ECLI:NL:RBNHO:2017:11511

• Datum uitspraak: 22 september 2017
• Publicatiedatum: 16 februari 2018
• Zaaknummer: 1580050514
• Instantie: Rechtbank Noord-Holland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M.S. Lamboo; P.H.B. Littooy; E.M. van Poecke
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak poging doodslag en bewezenverklaring medeplegen poging zware mishandeling met overschrijding van redelijke termijn

In deze zaak heeft de Rechtbank Noord-Holland op 22 september 2017 uitspraak gedaan in een strafzaak tegen een verdachte die werd beschuldigd van poging tot doodslag en poging tot zware mishandeling. De rechtbank heeft de verdachte vrijgesproken van het primair ten laste gelegde feit, namelijk de poging tot doodslag, omdat er onvoldoende bewijs was dat de verdachte opzet had op de dood van het slachtoffer. De rechtbank oordeelde dat de beschikbare bewijsmiddelen niet voldoende aanknopingspunten boden om te concluderen dat er een aanmerkelijke kans op overlijden bestond. De medeverdachte had het slachtoffer weliswaar tegen het hoofd geschopt, maar de kracht van de schoppen en de exacte impact waren onduidelijk, wat leidde tot de vrijspraak.

Ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde feit, de poging tot zware mishandeling, heeft de rechtbank echter wel bewezen verklaard dat de verdachte zich hieraan schuldig heeft gemaakt. De rechtbank concludeerde dat de gedragingen van de verdachte en de medeverdachte gericht waren op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan het slachtoffer. De verdachte heeft het slachtoffer, terwijl deze weerloos op de grond lag, geschopt en geslagen, wat leidde tot letsel bij het slachtoffer.

De rechtbank heeft de verdachte veroordeeld tot een taakstraf van 180 uren, subsidiair 90 dagen hechtenis, en heeft de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding van € 2.380,00 volledig toegewezen. De rechtbank heeft ook rekening gehouden met de overschrijding van de redelijke termijn en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, waaronder het feit dat hij niet eerder was veroordeeld en dat hij inmiddels stappen had ondernomen om zijn gedrag te verbeteren.

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Afdeling Publiekrecht, Sectie Straf

Locatie Alkmaar

Meervoudige strafkamer

Parketnummer: 15/800505-14

Uitspraakdatum: 22 september 2017

Tegenspraak

Verkort strafvonnis (art. 138b Sv)

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzitting van 8 september 2017 in de zaak tegen:

[verdachte] ,

geboren op [geboortedatum] te [geboorteplaats] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres [adres] .

De rechtbank heeft kennisgenomen van:

• het standpunt van de officier van justitie, mr. J. van der Putte, dat ertoe strekt dat de rechtbank verdachte van het primair ten laste gelegde feit zal vrijspreken en het subsidiair ten laste gelegde feit bewezen zal verklaren, en verdachte hiervoor zal veroordelen tot een werkstraf van 180 uren subsidiair 90 dagen hechtenis. Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij heeft de officier van justitie zich op het standpunt gesteld dat deze geheel dient te worden toegewezen;
• hetgeen door verdachte en mr. R. Polderman, raadsman van verdachte, naar voren is gebracht.

1. Tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

Primair

hij op of omstreeks 27 september 2014 te Hoorn ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven te beroven, die [slachtoffer] (terwijl hij op de grond lag) een of

meermalen (met kracht) (met geschoeide voet) in het gezicht, althans tegen het hoofd althans tegen het lichaam heeft geschopt en/of getrapt terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

Subsidiair

hij op of omstreeks 27 september 2014 te Hoorn tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, die [slachtoffer] (terwijl deze op de grond lag) een of meermalen (met kracht) (met geschoeide voet) in het gezicht althans tegen het hoofd althans tegen het lichaam heeft geschopt en/of getrapt en/of die [slachtoffer] een of meermalen (met kracht) (met gebalde vuist) in het gezicht althans tegen het hoofd althans tegen het lichaam heeft geslagen en/of gestompt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

2. Voorvragen

De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.

3. Vrijspraak ten aanzien van het primair ten laste gelegde feit

Naar het oordeel van de rechtbank is niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen verdachte primair ten laste is gelegd, zodat hij daarvan moet worden vrijgesproken.

