtoffer] daar zijn werkzaamheden uitvoerde. Hierdoor was een gat in de steigervloer aanwezig. Tijdens het uitvoeren van die werkzaamheden is [slachtoffer] door dat gat in de steigervloer gevallen en op de ongeveer 2,90 meter lager gelegen betonnen vloer met zijn hoofd terechtgekomen. Door deze val heeft [slachtoffer] ernstig schedel- hersenletsel opgelopen. Aan die verwondingen is hij overleden.

Het valgevaar dat aanwezig was tijdens de door [slachtoffer] uitgevoerde werkzaamheden, is niet tegengegaan door het aanbrengen van een veilige steiger of andere voorzieningen. In de vloer van de hoogste steigervloer ontbraken vloerdelen waardoor er gaten in die steigervloer zijn ontstaan, de afstand van alle steigervloeren tot aan de woning was te groot, het complete binnenleuningwerk van de steiger ontbrak terwijl de valhoogte voor [slachtoffer] tijdens het uitvoeren van zijn werkzaamheden op de hoogste steigervloer groter was dan 2,5 meter.

Voornoemde constateringen rechtvaardigen naar het oordeel van de rechtbank de conclusie dat de steiger niet zodanig is geplaatst, bevestigd en gebruikt dat zoveel mogelijk werd voorkomen dat het gevaar van een ongewilde gebeurtenis zich zou voordoen.

- artikelen 8 eerste en vierde lid van de Arbowet [tweede en derde gedachtestreepje bij feit 1].

Op grond van de inhoud van de bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de veiligheidsvoorschriften genoemd in artikel 8 eerste en vierde lid van de Arbeidsomstandighedenwet heeft overtreden.


De toerekening.

De rechtbank stelt voorop dat een rechtspersoon als dader van een strafbaar feit kan worden aangemerkt indien de gedraging in redelijkheid aan de rechtspersoon kan worden toegerekend. Die toerekening is afhankelijk van de concrete omstandigheden van het geval, waartoe mede behoort de aard van de verboden gedraging.

In het uittreksel van de Kamer van Koophandel van 19 oktober 2018 [pag. 307] betreffende verdachte staan als activiteiten van verdachte vermeld: Algemene burgerlijke en utiliteitsbouw. De uitoefening van een bouwbedrijf.

Door verdachte werden op de bouwplaats gelegen te Arnemuiden aan de [adres 2] in het kader van het project [locatie] woningen gebouwd. Voor het uitvoeren van de bouwwerkzaamheden had verdachte personeel ingehuurd. Onder hen bevond zich het latere slachtoffer [slachtoffer] . Op 16 oktober 2018, de dag van ongeval, was [slachtoffer] , in opdracht van verdachte, bezig met het uitvoeren van werkzaamheden aan het dak van de woning van kavel 5. Verdachte was op 16 oktober 2018 dus bezig met de reguliere uitoefening van haar bedrijf.

Het treffen van maatregelen met het oog op de gezondheid en veiligheid van de personen die de bouwwerkzaamheden uitvoerden, was de verantwoordelijkheid van verdachte als werkgever. Verdachte was onder meer verplicht om de risico’s van het specifieke werk te inventariseren, werknemers te instrueren over de uitvoering van de werkzaamheden en de daaraan verbonden gevaren, en toezicht te houden op de naleving van de geldende veiligheidsvoorschriften en het veilig uitvoeren van die werkzaamheden. Op al deze punten is verdachte tekortgeschoten, waardoor gezondheids- en levensgevaar ontstond voor de in haar project werkende werknemers. Het levensgevaar heeft zich bovendien verwezenlijkt door de val van [slachtoffer] en diens daarop volgend overlijden.

