ECLI:NL:RBMNE:2022:5561

• Datum uitspraak: 23 december 2022
• Publicatiedatum: 21 december 2022
• Zaaknummer: 22/1701
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: G.P. Loman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beëindiging van ZW-uitkering en ongegrond beroep tegen Uwv

In deze zaak heeft eiseres, werkzaam als administratief medewerkster, zich op 11 mei 2020 ziek gemeld. Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) heeft na een Eerstejaars Ziektewetbeoordeling (EZWB) op 23 juni 2021 vastgesteld dat eiseres voor 34,48% arbeidsongeschikt is, wat resulteerde in de beëindiging van haar ZW-uitkering per 20 augustus 2021. Eiseres ontving vanaf die datum een uitkering op basis van de Werkloosheidswet (WW) en meldde zich op 13 december 2021 opnieuw ziek. Het Uwv heeft in een besluit van 12 april 2022 een nieuwe ZW-uitkering toegekend per 14 maart 2022, maar handhaafde het eerdere besluit van 19 juli 2021. Eiseres heeft hiertegen beroep ingesteld.

De rechtbank heeft het beroep op 25 oktober 2022 behandeld. Het Uwv stelde dat eiseres geen procesbelang had, maar de rechtbank oordeelde dat er wel degelijk procesbelang was. De rechtbank beoordeelde de zorgvuldigheid van het medische onderzoek en de rapportages van de verzekeringsartsen. Eiseres voerde aan dat haar beperkingen niet goed waren meegenomen in de beoordeling, met name haar slaapstoornis en andere psychische klachten. De rechtbank concludeerde dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep zorgvuldig had gehandeld en voldoende rekening had gehouden met de medische situatie van eiseres op de datum in geding.

De rechtbank oordeelde dat de verzekeringsarts voldoende had gemotiveerd waarom er geen beperkingen waren aangenomen voor de aandachtfuncties en dat de door eiseres aangevoerde klachten niet voldoende waren om de medische beoordeling te weerleggen. De rechtbank concludeerde dat het Uwv terecht had vastgesteld dat de mate van arbeidsongeschiktheid van eiseres minder dan 35% was, en verklaarde het beroep ongegrond. Eiseres kreeg geen griffierecht terug en ook geen vergoeding van proceskosten.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 22/1701

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 23 december 2022 in de zaak tussen

[eiseres] , uit [woonplaats] , eiseres

(gemachtigde: mr. D.D. Pietersz),

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (het Uwv)

(gemachtigde: mr. J.H. Swart).

Inleiding

Eiseres was werkzaam als administratief medewerkster, inspectie gezondheidszorg en jeugd voor 32 uur in de week. Op 11 mei 2020 heeft eiseres zich ziek gemeld voor haar werk. Naar aanleiding van de Eerstejaars Ziektewetbeoordeling (EZWB) van 23 juni 2021 heeft het Uwv eiseres voor 34,48 % arbeidsongeschikt geacht. Omdat dit minder is dan 35%, heeft het Uwv in het besluit van 19 juli 2021 (het primaire besluit) bepaald dat de ZW-uitkering van eiseres stopt vanaf 20 augustus 2021.
Vanaf 20 augustus 2021 ontvangt eiseres een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW). Vanuit de WW meldt eiseres zich op 13 december 2021 opnieuw ziek. Naar aanleiding van deze ziekmelding wordt in het besluit van 12 april 2022 aan eiseres per 14 maart 2022 een ZW-uitkering toegekend.

Met het bestreden besluit van 17 maart 2022 is het Uwv bij het primaire besluit gebleven. De geweigerde ZW-uitkering is in stand gelaten. Eiseres is het niet eens met het bestreden besluit en heeft beroep ingesteld.

De rechtbank heeft het beroep op 25 oktober 2022 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: eiseres, de gemachtigde van eiseres en de gemachtigde van het Uwv.

Beoordeling door de rechtbank

Procesbelang

In het verweerschrift heeft het Uwv gesteld dat eiseres geen procesbelang heeft bij de beoordeling van haar beroep omdat de WW-uitkering die eiseres heeft ontvangen tot haar nieuwe ZW-uitkering, net zo hoog is als de ZW-uitkering die eiseres doorlopend zou hebben ontvangen.

