ECLI:NL:RBNHO:2015:4891

Uitspraak

aRECHTBANK NOORD-HOLLAND

Afdeling Privaatrecht

Sectie Kanton - locatie Alkmaar

Zaaknr./rolnr.: 3275701 \ CV EXPL 14-4209 (H.K.)

Uitspraakdatum: 24 juni 2015

Vonnis in de zaak van:

Vereniging van Eigenaars [naam]

gevestigd te [plaats]

eiseres

verder te noemen: de VVE

gemachtigde: Gerechtsdeurwaarderskantoor Mellema B.V. te Beverwijk

tegen

Gemeente Hollands Kroon

gevestigd te Anna Paulowna, aan De Verwachting 1

gedaagde

verder te noemen: de gemeente

schriftelijk gevolmachtigden: M. de Jong (medewerkster afdeling belastingen) en

H. Westra (medewerker afdeling openbare ruimte).

1.Het procesverloop

1.1.

De VVE heeft bij dagvaarding van 21 juli 2014 een vordering tegen de gemeente ingesteld. De gemeente heeft schriftelijk geantwoord.

1.2.

De gemeente heeft hierop schriftelijk geantwoord, waarna de VVE heeft gerepliceerd en de gemeente gedupliceerd.

1.3.

Op 26 mei 2015 heeft een zitting plaatsgevonden. De griffier heeft aantekeningen gemaakt van wat partijen ter toelichting van hun standpunten naar voren hebben gebracht.

2.De feiten

2.1.

De VVE is eigenaar van het recreatiepark [naam] (85 huisjes) en heeft destijds voor eigen rekening een rioolstelsel laten aanleggen en onderhouden. Het naastgelegen (later aangelegde) gemeentelijke zwembad heeft tot 2010 tegen een geringe vergoeding het afvalwater via het rioolstelsel van de VVE laten afvoeren.

2.2.

De rechtsvoorganger van de gemeente, de voormalige gemeente Niedorp, hanteerde voor de rioolheffing in 2011 voor recreatiewoningen een tarief van € 75,75 per woning. De gemeente Niedorp bracht dit tarief voor alle 85 huisjes op het recreatiepark in rekening bij de VVE. De heffing was gebaseerd op de Verordening op de heffing en invordering van rioolheffing 2011 van de gemeente Niedorp.

2.3.

Nadat de gemeente Niedorp middels een fusie is opgegaan in de (nieuwe) gemeente Hollands Kroon, heeft laatstgenoemde met ingang van 2013 het tarief voor de rioolheffing vastgesteld op een bedrag van € 216,72 per woning. Dit bedrag is aan iedere huisjeseigenaar individueel in rekening gebracht. Deze heffing is gebaseerd op de Verordening op de heffing en invordering rioolheffing 2013, welke verordening op 20 december 2012 door de gemeente Hollands Kroon is vastgesteld.

3.De vordering

3.1.

De VVE vordert dat de kantonrechter de gemeente veroordeelt tot betaling van € 12.577,04. Voormeld bedrag is opgebouwd uit een hoofdsom van € 10.795,--, € 882,95 aan buitengerechtelijke kosten en € 899,09 aan rente.

3.2.

De VVE legt aan de vordering – kort weergegeven – het volgende ten grondslag.

De VVE stelt dat de gemeente zich niet houdt aan de destijds tussen de gemeente Niedorp en (rechtsvoorganger van) de VVE gesloten overeenkomst, inhoudende dat zij zou worden gecompenseerd voor het feit dat zij een ringleiding had aangelegd ten gunste van de gemeente. De VVE heeft namelijk rondom het park een ringleiding laten aanleggen die is verbonden aan de openbare riolering en waarop (via zeven clusters) de individuele riolering van iedere recreatiewoning op het park is aangesloten. Deze ringleiding was niet het initiatief of de wens van de VVE maar van de gemeente. De VVE had geen belang bij de aanleg van de ringleiding. Zij had er ook voor kunnen kiezen de individuele riolering van elke recreatiewoning (per cluster) rechtstreeks op het openbare rioolstelsel aan te laten sluiten.