Op grond van de inhoud van de bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat de verdachte opzettelijk de constructie van de steiger waarop [slachtoffer] werkzaam was heeft aangepast. Deze aanpassingen zijn gedaan tegen de wens en instructie van de steigerbouwer in. Verdachte was op de hoogte van het feit dat de steigerbouwer geen scaff tagg meer aan de steiger heeft gehangen. Deze tagg is een label die volgens de Richtlijn Steigers wordt gebruikt voor de oplevering van een steiger wanneer deze voldoet aan de richtlijnen en de classificaties. Als reactie op de al langer door verdachte gehanteerde werkwijze, namelijk het door haar werknemers laten aanpassen - naar gelang de vorderingen in de bouw – van de steiger zoals het verplaatsen van vlonders/vloerdelen in de steiger, het weglaten van een verankering en het verwijderen van de binnenleuningen op de hoogste steigervloer, heeft de steigerbouwer aangegeven geen scaff tagg meer te plaatsen bij de oplevering. De door verdachte gedane aanpassingen van de steiger zorgden ervoor dat de steiger minder veilig werd.

Ook blijkt uit de bewijsmiddelen dat verdachte niet heeft gezorgd voor het doeltreffend inlichten van de medewerkers over het gevaar van het werken op hoogte. Het inlichtingenboekje die werknemers kregen bij indiensttreding werd alleen in algemene termen gesproken over de gevaren van werken op hoogte. Uit het dossier blijkt dat verdachte onvoldoende oog heeft gehad voor het onderkennen van het gevaar van vallen van hoogte en voor de daaruit voortvloeiende aan de manier van werken te stellen eisen, zoals - onder andere - toegespitst op de werkwijze waarin (telkens) door eigen werknemers aanpassingen werden gedaan aan de steiger waardoor de veiligheid van de steiger en de veiligheid van het werken op de steiger nadelig werden beïnvloed. In bijvoorbeeld het opgesteld V&G plan werd hier weinig aandacht aan besteed.

Voorts blijkt uit de bewijsmiddelen dat verdachte niet of nauwelijks toezicht en/of controle heeft uitgevoerd naar de staat van de steigers en naar de wijze waarop de werkzaamheden werden uitgevoerd. De controle die door of namens verdachte is uitgevoerd, is te vrijblijvend en te incidenteel van aard geweest, zeker – wederom – ten aanzien van de werkwijze waarin (telkens) door eigen werknemers aanpassingen werden gedaan aan de steiger waardoor de veiligheid van de steiger en de veiligheid van het werken op de steiger nadelig werden beïnvloed. Het had op de weg van verdachte gelegen de toestand van de steigers in een hogere frequentie en toegesneden op de werkwijze waarin vaker zelf aanpassingen aan de steiger werden verricht, te controleren.. Verdachte had hierin zelf verantwoordelijkheid moeten nemen in plaats van het – zoals verdachte het heeft geschetst - neerleggen de verantwoordelijkheid voor het veilig werken bij de individuele werknemer.

Gelet op de aard van de onder 1 en 2 ten laste gelegde gedragingen is de rechtbank van oordeel dat deze gedragingen in de sfeer van verdachte hebben plaatsgevonden en dat deze strafbare gedragingen derhalve zonder meer aan verdachte als rechtspersoon kunnen worden toegerekend. Verdachte is zelf tekort geschoten in haar verantwoordelijkheid als werkgever om een veilige werkplek voor haar werknemers te creëren. Het verweer dat de gedragingen niet aan verdachte kunnen worden toegerekend, wordt verworpen.


Heeft verdachte opzettelijk (feit 1) en culpoos (feit 2) gehandeld?

- ten aanzien van het onder 1 ten laste gelegde feit

Uit hetgeen hiervoor is overwogen, blijkt dat verdachte op een aantal punten niet heeft voldaan aan de op haar rustende zorgplicht die volgt uit de Arbowet en het Arbobesluit. Voor een bewezenverklaring van opzet, hoeft dat opzet alleen gericht te zijn geweest op de gedraging zelf, in dit geval een nalaten. Het opzet hoeft niet gericht te zijn geweest op het niet naleven van een wettelijke verplichting.

In deze zaak ligt in het nalaten van verdachte de benodigde maatregelen te treffen en zodoende de op haar rustende zorgplicht na te leven, het opzet op de gedraging besloten en moest verdachte redelijkerwijs weten dat als gevolg van dat nalaten, levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van haar werknemers kon ontstaan of te verwachten was. Het levensgevaar voor werknemers heeft zich verwezenlijkt door de val van [slachtoffer] . De rechtbank is van oordeel dat verdachte het onder 1 ten laste gelegde feit opzettelijk heeft begaan.

