ECLI:NL:RBNHO:2013:3804

Uitspraak

RECHTBANK NOORD-HOLLAND

Zittingsplaats Haarlem

Bestuursrecht

Zaaknummer: AWB 12/324

Uitspraakdatum: 8 mei 2013

Uitspraak in het geding tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

gemachtigde: mr. A. Wolkers,

de inspecteur van de Belastingdienst/Douane, kantoor Nijmegen, verweerder.

12/324

1.
Ontstaan en loop van het geding

Verweerder heeft op 23 januari 2006 aan eiseres een uitnodiging tot betaling (hierna: utb) opgelegd van € 1.163,27 aan douanerechten.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 20 december 2011 het bezwaar niet-ontvankelijk verklaard en de utb na een ambtshalve beoordeling gehandhaafd.

Eiseres heeft daartegen beroep ingesteld. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 16 april 2013.

Namens eiseres is verschenen de gemachtigde, bijgestaan door[A]. Namens verweerder zijn verschenen mr. B.C. Brouwer en Th. Vermaas.

2 Tussen partijen vaststaande feiten

2.1.

Op 12 augustus 2003 heeft eiseres in opdracht van [A BEDRIJF] B.V. in eigen naam en voor eigen rekening aangifte gedaan voor het brengen in het vrije verkeer van een partij truien en jassen van brei- of haakwerk van hoofdstuk 61 van het geharmoniseerd systeem met aangegeven oorsprong Jamaica (aangiftenummer [NUMMER 1]). Eiseres heeft bij de aangifte het certificaat EUR.1 met het nummer[NUMMER 2] overgelegd en aanspraak gemaakt op de toepassing van het preferentiële tarief.

2.2.

In een brief van 13 september 2004 heeft OLAF, het antifraudebureau van de Europese Commissie, de Jamaicaanse autoriteiten gevraagd om een gezamenlijk onderzoek te starten naar EUR.1-certificaten die zijn afgegeven voor goederen van breiwerk van hoofdstuk 61 van het geharmoniseerd systeem met aangegeven oorsprong Jamaica. In de brief heeft OLAF verwezen naar een gesprek van 8 september 2004 en aangegeven dat er aanwijzingen zijn dat Jamaicaanse exporteurs de oorsprongsregels ontduiken. Deze aanwijzingen zijn de banden die onder andere de in Jamaica gevestigde exporteurs [B BEDRIJF] Limited, [C BEDRIJF] Ltd. en [D BEDRIJF] Limited hebben met de in Hong Kong gevestigde [E BEDRIJF] Ltd. In dit verband is voorts gewezen op de banden met de in de Europese Unie gevestigde importeurs [A BEDRIJF] Deutschland GmbH en [A BEDRIJF] B.V. Een andere aanwijzing is af te leiden uit de statistieken van de handel in deze goederen, enerzijds tussen China en Jamaica en anderzijds tussen Jamaica en de Europese Unie.

2.3.

Van 31 januari tot en met 7 februari 2005 heeft OLAF een onderzoek uitgevoerd op Jamaica naar de naleving van de voorwaarden die van toepassing zijn op de afgifte van EUR.1-certificaten en naar de oorsprong van producten die zijn geproduceerd door een aantal op Jamaica gevestigde ondernemingen. Van het onderzoek is een rapport opgesteld. De relevante passages luiden als volgt:

“ Delegation of the European Commission

Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade

Organisation(s) visited Jamaica Customs Department

[F BEDRIJF]

Persons met 1. Delegation of the European Commission:

[B], Head of Delegation

[C], Head of Section, Economics,

Trade and Politics, Information

[D], Task Manager, Economics, Trade

and Politics, Information

2. Ministry of Foreign Affairs and Trade:

Ambassador [E], Permanent

Secretary

[F], Senior Director

[G], Acting Deputy Director

[H], Acting Assistant Director

3. Jamaica Customs Department:

[I], Commissioner of Customs

[J], Deputy

Commissioner Customs

[K], Assistant Commissioner –

Compliance and Enforcement

[L], Director Intelligence

[M], Enforcement

4. [G BEDRIJF] Ltd:

(…)

5. [F BEDRIJF]:

(…)

Main activities executed 1. Meetings with representatives from the Delegation of

the European Community, the Jamaica Customs

Department, the Ministry of Foreign Affairs and

Foreign Trade, the [G BEDRIJF] Ltd and the [F BEDRIJF]

2. Visits to the premises of the associated companies

[B BEDRIJF] Limited, [zwart gemaakt],

[H BEDRIJF] Ltd and [zwart gemaakt] in the

Kingston Free Zone; and

[zwart gemaakt] in the Garmex Free Zone

(…)

1.Purpose of the mission

(…)

With a view to protect the financial interests of the Community and to furthering the enquiries and investigations of the national authorities, OLAF has sought the assistance and the support of the competent Jamaican authorities for the purpose of verifying the legality of the preferential treatment granted to the relevant importations into the Community. In this context, OLAF proposed joint enquiries to be carried out by the competent Jamaican authorities and the Community to identify the suspected irregularities and to prevent future contraventions in the area concerned.

The Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade assured OLAF that the Government of Jamaica was taking very seriously the concerns raised by OLAF and will cooperate fully with the verification process in accordance with Protocol 1 of the Cotonou Agreement. In addition, the Permanent Secretary Ambassador [E] welcomed preliminary meetings proposed by OLAF to explain the objectives of the verification mission, to identify the type of documentary evidence required and to address concerns raised by the Jamaican authorities. Those preliminary meetings took place in Kingston in the course of this mission. (…)

2.Background

(…) However, OLAF has been informed by several Member States that the stamp imprints shown on the relevant certificates apparently differ from those officially communicated by the Jamaican customs authorities to the Commission services as being used for the endorsement of these certificates.

The Jamaican supplier companies concerned, [zwart gemaakt], [B BEDRIJF] Limited, [C BEDRIJF] Ltd., [zwart gemaakt], [H BEDRIJF] Ltd and [zwart gemaakt], all located in the Kingston and Garmex Free Zones, as well as some of the main importers in the Community, the companies [A BEDRIJF] GmbH in Germany and [A BEDRIJF] B.V. in the Netherlands were identified as companies either closely linked to or subsidiaries of the Hong Kong based [E BEDRIJF] Ltd.

Considering these Far East roots of the main suppliers and recipients, the official Chinese export statistics were evaluated for the relevant period. They clearly showed that mainly ready-made garment but also fabrics and very little yarn had been exported from the PR China to Jamaica. The Chinese exports to Jamaica of goods classified within HS subheading 6110 90, 6110 30, 6110 20, 6110 11 were sufficient to account for between 50 % and 100 % of the corresponding supplies to the Community depending on the HS subheading. According to the relevant origin rule stipulated in Protocol 1 of the ACP-EC Partnership Agreement, the goods concerned of chapter 61 are to be manufactured from yarn.

In addition, the relevant import statistics of Jamaica showed that the aforementioned goods exported from the PR China to Jamica had not been cleared for free circulation/home use in that country. This fact corroborates the suspicion that the Chinese goods were actually destined for onward shipment to the Community and, therefore, were probably shipped to the Jamaican Free Zone in Kingston.

3.Mission report

(…), both the Jamaican authorities and bodies (…) assured OLAF of their willingness to fully assist and co-operate in the clarifying and investigating the relevant issues and fraud suspicion. (…)

The Jamaican authorities advised OLAF that the aforementioned Jamaican supplier companies ceased their business activities in late January 2005 which caused huge disruption to the employment situation in Jamaica because these companies were said to employ approximately 2,000 people. According to the information received by the Jamaican authorities from the companies concerned, the reason for the discontinuation of their business activities was the fact that the Multifibre Agreement ceased to apply at the end of the year 2004. The Multifibre Agreement limited the importation into the Community of textiles originating in the PR China by quantitative restrictions per textile category.