Om te kunnen komen tot een bewezenverklaring van het medeplegen van een poging tot doodslag dient te worden vastgesteld dat verdachte en zijn medeverdachte opzet hebben gehad op de dood van het slachtoffer. Voor (voorwaardelijk) opzet is tenminste vereist dat verdachte bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat het slachtoffer door zijn gedragingen zou komen te overlijden. De rechtbank is van oordeel dat het dossier onvoldoende aanknopingspunten bevat om te kunnen vaststellen dat de aanmerkelijke kans op het overlijden van het slachtoffer heeft bestaan. Door medeverdachte [medeverdachte] is het slachtoffer weliswaar tot tweemaal toe tegen het hoofd geschopt, maar het dossier bevat onvoldoende feitelijke aanwijzingen over de kracht van de schoppen en de plaats waar deze terecht zijn gekomen. Voorts is onduidelijk waar verdachte het slachtoffer exact heeft geraakt, nu dit niet duidelijk is te zien op de camerabeelden en de getuigen hierover wisselend hebben verklaard. Verdachte zal dan ook van het primair ten laste gelegde feit worden vrijgesproken.

4. Bewijs ten aanzien van het subsidiair ten laste gelegde feit

4.1.

Bewijsmiddelen

De rechtbank grondt de beslissing dat verdachte het subsidiair ten laste gelegde feit heeft begaan, op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De bewijsmiddelen zullen worden uitgewerkt in die gevallen waarin de wet aanvulling van het vonnis vereist en zullen dan in een aan dit vonnis te hechten aanvulling worden opgenomen.

4.2.

Bewijsmotivering

De rechtbank zal verdachte veroordelen voor het subsidiair tenlastegelegde. Daarbij is van belang dat de gedragingen van verdachte en medeverdachte [medeverdachte] jegens het slachtoffer naar hun uiterlijke verschijningsvorm zo zeer gericht zijn op het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel bij het slachtoffer, dat verdachte het opzet moet hebben gehad op het ontstaan van zwaar lichamelijk letsel. Verdachte heeft zich niet slechts blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat het slachtoffer zwaar lichamelijk letsel zou oplopen en deze kans aanvaard. Medeverdachte [medeverdachte] heeft het slachtoffer dat op de grond lag, nadat deze door een ander op de grond was gegooid, tot tweemaal toe met geschoeide voet tegen het hoofd – een bijzonder kwetsbaar deel van het lichaam – getrapt. Verdachte heeft vervolgens het slachtoffer, terwijl deze nog steeds op de grond lag, tegen zijn rug geschopt met geschoeide voet en meermalen in zijn gezicht gestompt met zijn vuist. Verdachte en zijn medeverdachte hebben hiermee in nauwe en bewuste samenwerking geprobeerd het slachtoffer zwaar lichamelijk letsel toe te brengen. De rechtbank is daarom van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte zich heeft schuldig gemaakt aan het medeplegen van poging tot zware mishandeling.

4.3.

Bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het subsidiair ten laste gelegde feit heeft begaan, met dien verstande dat

Subsidiair

hij op 27 september 2014 te Hoorn tezamen en in vereniging met een ander, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, die [slachtoffer] terwijl deze op de grond lag meermalen met geschoeide voet tegen het hoofd heeft getrapt en die [slachtoffer] meermalen met gebalde vuist in

het gezicht heeft gestompt, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid.

Hetgeen aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hier als bewezen is aangenomen, is niet bewezen. Verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

5. Kwalificatie en strafbaarheid van het feit

Het bewezenverklaarde levert op:

medeplegen van poging tot zware mishandeling.

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden waardoor de wederrechtelijkheid aan het bewezenverklaarde zou ontbreken. Het bewezenverklaarde is derhalve strafbaar.

6. Strafbaarheid van verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is derhalve strafbaar.

7. Motivering van de sanctie

Bij de beslissing over de sanctie die aan verdachte moet worden opgelegd, heeft de rechtbank zich laten leiden door de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, alsmede de persoon van verdachte, zoals van een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

In het bijzonder heeft de rechtbank het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich tezamen met een ander schuldig gemaakt aan een poging tot zware mishandeling. Wat een leuke avond had moeten zijn, eindigde in een nachtmerrie. Verdachte bevond zich met vrienden in een café toen hij van een vriend hoorde dat medeverdachte [medeverdachte] , die buiten zat, lastig gevallen zou worden. Dit was voor hem de aanleiding om naar buiten te stormen om te kijken wat er aan de hand was. Het slachtoffer lag op dat moment reeds op de grond: omver gegooid door een ander en meermalen getrapt tegen het hoofd door medeverdachte [medeverdachte] . Verdachte heeft het slachtoffer vervolgens, terwijl deze weerloos op de grond lag en geen enkele bedreiging vormde, geschopt tegen zijn onderrug en meermalen geslagen in zijn gezicht. Het slachtoffer heeft hierdoor letsel opgelopen, waaronder een hoofdwond, een gescheurde bovenlip, meerdere hematomen en een afgebroken voortand.