Aangezien de VVE een deel van de gemeentelijke taak op zich heeft genomen, is door de rechtsvoorganger van gemeente een korting op de rioolheffing verleend van 41,4% en is per woning bij aanvang € 75,75 aan rioolheffing in rekening gebracht. De gemeente Hollands Kroon acht zich kennelijk niet gebonden aan de oude afspraak. Voor 2013 moet een bedrag van € 216,72 aan rioolheffing per woning worden betaald, terwijl de gemeente recht heeft op € 89,72 (41% van € 216,72). In de visie van de VVE heeft zij daarom 85 x € 127,-- teveel betaald, te weten in totaal € 10.795,--. Dit bedrag wordt daarom teruggevorderd van de gemeente.

De VVE meent dat bij de gemeente stukken liggen die haar gelijk kunnen aantonen. Daarom heeft zij een Wob-verzoek aan de gemeente gedaan. Voor zover dit Wob-verzoek niet wordt gehonoreerd heeft de VVE bij conclusie van repliek aan de kantonrechter gevraagd om op grond van artikel 22 jº artikel 62 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering de gemeente te bevelen tot openlegging van de betreffende stukken.

4.Het verweer

4.1.

De gemeente betwist de vordering. Zij voert – samengevat – het volgende aan.
De gemeente heeft zorgplichten op het gebied van (huishoudelijk) afvalwater, hemelwater en grondwater, zoals deze zijn vastgelegd in de Wet milieubeheer en de Wet op de waterhuishouding. De gemeente draagt zorg voor de inzameling en transport van het (huishoudelijk) afvalwater, hemelwater en grondwater. De inzameling geschiedt op eigen terrein van de gemeente. De gemeente draagt geen zorg voor inzameling op particulier terrein. Een perceeleigenaar heeft zelf de plicht om zijn (huishoudelijk) afvalwater, hemelwater en grondwater, op een door de gemeente vastgestelde plaats, bij de erfgrens aan te bieden aan de gemeente voor verdere inzameling en transport. Op basis van artikel 228a van de Gemeentewet kan de gemeente een belasting heffen ter bestrijding van de kosten die voor de gemeente verbonden zijn aan inzameling en transport. De gemeente Niedorp had ter nadere uitwerking van voormeld artikel een verordening rioolheffing vastgesteld. De gemeenten Niedorp, Anna Paulowna, Wieringen en Wieringermeer zijn gefuseerd in de nieuwe gemeente Hollands Kroon. Omdat elke ex-gemeente zijn eigen verordeningen had, heeft de gemeente Hollands Kroon na de fusie de diverse verordeningen op het gebied van rioolheffing geharmoniseerd. De gemeente is vrij in de tariefstelling en de totale opbrengst van de rioolheffing mag niet hoger zijn dat het totaal van de kosten die zijn gemoeid met de gemeentelijke watertaken. De gemeente heeft besloten één tarief in de verordening op te nemen voor alle objecten, namelijk een bedrag van € 216,72. Er bestaat dus, anders dan destijds bij de gemeente Niedorp, geen apart tarief meer voor recreatiewoningen.
De gemeente betwist dat het lagere bedrag dat voorheen door de VVE moest worden betaald, te maken had met een tussen de VVE en de rechtsvoorganger van de gemeente afgesproken korting. Dit is nergens in de stukken terug te vinden. De berekening van 41,4% heeft de VVE zelf gemaakt.

5.De beoordeling

5.1.

De kantonrechter gaat er vanuit dat de VVE bevoegd is om namens de individuele eigenaren te procederen in deze zaak, nu op dit punt door de gemeente geen bezwaar is gemaakt.

5.2.

De grondslag van de vordering, zo verstaat de kantonrechter de stellingen van de VVE, betreft de nakoming van een (mondelinge) overeenkomst tussen de rechtsvoorganger van de VVE (projectontwikkelaar Buiten-Stee B.V.) en de rechtsvoorganger van de gemeente Hollands Kroon (de gemeente Niedorp), inhoudende dat aan de VVE een reductie (van 41,4%) wordt verleend op de jaarlijks verschuldigde rioolheffing voor 85 recreatiewoningen op het recreatiepark [naam]. Deze korting houdt verband met het feit dat de rechtsvoorganger van de VVE voor eigen rekening een rioolstelsel (ringleiding) heeft laten aanleggen en moet onderhouden, terwijl dit feitelijk een taak van de gemeente is.