- ten aanzien van het onder 2 ten laste gelegde feit

Voor het aannemen van schuld als delictsbestanddeel in artikel 307 van het Wetboek van Strafrecht moet het ten minste gaan om een verwijtbare aanmerkelijke onvoorzichtigheid van de zijde van verdachte. Vast moet komen te staan dat de verdachte anders moest handelen (verwijtbaarheid) en ook anders kon handelen (vermijdbaarheid). Een en ander wordt bepaald door de manier waarop die schuld in de tenlastelegging nader is geconcretiseerd. Voorts moet komen vast te staan dat tussen de gemaakte fout en het gevolg voldoende oorzakelijk verband (causaliteit) bestaat.

Zoals hiervoor is overwogen, heeft de rechtbank vastgesteld dat verdachte tekort is geschoten in het treffen van maatregelen met het oog op de veiligheid en gezondheid van haar werknemers. Gezien de overlap tussen feit 1 en 2, heeft verdachte sommige maatregelen zelfs achterwege gelaten in strijd met de wet, terwijl zij redelijkerwijs moest weten dat daardoor levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van haar werknemers te verwachten viel.

Verdachte heeft [slachtoffer] werkzaamheden laten verrichten aan het dak van een woning waarbij [slachtoffer] op een steiger stond. Zoals hiervoor al uiteen is gezet, voldeed die steiger niet aan de daaraan door de wet- en regelgeving gestelde eisen. Verdachte was daarvan op de hoogte. Desondanks is deze steiger voor aanvang van de werkzaamheden niet door of namens verdachte gecontroleerd en ontbrak het houden van toezicht tijdens de werkzaamheden op die steiger.

Gelet op het voorgaande, acht de rechtbank bewezen dat het aan de schuld van verdachte is te wijten dat [slachtoffer] is gevallen en is komen te overlijden. De rechtbank duidt het nalaten van verdachte als aanmerkelijk onvoorzichtig, onachtzaam en nalatig handelen.


De conclusie

Op grond van de inhoud van de inhoud van de bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien met hetgeen hiervoor is overwogen, acht de rechtbank de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten wettig en overtuigend bewezen, een en ander zoals die hierna onder “De bewezenverklaring” nader zal worden beschreven.

De bewezenverklaring.

Op grond van de feiten en omstandigheden die zijn vervat in de hierboven uitgewerkte bewijsmiddelen komt de rechtbank tot het oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte:

1.
op 16 oktober 2018 te Arnemuiden , gemeente Middelburg als werkgever opzettelijk handelingen heeft verricht en/of nagelaten in strijd met de Arbeidsomstandighedenwet en de daarop rustende bepalingen, immers heeft zij opzettelijk

in strijd met artikel 3.16 van het Arbeidsomstandighedenbesluit, bij het verrichten van arbeid door één of meer werknemers aan een in aanbouw zijnde woning op een bouwplaats aan de [adres 2] , waarbij gevaar bestond om 2.5 meter of meer te vallen, geen veilige steiger, stelling, bordes of werkvloer aangebracht of het gevaar tegengegaan door het aanbrengen van doelmatige hekwerken, leuningen of andere dergelijke voorzieningen en
in strijd met artikel 8 lid 1 van de Arbeidsomstandighedenwet er niet voor gezorgd dat die werknemers doeltreffend werden ingelicht over de te verrichten arbeid op de bij die in aanbouw zijnde woning aangebrachte steiger en de daaraan verbonden risico's, alsmede over de maatregelen die erop gericht waren deze risico's te voorkomen of te beperken en
in strijd met artikel 8 lid 4 van de Arbeidsomstandighedenwet niet heeft toegezien op de naleving van de instructies en voorschriften gericht op het voorkomen of beperken van de risico's bij die arbeid op de bij die in aanbouw zijnde woning aangebrachte steiger,

terwijl daardoor, naar zij redelijkerwijs moest weten, levensgevaar of ernstige schade aan de gezondheid van een werknemer, te weten [slachtoffer] , ontstond of te verwachten was;

