Uitspraak
RECHTBANK NOORD-NEDERLAND
Zittingsplaats Groningen
Bestuursrecht
zaaknummers: LEE 16/1993 en LEE 16/2325
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 14 december 2016 in de zaken tussen
[eiser], te [plaats], eiser
(gemachtigde: mr. W. Visser),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Leeuwarden, verweerder
(gemachtigde: A.J. Grondsma).
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen: Lidl Nederland GmbH (Lidl), te Huizen (gemachtigde: mr. drs. C.F. Geerdes).
Procesverloop
Bij besluit van 21 oktober 2015 (primair besluit A) heeft verweerder een omgevingsvergunning verleend aan Lidl voor het bouwen van een nieuw Lidl-filiaal.
Bij besluit van 10 december 2015 (primair besluit B) heeft verweerder een omgevingsvergunning verleend aan Lidl voor het verplaatsen / wijzigen van enkele in- en uitritten.
Bij besluit van 1 april 2016 (bestreden besluit A) heeft verweerder het bezwaar van eiser - gericht tegen primair besluit A - ongegrond verklaard.
Bij besluit van 28 april 2016 (primair besluit B) heeft verweerder het bezwaar van eiser - gericht tegen primair besluit B - ongegrond verklaard.
Eiser heeft tegen de bestreden besluiten A en B beroep ingesteld.
Verweerder heeft in beide zaken een verweerschrift ingediend.
Lidl (vergunninghouder) is door de rechtbank in de gelegenheid gesteld als partij aan de gedingen deel te nemen. Zij heeft van deze gelegenheid gebruik gemaakt. Namens vergunninghouder is over beide zaken een schriftelijke uiteenzetting gegeven.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 6 december 2016, waarbij de zaken LEE16/1993 en LEE 16/2325 gevoegd zijn behandeld. Eiser is in persoon verschenen, vergezeld door zijn echtgenote en bijgestaan door zijn gemachtigde. Namens verweerder is verschenen zijn gemachtigde. Namens vergunninghouder zijn verschenen [vergunninghouder], bijgestaan door gemachtigde van vergunninghouder. Daarnaast heeft vergunninghouder een deskundige meegenomen, zijnde ing. C.T. Adema.
Overwegingen
Feiten
1. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste feiten, als vaststaand aan. Op 1 juli 2015 heeft Lidl een aanvraag ingediend voor een omgevingsvergunning voor (het slopen van enkele bestaande opstallen ten behoeve van) het bouwen van een nieuw Lidl-filiaal, inclusief de aanleg van een nieuw parkeerterrein en het plaatsen van een overdekte winkelwagenstalling. De aanvraag ziet op de locatie [locatie] te [plaats]. Bij primair besluit A heeft verweerder de gevraagde omgevingsvergunning verleend.
2. Op 5 november 2015 heeft Lidl een aanvraag voor een omgevingsvergunning ingediend voor het verplaatsen / wijzigen van enkele in- en uitritten op de locatie van de hoek [locatie] te [plaats]. Bij primair besluit B heeft verweerder de gevraagde omgevingsvergunning verleend.
3. Bij de bestreden besluiten A en B heeft verweerder de bezwaren van eiser ongegrond verklaard en zijn primaire beslissingen gehandhaafd. Tegen deze besluiten zijn de beroepen van eiser, geregistreerd met zaaknummers LEE 16/1993 (omgevingsvergunning nieuw Lidl-filiaal) en LEE 16/2325 (omgevingsvergunning in- en uitritten), gericht.
Ten aanzien van zaaknummer LEE 16/1993 (omgevingsvergunning nieuw Lidl-filiaal)
4.1
De rechtbank stelt het volgende vast. Verweerder heeft voor de bouw van het nieuwe Lidl-filiaal omgevingsvergunning verleend met toepassing van artikel 2.1, eerste lid, sub a en c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo), artikel 2.10 van de Wabo en artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 1°, van de Wabo (de "oude" binnenplanse vrijstelling).
4.2
Het nieuwe Lidl-filiaal zal in de plaats treden van het huidige Lidl-filiaal, gelegen aan de Stationsweg 38D te Grou.
4.3
Op de locatie van het nieuw te bouwen Lidl-filiaal is het bestemmingsplan "Grou" van toepassing. Op het perceel in kwestie rust de bestemming "Detailhandel" en de dubbelbestemming "Waarde - archeologische verwachtingswaarde 1". Niet in geschil is dat een Lidl-filiaal past binnen de bestemming "Detailhandel", zoals opgenomen in artikel 10 van de Voorschriften behorend bij het bestemmingsplan. Daarnaast is niet in geschil dat het bouwplan ten behoeve van het nieuwe Lidl-filiaal op één aspect afwijkt van het vigerende bestemmingsplan - en wel van artikel 29.2 in samenhang gelezen met artikel 29.2.1 van de Voorschriften (archeologische waarden) - en voor het overige voldoet aan de vereisten zoals genoemd in artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo.
