Uitspraak
RECHTBANK NOORD-HOLLAND
Handel, Kanton en Bewind
locatie Zaanstad
Zaaknr./rolnr.: 11043451 \ CV EXPL 24-765/MdV
Uitspraakdatum: 20 maart 2025
Vonnis van de kantonrechter in de zaak van:
de besloten vennootschap
Wibu Dakwerken B.V.
Wibu Dakwerken B.V.
gevestigd te Wormerveer
eisende partij in het verzet
verder te noemen: Wibu
gemachtigde: de Raadgevers bedrijfsjuristen
tegen
de besloten venoootschap
Regiodienst Personeeldiensten B.V.
Regiodienst Personeeldiensten B.V.
gevestigd te Alkmaar
gedaagde partij in het verzet
verder te noemen: Regiodienst
gemachtigde: S. Baldinger
De zaak in het kort
De eisende partij is bij verstek veroordeeld tot betaling van facturen voor de inzet van ZZP’ers. In deze zaak vordert de eisende partij vernietiging van dat verstekvonnis. Het door de eisende partij gedane beroep op verrekening met door de ZZP’ers veroorzaakte schades slaagt niet en het eerder gewezen verstekvonnis blijft in stand. De tegenvordering wordt om die reden ook afgewezen.
1.Het procesverloop
1.1.
Regiodienst heeft bij inleidende dagvaarding van 2 januari 2024 een vordering ingesteld tegen Wibu.
1.2.
Wibu is niet verschenen, waarna Wibu bij verstekvonnis van 29 februari 2024 is veroordeeld.
1.3.
Bij dagvaarding van 5 april 2024 is Wibu in verzet gekomen tegen dat verstekvonnis.
1.4.
Op 11 februari 2025 heeft een zitting plaatsgevonden. De griffier heeft aantekeningen gemaakt van wat partijen ter toelichting van hun standpunten, mede aan de hand van pleitaantekeningen, naar voren hebben gebracht. Voorafgaand aan de zitting heeft Wibu middels een e-mail van 29 mei 2024 nog stukken toegezonden. Regiodienst heeft middels e-mails van 10 en 11 februari 2025 eveneens nog stukken toegezonden.
2.De feiten
2.1.
Regiodienst is een arbeidsbemiddelaar.
2.2.
Tussen Wibu en Regiodienst zijn diverse overeenkomsten gesloten op basis waarvan Regiodienst ZZP’ers aan Wibu ter beschikking heeft gesteld.
2.3.
Regiodienst heeft uit hoofde van de tussen partijen gesloten overeenkomsten tussen februari en juni 2023 facturen toegezonden aan Wibu. Wibu heeft deze facturen onbetaald gelaten.
3.De vordering en de tegenvordering
3.1.
Regiodienst heeft bij inleidende dagvaarding van Wibu, naast nevenvorderingen, betaling gevorderd van € 21.105,76. Regiodienst heeft aan de vordering ten grondslag gelegd dat zij ZZP’ers aan Wibu ter beschikking heeft gesteld. Regiodienst heeft hiervoor facturen aan Wibu toegestuurd, welke Wibu zonder geldige reden onbetaald heeft gelaten.
3.2.
Wibu is door de kantonrechter bij verstek veroordeeld tot betaling van het gevorderde. Ook de nevenvorderingen zijn toegewezen.
3.3.
Wibu vordert, in de verzetdagvaarding, ontheffing van de veroordeling en afwijzing van de oorspronkelijke vordering. Daartoe voert Wibu aan dat Regiodienst haar vordering onvoldoende heeft onderbouwd doordat er geen specificaties bij de facturen zitten, de gehanteerde uurtarieven hoger zijn dan afgesproken en er ten onrechte parkeerkosten in rekening zijn gebracht. Daarnaast voert Wibu aan dat hij de betaling van de facturen van Regiodienst heeft opgeschort, omdat de ZZP’ers de werkzaamheden niet goed hebben uitgevoerd. Wibu heeft hierdoor schade geleden van in totaal € 28.505,12. Deze schade dient verrekend te worden met de facturen van Regiodienst. Voor zover het beroep op verrekening niet slaagt vordert Wibu bij wijze van tegenvordering dat de kantonrechter Regiodienst veroordeelt tot betaling van de door haar geleden schade.
3.4.