(…) An employee of the Free Zone Authority provided access to the [B BEDRIJF] Ltd premises which were found to be completely empty. (…) A sheet of paper specifying the qualities and quantities of the merchandise in stocklot at lot 22 on the 24th February 2003 was found on the floor and is attached at annex 2.

The other premises of the companies could not be accessed because the Free Zone Authority was not in the possession of the relevant keys. However, it was visible that machinery has remained in these companies and was covered as though for storage. (…)

4.Conclusive remarks

In the course of the preliminary meetings held in Kingston with representatives from the various authorities and bodies, the positive contacts with the Jamaican authorities, which had already been experienced with the representatives from the Jamaican Embassy in Brussels at the outset of this investigation, have been strengthened and expanded. The Jamaican authorities are deeply concerned by the OLAF investigations and endeavor to fully assist and support the relevant verifications and enquiries. (…)

The specimen documentation received, however, clearly supports the suspicion that the goods of HS chapter 61 imported into the Community and declared as originating in Jamaica were not eligible for preferential treatment because they do not meet the origin criteria. In addition, it is suspected that the real nature of the goods originating in and consigned from the PR China to Jamaica was disguised on the occasion of the introduction into the Kingston Free Zone by misdescribing the goods as “yarn and sweaters”. These suspicions are based on the following grounds:

(…)

[ondertekening]”

2.4.

Van 7 tot en met 24 maart 2005 heeft OLAF het onderzoek op Jamaica voortgezet samen met vertegenwoordigers van de douaneautoriteiten van Finland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Nederland, Spanje en Zweden. De relevante passages van het naar aanleiding van het voortgezette onderzoek opgestelde rapport luiden als volgt:

“Organisation(s) visited Delegation of the European Commission

Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade

Jamaica Customs Department

Port Authority of Jamaica

[B BEDRIJF] Ltd

[H BEDRIJF] Ltd.

[I BEDRIJF] (Garmex Free Zone

Authority)

[namen van vijf overige organisaties zwart gemaakt]

Persons met 1. Delegation of the European Commission:

[B], Head of Delegation

[C], Head of Section, Economics,

Trade and Politics, Information

[D], Task Manager, Economics, Trade

and Politics, Information

2. Ministry of Foreign Affairs and Trade:

Ambassador [E], Permanent

Secretary

[F], Senior Director

[G], Acting Deputy Director

[H], Acting Assistant Director

[N]

3. Jamaica Customs Department:

[I], Commissioner of Customs

[J], Deputy

Commissioner Customs

[K], Assistant Commissioner –

Compliance and Enforcement

[L], Director Intelligence

[M], Enforcement

4. [G BEDRIJF] Ltd:

(…)

5. Port Authority of Jamaica and Kingston Free Zone

Authority:

[O], Senior Vice President

[P], Client Relations Manager

[Q], Statistical Data Manager

6. [F BEDRIJF]:

(…)

7. [I BEDRIJF] (Garmex Free Zone Authority)

(…)

8. [zwart gemaakt]

9. [zwart gemaakt]

10. [zwart gemaakt]

11. Garmex Free Zone:

(…)

Main activities executed 1. Meetings with representatives from the Delegation of

the European Community, the Jamaica Customs

Department, the Ministry of Foreign Affairs and

Foreign Trade, the [G BEDRIJF] Ltd, the Port

Authority, the Garmex Free Zone Authority and the

shipping agencies

2. Visits to the premises of the associated companies

[B BEDRIJF] Limited, [zwart gemaakt],

[H BEDRIJF] Ltd in the

Kingston Free Zone; and

[zwart gemaakt] in the Garmex Free Zone

(…)

2.1

Conduct of the mission

The relevant Jamaican authorities – the Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade, the Customs Department, the [G BEDRIJF] Limited and the [F BEDRIJF] – assisted the Community mission team in checking the authenticity of the movement certificates EUR.1 (issued since 1 January 2002 until the conduct of the mission) and the correctness of the information given in these documents. The authorities furnished all information requested by the Community mission team for the purpose of identifying the conditions under which the textile products exported by the relevant companies to the Community had been made and whether the relevant origin rule – the manufacture from yarn in this particular case – had been respected.

Representatives of the Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade accompanied the Community mission team on its visit to the Port Authority of Jamaica and the [I BEDRIJF]. The relevant visit reports are attached to annex 2. Representatives of both the Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade and the competent Free Zone Authority (either Kingston or Garmex Free Zone Authority) accompanied the Community mission team to the company premises.

The Community mission team received permission to take photocopies of all related customs and supporting documentation. In addition, the shipping companies [twee namen zwart gemaakt] provided copies of the bills of lading identified by them as transport documents in respect of the traffic in question.

2.2

Companies concerned

The Jamaican companies [C BEDRIJF] Ltd., [zwart gemaakt], [B BEDRIJF] Ltd, [H BEDRIJF] Ltd, [twee namen zwart gemaakt] supplied the goods which are the subject of this investigation to the Community. These companies had also imported into the Free Zone in Jamaica the material (allegedly) used in the production of the exported textiles.

(…) According to the information available, this [K BEDRIJF] Group of companies is owned by [R] and her husband [S], both resident in Hong Kong.

(…)

2.3

Imports into and exports from Jamaica

(…)

In this context it is noted that the companies’ customs declaration, the documentation submitted in support of these declarations and the transport documentation were consistent in showing the materials introduced into the Free Zones as consisting mainly of yarn accompanied by some sample sweaters.

(…)

2.4

Misdescription of goods on introduction into the Free Zones

(…)

2.5

Agreed misson conclusions

Therefore, in the light of the available information and in the absence of any direct evidence of the process carried out by the Jamaican exporters to obtain the knitwear supplied to the Community, or of any appropriate documents proving the originating status of the textile goods exported to the Community or of any information sufficient to determine the Jamaican preferential origin of the products supplied, the Jamaican authorities were not in a position to confirm the Jamaican preferential origin status of the goods as declared on importation into the Community.

In addition, the results of the Jamaican-EC verification carried out in the course of the Community missionin conjunction with available information on exports from the PR China to the Kingston and Garmex Free Zones in Jamaica clearly indicate:

• that the provisions of Protocol 1 of the ACP-EC Partnership Agreement were contravened by the Jamaican exporters;

• that all of the products exported to the EC were not exclusively manufactured from yarn and, therefore, cannot be considered as originating in Jamaica;

• that most or all of the goods exported to the Community were either manufactured in Jamaica from shells originating in the PR China or were re-exports of finished garments originating in the PR China;

• that, considering the limited supplies of yarn to the Kingston and Garmex Free Zones in Jamaica, some of the goods exported to the Community may have been produced from yarn. However, the exact quantities produced from yarn and the related exports cannot be identified in the absence of any direct evidence provided by the exporters concerned; and

• that the Jamaican exporters concerned, when applying to the customs authorities for the issuance of the relevant EUR.1 certificates, made false declarations in respect of the originating status of the goods exported from the Kingston and Garmex Free Zones in Jamaica to the Community.

The Jamaica Customs Department therefore concluded that EUR.1 movement certificates issued since January 2001 until the conclusion of the mission, in respect of the consigments subject to this investigation, are authentic but nevertheless incorrect, in respect of the origin status of the goods concerned, and consequently are invalid.