Ambtshalve
5. Ter zitting heeft eiser verklaard geen moeite te hebben met het gebouw, zijnde het nieuwe Lidl-filiaal. De beroepsgronden zijn daar niet tegen gericht. Tevens heeft eiser verklaard enkel op te komen tegen de vergunde inritten.
6. De rechtbank is van oordeel - in tegenstelling tot hetgeen eiser kennelijk meent - dat verweerder bij primair besluit A, zoals gehandhaafd bij bestreden besluit A, geen omgevingsvergunning heeft verleend voor inritten ten behoeve van het nieuwe Lidl-filiaal. Dat er inritten op een situatietekening zijn ingetekend maakt het voorgaande naar het oordeel van de rechtbank niet anders. Immers, zowel de aanvraag als de verleende omgevingsvergunning zien enkel op de activiteiten bouwen en afwijken van de regels inzake ruimtelijke ordening, ten behoeve van het nieuw te bouwen Lidl-filiaal. De inritten zijn afzonderlijk vergund in primair besluit B, zoals gehandhaafd bij bestreden besluit B.
7. Nu in zaaknummer LEE 16/1993 slechts ter beoordeling aan de rechtbank voorligt het besluit op bezwaar waarbij omgevingsvergunning is verleend voor het bouwen van een nieuw Lidl-filiaal, en het eiser daar kennelijk niet om te doen is, is de rechtbank van oordeel dat eiser geen procesbelang heeft bij de beoordeling van zijn beroep. Er is namelijk slechts sprake van voldoende procesbelang indien het resultaat, dat de indiener van een beroepschrift met het instellen van dat beroep nastreeft, ook daadwerkelijk kan worden bereikt en het realiseren van dat resultaat voor de indiener feitelijke betekenis kan hebben. Eiser heeft met het onderhavige beroep de rechtbank (kortgezegd) verzocht om de omgevingsvergunning voor de inritten te vernietigen. Nu bestreden besluit A niet ziet op de inritten, kan eiser het door hem beoogde resultaat reeds hierom niet bereiken. Ook overigens is geen belang gesteld of gebleken op grond waarvan zou kunnen worden gezegd dat eiser nog een rechtens te honoreren belang heeft bij een beoordeling van het beroep tegen het bestreden besluit A.
8. Gelet op het voorgaande is het beroep van eiser met zaaknummer LEE 16/1993 niet-ontvankelijk.
9. Voor een proceskostenveroordeling is (in zaaknummer LEE 16/1993) geen aanleiding.
Ten aanzien van zaaknummer LEE 16/2325 (omgevingsvergunning in- en uitritten)
10. Eiser stelt in beroep - samengevat - dat de verplaatsing van de in- en uitritten in ieder geval tot gevaarlijke verkeerskundige situaties zal leiden. Tevens is onevenredige hinder bij eiser te verwachten, aangezien de nieuwe in- en uitrit vrijwel direct tegenover de uitrit van zijn woning is gesitueerd waardoor deze veelvuldig zal worden geblokkeerd. De reeds bestaande grote verkeersdruk is volgens eiser hoofdzakelijk ontstaan door de vestiging van het huidige winkelcentrum (Jumbo, Lidl etc.). De verkeerssituatie leidt tot filevorming voor de kruising [kruising], met alle hinder van dien. Verder vindt eiser verweerders besluitvorming onvoldoende gemotiveerd en onzorgvuldig genomen. Tot slot heeft eiser (bij brief van 22 november 2016) een rapportage van Veilig Verkeer Nederland (VVN) van 21 november 2016 in procedure gebracht.
11. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.
Regelgeving
12. Ingevolge artikel 2.2, eerste lid, aanhef en onder e, van de Wabo geldt, voor zover ingevolge een bepaling in een provinciale of gemeentelijke verordening een vergunning of ontheffing is vereist om een uitweg te maken, te hebben of te veranderen of het gebruik daarvan te veranderen, een zodanige bepaling als een verbod om een project voor zover dat geheel of gedeeltelijk uit die activiteiten bestaat, uit te voeren zonder omgevingsvergunning.
13. Artikel 2.18 van de Wabo bepaalt dat voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.2 de omgevingsvergunning slechts kan worden verleend of geweigerd op de gronden die zijn aangegeven in de betrokken verordening.
14. Ingevolge artikel 2:12, eerste lid, van de Algemene Plaatselijke Verordening Leeuwarden (APV), zoals geldend ten tijde van belang, is het verboden om zonder omgevingsvergunning van het bevoegd gezag:
a. een uitweg te maken naar de weg;
b. van de weg gebruik te maken voor het hebben van een uitweg;
c. verandering te brengen in een bestaande uitweg naar de weg.