5.3.

De gemeente heeft van haar kant gemotiveerd betoogd dat destijds bij de gemeente Niedorp op grond van de toen geldende verordening een apart, lager tarief gold voor recreatiewoningen en dat dit tarief geen verband hield met een kortingsafspraak tussen de gemeente en de VVE. De gemeente Niedorp hanteerde verschillende tarieven voor diverse categorieën gebruikers/objecten. In het kader van harmonisatie van regelgeving heeft de gemeente Hollands Kroon, na de fusie van de vier ex-gemeenten, besloten, onafhankelijk van type gebruiker of object, één tarief voor rioolheffing te hanteren. Ook heeft de gemeente de aanslag rioolheffing met ingang van 2013 opgelegd aan de individuele eigenaren van de recreatiewoningen in plaats van aan de VVE, zodat elke eigenaar/bewoner individueel de mogelijkheid heeft om hiertegen bezwaar te maken. Vanwege de onvermijdelijke harmonisatie betekent dit voor de ene inwoner van de gemeente een financiële verbetering en voor de andere een verslechtering.

5.4.

De kantonrechter is van oordeel dat de stelling van de VVE dat sprake is van een (mondelinge) afspraak over een door de gemeente aan haar dan wel de eigenaren van de recreatiewoningen te verlenen korting op de rioolheffing niet is komen vast te staan. Desgevraagd heeft de VVE ter zitting aangegeven niet te weten wat er destijds precies is afgesproken tussen projectontwikkelaar Buiten-Stee en de gemeente Niedorp noch welke personen van de gemeente Niedorp en Buiten-Stee hierbij betrokken waren. Daarbij komt dat in de bij dupliek door de gemeente overgelegde overeenkomst uit juni/juli 1975 tussen de gemeente Niedorp en Buiten-Stee B.V. niets over een dergelijke afspraak is te vinden, hetgeen in geval zo’n afspraak zou zijn gemaakt, wel voor de hand had gelegen. Weliswaar bevindt zich bij de stukken niet de exploitatieverordening waarnaar in voornoemde overeenkomst wordt verwezen, maar het is onwaarschijnlijk, zoals de gemeente gemotiveerd ter zitting heeft betoogd, dat in die verordening iets vermeld zou zijn over de door de VVE gestelde afspraak.

5.5.

Nu de door de VVE aan haar vordering ten grondslag gelegde afspraak met de rechtsvoorganger van de gemeente niet is komen vast te staan, dient de vordering te worden afgewezen. Hierbij wordt nog overwogen, dat niet is gesteld of gebleken dat de gemeente over meer of andere informatie zou beschikken dan die zij in de procedure heeft overgelegd.

5.6.

Tot slot wordt nog overwogen dat vaststaat dat de gemeente en haar rechtsvoorganger inwoners/gebruikers altijd voor de rioolheffing heeft belast op grond van gemeentelijke verordeningen. Weliswaar heeft de harmonisatie van de tarieven voor de rioolheffing als gevolg van de fusie geleid tot een aanzienlijke tariefverhoging, maar ook deze verhoging leidt niet tot een andere beslissing, nu door de gemeente onbetwist is gesteld dat zij vrij is in het vaststellen van deze tarieven en individuele inwoners/gebruikers tegen een aanslag bezwaar kunnen maken.

5.7.

De proceskosten komen voor rekening van de VVE, omdat zij ongelijk krijgt.

6.De beslissing

De kantonrechter:

6.1.

wijst de vordering af;

6.2.

veroordeelt de VVE tot betaling van de proceskosten, die tot en met vandaag voor de gemeente worden vastgesteld op een bedrag van € 900,-- aan salaris van de gemachtigde van de gemeente.

Dit vonnis is gewezen door mr. M. Hoendervoogt, kantonrechter en op 24 juni 2015 in het openbaar uitgesproken in aanwezigheid van de griffier.

De griffier De kantonrechter