ECLI:NL:RBMNE:2020:5903

• Datum uitspraak: 14 december 2020
• Publicatiedatum: 9 februari 2021
• Zaaknummer: 20/3965
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: R.C. Stijnen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Onbevoegdheid van de bestuursrechter in een zaak over kwijtschelding van een aanslag

In deze uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland, gedateerd 14 december 2020, wordt het beroep van eiser tegen de beslissing van de heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking gemeenten en hoogheemraadschap Utrecht behandeld. Eiser had verzocht om kwijtschelding van een aan hem opgelegde aanslag, maar dit verzoek werd door de invorderingsambtenaar afgewezen. Eiser ging hiertegen in administratief beroep, maar ook dit beroep werd afgewezen door verweerder. De rechtbank oordeelt dat zij niet bevoegd is om op het beroep van eiser te beslissen, omdat de bestreden uitspraak is genomen op grond van artikel 26 van de Invorderingswet 1990, waartegen geen beroep kan worden ingesteld bij de bestuursrechter, zoals vastgelegd in de Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak. De rechtbank verwijst naar relevante wetgeving en eerdere jurisprudentie om haar beslissing te onderbouwen.

De rechtbank concludeert dat eiser enkel een vordering kan instellen bij de burgerlijke rechter indien hij meent dat zijn verzoek om kwijtschelding ten onrechte is afgewezen. Aangezien de bestuursrechter onbevoegd is, wordt het door eiser betaalde griffierecht terugbetaald en er wordt geen proceskostenveroordeling opgelegd. De uitspraak is gedaan door rechter R.C. Stijnen en griffier P.W. Hogenbirk, en is openbaar gemaakt op rechtspraak.nl.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 20/3965

[eiser] , te [woonplaats] , eiser,

en

de heffingsambtenaar van de Belastingsamenwerking gemeenten en hoogheemraadschap Utrecht, verweerder.

Procesverloop

Deze uitspraak gaat over het beroep van eiser tegen de uitspraak van verweerder van 19 juli 2020 op zijn administratief beroep (de bestreden uitspraak).

Overwegingen

1. De rechtbank nodigt partijen niet uit voor een zitting, omdat dat in deze zaak niet nodig is. Hieronder legt de rechtbank dat verder uit.

2. Eiser heeft de invorderingsambtenaar gevraagd om kwijtschelding van de aan hem opgelegde aanslag met aanslagnummer [aanslagnummer] . De invorderingsambtenaar heeft dit verzoek om kwijtschelding in zijn beslissing van 1 juni 2020 afgewezen. Daarna heeft verweerder het door eiser ingestelde administratief beroep afgewezen.

3. Op grond van artikel 8:1, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) kan een belanghebbende tegen een besluit beroep instellen bij de bestuursrechter. In de Awb staat ook dat tegen een aantal besluiten geen beroep kan worden ingesteld. Het gaat dan om besluiten die in de Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak (de Bevoegdheidsregeling) worden genoemd. In deze Bevoegdheidsregeling staat dat geen beroep kan worden ingesteld tegen besluiten die zijn genomen op grond van de Invorderingswet 1990, met uitzondering van de artikelen 30, 49 of 62a. Met andere woorden: er kan dus alleen tegen beslissingen op grond van de artikelen 30, 49 of 62a van de Invorderingswet 1990 beroep bij de bestuursrechter worden ingesteld.

4. De beslissing van 1 juni 2020 en de bestreden uitspraak, waarmee eiser het niet eens is, zijn genomen op grond van artikel 26, eerste lid, van de Invorderingswet 1990, en de artikelen 7, eerste lid en 25 van de Uitvoeringsregeling Invorderingswet 1990.

Dat is in overeenstemming met artikel 255, tweede lid, van de Gemeentewet. In dat artikel van de Gemeentewet staat namelijk dat de regels die gelden voor artikel 26 van de Invorderingswet 1990 ook op het verlenen van gehele of gedeeltelijke kwijtschelding van toepassing zijn. Die regels zijn in een ministeriële regeling opgesteld door Onze Minister van Financiën. De rechtbank verwijst naar een uitspraak van het gerechtshof Amsterdam van n26 april 2012 (ECLI:NL:GHAMS:2012:BW5417).

5. Kort samengevat komt dit erop neer dat tegen de bestreden uitspraak van verweerder geen beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld. Eiser kan uitsluitend een vordering bij de burgerlijke rechter instellen op de in het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering bepaalde wijze indien hij vindt dat verweerder zijn verzoek om kwijtschelding ten onrechte heeft afgewezen.

6. Dit betekent dat de bestuursrechter onbevoegd is om op het beroep van eiser te beslissen. De bestuursrechter van de rechtbank zal zich daarom onbevoegd verklaren.

7. Omdat de bestuursrechter onbevoegd is, zal het door eiser betaalde griffierecht worden terugbetaald. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De (bestuursrechter van de) rechtbank verklaart zich onbevoegd.

Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C. Stijnen, rechter, in aanwezigheid van
P.W. Hogenbirk, griffier. De beslissing is uitgesproken op 14 december 2020 en zal openbaar worden gemaakt door publicatie op rechtspraak.nl.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Bent u het niet eens met deze uitspraak?

Als u het niet eens bent met deze uitspraak kunt u een brief sturen naar de rechtbank waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een verzetschrift. U moet dit verzetschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum op de stempel die hierboven staat. Als u graag een zitting wilt waarbij u persoonlijk uw mening aan de rechter kunt geven, kunt u dit in uw verzetschrift aangeven.