Uitspraak
RECHTBANK NOORD-HOLLAND
Familie en Jeugd
locatie Haarlem
gezag
zaak-/rekestnr.: C/15/329512 / FA RK 22-3010
Beschikking van de enkelvoudige kamer voor familiezaken van 23 september 2022
in de zaak van:
[verzoekster],
wonende te [woonplaats] ,
hierna te noemen: de moeder,
advocaat mr. J. 't Hart, kantoorhoudende te Haarlem,
tegen
[verweerder],
zonder bekende woon- of verblijfplaats hier te lande,
hierna te noemen: de vader.
1.De procedure
1.1.
Het verloop van de procedure blijkt uit:
- het verzoek, met bijlagen, van de moeder van 22 juni 2022 ingekomen op 23 juni 2022.
1.2.
De behandeling van de zaak heeft plaatsgevonden op de zitting van 26 augustus 2022 in aanwezigheid van de moeder bijgestaan door mr. J. 't Hart en een tolk in de Syrisch-Arabische taal.
Tevens was ter zitting als informant aanwezig [naam] namens de Raad voor de Kinderbescherming (hierna te noemen: de Raad).
1.3.
De minderjarigen [1] en [2] hebben voorafgaand aan de zitting hun mening in raadkamer kenbaar gemaakt.
2.De feiten
2.1.
Partijen zijn gehuwd geweest tot 30 december 2013.
2.2.
De minderjarige kinderen van partijen zijn:
- [de minderjarige 1] , geboren op [geboortedag] 2006 in [geboorteplaats] ;
- [de minderjarige 2] , geboren op [geboortedag] 2009 in [geboorteplaats] .
De meerderjarige kinderen van partijen zijn:
- [de meerderjarige 1] , geboren op [geboortedag] 1994 op [geboorteplaats] ;
- [de meerderjarige 2] , geboren op [geboortedag] 2004 in [geboorteplaats] .
2.3.
Bij de gerechtelijke uitspraak van 14 mei 2017 van de Sharia-rechtbank te Damascus, Syrië is de moeder benoemd als ‘legal guardian’ over haar minderjarige kinderen.
3.Het verzoek
3.1
De moeder heeft primair verzocht de beslissing van 14 mei 2017 te erkennen en te bepalen dat in het gezagsregister dient te worden opgenomen dat de vrouw alleen met het gezag is belast, en subsidiair het gezamenlijk gezag over de minderjarigen te beëindigen en de moeder met het eenhoofdig gezag over de minderjarigen te belasten.
3.2
De moeder heeft aan haar verzoek ten grondslag gelegd dat de Syrische rechter het eenhoofdig gezag aan de moeder heeft toegekend. De vader is in 2012/2013 uit Syrië vertrokken met achterlating van de moeder en de kinderen. In het gezin was sprake van huiselijk geweld. Sinds de echtscheiding in 2013 is er geen contact meer tussen partijen.
4.De beoordeling
4.1.
De vader is opgeroepen bij openbaar exploot, maar niet ter zitting verschenen. Ter zitting heeft de moeder nader toegelicht dat zij voor het laatst contact met de vader heeft gehad in 2017. De moeder was toen met de kinderen naar Libanon gevlucht en had de toestemming van de vader nodig om Nederlandse paspoorten voor haarzelf en de kinderen aan te vragen. De vader stelde zich echter weigerachtig op en de moeder heeft een advocaat moeten inschakelen om zijn toestemming te krijgen. Sindsdien is er geen contact meer geweest tussen partijen. De vader weet wel dat de moeder met de kinderen naar Nederland is verhuisd. Hij heeft nooit contact gezocht en de moeder heeft ook geen contactgegevens van hem. De moeder vermoedt dat de vader op [eiland] verblijft. Partijen hebben daar zeven jaar gewoond. Het gaat goed met de kinderen in Nederland. Oudste dochter [de meerderjarige 1] is inmiddels getrouwd. De drie jongste dochters wonen bij de moeder in [woonplaats] . De moeder heeft daar sinds een jaar een fijn huis.
4.2.
Bij gebreke van een tussen Nederland en Syrië geldend verdrag op dit punt, dient de vraag of de beslissing van de Syrische rechter voor erkenning in aanmerking komt te worden beoordeeld aan de hand van de op grond van artikel 431 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) in de rechtspraak ontwikkelde cumulatieve voorwaarden. Daarbij gaat het erom (1) of de rechtsmacht van de buitenlandse rechter is gebaseerd op een naar internationale maatstaven aanvaardbare rechtsgrond, (2) of de buitenlandse procedure is gevoerd met inachtneming van de beginselen van behoorlijke rechtsgang, (3) of de uitspraak niet strijdig is met de openbare orde en (4) of de buitenlandse beslissing niet onverenigbaar is met een andere tussen dezelfde partijen gegeven beslissing.