(…)”

Bij het rapport hoort onder andere een verslag van een bezoek op 15 maart 2005 aan de Port Authority of Jamaica. In het verslag is onder andere het volgende opgenomen:

“Mr [O] [Senior Vice President of the Port Authority of Jamaica] advised the Community team that the receipt of the news concerning the closure of the companies in the Kingston Free Zone was totally unexpected. Even as late as October and November 2004, the Minister had visited the companies concerned. The companies claimed to have plans for major investments in their business activities and in December 2004, on the occasion of an informal meeting between [O] and [T], the latter requested the payment of three million US$ from the Port Authority as compensation for the relocation of the company premises within the Kingston Free Zone. He had made this request in the knowledge that the area occupied by the factories was required for the expansion of the port facilities.

Mrs. [P] [Client Relations Manager Kingston Free Zone Authority] explained that the companies’ machinery and equipment was either shipped out of Jamaica, sold locally or remained in the premises. (…)

The number of employees concerned in the Kingston Free Zone was estimated by Mrs. [P] as between 500 and 700. (…)

When questioned in respect of teh companies’ business activities, Mrs. [P] explained that she could not provide any definitive information in that respect because it was not her responsibility to supervise the activities of the companies located in the Free Zone. However, the companies were stated to be knitting companies and the goods were destined for Europe.

(…)

When questioned in respect of the yarn in stock at the companies concerned, Mrs. [P] responded that it was not visible to her. Mainly everything was in cartons. However, she did not visit the factory warehouses and the companies rented several additional warehouses.”

2.5.

Op 23 maart 2005 zijn in Kingston de notulen van de missie van OLAF opgesteld. Namens de regering van Jamaica zijn de notulen ondertekend door [E], Permanent Secretary Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade. In deze notulen staat onder andere de volgende passage:

“The Jamaica Customs Department therefore concludes that the EUR.1 movement certificates issued since 1 January 2002 to date, in respect of the consigments subject to this investigation, are authentic but nevertheless incorrect, in respect of the origin status of the goods concerned, and consequently are invalid.”

2.6.

Op 10 september 2005 heeft [U], een voormalige werknemer van [H BEDRIJF] Ltd., [D BEDRIJF] en [B BEDRIJF] Ltd. die verantwoordelijk was voor het plannen, implementeren en toezicht houden op alle im- en exportprocedures (hierna: [U]), een verklaring afgelegd. Deze verklaring is voorgesteld als een getuigenis in een procedure die ‘[J BEDRIJF 1]’ had aangespannen tegen de Jamaicaanse douaneautoriteiten (eerste verweerder) en [G BEDRIJF] Limited (tweede verweerder) bij de Supreme Court of Judicature of Jamaica in Common Law. De relevante passages luiden als volgt:

“On an average weekly basis approximately five (5) containers arrived in Jamaica consigned to one or more companies. During the peak production seasons as much as twenty (20) containers were sent to and received in Jamaica on behalf of the companies. (…) Containers to the Kingston Freezone were delivered through a side gate which gave direct access to the Customs terminal at Berth 11.

The containers so delivered, arrived at the Jamaican Companies services with an unbroken seal and it was the duty of the relevant Custom’s Officer to

a. Witness the removal of said seal

b. Examine the contents of the container

c. Compare said contents with the descriptions on the relevant shipping documentation

d. Allow the Jamaican Companies/(…) to thereafter take delivery (….)

e. Seize and detain all contents or all containers which were not in conformity with the descriptions on the shipping documents and were therefore mis-described.

The 1st Defendant, its Officers or Agents were, or ought to have been well aware of the fact, that in order for the Jamaican Companies to benefit under the European Community Programme which entitled it to import its garments into the European Union (EU) duty free, the relevant rules of origin had to be met as described in Paragraph 8 above.

(…)

Throughout the period that the Jamaican Companies operated, they applied for and the 1st Defendant granted literally hundreds of EUR1 Certificates for the use and benefit of the Jamaican Companies. (…)

During the years that Iworked with the Jamaican Companies I was able to make first hand observations as to the regulatory and or supervisory activities of the 1st Defendant in relation to the Jamaican Companies and I make the following points as to the significant features of the 1st Defendants approach to the Jamaican Companies’ operations:

a. (…) very rarely examined the removal of the seals (…) and as such hardly ever conducted any inspection whatsoever as to the contents of said containers.

b. (…) very rarely attended the Jamaican Companies’ factories in order to determine whether any knitting of yarn was taking place there (…) even though in the case of the Jamaican Companies which operated in the Kingston Freezone the 1st Defendant’s sub-office was less than one hundred metres from the Jamaican Companies’ factories.

c. The 2nd Defendant only attended the Jamaican Companies’ factories about once per year.

d. Requests for verification (…) never except for one instance, caused the 1st Defendant to conduct any corresponding enquiries or probes into the Jamaican Companies operations and were most frequently dealt with by a standard issuance of verification.

e. (…)

f. The 1st Defendant regularly submitted invoices for payment for overtime work for its Agents who purportedly took accounts of the contents of the containers or examined the work processes of the Jamaican Companies (…). In many instances said Officers were not in fact present and overtime invoices were completed by way of telephonic enquiries made by the 1st Defendant’s Officers in order to ascertain the working hours for the factories for the relevant period claim.

(…)

I hereby state that based on those figures asserted even the most cursory and infrequent inspection of the containers imported by the Jamaican Companies would have readily revealed that the Jamaican Companies were importing finished or semi-finished goods which did not satisfy the rules of origin. The extent of the disparity between the quantity of yarn imported and the quantity of sweaters/cardigans/pullovers exported simply could not be concealed.

I also refer to page 4 paragraph 4 of the said Minutes and note that said report acknowledges that the shipping documents of some of the Jamaican Companies since September 2004 revealed on the face of the documents that “sweaters shells” were being imported. (…)

(…) Had the 1st Defendant done any checks whatsoever it would have been immediately clear to them that the rules of origin have been breached. In fact, on the rare occasions that they did check, it was seen by the 1st Defendant that the rules of origin were clearly breached.

I state further that on repeated occasions the 1st Defendant did in fact conduct examinations of containers imported by the Jamaican Companies albeit quite rarely and they have in fact made specific determinations that the contents of said containers were in breach of the requisite rules of origin in so far as they were found to be finished sweaters. (…) The most recent “detection” occurred in October 2004. (…)

(…)

The 1st Defendant detained the said containers (…).

The containers were subsequently examined on October 8, 2004 (…) Notices of Detention which indicates that the containers only had sweaters (finished).

(…) There was in fact no yarn whatsoever in the containers. Nevertheless the 1st Defendant on October 11, 2004 simply released the three (3) containers to [D BEDRIJF] on the condition that a “letter of explanation to the Commissioner of Customs” be given. (…)

I saw the explanation letter given by the Jamaican Company and state that said letter was quite facile and failed to address the fact that the imported sweaters were in breach of the rule of origin and simply sought to apologize for the mis-description of the goods while promising not to let it happen again.

The sweaters which were in these containers were subsequently shipped to Germany and the Netherlands by [D BEDRIJF] under the EUR1 movement certificate. (…)

(…)”

2.7.

In een verslag van twee besprekingen (gevoerd op 18 en 19 januari 2006) van de [G BEDRIJF] Limited en het Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade is onder andere het volgende opgenomen:

“The meeting began on the question as to the worst-case scenario. This would be if OLAF sought to recover from the Government of Jamaica (GOJ) duties they were unable to recover from the European Union (EU) importers because the former was either negligent or complicit in certifying goods for export when they did not meet the rules of origin requirement.

(…)

Another issue was the potentially damaging effect of the suit filed by the EU importers in the Supreme Court. It appears that the suit has not yet been filed but documentation is available (e.g. the affidavit) in which a former worker in one of the factories identified several lapses in customs procedures concerning goods entering the free zone. This claim could be filed at any time. A specific concern was that once the suit was filed, the plaintiffs could seek to adduce new evidence from former workers, still in Jamaica. The workers had various grievances against the companies and they were witness to how the Customs Department operated in the free zone. There was general agreement that this evidence would be detrimental to Jamaica’s position.