Het tweede lid van artikel 2.12 van de APV bepaalt dat een vergunning als bedoeld in het eerste lid kan worden geweigerd in het belang van:
a. de bruikbaarheid van de weg;
b. het veilig en doelmatig gebruik van de weg;
c. het behoud van openbare parkeerplaatsen;
d. de bescherming van het uiterlijk aanzien van de omgeving;
e. de bescherming van groenvoorzieningen in de gemeente;
f. indien op eigen erf niet minimaal over een ruimte voor het parkeren van een auto van 2,30 meter breed en 5 meter diep kan worden beschikt;
g. indien er sprake is van een uitweg van een perceel dat al door een andere uitweg wordt ontsloten, en de aanleg van deze tweede uitweg ten koste gaat van een openbare parkeerplaats of het openbaar groen.
Inhoudelijke beoordeling
15. Verweerder heeft de omgevingsvergunning verleend (voor het verplaatsen / wijzigen van enkele in- en uitritten op de hoek van de [locatie]) met toepassing van artikel 2.2, eerste lid, onder e, van de Wabo, in samenhang met artikel 2.12 van de APV. De rechtbank is van oordeel - hetgeen tussen partijen ook niet langer in geschil is - dat het hier een discretionaire bevoegdheid van verweerder betreft die de bestuursrechter terughoudend dient te toetsen.
16. Verweerder heeft in bestreden besluit B (onder verwijzing naar het advies van de adviescommissie bezwaarschriften) overwogen dat bij de vaststelling van het bestemmingsplan realisatie van de bestemming detailhandel ter plaatse mogelijk is gemaakt en dat het een gegeven is dat detailhandel een verkeersaantrekkende werking heeft. De verkeerskundige aspecten zijn beoordeeld bij de vaststelling van het bestemmingsplan. Het bijbehorende gebruik van de (uit)weg voor klanten bij vestiging van de supermarkt is hier mede een gevolg van. De bepalingen van artikel 2:12 van de APV moeten in die context uitgelegd worden, aldus verweerder. Er is sprake van geïntensiveerd gebruik van de weg. Het is echter niet gebleken dat de aanleg van een uitweg leidt tot een situatie waarbij de bruikbaarheid en / of het veilig en doelmatig gebruik van de weg wordt belemmerd dan wel onmogelijk wordt gemaakt. Dat wordt ook door de verkeerskundige van verweerder gesteld. Ook anderszins doen zich geen weigeringsgronden voor zoals vermeld in artikel 2:12, tweede lid, van de APV, aldus verweerder in bestreden besluit B.
17. De rechtbank is van oordeel dat verweerder in bestreden besluit B - mede in aanmerking genomen het uitgebreide bezwaarschrift van eiser - niet heeft kunnen volstaan met dergelijke algemene bewoordingen zoals weergegeven onder rechtsoverweging 16. De stelling van verweerder dat geen van de weigeringsgronden van artikel 2.12, tweede lid, van de APV zich voordoen is naar het oordeel van de rechtbank niet voldoende onderbouwd. Het advies van verweerders verkeerskundige van 24 november 2015, waarin enkel staat vermeld dat voornoemde weigeringsgronden niet aanwezig zijn, is daarvoor niet afdoende. Het beroep is dan ook gegrond en het bestreden besluit dient wegens strijd met het motiveringsbeginsel zoals opgenomen in artikel 7:12 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) te worden vernietigd.
18. De rechtbank ziet, gelet op het door vergunninghouder in procedure gebrachte verkeersonderzoek van 23 augustus 2016 van Bureau Roelofs, alsmede gelet op het verhandelde ter zitting (waaronder de toelichting van de door vergunninghouder meegebrachte deskundige Adema), aanleiding om de rechtgevolgen van het bestreden besluit in stand te laten. Naar het oordeel van de rechtbank wordt in voornoemd rapport - welk rapport ter zitting door verweerder is onderschreven - het advies van VVN van
21 november 2016 voldoende gepareerd. De rechtbank neemt hierbij tevens in aanmerking dat het advies van VVN enkel de algemene verkeersveiligheid als toetsingskader hanteert en andere factoren, zoals ruimtelijke ordening, niet laat meewegen.
19. Gelet op het voorgaande is het beroep van eiser met zaaknummer LEE 16/2325 gegrond en zal bestreden besluit B worden vernietigd. De rechtbank ziet aanleiding om de rechtsgevolgen van het vernietigde bestreden besluit B in stand te laten.
20. Omdat het beroep gegrond is, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.
21. De rechtbank ziet aanleiding om verweerder te veroordelen in de proceskosten die eiser in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten worden met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) begroot op € 992,00 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 496,00 en een wegingsfactor 1) als kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep met zaaknummer LEE 16/1993 niet-ontvankelijk;
- verklaart het beroep met zaaknummer LEE 16/2325 gegrond;
- vernietigt bestreden besluit B;
- bepaalt dat de rechtsgevolgen van het vernietigde bestreden besluit B in stand blijven;
- draagt verweerder op het (in zaaknummer LEE 16/2325) betaalde griffierecht van
€ 168,00 aan eiser te vergoeden;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser (wat betreft zaaknummer LEE 16/2325) tot een bedrag van € 992,00.
Deze uitspraak is gedaan door mr. L. Mulder, rechter, in aanwezigheid van
mr. D.C. van der Ven, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op
14 december 2016.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening.