ECLI:NL:RBMNE:2022:3235

• Datum uitspraak: 9 augustus 2022
• Publicatiedatum: 11 augustus 2022
• Zaaknummer: UTR 22/1608
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Proces-verbaal
• Rechters: P.J.M. Mol
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van de proceskostenvergoeding in bezwaar bij huurtoeslag

In deze uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland, gedaan op 9 augustus 2022, werd de vraag behandeld of de Belastingdienst/Toeslagen terecht geen proceskostenvergoeding heeft toegekend aan eiser in de bezwaarprocedure. Eiser had bezwaar gemaakt tegen het besluit van 8 januari 2022, waarin de definitieve huurtoeslag voor 2019 op € 0,- was vastgesteld. Dit besluit volgde op een melding van de Basisregistratie inkomen van 31 maart 2021, wat leidde tot een terugvordering van te veel ontvangen huurtoeslag. Na het indienen van bezwaar, werd het bezwaar gegrond verklaard en de huurtoeslag aangepast naar € 3.431,-. Echter, eiser stelde dat hij recht had op een proceskostenvergoeding, wat door de rechtbank werd afgewezen.

De rechtbank oordeelde dat er geen sprake was van een herroeping van het primaire besluit door een aan verweerder te wijten onrechtmatigheid. De rechtbank verduidelijkte dat de Belastingdienst/Toeslagen en de inspecteur voor de inkomstenbelasting verschillende bestuursorganen zijn, waarbij de inspecteur verantwoordelijk is voor het vaststellen van inkomensgegevens. Eiser werd niet gevolgd in zijn standpunt dat verweerder op basis van een beschikking van de inspecteur had moeten concluderen dat hij geen voordeel had uit sparen en beleggen. De rechtbank concludeerde dat de beschikbare inkomensgegevens niet tegenstrijdig of onjuist waren, en dat er geen aanleiding was voor nader onderzoek.

Uiteindelijk verklaarde de rechtbank het beroep ongegrond en gaf aan dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. Partijen werden gewezen op de mogelijkheid om in hoger beroep te gaan tegen deze mondelinge uitspraak. De uitspraak is openbaar uitgesproken en een afschrift is verzonden aan de betrokken partijen.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 22/1608

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van 9 augustus 2022 in de zaak tussen

[eiser] , te [woonplaats] , eiser

(gemachtigde: mr. M.W.M. Marée),

en

de Belastingdienst/Toeslagen, verweerder

(gemachtigde: [gemachtigde 1] en [gemachtigde 2] ).

Inleiding

In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank of verweerder aan eiser terecht geen proceskostenvergoeding heeft toegekend voor de in de bezwaarprocedure gemaakte proceskosten.

Bij besluit van 8 januari 2022 (het primaire besluit) heeft verweerder de definitieve huurtoeslag voor 2019 vastgesteld op € 0,-, naar aanleiding van een melding van de Basisregistratie inkomen (Bri) van 31 maart 2021. Dit heeft geleid tot een terugvordering van het te veel ontvangen bedrag aan huurtoeslag. Eiser is tegen dit besluit in bezwaar gegaan. Bij besluit van 24 maart 2022 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar gegrond verklaard en de definitieve berekening van de huurtoeslag voor 2019 aangepast en vastgesteld op € 3.431,-. Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld, omdat aan hem geen proceskostenvergoeding is toegekend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 9 augustus 2022. Eiser en verweerder hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.

Na afloop van de behandeling van de zaak ter zitting heeft de rechtbank onmiddellijk ter zitting uitspraak gedaan.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Overwegingen

1. De rechtbank geeft daarvoor de volgende motivering

2. De toepasselijke regels zijn opgenomen in:

• Artikelen 6:15 en 7:15, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht
• Artikelen 7, derde lid, 8, eerste en tweede lid, en 20, eerste lid, van de Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen
• Artikelen 21, tweede lid, 21b, en 21g van de Algemene wet inzake rijksbelastingen

3. De rechtbank is van oordeel dat eiser niet in aanmerking komt voor vergoeding van zijn proceskosten in de bezwaarprocedure, omdat er geen sprake is van het herroepen van het primaire besluit wegens een aan verweerder te wijten onrechtmatigheid. Als uitgangspunt geldt dat verweerder (Belastingdienst/Toeslagen) een ander bestuursorgaan is dan de inspecteur voor de inkomstenbelasting. De inspecteur stelt inkomensgegevens vast en is belast met de uitvoering van de Bri. Verweerder stelt de hoogte van het recht op toeslag vast aan de hand van de door de inspecteur vastgestelde inkomensgegevens die ten tijde van het gebruik zijn opgenomen in de Bri.

4. Eiser wordt niet gevolgd in het standpunt dat verweerder op basis van de beschikking van de inspecteur van 12 november 2021 – dat ziet op het Niet in Nederland belastbaar inkomen (Ninbi) van eiser – had moeten zien dat eiser geen voordeel heeft uit sparen en beleggen. Het besluit geeft namelijk geen aanleiding om te veronderstellen dat de inspecteur uit is gegaan van geen voordeel uit sparen en beleggen. Eiser heeft op 13 april 2021 een aanslag inkomstenbelasting over het jaar 2019 ontvangen waaruit volgt dat sprake is van een verzamelinkomen van € 975,- dat bestaat uit € 965,- inkomen uit werk en woning en € 10,- voordeel uit sparen en beleggen binnenlandse periode. Tegen dat besluit heeft eiser geen rechtsmiddel ingesteld. In het Ninbi-besluit wordt ook verwezen naar het in Nederland belastbaar inkomen van € 975,-, dus inclusief het voordeel uit sparen en beleggen. Daarnaast staat onderaan het besluit aangegeven dat het verzamelinkomen in de aanslag inkomstenbelasting wordt gebruikt om het in Nederland belastbaar inkomen vast te stellen. Het in het besluit van 12 november 2021 opgenomen voordeel uit sparen en beleggen van € 0,- is daarom gebaseerd op het wereldvermogen van eiser en niet op zijn vermogen in Nederland. De bij verweerder beschikbare inkomensgegevens waren dan ook niet tegenstrijdig of onmiskenbaar onjuist en reeds daarom was er geen reden voor nader onderzoek.

5. Verder heeft verweerder het bezwaarschrift van eiser, voor zover het was gericht tegen het inkomensgegeven zelf, terecht doorgestuurd naar de inspecteur. Die heeft het voordeel uit sparen en beleggen binnenlandse periode vastgesteld op € 0,-. Dit was de grondslag voor de herberekening in bezwaar. Aldus is aan het bezwaar van eiser tegemoetgekomen. Van een aan verweerder te wijten onrechtmatigheid is onder deze omstandigheden geen sprake.

6. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat daarom geen aanleiding.

7. Partijen zijn gewezen op de mogelijkheid om tegen de mondelinge uitspraak in hoger beroep te gaan op de hieronder omschreven wijze.

Deze uitspraak is gedaan door mr. P.J.M. Mol, rechter, in aanwezigheid van mr. Z.E.M. van der Maas, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 9 augustus 2022.

griffier

rechter

Een afschrift van dit proces-verbaal is verzonden aan partijen op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u een brief sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een beroepschrift. U moet dit beroepschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop dit proces-verbaal is verzonden. U ziet deze datum hierboven.