(…)

Regarding the issues raised by the affidavit, two points were noted. The first was that at least since 2002 research done by Customs does not indicate that any request for information by the EU pointed to suspicisions of transhipment. (However, since operations by the free zone companies were winding down during this time this may not be significant. The research needs to go back to at least 1997.)

The other point concerned the allegation that on several occasions seals on the containers containing yarn entering the free zone were broken, although no customs officers were present. It was confirmed that the requirement was that customs officers in the free zone were to be present. Any action in their absence was a breach of the Customs Act. It was not accepted that the allegations were true.

While discussing some of the limitations in supervision during this time, it was noted that theoretically the [G BEDRIJF] should have provided exporters with a JN2 certificate if goods met the rules of origin requirement. The Customs Department would have relied on these certificates when issuing the EUR1 certificates. This would have created a system of checks and balances. As noted previously, this was not the practice of the Customs Department, which apparently issued EUR1 certificates without inquiry as to whether the goods met the rules of origin requirements.

It was agreed that some research should be done as to why a system of checks was never implemented.

(…)

Customs is also to investigate whether and if so, how often customs officers were familiarised with the role of the EUR1 certificate.

In a general comment on the affidavit the view was expressed that many of the allegations are correct. The one which is not correct concerns the assertion that Cusyoms almost never inspected incoming containers. One reason why some of the allegations are correct is related to the possible mindset of officers at the time. The goods were entering the free zone area duty free, which meant that there was no issue of revenue loss to the country. In the circumstances, it may have been felt that the companies would have no need to evade Customs control. This view has arisen because of a lack of appreciation of Jamaica’s obligations to the EU.

(…)

This information must be available for the OLAF visit scheduled for 13th – 17th February 2006.

This meeting ended with the understanding that these issues would be reviewed in a prepatory meeting prior to the OLAF visit.”

2.8.

In februari 2006 hebben besprekingen plaatsgevonden in Jamaica naar aanleiding van, met name, de onder 2.6 bedoelde verklaring van [U]. In het verslag is onder andere het volgende opgenomen:

[V], Justice of the Peace, heeft verklaard dat hij getuige was van de ondertekening van de verklaring door [U], dat hij deze verklaring niet heeft gelezen en dat er geen zaak ‘[J BEDRIJF 1]. Jamaica Customs Department and [G BEDRIJF] Limited’ aanhangig is (bevestigd door de Civil Registry of the Supreme Court of Judicature);
[W], advocaat (hierna: [W]), heeft medegedeeld dat de verklaring van [U] juridisch non-existent is en dat hij [U] had opgespoord op verzoek van een Italiaans bedrijf, [J BEDRIJF 1] gevestigd te Milaan;
[W] heeft medegedeeld dat zijn Italiaanse cliënte had afgezien van een procedure in Jamaica;
[U] was verteld dat zijn verklaring niet in Jamaica zou worden gebruikt;
Dat uit een bespreking tussen [W] en [U] is gebleken dat de beweringen in de verklaring van [U] niet worden ondersteund door enig bewijs;
De verklaring van [U] dat het kantoor van de Jamaicaanse douaneautoriteiten tijdens normale bedrijfsuren gratis open was, maar dat een factuur werd gestuurd indien het kantoor langer open moest blijven vanwege de bedrijfsactiviteiten van de fabrikanten en dat in dit verband niet van belang was of de beambten hun kantoor moesten verlaten om controles uit te voeren;
De verklaring van [U] dat de Jamaicaanse douaneautoriteiten ervoor hadden gekozen om strikt op basis van documenten te controleren gelet op de omstandigheden (de niet-gevoelige aard van de goederen, die waren geladen in verzegelde containers);
Dat uit de brief die [W] heeft overgelegd is gebleken dat de drie containers die in oktober 2004 waren gecontroleerd en vastgehouden, volgens [D BEDRIJF] Ltd. bestemd waren voor een andere markt dan die van de Europese Unie;
De conclusie dat [U] op de hoogte was van de fraude en valse in- en uitvoeraangiften heeft gedaan tijdens de onderzochte periode.

2.9.

Op 10 februari 2006 is een verslag opgesteld van een bespreking met [U]. Hij heeft volgens dit verslag, weergegeven in de woorden van de opsteller van het verslag, onder andere het volgende verklaard tegenover enkele van de deelnemers van de missie van maart 2005:

“In both the Garmex and the Kingston Free Zone, there was one customs official and two or three customs clerks who were supposed to open the containers on arrival in the company premises but in reality this did not happen. The containers were opened and discharged by the company. (…)

Nevertheless, he saw that semi-finished and fully-finished garments were imported in addition to yarn. The consignments described as ‘yarn and sweaters’ consisted of ready-made garments and a small quantity of yarn. He never received any of the correct invoices in respect of these consignments. He did not know why the goods were described as ‘yarn and sweaters’. However, he had been instructed by the manager of the Jamaican companies, [Y], to fill in the Customs C36 entry form with the information given in the invoices and the bills of lading describing the goods as ‘yarn and sweaters’. In addition, there were also consignments consisting solely of yarn. Aproximately 70 to 80 per cent of all imports by the Jamaican companies were ready-made garments and 20 to 30 per cent were yarn. The invoices submitted to customs in respect of the consignments of yarn correctly described the goods as yarn.

The imported finished goods were destined to fulfil specific orders and were not for stock. Normally, these goods were re-exported within two weeks. Imports and exports could be linked but he could not do it.

Approximately 2000 workers were employed by the Jamaican companies and they were responsible for the processing of the imported goods which consisted mainly of washing, ironing, labelling and packing.”

2.10.

Uit de statistieken van de handel van China naar Jamaica kunnen de volgende gegevens worden afgeleid (uitgedrukt in kilogram product):

Product

2001

2002

2003

2004

Garen

45.111

5.76

122.67

88.754

Confectiekleding¹

2.644.629

3.742.783

3.457.529

3.608.335

Gebreide of gehaakte stoffen

153.05

118.547

156.783

133.562

1 in stuks

In de periode januari 2001 tot en met december 2004 zijn kant-en-klare kledingstukken met een totaalgewicht van 11.172.300 kilogram vanuit Jamaica in de Europese Unie geïmporteerd.

2.11.

Naar aanleiding van het onderzoek in Jamaica is op 23 januari 2006 de utb opgelegd.

2.12.

Bij brief van 20 maart 2006, ontvangen door verweerder op 21 maart 2006, heeft eiseres bezwaar gemaakt tegen de utb. Op 28 maart 2006 heeft verweerder een brief ontvangen van de gemachtigde, waarin laatstgenoemde heeft aangekondigd de procedure over te nemen. Op 19 juli 2006 heeft verweerder aan de gemachtigde een geanonimiseerde versie van het OLAF-rapport gezonden. Daarna heeft verweerder een aantal malen uitstel verleend voor het nader motiveren van het bezwaarschrift. Uiteindelijk heeft de gemachtigde de nadere motivering op 17 juni 2010 ingediend.

3.Geschil

Tussen partijen zijn de volgende punten in geschil:

of de utb is opgelegd in strijd met het recht van verdediging van eiseres;

of de utb voldoende is gemotiveerd;

of het certificaat van oorsprong rechtsgeldig is ingetrokken;

of er concrete bewijzen zijn dat het onderhavige certificaat van oorsprong ongeldig is;

of boeking achteraf achterwege had moeten blijven op grond van artikel 220, tweede lid, sub b, van het Communautair douanewetboek (hierna: CDW).