Regiodienst heeft verweer gevoerd dat strekt tot afwijzing van het verzet.
3.5.
Bij de beoordeling zal voor zover van belang verder worden ingegaan op de stellingen van partijen.
4.De beoordeling
de vordering
4.1.
Tussen partijen is niet in geschil dat Wibu gebruik heeft gemaakt van door Regiodienst ter beschikking gestelde ZZP’ers. Wibu moet de daarvoor in rekening gebrachte facturen in beginsel dan ook betalen. Wibu heeft echter argumenten naar voren gebracht die er volgens haar toe leiden dat zij niet gehouden is de facturen van Wibu te betalen. De kantonrechter oordeelt dat deze argumenten niet slagen. Het verstekvonnis zal daarom worden bekrachtigd. Dit wordt als volgt toegelicht.
gefactureerd en gevorderd bedrag
4.2.
Wibu heeft allereerst aangevoerd dat Regiodienst haar vordering onvoldoende heeft onderbouwd, doordat de optelling van de facturen in de oorspronkelijke dagvaarding niet klopt, specificaties bij de facturen ontbreken, in een aantal gevallen een hoger uurtarief dan afgesproken is gehanteerd en er ten onrechte parkeerkosten aan haar zijn doorbelast. Ten aanzien van de hoogte van de vordering heeft Regiodienst op de zitting toegelicht dat in het overzicht van de facturen per abuis één factuur teveel is opgenomen. Wanneer die factuur buiten beschouwing wordt gelaten dan komt de optelling overeen met het gevorderde bedrag. Wibu heeft dit verder niet weersproken, zodat de kantonrechter van de juistheid van deze toelichting uitgaat.
uurtarief
4.3.
Ten aanzien van het gehanteerde uurtarief heeft Regiodienst op de zitting toegelicht dat de verhoging volgt uit een CAO-verhoging. Wibu heeft daartegen terecht aangevoerd dat Regiodienst alleen ZZP’ers aan haar ter beschikking gesteld en dat op hen geen CAO op van toepassing is. Wibu heeft echter nagelaten om concreet te maken in hoeverre de vordering daardoor zou moeten worden verminderd, terwijl dit wel op haar weg ligt. Datzelfde geldt voor de in rekening gebrachte parkeerkosten. Ook daarvoor geldt dat Wibu niet concreet heeft berekend tot welke verlaging dit zou moeten leiden. Het is niet aan de kantonrechter om de facturen hierop na te lopen en te corrigeren. De kantonrechter is daarom van oordeel dat Wibu haar verweer op voorgaande punten onvoldoende heeft gemotiveerd om tot een andere beslissing te komen met betrekking tot de hoogte van het gevorderdere bedrag.
verrekening schade
4.4.
Wibu heeft verder een beroep gedaan op verrekening van de schade die zij stelt te hebben geleden doordat de ZZP’ers de werkzaamheden niet goed hebben uitgevoerd. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft Wibu e-mails en whatsappberichten met foto’s die zij heeft ontvangen van haar opdrachtgevers overgelegd. Regiodienst heeft naar de kern genomen aansprakelijkheid betwist met een beroep op de algemene voorwaarden en de gestelde schade betwist.
4.5.
De kantonrechter oordeelt dat uit voornoemde stukken kan worden afgeleid dat er schade is ontstaan bij het uitvoeren van de werkzaamheden. Regiodienst heeft weliswaar aangevoerd dat op basis van de stukken niet kan worden vastgesteld dat de gebrekkige werkzaamheden zijn verricht door de ZZP’ers die zij ter beschikking heeft gesteld, maar daar gaat de kantonrechter aan voorbij. Uit de stukken volgt namelijk bij welke projecten de schades zijn ontstaan en Regiodienst heeft niet weersproken dat haar ZZP’ers op die projecten hebben gewerkt.
4.6.
De vraag die vervolgens beantwoord moet worden, is of Regiodienst aansprakelijk kan worden gehouden voor de schade die Wibu als gevolg van het tekortschieten van de ZZP’ers heeft geleden. Voor beantwoording van die vraag is allereest van belang dat de tussen partijen gesloten overeenkomsten kwalificeren als overeenkomsten van opdracht. Naast de daarvoor geldende de bepalingen uit boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (BW) zijn de bepalingen uit boek 6 BW op die overeenkomsten van toepassing.
4.7.
