ECLI:NL:RBNHO:2020:1785

• Datum uitspraak: 17 januari 2020
• Publicatiedatum: 10 maart 2020
• Zaaknummer: 15/239158-19
• Instantie: Rechtbank Noord-Holland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: R.M. Steinhaus; N. Boots; E.G. van Roest
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Zorgmachtiging en voorlopige hechtenis in strafrechtelijke context

In de zaak tegen de verdachte, geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats], die thans gedetineerd is in het Justitieel Complex Zaanstad, heeft de verdediging op 17 januari 2020 verzocht om schorsing van de voorlopige hechtenis onder voorwaarden. De officier van justitie heeft zich hiertegen verzet en benadrukt dat de rechtbank ambtshalve moet overwegen of de situatie zoals bedoeld in artikel 67a, lid 3 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) zich voordoet. De rechtbank heeft daarbij de vraag in overweging genomen of een zorgmachtiging op basis van de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wfz) in samenhang met de Wet zorg en dwang (Wvggz) kan worden aangemerkt als een maatregel als bedoeld in die bepaling.

De rechtbank heeft geconcludeerd dat, gelet op de inhoud van de rapporten van de psycholoog en psychiater, een verzoek van de officier van justitie tot afgifte van een zorgmachtiging in het verschiet ligt, wat kan leiden tot een vorm van vrijheidsbeneming. De rechtbank oordeelt dat de zorgmachtiging in dit geval niet anders kan worden uitgelegd dan als een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel, maar dat de situatie zoals bedoeld in artikel 67a, lid 3 Sv niet aan de orde is. Daarom bestaat er geen grond voor ambtshalve ingrepen in de voorlopige hechtenis.

Het verzoek tot schorsing van de voorlopige hechtenis wordt afgewezen. De rechtbank merkt op dat, hoewel het beter gaat met de verdachte, het gevaar voor herhaling nog steeds aanwezig is. Deskundigen hebben geconcludeerd dat er een concreet vangnet in de vorm van voorzieningen nodig is om het recidivegevaar te beperken, wat momenteel onvoldoende aanwezig is. De rechtbank stelt verder dat de officier van justitie op elk moment kan verzoeken om opheffing of schorsing van de voorlopige hechtenis, en dat ook de verdachte dit kan doen. De procedure voor het verzoek om een zorgmachtiging is door het Openbaar Ministerie in gang gezet, en de rechtbank heeft kennis genomen van deze gang van zaken.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Team Straf, locatie Alkmaar

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15/239158-19

Overwegingen ambtshalve en beslissing op het verzoek schorsing voorlopige hechtenis

Verdachte:

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres [adres]

,

thans gedetineerd in het Justitieel Complex Zaanstad.

In de zaak tegen verdachte [verdachte] is ter terechtzitting van 17 januari 2020 door de verdediging verzocht de voorlopige hechtenis te schorsen onder voorwaarden. De officier van justitie heeft zich verzet tegen schorsing van de voorlopige hechtenis en benadrukt dat de rechtbank zich ambtshalve altijd moet afvragen of de situatie als bedoeld in artikel 67a, derde lid van het Wetboek van Strafvordering (Sv) zich voordoet. Aan de rechtbank is daarbij gevraagd om te overwegen en te beslissen ten aanzien van de vraag of een zorgmachtiging op basis van de Wfz in samenhang met de Wvggz een maatregel als bedoeld in die bepaling is.

De rechtbank overweegt en beslist als volgt:

- De rechtbank is van oordeel dat het van belang is om de uiteenlopende juridische kaders te onderscheiden en om nodeloze complicaties te vermijden.

- Met betrekking tot de vraag of artikel 67a, lid 3 Sv aan de orde is overweegt de rechtbank ambtshalve, op suggestie van de officier van justitie, dat, gelet op de inhoud van de rapporten van de psycholoog en de psychiater, een verzoek van de officier van justitie tot afgifte van een zorgmachtiging krachtens de Wvggz in het verschiet ligt. Dat verzoek zal naar verwachting mede strekken tot een vorm van vrijheidsbeneming. Dat gebeurt in het kader van de afdoening van de strafzaak, waarin de rechtbank zal oordelen over het bewijs en de strafbaarheid van feit en verdachte. De zorgmachtiging kan in dit geval daarom niet anders worden uitgelegd dan als een tot vrijheidsbeneming strekkende maatregel als bedoeld in artikel 67a, lid 3 Sv. De in genoemde bepaling bedoelde situatie is, gelet op hetgeen overigens aan het bevel tot voorlopige hechtenis ten grondslag is gelegd, daarom niet aan de orde. Tot ambtshalve ingrepen in de voorlopige hechtenis bestaat in zoverre geen grond.

- Het verzoek tot schorsing van de voorlopige hechtenis wordt afgewezen. De rechtbank overweegt dat het geruststellend is dat het inmiddels beter gaat met de verdachte. Dat betekent niet dat de grond van het gevaar voor herhaling niet meer aanwezig is. De deskundigen die verdachte hebben onderzocht komen tot de conclusie dat een concreet vangnet in de vorm van voorzieningen nodig is om het recidivegevaar te kunnen inperken. Daarvan is naar het oordeel van de rechtbank nu onvoldoende sprake.

- Met betrekking tot de route naar een zorgmachtiging overweegt de rechtbank als volgt. Verdachte bevindt zich in voorlopige hechtenis. Het staat de officier van justitie vrij op elk gewenst moment opheffing of schorsing van de voorlopige hechtenis te vorderen. Datzelfde geldt voor het geval de officier van justitie een verzoek tot het verlenen van een zorgmachtiging overweegt. De officier van justitie kan daartoe de civiele rechter benaderen of de strafrechter in het kader van de afdoening van een strafzaak.
Ook de verdachte kan op elk door hem gewenst moment de strafrechter benaderen met een verzoek tot opheffing dan wel schorsing van de voorlopige hechtenis.
In zoverre bestaat juridisch geen grond om, zoals voorgesteld door de officier van justitie, een beslissing te geven met betrekking tot het vervolg, wat er zij van de grondslag en werking ervan.
De procedure ter voorbereiding van het verzoek voor het afgeven van een zorgmachtiging is door het Openbaar Ministerie in gang gezet. Daar neemt de rechtbank kennis van. In die feitelijke gang van zaken bestaat evenmin grond voor de rechtbank om te treden in de vraag welke rechter door de officier van justitie uiteindelijk met het verzoek zal worden benaderd.

Deze overwegingen en beslissingen zijn gegeven door de meervoudige strafkamer van de Rechtbank Noord-Holland, waarin zitting hadden mr. R.M. Steinhaus, mr. N. Boots en

mr. E.G. van Roest, in tegenwoordigheid van A. Helder, griffier, en zijn gegeven op de openbare terechtzitting van 17 januari 2020.