Eiseres beantwoordt de onder 1. en 5. gestelde vragen bevestigend en de onder 2., 3. en 4. gestelde vragen ontkennend. Verweerder neemt de tegenovergestelde posities in.

4.Beoordeling van het geschil

Ontvankelijkheid

4.1.

De rechtbank stelt voorop dat niet is gesteld of gebleken dat de utb aan eiseres is bekendgemaakt na de datum van de dagtekening - 23 januari 2006 - daarvan. De bezwaartermijn ving derhalve aan op 24 januari 2006. In aanmerking nemende de termijn van zes weken waarbinnen op grond van artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht bezwaar moet worden ingediend, moet worden vastgesteld dat het door eiseres op 20 maart 2006 ingediende bezwaarschrift, ontvangen door verweerder op 21 maart 2006, buiten de termijn is ingekomen.

4.2.

Nu geen feiten en omstandigheden zijn aangevoerd op grond waarvan redelijkerwijs kan worden geoordeeld dat eiseres niet in verzuim is geweest, is het geschrift, indien het louter als een bezwaarschrift wordt aangemerkt, niet-ontvankelijk.

4.3.

Ingevolge artikel 236, eerste en tweede lid, van het CDW wordt overgegaan tot terugbetaling van rechten bij invoer wanneer wordt vastgesteld dat het bedrag van de rechten op het tijdstip van betaling niet wettelijk verschuldigd was, dan wel in strijd met artikel 220, tweede lid, van het CDW werd geboekt. Een dergelijke terugbetaling wordt krachtens artikel 236, tweede lid, eerste alinea, van het CDW verleend indien bij het betrokken douanekantoor vóór het verstrijken van een termijn van drie jaren, te rekenen vanaf de datum waarop genoemde rechten aan schuldenaar zijn medegedeeld, een daartoe strekkend verzoek wordt ingediend.

4.4.

In aanmerking nemende dat het bezwaarschrift van 20 maart 2006 ertoe strekt dat het nagevorderde bedrag geheel of gedeeltelijk wordt kwijtgescholden dan wel wordt terugbetaald omdat het bedrag - naar de mening van eiseres - in strijd met artikel 220, tweede lid, sub b, van het CDW werd geboekt, is de rechtbank van oordeel dat het bezwaarschrift naar zijn inhoud moet worden aangemerkt als een verzoek om terugbetaling in de zin van artikel 236 van het CDW. In het bezwaarschrift heeft eiseres aangevoerd dat zij te goeder trouw heeft gehandeld en dat het voor haar niet mogelijk was om de echtheid van de overgelegde bescheiden te controleren. Voorts heeft eiseres aangevoerd dat haar opdrachtgever haar had medegedeeld in het bezit te zijn van fabrieken op Jamaica die de desbetreffende goederen produceerden. Tot slot heeft eiseres erop gewezen dat de FIOD-ECD tijdens een bedrijfsbezoek op 23 januari 2006 had aangegeven niet te twijfelen aan de betrouwbaarheid van eiseres en dat het voor eiseres onmogelijk was om de verkeerde oorsprong te traceren. In het bezwaarschrift heeft eiseres, samengevat, een gemotiveerd beroep op het in artikel 220, tweede lid, sub b, van het CDW gecodificeerde vertrouwensbeginsel gedaan. Dit vertrouwensbeginsel is een van de gronden waarop een verzoek op grond van artikel 236 van het CDW kan worden gebaseerd. Dat in de aanhef het geschrift wordt aangeduid als een bezwaar tegen de utb kan eiseres in redelijkheid niet worden tegengeworpen, te meer nu de termijn voor het indienen van een verzoek op grond van artikel 236 van het CDW inmiddels is verstreken.

4.5.

Nu de utb waarbij de verschuldigdheid van rechten aan eiseres is medegedeeld, is gedateerd op 23 januari 2006 en het als verzoek om terugbetaling aan te merken geschrift op 21 maart 2006 bij verweerder is ingekomen, derhalve binnen een termijn van drie jaren na deze mededeling, dient te worden geoordeeld dat het verzoek om terugbetaling tijdig is ingediend. De rechtbank stelt vast dat na omzetting van alle tot dusver uitgevoerde proceshandelingen van een normale procedure van bezwaar en beroep naar een die volgt op een verzoek om terugbetaling of kwijtschelding op grond van artikel 236 van het CDW de laatstbedoelde procedure zich thans in de bezwaarfase bevindt. Op gezamenlijk verzoek van partijen zal de rechtbank de behandeling van het verzoek om terugbetaling overnemen en niet terugwijzen naar verweerder om alsnog uitspraak te doen op bezwaar.

Schending van het beginsel van eerbiediging van de rechten van de verdediging

4.6.

Uit het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: HvJ) van 18 december 2008 in zaak C-349/07 (Sopropé) volgt dat de ‘eerbiediging van de rechten van de verdediging’ een algemeen beginsel van Unierecht vormt dat ook van toepassing is wanneer de administratie voornemens is een bezwarend besluit ten opzichte van een bepaalde persoon vast te stellen.

4.7.

Dit beginsel vereist, voor zover hier van belang, dat de (potentiële) adressaat van een besluit dat zijn belang aanmerkelijk raakt, in staat wordt gesteld naar behoren zijn standpunt kenbaar te maken over de elementen waarop de administratie haar besluit wil baseren. Deze procedurele verplichting rust op de autoriteiten van de lidstaten wanneer zij voornemens zijn dergelijke bezwarende besluiten te nemen, voor zover die besluiten binnen de werkingssfeer van het gemeenschapsrecht vallen.

4.8.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat het beginsel van eerbieding van de rechten van de verdediging is geschonden, aangezien de utb zonder vooraankondiging is opgelegd en eiseres niet in de gelegenheid is gesteld haar zienswijze kenbaar te maken over de gronden waarop de utb is gebaseerd.

4.9.

De rechtbank is van oordeel dat eiseres in een procedure als de onderhavige, die is ingeleid met een verzoek ex artikel 236 van het CDW en waarbij tussen partijen vaststaat dat de afwijzende beschikking van 20 december 2011 de voor bezwaar vatbare beschikking is, enkel die beschikking ter beoordeling staat. Het gesloten systeem van rechtsmiddelen verzet zich tegen een beoordeling van de utb of de gang van zaken daaromtrent. Deze utb is onherroepelijk geworden en staat in rechte vast. Reeds om die reden kan eiseres zich er niet met succes op beroepen dat in het kader van het opleggen van de utb het beginsel van eerbiediging van de rechten van de verdediging zou zijn geschonden.

4.10.

Het voorgaande laat overigens onverlet dat verweerder in de onderhavige procedure de onder 4.7 genoemde rechten van verdediging dient te eerbiedigen. Uit de stukken van het geding blijkt dat dit is gebeurd. Verweerder heeft eiseres bij brief van 24 augustus 2010 in de gelegenheid gesteld om te reageren op zijn voorlopige standpunt en eiseres heeft met haar brief van 19 januari 2011 van deze gelegenheid gebruik gemaakt. Voorts heeft voor het afwijzen van het verzoek een hoorgesprek plaatsgevonden. Het beroep op schending van het beginsel van de eerbiediging van de rechten van de verdediging faalt derhalve.

Motiveringsgebrek

4.11.