Aan de rechtbank is niet of onvoldoende gebleken of aan deze voorwaarden (en dan met name aan de eerste twee voorwaarden) is voldaan.
Gelet hierop zal de rechtbank het primaire verzoek van de moeder afwijzen.
4.3.
Ingevolge artikel 1:253n, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek (hierna BW) kan op verzoek van de niet met elkaar gehuwde ouders of een van hen het gezamenlijk gezag worden beëindigd, indien voor zover hier van belang nadien de omstandigheden zijn gewijzigd.
Gebleken is dat er sprake is van gewijzigde omstandigheden als bedoeld in artikel 1:253n, eerste lid, van het BW.
Op grond van artikel 1:253n, tweede lid, van het BW zijn de gronden van artikel 1:251a, eerste lid, van het BW van overeenkomstige toepassing. Hierin is bepaald dat de rechter het gezamenlijk gezag kan beëindigen en één van beide ouders met het gezag over een kind kan belasten, indien er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering komt of indien dit anderszins in het belang van het kind noodzakelijk is.
4.4.
[de minderjarige 1] heeft in het gesprek met de kinderrechter naar voren gebracht dat de vader is weggegaan toen zij vier jaar was. Daarna heeft ze nooit meer contact met hem gehad. Ze weet wel dat de vader haar gezin niet heeft geholpen toen ze onder moeilijke omstandigheden in Libanon verbleven. [de minderjarige 1] weet niet waar de vader nu is. Hij zoekt geen contact en [de minderjarige 1] heeft daar ook geen behoefte aan. [de minderjarige 1] heeft het leuk in Nederland. Ze heeft rust in haar leven. De moeder is haar moeder en vader tegelijk. Ze wil dat de moeder alle beslissingen over haar neemt.
[de minderjarige 2] heeft verteld dat ze de vader niet kent. Ze heeft geen herinneringen aan hem en kent alleen de foto’s. Hij is vertrokken toen ze een jaar oud was. [de minderjarige 2] woont sinds een jaar in een fijn huis. Ze heeft hobby’s en gaat naar groep acht. Ze weet niet waar de vader woont. Ze is daar niet verdrietig over omdat ze hem niet kent. [de minderjarige 2] vindt het goed als de moeder de beslissingen over haar neemt.
4.5.
De Raad gaat uit van de feiten dat de vader niet in Nederland is, dat de vader al heel lang geen contact met de kinderen heeft en dat je als ouder, om het gezamenlijk gezag uit te oefenen, moet weten wie je kinderen zijn en wat ze nodig hebben. De moeder draagt nu alle verantwoordelijkheid voor de kinderen terwijl dit een gezamenlijke verantwoordelijkheid zou moeten zijn. De opvoeding van kinderen is al moeilijker als je het alleen moet doen en dat is nog lastiger als je dat in een vreemd land moet doen. Om te voorkomen dat het de moeder nog lastiger wordt gemaakt moet zij met eenhoofdig gezag worden belast.
4.6.
Aan de rechtbank is gebleken dat de moeder alleen met de kinderen in Nederland verblijft en dat de vader al geruime tijd geen contact meer heeft met de moeder en de kinderen. Zodoende ontbreekt de minimale basis voor gezamenlijk gezag en bestaat het risico dat de beslissingen over de kinderen niet in het vereiste tempo genomen kunnen worden. De rechtbank zal het subsidiaire verzoek van de moeder daarom toewijzen.
5.De beslissing
De rechtbank:
5.1.
bepaalt dat het gezamenlijk gezag van partijen over de minderjarigen
[geslachtsnaam] :
- [de minderjarige 1] , geboren op [geboortedag] 2006 te [geboorteplaats] ,
- [de minderjarige 2] , geboren op [geboortedag] 2009 te [geboorteplaats] ,
wordt beëindigd en dat de moeder alleen het gezag over voornoemde minderjarigen toekomt;
5.2.
verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad;
5.3.
wijst het meer of anders verzochte af.
Deze beschikking is gegeven door mr. S.A. Steinhauser, rechter, tevens kinderrechter, in tegenwoordigheid van mr. A.E.J. van Schie als griffier en in het openbaar uitgesproken op
23 september 2022.
23 september 2022.
Tegen deze beschikking kan – voor zover er definitief is beslist – door tussenkomst van een advocaat hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof te Amsterdam. De verzoekende partij en/of de zich verwerende partij dient het hoger beroep binnen de termijn van drie maanden na de dag van de uitspraak in te stellen.