Op de zitting is gebleken dat partijen het erover eens zijn dat eiseres wel procesbelang heeft bij een inhoudelijke beoordeling van haar beroep. De rechtbank zal daarom hierna de beroepsgronden inhoudelijk beoordelen.
Zorgvuldigheid van het medische onderzoek

De rechtbank overweegt dat het Uwv besluiten over iemands arbeidsongeschiktheid mag baseren op rapportages van verzekeringsartsen, wanneer deze op een zorgvuldige manier tot stand zijn gekomen, geen tegenstrijdigheden bevatten en voldoende begrijpelijk zijn. De rapporten en de daarop gebaseerde besluiten zijn in beroep wel aanvechtbaar. Het is echter aan de eisende partij om aan te voeren (en zo nodig aannemelijk te maken) dat de rapportages niet aan de genoemde eisen voldoen of dat de medische beoordeling onjuist is. Dit kunnen ook niet medisch geschoolden doen, maar voor het aannemelijk maken dat een medische beoordeling onjuist is, is in beginsel een rapport van een arts noodzakelijk. De door een uitkeringsgerechtigde ervaren klachten zijn op zichzelf geen reden om aan te nemen dat de medische beoordeling van verweerder onjuist is.

De rechtbank is van oordeel dat het onderzoek van de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoet aan de zorgvuldigheidseisen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft dossieronderzoek verricht en er heeft een telefonische hoorzitting plaatsgevonden. Ook heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep de beschikbare medische informatie meegewogen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep zich daarom gebaseerd op een compleet medisch beeld van eiseres.

Aan de beroepsgrond dat de verzekeringsarts en de verzekeringsarts bezwaar en beroep slechts telefonisch spreekuurcontact hebben gehad met eiseres en dat om die reden geen sprake is geweest van een volledig medisch onderzoek gaat de rechtbank voorbij. Deze beroepsgrond is pas op de zitting aangevoerd, zodat verweerder niet in de gelegenheid is geweest om de verzekeringsarts bezwaar en beroep hierover te bevragen. Het pas op zitting aanvoeren van deze beroepsgrond is daarom in strijd met de goede procesorde.
Medische beoordeling

Eiseres voert aan dat zij meer beperkt is dan het Uwv heeft aangenomen in de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) Bij de beoordeling door de verzekeringsarts bezwaar en beroep is verder ten onrechte geen rekening gehouden met haar slaapstoornis die zij had op 20 augustus 2021 (de datum in geding). Ook is onvoldoende rekening gehouden met de comorbiditeit van haar overige psychische klachten. Ter onderbouwing van dit standpunt heeft eiseres haar huisartsenjournaal en een verklaring van haar behandelend psycholoog [A] overgelegd.

De verzekeringsarts bezwaar en beroep is in bezwaar in enige mate afgeweken van het standpunt van de primaire verzekeringsarts en heeft meer beperkingen aangenomen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft de medische situatie van eiseres op de datum in geding beoordeeld. Bij het opstellen van de FML heeft de verzekeringsarts de verklaring die door psycholoog [A] betrokken. Bij deze beoordeling heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep de recidiverende depressieve stoornis, complexe rouwstoornis en het syndroom van Tietze betrokken. Volgens de verzekeringsarts bezwaar en beroep was er geen reden om beperkingen aan te nemen vanwege de slaapstoornis omdat op de datum in geding nog geen sprake was van een slaapstoornis. De informatie uit het huisartsenjournaal over de slaapstoornis is van twee maanden na de datum in geding. Tijdens het spreekuur met de primaire verzekeringsarts was slapen geen groot probleem voor eiseres. De verzekeringsarts bezwaar en beroep is van mening dat op grond van de medische informatie in bezwaar, op de datum in geding dit niet anders is.

Daarnaast heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep rekening gehouden met de bij eiseres bekende diagnoses en beoordeeld in welke mate deze diagnoses samen leiden tot beperkingen. Ook heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep toegelicht dat er geen beperkingen zijn aangenomen in de FML voor de aandachtfuncties. Dat eiseres zich niet goed kan concentreren of niet alles goed kan herinneren betekent niet dat daarmee sprake is van een tekortkoming in het vasthouden/verdelen van de aandacht of in het herinneren. Om van beperking te kunnen spreken op deze items moet de continuïteit van handelen gevaar lopen. Dat is niet het geval bij eiseres. Een beperking voor het vasthouden/verdelen van de aandacht of het herinneren kan voorkomen bij dementie of ernstige hersenschade. Daar is bij eiseres volgens de verzekeringsarts geen sprake van. Daarnaast heeft eiseres inzicht in eigen kunnen, omdat eiseres zich voldoende bewust moet zijn van de reële eigen mogelijkheden tot functioneren.