In artikel 6, derde lid, van het CDW is onder andere bepaald dat schriftelijk genomen beschikkingen die ongunstige gevolgen hebben voor de persoon tot wie zij zijn gericht, door de douaneautoriteiten met redenen worden omkleed. De rechtbank stelt voorop dat, zoals onder 4.9 is overwogen, niet de utb maar een verzoek om terugbetaling de aanleiding is voor de onderhavige procedure. De utb is onherroepelijk geworden en staat in rechte vast. Over een motiveringsgebrek in de utb kan in deze procedure niet meer met succes worden geklaagd. Ten overvloede merkt de rechtbank op dat de utb, de aanleiding voor het verzoek, voldoende inzichtelijk maakt op welke gronden de navordering plaatsvindt. Uit de utb kan onder andere worden opgemaakt dat uit een communautair onderzoek naar de echtheid en de juistheid van de certificaten EUR.1 en de oorsprong van de producten in Jamaica is gebleken dat de door eiseres voor het vrije verkeer aangegeven textielproducten niet de oorsprong Jamaica hebben, terwijl dit wel was aangegeven. Ook is in de utb vermeld dat de autoriteiten van Jamaica hebben bevestigd dat de producten niet van oorsprong uit Jamaica zijn. Voorts is in de bijlage bij de utb het aangiftenummer vermeld met het nummer van het gebruikte EUR.1-certificaat en het verschuldigde percentage aan douanerechten. De utb is met deze motivering voldoende met redenen omkleed om eiseres in staat te stellen om zich een beeld te vormen van de redenen voor de navordering en in reactie hierop het verzoek om terugbetaling of kwijtschelding te motiveren. Het motiveringsbeginsel is niet geschonden. De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres.

Certificaat van oorsprong

4.12.1.

Protocol 1 bij de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van Staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds, ondertekend te Cotonou op 23 juni 2000 (hierna: de ACS-overeenkomst) luidt, voor zover van belang, als volgt:

“TITEL V

REGELINGEN VOOR ADMINISTRATIEVE SAMENWERKING

Artikel 31

Wederzijdse bijstand

. (…)

Ten behoeve van de correcte toepassing van dit Protocol verlenen de Gemeenschap, de ACS-staten en de LGO’s elkaar, via de bevoegde douane-instanties, bijstand bij de controle op de echtheid van de EUR.1-certificaten, de factuurverklaringen of de leveranciersverklaringen en de juistheid van de daarin vermelde gegevens.

De geraadpleegde autoriteiten verstrekken de relevante gegevens over de voorwaarden waarop het product is vervaardigd, met name over de voorwaarden waarop de oorsprongsregels in de verschillende betrokken ACS-staten, lidstaten of LGO’s in acht zijn genomen.

Artikel 32

Controle van de bewijzen van de oorsprong

De bewijzen van de oorsprong worden achteraf door middel van steekproeven gecontroleerd of wanneer de douaneautoriteiten van het land van invoer redenen hebben om te twijfelen aan de echtheid van deze documenten, de oorsprong van de betrokken producten of de naleving van de andere voorwaarden van dit Protocol.

Voor de toepassing van lid 1 zenden de douaneautoriteiten van het land van invoer het EUR.1-certificaat, de factuur, indien deze werd voorgelegd, de factuurverklaring of een kopie van deze documenten, terug aan de douaneautoriteiten van het land van uitvoer, in voorkomend geval onder vermelding van de redenen waarom een onderzoek wordt aangevraagd. Zij verstrekken bij deze aanvraag om een controle achteraf alle documenten en gegevens die het vermoeden hebben doen rijzen dat de gegevens op het bewijs van de oorsprong onjuist zijn.

De controle wordt verricht door de douaneautoriteiten van het land van uitvoer. Zij kunnen in dit verband bewijsmateriaal opvragen, de administratie van de exporteur inzien en elke andere controle verrichten die zij dienstig achten.

Indien de douaneautoriteiten van het land van invoer besluiten de preferentiële behandeling niet toe te kennen zolang de uitslag van de controle niet bekend is, stellen zij de importeur voor de betrokken producten vrij te geven onder voorbehoud van de noodzakelijk geachte conservatoire maatregelen.

De douaneautoriteiten die de controle hebben aangevraagd worden zo spoedig mogelijk van de resultaten van de controle in kennis gesteld. In deze mededeling moet duidelijk worden aangegeven of de documenten al dan niet echt zijn, of de betrokken producten als producten van oorsprong uit de ACS-staten of uit een van de andere in artikel 6 bedoelde landen kunnen worden beschouwd en of aan de andere voorwaarden van dit Protocol is voldaan.

Indien bij gegronde twijfel binnen tien maanden na de datum van het verzoek om controle geen antwoord is ontvangen of indien het antwoord niet voldoende gegevens bevat om de echtheid van het betrokken document of de werkelijke oorsprong van de producten vast te stellen, kennen de aanvragende douaneautoriteiten de preferenties niet toe, behoudens buitengewone omstandigheden.

Indien de resultaten van de controle of andere beschikbare gegevens erop lijken te wijzen dat de bepalingen van dit Protocol worden geschonden, stelt de ACS-staat op eigen initiatief of op verzoek van de Gemeenschap met de nodige spoed een onderzoek in of laat hij een onderzoek instellen om eventuele schendingen vast te stellen en te voorkomen. De betrokken ACS-staat kan de Commissie verzoeken aan dit onderzoek deel te nemen.”

4.12.2.

In het arrest van 15 december 2011, zaak C-409/10, [A BEDRIJF] Deutschland GmbH, heeft het HvJ het volgende voor recht verklaard:

“Artikel 32 van Protocol nr. 1 bij bijlage V van de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van staten in Afrika, het Caribische gebied en de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds, ondertekend te Cotonou op 23 juni 2000 en namens de Gemeenschap goedgekeurd bij besluit 2003/159/EG van de Raad van 19 december 2002, dient aldus te worden uitgelegd dat de resultaten van een controle achteraf betreffende de juistheid van de oorsprong van goederen die in door een ACS-staat afgegeven EUR.1-certificaten is aangegeven, welke controle in hoofdzaak bestond uit een onderzoek dat in deze ACS-staat door de Commissie – meer bepaald door het OLAF – op uitnodiging van die staat is verricht, de autoriteiten van de lidstaat waar de goederen zijn ingevoerd binden, mits deze autoriteiten –hetgeen de verwijzende rechter dient te beoordelen – een document hebben ontvangen waarin ondubbelzinnig wordt bevestigd dat die ACS-staat voornoemde resultaten overneemt.”

4.13.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat Jamaica niet ondubbelzinnig heeft bevestigd dat het de resultaten van de missie overneemt. Uit twee legal opinions van een op Jamaica gevestigde advocaat, [A1], blijkt dat de persoon die het OLAF-rapport namens Jamaica heeft getekend, niet daartoe bevoegd was. De autoriteiten van Jamaica hebben het certificaat dus niet ingetrokken of ongeldig verklaard. Eiseres kan nog steeds aanspraak maken op preferentie en heeft dus recht op de gevraagde terugbetaling. Verweerder bestrijdt dit standpunt. Het EUR.1-certificaat is namens de regering van Jamaica ongeldig verklaard, zo blijkt uit de onder 2.5 bedoelde notulen.

4.14.