De rechtbank neemt als strafverzwarende factor in haar oordeel mee dat verdachte het slachtoffer heeft opgezocht nadat deze was weggelopen van de plaats van de woordenwisseling. Bovendien was verdachte ten tijde van het gepleegde feit onder invloed van alcohol. Uitgaansgeweld heeft een enorme invloed op het veiligheidsgevoel van de samenleving in het algemeen en dat van slachtoffers van uitgaansgeweld in het bijzonder. Door aldus te handelen draagt verdachte bij aan in de samenleving heersende gevoelens van angst en onveiligheid, in het bijzonder bij hen die van het voorval getuige waren. Daarnaast heeft hij met zijn handelen een ernstige inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Uit de schriftelijke slachtofferverklaring en de toelichting op de vordering benadeelde partij, komt naar voren dat het voorval een hevige indruk heeft gemaakt op het slachtoffer en dat hij daar nog steeds last van ondervindt.

Naar het oordeel van de rechtbank kan gelet op de ernst van het gepleegde feit en de LOVS-oriëntatiepunten in beginsel niet worden volstaan met een andere of lichtere sanctie dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Uit het op naam van verdachte staand Uittreksel Justitiële Documentatie, gedateerd 3 augustus 2017, blijkt dat verdachte niet eerder is veroordeeld. De rechtbank weegt deze omstandigheid ten voordele van verdachte mee bij de straftoemeting.

De rechtbank heeft acht geslagen op het over verdachte uitgebrachte voorlichtingsrapport, gedateerd 10 augustus 2017, opgemaakt door [reclasseringswerker] , werkzaam bij Reclassering Nederland. Dit rapport houdt onder meer het volgende in. Verdachte is niet bekend met geweldsincidenten; er is geen sprake van een delictpatroon. Ook zijn sociale netwerk bestaat uit personen die geweld afkeuren en zich verre houden van personen die criminaliteit plegen. Uit het leefgebiedenonderzoek wordt duidelijk dat betrokkene een stabiel leven leidt op financieel vlak, maar ook wat betreft zijn sociaal netwerk. Er is geen sprake van psychische problematiek of drugsgebruik. Het onderhavige feit is nu bijna drie jaar geleden en verdachte denkt hier nog steeds dagelijks aan terug, wat gevolgen heeft voor zijn dagelijks functioneren. Verdachte wil daarom ook de mogelijkheden bekijken voor professionele hulp. Op dit moment volgt verdachte een alternatieve behandeling, waarin hij achter de oorzaak probeert te komen van zijn gedrag. Daarnaast heeft verdachte contact met een werkcoach, omdat het onderhavige feit dagelijks zijn werk beïnvloedt. Met het drinken van alcohol is hij volledig gestopt. Gelet op voorgaande wordt het recidiverisico ingeschat als laag. Bijzondere voorwaarden worden daarom niet geadviseerd.

Ten voordele van verdachte houdt de rechtbank rekening met de forse overschrijding van de redelijke termijn, nu verdachte reeds op 27 september 2014 in deze zaak in verzekering is gesteld. Hiermee is de redelijke termijn van twee jaar met bijna één jaar overschreden. De rechtbank houdt voorts rekening met de (proces)houding van verdachte, namelijk dat hij zelf contact heeft geprobeerd te leggen met het slachtoffer om zijn excuses te maken en ter terechtzitting meermalen spijt heeft betuigd richting het slachtoffer. Tot slot weegt de rechtbank mee dat verdachte drie jaar onder het bewezenverklaarde feit gebukt is gegaan, zoals is gebleken uit de emoties die ter terechtzitting door verdachte zijn getoond, alsmede uit zijn afgelegde verklaring. Verdachte heeft tevens zelf besloten een behandeling te volgen om te achterhalen wat de oorzaak van die agressie jegens het slachtoffer is geweest.

Gelet op het voorgaande acht de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf niet passend. Ook een voorwaardelijke gevangenisstraf acht de rechtbank niet passend, nu sinds het feit is gepleegd bijna drie jaren zijn verstreken, waarin verdachte geen andere strafbare feiten heeft gepleegd. Alles afwegende is de rechtbank daarom van oordeel dat een taakstraf bestaande uit het verrichten van onbetaalde arbeid van het na te noemen aantal uren moet worden opgelegd.

8. Vordering benadeelde partij en schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft een vordering tot schadevergoeding van € 2.380,00 ingediend tegen verdachte, bestaande uit materiële en immateriële schade die hij als gevolg van het ten laste gelegde feit zou hebben geleden, te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag.