De rechtbank kan deze motivering van de verzekeringsarts bezwaar en beroep volgen. Uit het huisartsenjournaal volgt dat eiseres op 22 november 2021 bij de huisarts is geweest vanwege slaapproblemen. De huisarts diagnosticeert haar met een slaapstoornis en schrijft eiseres op deze datum medicatie voor. Uit deze gegevens volgt dat eiseres vanaf in ieder geval 22 november 2021 last heeft van een slaapstoornis, dat is twee maanden na de datum in geding. De informatie op 22 november 2021 zegt niet wat de medische toestand van eiseres was op de datum in geding. Uit het huisartsenjournaal blijkt verder ook niet dat eiseres op of rond de datum in geding ook last had van een slaapstoornis. In de contactmomenten met de huisarts rond de datum in geding staat niets over een slaapstoornis. De rechtbank vindt dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep goed heeft gemotiveerd dat de slaapstoornis van na de datum in geding is en daarom niet betrokken kan worden bij de EZWB.

Daarnaast vindt de rechtbank dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende rekening heeft gehouden met de psychische en lichamelijke problematiek van eiseres en voldoende heeft toegelicht op welke wijze deze problematiek leidt tot beperkingen. Zo is eiseres beperkt geacht voor deadlines/productie pieken op hoog niveau, hoog handelingstempo bij complexe taken, conflicthantering, intensief contact met klanten en patiënten en leidinggevende aspecten aan grote en kleine groepen. Ook is een extra urenbeperking aangenomen. Verder is voldoende toegelicht waarom eiseres niet meer beperkt is geacht voor de items herinneren, inzicht in eigen kunnen en het vasthouden/verdelen van de aandacht. De beroepsgrond slaagt niet.
Arbeidskundige beoordeling

De arbeidskundige bezwaar en beroep heeft drie functies geselecteerd die eiseres kan uitvoeren. Dit betreffen de functies Archiefmedewerker (315132), Productiemedewerker industrie (111180) en Administratief medeweker, correspondent (515100). De beroepsgrond ten aanzien van de functie Productiemedewerker industrie heeft eiseres op de zitting ingetrokken. Eiseres voert aan dat ten aanzien van de functie Administratief medewerker er sprake is van een overschrijding van haar belastbaarheid met betrekking tot het voorkomen van storingen. Deze functie is volgens eiseres dus niet geschikt.

De rechtbank volgt eiseres niet in haar betoog. De arbeidsdeskundige bezwaar en beroep is van mening dat de functie van Administratief medewerker geschikt is voor eiseres. De beperking uit de FML ten aanzien van item 1.8.3. houdt in dat eiseres is aangewezen op een werksituatie zonder veelvuldige storingen en onderbrekingen. Dat mag geen hoofdonderdeel van de functie zijn. Daar is volgens de arbeidsdeskundige bij de geselecteerde functie geen sprake van aangezien eiseres niet continue hoeft te schakelen tussen haar werkzaamheden en contact met klanten. De rechtbank vindt dat de arbeidsdeskundige hiermee voldoende heeft gemotiveerd dat de functie geschikt is. Uit de functieomschrijving van Administratief medewerker blijkt ook niet dat er sprake is van (veelvuldig) contact met klanten of dat binnen de functie vaak geschakeld moet worden tussen de verschillende werkzaamheden. De beroepsgrond slaagt niet.

Conclusie

13. Het beroep is ongegrond. Het Uwv heeft voldoende gemotiveerd waarom de mate van arbeidsongeschiktheid van eiseres bij de EZWB minder dan 35 % is. Dat betekent dat het Uwv terecht de ZW-uitkering van eiseres per 20 augustus 2020 heeft beëindigd. Eiseres krijgt daarom het griffierecht niet terug. Zij krijgt ook geen vergoeding van haar proceskosten.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. G.P. Loman, rechter, in aanwezigheid van mr. T.E.G. van Heukelom, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 23 december 2022.

griffier

rechter

Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:

Informatie over hoger beroep

Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Centrale Raad van Beroep waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Centrale Raad van Beroep vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.