Uit de onder 4.12.2 geciteerde overweging in het arrest [A BEDRIJF] Deutschland GmbH volgt dat voldoende is dat de desbetreffende ACS-staat - in dit geval Jamaica - de resultaten van het OLAF-onderzoek ondubbelzinnig overneemt. Uit de overwegingen in het arrest volgt dat de overname vormvrij is. Gelet op de bewoordingen van de onder 4.12.2 geciteerde verklaring voor recht verwerpt de rechtbank het standpunt van eiseres dat uitsluitend de instantie die de EUR.1-certificaten heeft afgegeven deze rechtsgeldig kan intrekken of ongeldig kan verklaren. Voorts twijfelt de rechtbank niet aan de bevoegdheid van de heer [E], Permanent Secretary (de hoogste ambtenaar) van het Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade om namens de regering van Jamaica het document te ondertekenen met daarin de bevestiging dat Jamaica de resultaten van het OLAF-onderzoek overneemt. De rechtbank wijst op de onder 2.5 bedoelde notulen, door de heer [E] namens de regering van Jamaica ondertekend (“On behalf of the Government of Jamaica”), waarin de conclusie van de Jamaicaanse douaneautoriteiten is opgenomen dat de EUR.1-certificaten weliswaar authentiek maar incorrect zijn wat betreft de oorsprong van de goederen en daarom ongeldig zijn. Voorts nemen, blijkens de in het arrest [A BEDRIJF] Deutschland GmbH beschreven omstandigheden, zowel de Duitse rechter, de advocaat-generaal als het HvJ aan dat het onderzoek is uitgevoerd op uitnodiging van het Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade, het ministerie waaraan de heer [E] leiding geeft. Volgens de rapportages waren vertegenwoordigers van de Jamaicaanse douaneautoriteiten, die, anders dan eiseres betoogt, naar het oordeel van de rechtbank de bevoegde instantie was voor de afgifte van de EUR.1-certificaten, bij de relevante besprekingen en bezoeken aanwezig, zodat bij de rechtbank geen twijfel is gerezen dat de geciteerde conclusie door de Jamaicaanse douaneautoriteiten wordt gedeeld. De betrokkenheid van het Ministry of Foreign Affairs and Foreign Trade is voorts vanwege de aard van de relevante regelgeving niet opmerkelijk te noemen. De ACS-overeenkomst is mede ingegeven door overwegingen van handelspolitieke aard en door de wens op een bepaalde wijze vorm te geven aan ontwikkelingssamenwerking. De door eiseres ingebrachte legal opinions hebben de rechtbank niet doen twijfelen. De legal opinions zijn gebaseerd op de interne bevoegdheidsverdeling die in Jamaica kennelijk voor alledaagse handelingen en beslissingen geldt. Het is echter zeer aannemelijk dat de regering van Jamaica het onderzoek als een apart project heeft gezien en de leiding aan Jamaicaanse zijde in handen heeft gegeven van de hoogste ambtenaar van een, gelet op het onderwerp van het onderzoek, voor de hand liggend ministerie. Artikel 32, zevende lid, van Protocol 1 bij de ACS-overeenkomst verzet zich hier niet tegen.

4.15.

De rechtbank komt op grond van hetgeen onder 4.14 is overwogen tot de conclusie dat er geen reden is om eraan te twijfelen dat de betrokken ACS-staat, Jamaica, de resultaten van het onderzoek ondubbelzinnig heeft overgenomen. Voor verweerder bestond geen aanleiding om omtrent de bevoegdheid van de heer [E] enige verificatie te verrichten. De rechtbank vindt steun voor deze conclusie in de uitspraak van het Bundesfinanzhof van 24 april 2012, nr. VII R 31/09, punten 19 tot en met 26 en punt 39. Deze uitspraak is gedaan in hoogste instantie in de procedure die [A BEDRIJF] Deutschland GmbH had aangespannen tegen de navordering van douanerechten in Duitsland en is tevens de afsluiting van de onder 4.12.2 bedoelde prejudiciële procedure. De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres.

Concrete bewijzen ten aanzien van het onderhavige certificaat van oorsprong

4.16.

In het onder 4.12.2 genoemde arrest is voorts het volgende voor recht verklaard:

“Artikel 220, lid 2, sub b, van verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad van 12 oktober 1992 tot vaststelling van het communautair douanewetboek, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 2700/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 16 november 2000, moet aldus worden uitgelegd dat in een situatie waarin de voor invoer van goederen in de Unie afgegeven EUR.1-certificaten ongeldig zijn verklaard wegens onregelmatigheden bij de afgifte van deze certificaten en omdat de op deze certificaten vermelde preferentiële behandeling bij een controle achteraf niet kon worden bevestigd, de importeur zich niet tegen navordering van de invoerrechten kan verzetten door aan te voeren dat niet kan worden uitgesloten dat sommige van deze goederen in werkelijkheid voornoemde preferentiële oorsprong hebben.”

Gelet op dit oordeel hoeven de omstandigheden rond het onderhavige EUR.1-certificaat niet te worden onderzocht. Het EUR.1-certificaat is ongeldig en als gevolg hiervan is een douaneschuld ontstaan ter grootte van het door verweerder berekende bedrag. Het standpunt van eiseres dat zij door bijzondere omstandigheden (de orkaan die Jamaica getroffen heeft en de onwilligheid van haar opdrachtgever, de [K BEDRIJF]-groep, om gegevens te verstrekken en mee te werken aan het onderzoek) in een situatie verkeert die uitzonderlijk is vergeleken met die van andere marktdeelnemers die dezelfde activiteit verrichten, kan in de onderhavige procedure niet aan de orde komen. De oorsprongsregels laten niet toe dat de aangegeven oorsprong in stand blijft indien deze door overmacht niet achteraf kan worden bevestigd (zie ook de uitspraak van het Bundesfinanzhof van 24 april 2012, nr. VII R 31/09, punt 30). Eiseres dient haar beroep op de bijzondere omstandigheden in te brengen in de procedure die loopt naar aanleiding van het verzoek ex artikel 239 van het CDW dat eiseres, naar partijen eenstemmig hebben verklaard, bij verweerder heeft ingediend. De rechtbank verwerpt het standpunt van eiseres.

Vertrouwensbeginsel

4.17.1.

Ingevolge artikel 220, eerste lid, van het CDW wordt het bedrag aan rechten dat voortvloeit uit een douaneschuld dat niet is geboekt of lager is geboekt dan wettelijk verschuldigd is, alsnog achteraf geboekt.

4.17.2.

Genoemde boeking blijft ingevolge artikel 220, tweede lid, sub b, eerste alinea, van het CDW achterwege indien het wettelijk verschuldigde bedrag aan rechten niet was geboekt, ten gevolge van een vergissing van de douaneautoriteiten zelf die de belastingschuldige redelijkerwijze niet kon ontdekken en waarbij deze laatste zijnerzijds te goeder trouw heeft gehandeld en aan alle voorschriften van de geldende bepalingen inzake de douaneaangifte heeft voldaan.
4.17.3. Ingevolge artikel 220, tweede lid, sub b, tweede alinea, van het CDW wordt de afgifte door instanties van een derde land van een onjuist certificaat aangemerkt als een vergissing die redelijkerwijze niet kon worden ontdekt, wanneer de preferentiële status van de goederen wordt vastgesteld aan de hand van een systeem van administratieve samenwerking, waarbij vorengenoemde instanties, zoals in het onderhavige geval, betrokken zijn.

4.17.4.

Ingevolge artikel 220, tweede lid, sub b, derde alinea, van het CDW wordt de afgifte van een onjuist certificaat echter niet als vergissing aangemerkt, wanneer het certificaat gebaseerd is op een onjuiste weergave van de feiten door de exporteur, behalve indien met name de instanties die het certificaat afgaven klaarblijkelijk wisten of hadden moeten weten dat de goederen niet voor preferentiële behandeling in aanmerking kwamen.

4.18.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat de autoriteiten van Jamaica wisten of hadden moeten weten dat de betrokken goederen niet voor preferentie in aanmerking kwamen. Eiseres verwijst naar de aanhangige zaak T-38/09, El Corte Inglés, waarin een besluit van de Commissie wordt aangevochten om geen kwijtschelding te verlenen van op grond van hetzelfde OLAF-onderzoek nagevorderde douanerechten. De afgifte van de onjuiste EUR.1-certificaten vormt dus een vergissing van de Jamaicaanse autoriteiten die eiseres redelijkerwijs niet kon ontdekken. Aan de overige voorwaarden is ook voldaan. Verweerder bestrijdt dit standpunt onder verwijzing naar het besluit van de Commissie in de zaak
T-38/09. De Jamaicaanse autoriteiten wisten niet c.q. hadden niet moeten weten dat de goederen niet voor preferentiële behandeling in aanmerking kwamen. De Jamaicaanse autoriteiten hebben gecontroleerd, en wel aan de hand van de door hen bepaalde risico-analyse. Bovendien zijn de autoriteiten in Jamaica misleid.