De gestelde schade bestaat uit:

• Samsung Galaxy S3 € 65,00
• Hoesje telefoon € 15,00
• Diverse kapotte/beschadigde kleding € 325,00
• Schakelketting (zilver) € 69,95
• Eigen risico (ambulancevervoer) € 360,00
• Tandartskosten € 105,13
• Inkomstenderving (2 wachtdagen) € 89,92
• Immateriële schade € 1.350,00

De rechtbank is van oordeel dat de gevorderde materiële schade voldoende is onderbouwd en rechtstreeks voortvloeit uit het bewezen verklaarde feit. Deze schadeposten, die door de raadsman niet zijn weersproken, zullen dan ook worden toegewezen.

Tevens komt de rechtbank vergoeding van de gevorderde immateriële schade billijk voor gelet op de onderbouwing van de vordering en het verhandelde ter terechtzitting.

De rechtbank zal de vordering dan ook geheel toewijzen tot het totaalbedrag van € 2.380,00, te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 27 september 2014 tot aan de dag der algehele voldoening.

Daarbij zal de rechtbank bepalen dat indien een medeverdachte dit bedrag geheel of gedeeltelijk heeft betaald, verdachte in zoverre zal zijn bevrijd.

Daarnaast dient verdachte te worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog moet maken, tot op heden begroot op nihil.

schadevergoedingsmaatregel

De rechtbank ziet als gevolg van verdachtes bewezen verklaarde handelen [kort gezegd: medeplegen van poging tot zware mishandeling] aanleiding ter zake van de vordering van de benadeelde partij de schadevergoedingsmaatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht op te leggen.

9. Toepasselijke wettelijke voorschriften

De volgende wetsartikelen zijn van toepassing:

artikelen 22c, 22d, 36f, 45, 47 en 302 van het Wetboek van Strafrecht.

10. Beslissing

De rechtbank:

 Verklaart
niet bewezen wat aan verdachte
primair is ten laste gelegd en spreekt hem daarvan vrij.

 Verklaart
bewezen dat verdachte het
subsidiair ten laste gelegde feit heeft begaan zoals hiervoor onder 4.3. weergegeven.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven als bewezen is aangenomen en spreekt hem daarvan vrij.

 Bepaalt dat het subsidiair bewezen verklaarde feit het hierboven onder 5. vermelde strafbare feit oplevert.

 Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

 Veroordeelt verdachte tot het verrichten van
180 (hondertachtig) uren taakstraf die bestaat uit het verrichten van onbetaalde arbeid, bij het niet of niet naar behoren verrichten daarvan te vervangen door
90 (negentig) dagen hechtenis .

Bepaalt dat de tijd die verdachte vóór de tenuitvoerlegging van dit vonnis in verzekering heeft doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde taakstraf in mindering wordt gebracht, met dien verstande dat voor elke dag die verdachte in verzekering heeft doorgebracht twee uren taakstraf, subsidiair één dag hechtenis, in mindering worden gebracht.

 Wijst toe de vordering tot vergoeding van de door de benadeelde partij
[slachtoffer] geleden schade tot een bedrag van
€ 2.380,00 (zegge: tweeduizend driehonderdtachtig euro) , bestaande uit € 1.030,00 voor de materiële en € 1.350,00 voor de immateriële schade, en veroordeelt verdachte tot betaling van dit bedrag, te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 27 september 2014 tot aan de dag der algehele voldoening.

Bepaalt dat indien genoemd bedrag geheel of gedeeltelijk door een van de medeverdachten is betaald, verdachte in zoverre zal zijn bevrijd.

Veroordeelt verdachte in de kosten door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil, en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging alsnog te maken.

 Legt verdachte als schadevergoedingsmaatregel ten behoeve van slachtoffer [slachtoffer] de verplichting op tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 2.380,00 (zegge: tweeduizend driehonderdtachtig euro), te vermeerderen met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf 27 september 2014 tot aan de dag der algehele voldoening, bij gebreke van betaling of verhaal te vervangen door
33 dagen hechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft.

Bepaalt dat voor zover dit bedrag of een gedeelte daarvan reeds door of namens een van de medeverdachten aan de benadeelde partij en/of de Staat is betaald, verdachte in zoverre van die verplichting zal zijn ontslagen.

Bepaalt dat betalingen aan de benadeelde partij in mindering strekken op de verplichting tot betaling aan de Staat en dat betalingen aan de Staat in mindering strekken op de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij.

Samenstelling rechtbank en uitspraakdatum

Dit vonnis is gewezen door

mr. M.S. Lamboo, voorzitter,

mr. P.H.B. Littooy en mr. E.M. van Poecke, rechters,

in tegenwoordigheid van de griffiers mr. Z.T. Pronk en M.C. Kramer,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 22 september 2017.

mr. E.M. van Poecke en griffier mr. Z.T. Pronk zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.