Uit artikel 6:76 BW volgt dat Regiodienst in beginsel aansprakelijk is voor de gedragingen van de hulppersonen die zijn gebruikt bij de uitvoering van overeenkomsten. Dit geldt ook indien de opdrachtnemer voor het uitvoeren van de opdracht gebruik maakt van zelfstandige uitvoerders, zoals ZZP'ers.
algemene voorwaarden
4.8.
Regiodienst heeft ter afwering van haar aansprakelijkheid een beroep gedaan op haar algemene voorwaarden, meer in het bijzonder de artikelen 11, 13, 16 en 21. Wibu heeft gesteld dat de algemene voorwaarden niet van toepassing zijn, omdat zij de algemene voorwaarden nooit zou hebben ontvangen van Regiodienst.
4.9.
De kantonrechter stelt voorop dat een onderscheid dient te worden gemaakt tussen de toepasselijkheid van de algemene voorwaarden en de mogelijkheid tot vernietiging van één of meerdere (exoneratie)bedingen in algemene voorwaarden omdat geen redelijke mogelijkheid is geboden van de algemene voorwaarden kennis te nemen (het kennisnemingsvereiste) [1] .
4.10.
Anders dan door Wibu is betoogd, zijn de algemene voorwaarden van toepassing op de overeenkomsten tussen partijen, beide handelend in de uitoefening van hun beroep of bedrijf. Uit de betreffende opdrachtbevestigingen blijkt namelijk dat in die overeenkomsten is verwezen naar de toepasselijkheid van de meest recente versie van de algemene voorwaarden van Regiodienst. De kantonrechter is van oordeel dat Wibu door deze overeenkomsten zonder voorbehoud of protest te aanvaarden, de gelding van het geheel van de algemene voorwaarden heeft aanvaard [2] . Indien Wibu bezwaar had gehad tegen deze toepasselijkheid, dan had zij hiertegen uitdrukkelijk moeten protesteren. Of Wibu de inhoud van de algemene voorwaarden kenden, is voor de toepasselijkheid niet relevant [3]
4.11.
De stelling van Wibu dat zij de algemene voorwaarden niet heeft ontvangen en ergens ver weg zijn staan weggestopt op de website lijkt in te houden dat zij beroep doet op vernietiging, omdat niet is voldaan aan het kennisnemingvereiste. Wibu heeft echter niet met zoveel woorden een beroep gedaan op vernietiging, zoals Regiodienst terecht heeft opgemerkt. Dit punt kan verder in het midden blijven omdat Regiodienst onbetwist heeft gewezen op de link naar de algemene voorwaarden onderaan de email van 30 november 2022 waarbij de overeenkomsten ter ondertekening aan Wibu zijn toegestuurd. Daarmee heeft Regiodienst op de voet van artikel 6:234 lid 2 BW een redelijke mogelijkheid geboden om van de voorwaarden kennis te nemen.
4.12.
Ondanks dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn, vindt de kantonrechter de algemene stelling van Regiodienst dat aansprakelijkheid daardoor niet aan de orde is tegenover het verweer van Wibu onvoldoende gemotiveerd om te kunnen slagen. De door Regiodienst overgelegde voorwaarden zijn genaamd: “algemene voorwaarden voor het ter beschikking stellen van uitzendkrachten”. Partijen zijn het erover eens dat de opdrachtovereenkomsten tussen Wibu en Regiodienst zien op de ter beschikking stelling van ZZP’ers. De algemene voorwaarden, waarop Regiodienst zich beroept, zien op opdrachten waarbij via een uitzendovereenkomst als bedoeld in artikel 7:690 BW uitzendkrachten ter beschikking worden gesteld. Dit volgt uit artikel 1. Tegen deze achtergrond heeft Regiodienst onvoldoende toegelicht dat de artikelen waarop zij zich beroept (die situaties betreffen ten aanzien van een “uitzendkracht” (artikel 11) en een “werknemer”(artikel 13 lid 3) ertoe strekken om aansprakelijkheid uit te sluiten voor schade waarover het hier gaat (gebrekkig werk door ZZP’ers die door Regiodienst ter beschikking zijn gesteld bij klanten van Wibu). De verwijzing naar artikel 21 “Inspanningsverplichting en aansprakelijkheid uitzendonderneming” kan Regiodienst als onvoldoende toegesneden op de concrete feiten en omstandigheden van dit geval evenmin baten.