4.19.

De rechtbank stelt voorop dat eiseres zich er in verband met haar beroep op het vertrouwensbeginsel evenmin op kan beroepen dat verweerder niet kan bewijzen dat voor de onderhavige zending de exporteur een onjuiste weergave van de feiten heeft verstrekt. Het HvJ heeft in zijn arrest van 9 maart 2006 in de zaak C-239/04 met betrekking tot de vraag wie moet bewijzen dat de exporteurs onjuiste gegevens hebben verstrekt het volgende overwogen:

“41 De marktdeelnemers dienen echter in het kader van hun contractuele relaties de nodige voorzorgen te nemen om zich tegen de risico's van een procedure tot navordering te beschermen (arrest Pascoal & Filhos, reeds aangehaald, punt 60).

42. Om het met de controle achteraf nagestreefde doel, namelijk zich vergewissen van de echtheid en de juistheid van het EUR.1-certificaat, te bereiken, staat het in casu aan de belastingschuldige te bewijzen dat de autoriteiten van het derde land deze certificaten hebben opgesteld op basis van een onjuiste weergave van de feiten.

43. Vaststaat in elk geval dat de Europese Gemeenschap niet de schadelijke gevolgen van het onbehoorlijk handelen van de leveranciers van de importeurs kan dragen (arrest Pascoal & Filhos, reeds aangehaald, punt 59).”

Hieruit volgt dat de bewijslast op eiseres rust. Haar beroep op het vertrouwensbeginsel kan in zoverre niet slagen.

4.20.

Nu in 4.16 is vastgesteld dat de certificaten ongeldig zijn kan de afgifte van het EUR.1-certificaat dus uitsluitend nog als een vergissing worden aangemerkt indien de Jamaicaanse douaneautoriteiten klaarblijkelijk wisten of hadden moeten weten dat de goederen niet voor preferentiële behandeling in aanmerking kwamen. In dit verband heeft het Bundesfinanzhof in punt 39 van de onder 4.15 bedoelde uitspraak het volgende overwogen:

“Anhaltspunkte für die Annahme, es sei offensichtlich gewesen oder die jamaikanischen Behörden hätten gewusst oder wissen müssen, dass die Ausfuhrwaren die Voraussetzungen für eine Präferenzbehandlung nicht erfüllten (Art. 220 Abs. 2 Buchst. b Unterabs. 3 letzter Halbsatz ZK), bestehen nicht. Weder das Protokoll vom 23. März 2005 noch andere Feststellungen erlauben den Schluss, die jamaikanischen Behörden hätten Warenverkehrsbescheinigungen ausgestellt, obwohl sie darüber informiert waren, dass sich die ursprungsbegründende Herstellung der Wirk- und Strickwaren aus importiertem Garn in Wahrheit nicht nachweisen ließ. Vielmehr wird in dem Protokoll vom 23. März 2005 als Untersuchungsergebnis festgehalten, dass der durch falsche Angaben gegenüber den Behörden begangene Betrug wegen der professionellen Art der Verschleierung des Warenursprungs der in die Freizone verbrachten Waren für die jamaikanischen Behörden nur schwer aufzudecken gewesen sei.”

4.21.

De rechtbank maakt de overweging van het Bundesfinanzhof tot de hare en voegt hieraan toe dat eiseres in de onderhavige procedure niets heeft aangevoerd wat tot een andere conclusie leidt.

4.22.

Eiseres heeft nog gewezen op het beroepschrift in de zaak T-38/09. In dit geschrift wordt verwezen naar twee rapporten uit 1998 waaruit blijkt dat de desbetreffende fabrikanten de kleding niet zelf van garen konden hebben gebreid of gehaakt. De gemachtigde van eiseres heeft desgevraagd ter zitting bevestigd dat de onderhavige kleding niet uit deze fabrieken afkomstig is. De rechtbank verwerpt de beide rapporten dan ook als bewijsmiddelen in de onderhavige procedure. De stelling van de gemachtigde dat de constateringen bij de twee fabrieken aanleiding hadden moeten zijn om ook de overige fabrieken in Jamaica te controleren, verwerpt de rechtbank. Het past niet binnen een stelsel van vertrouwen om bij een tekortkoming bij een paar ondernemingen direct de overige ondernemingen binnen dezelfde branche te controleren. De Jamaicaanse douaneautoriteiten waren tot een dergelijke controle niet verplicht.

4.23.

Dat de Jamaicaanse autoriteiten tekort zijn geschoten in de controle, zoals eiseres stelt, is evenmin gebleken. In dit verband heeft eiseres verwezen naar de onder 2.6 bedoelde verklaring van [U] en naar het onder 2.7 bedoelde verslag, waaruit zou blijken dat de Jamaicaanse douaneautoriteiten hun verplichtingen uit de ACS-overeenkomst niet zijn nagekomen. Uit de onder 2.8 en 2.9 geciteerde documenten leidt de rechtbank af dat de in de verklaring geuite beschuldigingen later aanzienlijk zijn genuanceerd en deels onwaar zijn gebleken. Dat de Jamaicaanse douaneautoriteiten de zendingen meest aan de hand van de documenten hebben gecontroleerd, was een keuze die was gebaseerd op een risico-analyse die zij hebben uitgevoerd. Achteraf kan worden vastgesteld dat de fraudeurs van deze controleaanpak hebben geprofiteerd. Van corruptie of fraude aan de zijde van de Jamaicaanse douaneautoriteiten is niet gebleken. Een van de conclusies van het OLAF-onderzoek is ook dat de contacten met de Jamaicaanse autoriteiten als positief en steeds sterker werden ervaren en dat de Jamaicaanse autoriteiten zeer betrokken waren.

4.24.

Uit de verklaring van [U] kan voorts worden afgeleid dat containers wel werden geopend en gecontroleerd. De bewering van [U] dat de douaneautoriteiten bij een geconstateerde tekortkoming niets deden, wordt niet ondersteund door de conclusies die in latere besprekingen zijn getrokken. Ten eerste bleek dat de zending truien die in oktober 2004 was vastgehouden, anders dan [U] beweerde, niet voor de Europese Unie was bestemd. Ten tweede hebben de Jamaicaanse douaneautoriteiten de desbetreffende fabrikant, [D BEDRIJF], verzocht om een en ander aan te passen en niet weer in de fout te gaan. Anders dan eiseres kennelijk voorstaat, waren de Jamaicaanse douaneautoriteiten bevoegd om zelf passende maatregelen te treffen om een en ander recht te zetten. Dat zij [D BEDRIJF] niet hebben bestraft en geen verdergaande maatregelen hebben getroffen, was een keuze van de bevoegde autoriteiten waarin niemand kan treden. Deze keuze was bovendien niet van iedere redelijkheid ontbloot.

4.25.

De conclusie luidt dat eiseres niet heeft aangetoond dat de Jamaicaanse douaneautoriteiten klaarblijkelijk wisten of hadden moeten weten dat de goederen niet voor preferentiële behandeling in aanmerking kwamen. Het beroep op artikel 220, tweede lid, sub b, derde alinea, van het CDW wordt verworpen.

4.26.

Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5.Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6.Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. A. van Dongen, voorzitter, mr. A.J. Roke en
mr. M.C.A. Onderwater, rechters, in tegenwoordigheid van mr. S. Plesman-Jalink, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 8 mei 2013.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.