ECLI:NL:RBMNE:2022:3505

• Datum uitspraak: 31 augustus 2022
• Publicatiedatum: 31 augustus 2022
• Zaaknummer: 16/088759-21 (ontneming)
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: D.S. Terporten-Hop; I.L. Gerrits; M. Rasterhoff
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel in het kader van een hennepkwekerij met schending van de redelijke termijn

In deze zaak heeft de Rechtbank Midden-Nederland op 31 augustus 2022 uitspraak gedaan in een ontnemingsprocedure tegen een veroordeelde die betrokken was bij een hennepkwekerij. De rechtbank heeft de vordering van de officier van justitie tot ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel beoordeeld. De officier van justitie had gevorderd dat het wederrechtelijk verkregen voordeel, dat geschat werd op € 49.611,68, zou worden vastgesteld. Dit bedrag was gebaseerd op de opbrengsten van de hennepkwekerij, waarbij de officier van justitie rekening hield met de verdeling van de opbrengsten tussen de veroordeelde en medeveroordeelden. De verdediging voerde echter aan dat het wederrechtelijk verkregen voordeel niet meer dan € 150,- bedroeg, het bedrag dat de veroordeelde had ontvangen voor schoonmaakdiensten.

De rechtbank heeft de verklaringen van de veroordeelde en de beschikbare bewijsstukken in overweging genomen. Uiteindelijk heeft de rechtbank geoordeeld dat het totale bedrag van het wederrechtelijk verkregen voordeel op € 150,- moest worden vastgesteld. De rechtbank heeft ook vastgesteld dat er sprake was van een schending van de redelijke termijn, aangezien de behandeling van de zaak meer dan twee jaar had geduurd. Dit leidde tot een vermindering van de betalingsverplichting van de veroordeelde aan de staat. De rechtbank heeft de betalingsverplichting vastgesteld op € 120,-, rekening houdend met de overschrijding van de redelijke termijn. De rechtbank heeft de maatregel gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht en heeft de veroordeelde verplicht tot betaling van het vastgestelde bedrag aan de staat.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Strafrecht

Zittingsplaats Lelystad

Parketnummer: 16/088759-21 (ontneming)

Vonnis van de meervoudige kamer van 31 augustus 2022 op de vordering van de officier van justitie tot ontneming

in de zaak tegen

[veroordeelde]

geboren op [1970] te [geboorteplaats] ,

wonende aan de [adres] , [postcode] te [woonplaats] ,
hierna te noemen: veroordeelde.

1. ONDERZOEK TER TERECHTZITTING

De vordering is inhoudelijk behandeld op de terechtzitting van 17 augustus 2022.

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering en de standpunten van officier van justitie mr A. Drogt en van hetgeen veroordeelde en mr. C.D.W. Herrings, advocaat te Rijen, naar voren hebben gebracht.

2. VORDERING

2.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft in eerste instantie gevorderd dat de rechtbank het bedrag vaststelt waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht (Sr) wordt geschat en veroordeelde de verplichting oplegt tot betaling aan de staat van het geschatte voordeel. De officier van justitie heeft haar vordering ter terechtzitting ten aanzien van het totaal door veroordeelde genoten voordeel gewijzigd en geschat op € 49.611,68.

Ten aanzien van de opbrengst verkregen uit de hennepkwekerij aan de [adres] te [plaats] is de officier van justitie ervan uitgegaan dat het oorspronkelijke bedrag van het wederrechtelijk verkregen voordeel ter hoogte van € 106.223,35 aan de hand van een pondspondsgewijze verdeling dient te worden verdeeld tussen veroordeelde en medeveroordeelde [medeveroordeelde 1] , zodat veroordeelde de helft hiervan ter hoogte van € 53.111,68 zou hebben ontvangen.

De officier van justitie is ten aanzien van medeveroordeelde [medeveroordeelde 2] ervan uitgegaan dat zij een bedrag ter hoogte van € 7.000,- aan wederrechtelijk verkregen voordeel zou hebben ontvangen. Ook dit bedrag dient volgens de officier van justitie pondspondsgewijs tussen veroordeelde en medeveroordeelde [medeveroordeelde 1] te worden verdeeld. Daarom dient de helft hiervan in mindering te worden gebracht bij het bedrag van € 53.111,68. Op grond hiervan heeft de officier van justitie berekend dat veroordeelde een bedrag van € 49.611,68 zou hebben ontvangen (€ 53.111,68 - € 3.500,-).

2.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsvrouw heeft aangevoerd dat het wederrechtelijk verkregen voordeel niet meer dan
€ 150,- bedraagt, nu dit het bedrag is dat veroordeelde heeft ontvangen voor zijn schoonmaakdiensten op de [adres] te [plaats] . Tot slot heeft de raadsvrouw, gelet op de overschrijding van de redelijke termijn, verzocht om de betalingsverplichting op nihil te stellen.

3. BEOORDELING VAN DE VORDERING

3.1

De grondslag van de vordering

De veroordeelde is bij vonnis van 31 augustus 2022 van deze rechtbank, voor zover van belang, veroordeeld voor het volgende strafbare feit:

- medeplichtigheid aan handelen in strijd met een in artikel 3 onder B van de Opiumwet gegeven verbod (in de periode van 14 augustus 2017 tot en met 16 oktober 2017).