4.13.
Gelet op het voorgaande volgt de kantonrechter Wibu in haar betoog dat zij met de ZZP’ers geen enkele contractuele relatie heeft, en dat Regiodienst op de voet van artikel 6:76 BW voor de gedragingen van de ZZP’ers op gelijke wijze als voor eigen gedragingen aansprakelijk kan worden gehouden. Met andere woorden: de tekortkomingen leiden tot een verplichting tot vergoeding van schade door Regiodienst, indien de tekortkomingen aan de ZZP’ers kunnen worden toegerekend. In dit verband is van belang het verweer van Regiodienst dat Wibu aan de ZZP’ers geen gelegenheid tot herstel heeft geboden.
schadevergoeding niet opeisbaar
4.14.
De kantonrechter begrijpt uit dit verweer dat Regiodienst zich op het standpunt stelt dat de door Wibo geleden schades niet voor verrekening in aanmerking komen, omdat zij niet in verzuim is komen te verkeren. Dit verweer slaagt om de volgende redenen. Wibu heeft weliswaar gesteld dat zij de schades bij Regiodienst tijdig heeft aangegeven en Regiodienst in gebreke heeft gesteld, maar deze stelling is beperkt en niet inzichtelijk onderbouwd. Wibu heeft aangevoerd dat er gesprekken zouden zijn geweest over de schades, maar met wie, wanneer en of tijdens die gesprekken aan Regiodienst de gelegenheid is geboden schades te herstellen is niet concreet gemotiveerd, en dit valt uit de stukken ook niet af te leiden. Wibu heeft verder verwezen naar een e-mail van 17 november 2023 waarin zij Regiodienst aansprakelijk stelt voor de geleden schade en dat zij om die reden haar betalingsverplichting opschort. In dit bericht wordt Regiodienst echter geen gelegenheid geboden de schades alsnog te herstellen, waardoor de gestelde opeisbaarheid van de vordering tot schadevergoeding langs die weg niet kan worden aangenomen. Wibu heeft er daarentegen voor gekozen de schades zelf te (laten) herstellen, zonder Regiodienst daarbij te betrekken. Wibu heeft onvoldoende gesteld om het verzuim op andere gronden aan te nemen. De door Wibu overgelegde Whats App berichten kunnen zonder nadere toelichting daartoe niet dienen. De stelling dat het voor de ZZP’ers niet mogelijk was de schades te herstellen omdat zij niet over de daarvoor benodigde expertise beschikten, is tegenover de betwisting van Regiodienst niet onderbouwd en kan daarom niet tot een ander oordeel leiden.
4.15.
Uit het voorgaande vloeit voort dat Wibu, op wie de stelplicht en bewijslast rust, niet heeft aangetoond dat de gestelde schade kan worden verrekend met de facturen van Regiodienst.
conclusie
4.16.
De conclusie is dat het verzet ongegrond is en dat het verstekvonnis zal worden bevestigd.
4.17.
Wibu zal als de in het ongelijk gestelde partij veroordeeld worden in de kosten van de verzetprocedure.
de tegenvordering
4.18.
Gelet op het voorgaande kan de tegenvordering ook niet slagen. De conclusie is dan ook dat de tegenvordering zal worden afgewezen.
4.19.
Omdat Wibu ongelijk krijgt, komen de proceskosten inzake de tegenvordering voor haar rekening. Gezien de samenhang met de vordering, zullen deze kosten echter worden begroot op nihil.
5.De beslissing
De kantonrechter:
de vordering:
5.1.
verklaart het verzet ongegrond en bevestigt het verstekvonnis van 29 februari 2024;
5.2.
veroordeelt Wibu tot betaling van de proceskosten, die tot en met vandaag voor Regiodienst worden vastgesteld op een bedrag van € 543,00 aan salaris van de gemachtigde van Regiodienst;
5.3.
verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad,
de tegenvordering
5.4.
wijst de tegenvordering af,
5.5.
veroordeelt Wibu tot betaling van de proceskosten die tot en met vandaag voor Regiodienst wordt vastgesteld op nihil.
Dit vonnis is gewezen door mr. F.J. Lourens en op bovengenoemde datum in het openbaar uitgesproken in aanwezigheid van de griffier.
De griffier De kantonrechter