2.
op 16 oktober 2018 te Arnemuiden , gemeente Middelburg aanmerkelijk onvoorzichtig, onachtzaam en nalatig als werkgever werknemers arbeid heeft laten verrichten op een bouwplaats aan de [adres 2] , waarbij gevaar bestond om van een hoogte van 2,5 meter of meer te vallen, immers was de steiger waarop of waarvan af die arbeid werd verricht, niet veilig door de afstand van ongeveer 70 centimeter tussen de steiger en de muur van de in aanbouw zijnde woning en door het ontbreken van één of meer vloerdelen van die steiger en door het ontbreken van een leuning aan de binnenzijde van die steiger en heeft zij als werkgever die werknemers niet of onvoldoende ingelicht over die te verrichten arbeid en de daaraan verbonden risico's en onvoldoende toezicht gehouden op het veilig verrichten van die arbeid, waardoor het aan haar schuld te wijten is dat de werknemer [slachtoffer] van of door de aangebrachte steiger is gevallen en daarbij zodanig letsel heeft bekomen dat hij aan de gevolgen daarvan is overleden.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten en/of omissies voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. In de tenlastelegging onder feit 2 heeft de rechtbank het woord ‘consoles’ gelet op het zinsverband tegen de achtergrond van het opsporingsdossier en op hetgeen ter zitting is besproken gelezen als ‘vloerdelen’ en dat ook dienovereenkomstig in de bewezenverklaring aangepast. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting was het de verdachte helder dat het hier in het kader van het gemaakte verwijt in de tenlastelegging ging over vlonders of vloerdelen in de consoles van de steigerconstructie zodat verdachte door de door de rechtbank aangebrachte verbetering niet in de verdediging is geschaad.

De bewijsmiddelen worden slechts gebezigd met betrekking tot het feit waarop zij in het bijzonder betrekking hebben. Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. Verdachte zal hiervan worden vrijgesproken.

De strafbaarheid van het feit.

Het bewezen verklaarde levert op de in de uitspraak vermelde strafbare feiten. Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

De strafbaarheid van verdachte.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten. Verdachte is daarom strafbaar voor hetgeen bewezen is verklaard.

Oplegging van straf.

De eis van de officier van justitie.

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een geldboete van € 100.000,-- waarvan € 20.000,-- voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar. Een kopie van de vordering van de officier van justitie is aan dit vonnis gehecht.

Het standpunt van de verdediging.

De verdediging heeft zich niet uitgelaten over de soort en de omvang van een op te leggen straf. Bij pleidooi heeft de verdediging volstaan met het benoemen van de feiten en omstandigheden waarmee de rechtbank bij een strafoplegging rekening zou moeten houden.

Het oordeel van de rechtbank.

Bij de beslissing over de straf die aan verdachte dient te worden opgelegd, heeft de rechtbank gelet op de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan. Bij de beoordeling van de ernst van de door verdachte gepleegde strafbare feiten betrekt de rechtbank het wettelijke strafmaximum en de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd. Daarnaast houdt de rechtbank bij de strafbepaling rekening met de aard van het door verdachte uitgeoefende bedrijf en de financiële omstandigheden van verdachte.

Verdachte is als werkgever verantwoordelijk voor de veiligheid van haar werknemers. Uit het onderzoek is gebleken dat verdachte opzettelijk heeft verzuimd ervoor zorg te dragen dat de arbeidsomstandigheden aan de in acht te nemen veiligheidsnormen voldeden en aldus dat haar werknemers in een veilige omgeving en op een veilige manier hun werk konden verrichten. De werknemers waren vooraf onvoldoende op de hoogte gesteld van de gevaren die kleefden aan de uitvoering van hun werkzaamheden en evenmin had verdachte voor afdoende toezicht gezorgd om toe te zien op de naleving van de in acht te nemen veiligheidsnormen. Hiermee is verdachte ernstig tekort geschoten in haar zorgplicht jegens haar werknemers in het algemeen en het slachtoffer in het bijzonder. Het is deze nalatigheid die ertoe heeft geleid dat het bewezen verklaarde bedrijfsongeval heeft kunnen plaatsvinden, een ongeval als gevolg waarvan [slachtoffer] is overleden.