De grondslag voor de ontnemingsvordering is in de eerste plaats de veroordeling ter zake van voormeld feit. Voor de ontnemingsvordering betekent dit, dat bij de berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel kan worden gelet op voordeel afkomstig uit het strafbare feit dat de veroordeelde heeft begaan.

De officier van justitie is er bij haar vordering daarnaast van uitgegaan dat de veroordeelde ook voordeel heeft verkregen uit andere strafbare feiten, als bedoeld in lid 2 van artikel 36e Sr. In het ontnemingsrapport wordt ervan uitgegaan dat veroordeelde ook voorafgaand aan de bewezenverklaarde periode voordeel heeft gehad uit (oogsten van) de hennepkwekerij aan de [adres] te [plaats] .

3.2

Beoordeling van het wederrechtelijk verkregen voordeel

Uit het
proces-verbaal van verhoor verdachte van 25 oktober 2017 blijkt dat veroordeelde onder meer het volgende, zakelijk weergegeven, heeft verklaard:

[.] : Ik was ingehuurd om de bovenverdieping schoon te maken.

V: Wat zou je voor de schoonmaak klus ontvangen?

[.] : € 150,- contant. ^[1]

De rechtbank neemt als uitgangspunt voormelde verklaring van veroordeelde, nu de rechtbank onvoldoende aanwijzingen heeft dat de veroordeelde op andere wijze heeft gedeeld in de opbrengst van de hennepkwekerij. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat medeveroordeelden [medeveroordeelde 2] en [medeveroordeelde 1] geen inzicht hebben geboden in de verdiensten van de veroordeelde, terwijl die verdiensten ook overigens (behoudens de verklaring van de veroordeelde zelf) niet blijken uit het dossier.

Op grond hiervan gaat de rechtbank ervan uit dat veroordeelde enkel een bedrag van € 150,- heeft ontvangen ter vergoeding van zijn schoonmaakdiensten. Gelet op het voorgaande stelt de rechtbank het totale bedrag waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat vast op € 150,-.

3.4

Betalingsverplichting

Schending redelijke termijn

De rechtbank stelt vast dat evenals in de strafzaak ook in de onderhavige ontnemingszaak sprake is van een overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Als uitgangspunt heeft te gelden dat de behandeling ter terechtzitting dient te zijn afgerond met een eindvonnis binnen twee jaar nadat de redelijke termijn is aangevangen. De hennepkwekerij is op 24 oktober 2017 ontmanteld en veroordeelde is hierover op dezelfde dag door de politie verhoord. Op dat moment kon veroordeelde in redelijkheid verwachten dat tegen hem strafvervolging zou worden ingesteld. Het vonnis wordt op 31 augustus 2022 gewezen. Daarmee is de redelijke termijn met ruim twee jaar overschreden. Uit vaste jurisprudentie volgt dat in de gevallen waarin de redelijke termijn met meer dan twaalf maanden is overschreden de Hoge Raad naar bevind van zaken handelt. ^[2] In de gevallen waar de redelijke termijn met meer dan zes maanden doch niet meer dan twaalf maanden is overschreden, hanteert de Hoge Raad als uitgangspunt 10% korting op het ontnemingsbedrag. De rechtbank is hier van oordeel dat de overschrijding van de redelijke termijn in deze zaak zodanig veel hoger is dan de overschrijding die in de reductie van 10% als uitgangspunt wordt genomen, dat een vermindering van 20% in dit specifieke geval op zijn plaats is. De rechtbank zal de betalingsverplichting gelet op de uitzonderlijke lange duur van de overschrijding in dit geval verminderen met € 30,- (20% van € 150,-).

De rechtbank stelt het bedrag dat door veroordeelde dient te worden betaald aan de staat, vast op
€ 120,- (zegge: honderdtwintig euro) en zal derhalve aan veroordeelde de verplichting tot betaling van dit bedrag aan de Staat opleggen. De rechtbank zal verder bepalen dat het Openbaar Ministerie maximaal
2 (twee) dagen gijzeling kan vorderen jegens veroordeelde indien volledig verhaal van dit bedrag overeenkomstig de artikelen 6:4:4, 6:4:5 en 6:4:6 van het Wetboek van Strafvordering niet mogelijk blijkt.

4. TOEGEPAST WETSARTIKEL

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.

5. BESLISSING

De rechtbank:

- stelt het bedrag waarop het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat vast op
€ 150,- ;

- legt de veroordeelde de verplichting op tot betaling van
€ 120,- aan de staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel;

- bepaalt de duur van de gijzeling die met toepassing van artikel 6:6:25 van het Wetboek van Strafvordering ten hoogste kan worden gevorderd op
2 dagen.

Dit vonnis is gewezen door mr. D.S. Terporten-Hop, voorzitter, mrs. I.L. Gerrits en M. Rasterhoff, rechters, in tegenwoordigheid van mr. R.R.V. Joerawan, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van 31 augustus 2022.

Mrs. Gerrits en Rasterhoff zijn buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Voetnoten

1. Een in de wettelijke vorm opgemaakt proces-verbaal van verhoor verdachte, opgemaakt door verbalisant [verbalisant] , werkzaam bij de politie eenheid Midden-Nederland, genummerd PL0900-2017324136-20 en gesloten op 24 oktober 2017 (p. 54).

2. HR 17 juni 2008, ECLI:NL:HR:2008:BD2578,