De rechtbank realiseert zich dat door het handelen van verdachte onherstelbaar leed aan de nabestaanden is toegebracht en dat een strafoplegging, in welke vorm of omvang dan ook, dit leed niet ongedaan zal kunnen maken. Het bewezenverklaarde bedrijfsongeval is het gevolg geweest van een aaneenschakeling van niet nageleefde veiligheidsvoorschriften die bij naleving het ongeval en daarmee de dood van slachtoffer [slachtoffer] hadden kunnen voorkomen. Het was het beleid van verdachte dat deze situatie mogelijk maakte.

Ter terechtzitting van 15 februari 2021 heeft de verdediging aangevoerd dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het EVRM is geschonden en dat verdachte bij een strafoplegging voor die termijnoverschrijding zou moet worden gecompenseerd.

De rechtbank stelt voorop dat elke verdachte recht heeft op een openbare behandeling van zijn zaak binnen een redelijke termijn. Dit recht strekt ertoe te voorkomen dat een verdachte langer dan redelijk is onder de dreiging van een strafvervolging zou moeten leven. Deze termijn vangt aan op het moment dat vanwege de Staat jegens verdachte een handeling is verricht waaruit verdachte heeft opgemaakt en redelijkerwijs heeft kunnen opmaken dat het openbaar ministerie het ernstig voornemen had tegen verdachte een strafvervolging in te stellen. In het onderhavige geval moet de termijn worden gerekend vanaf 20 mei 2019, de dag waarop verdachte – in de persoon van haar bestuurder [naam] – voor de eerste keer als verdachte is gehoord. Aan de eerdere verhoren van werknemers van verdachte of andere betrokkenen kon verdachte dat vermoeden redelijkerwijs niet te ontlenen.

Nu deze zaak is behandelde ter terechtzitting van 15 februari 2021 is het recht van verdachte op een openbare behandeling van zijn zaak binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het EVRM niet geschonden. De rechtbank zal bij de strafoplegging met het tijdsverloop daarom geen rekening houden.

Alle feiten en omstandigheden tegen elkaar afwegend is de rechtbank van oordeel dat het passend en geboden is verdachte te veroordelen tot een geldboete van € 70.000,-- waarvan

€ 20.000,-- voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

Toepasselijke wetsartikelen.

De beslissing is gegrond op de artikelen:

14a, 14b, 14c, 23, 51, 57 en 307 van het Wetboek van Strafrecht,

1, 2 en 6 van de Wet op de economische delicten,

8 en 32 van de Arbeidsomstandighedenwet en

3.16

van het Arbeidsomstandighedenbesluit.

DE UITSPRAAK

De rechtbank:

verklaart de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten bewezen zoals hiervoor is omschreven.

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt haar daarvan vrij.

het bewezen verklaarde levert op de misdrijven:

ten aanzien van het onder 1 bewezen verklaarde feit:

overtreding van het bepaalde bij artikel 32 van de Arbeidsomstandighedenwet, opzettelijk begaan door een rechtspersoon.ten aanzien van het onder 2 bewezen verklaarde feit:

aan haar schuld de dood van een ander te wijten zijn, begaan door een rechtspersoon.

verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

legt op de volgende straf.

ten aanzien van de onder 1 en onder 2 bewezen verklaarde feiten.

 een
geldboetevan
€ 70.000,--[zeventigduizend euro].

bepaalt dat een gedeelte van deze geldboete groot
€ 20.000,-- [twintigduizend euro] niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat veroordeelde zich voor het einde van een
proeftijd van drie jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. W.F. Koolen, voorzitter,

mr. J.O.Y. Elagab en mr. J.T.M. Groenendijk, leden,

in tegenwoordigheid van H.A. van Neerven, griffier,

en is uitgesproken op 1 maart 2021.

Mr. Koolen is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.