ECLI:NL:RBMNE:2019:5484

• Datum uitspraak: 30 augustus 2019
• Publicatiedatum: 19 november 2019
• Zaaknummer: AWB - 18 _ 954
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Proces-verbaal
• Rechters: K. de Meulder
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen WOZ-beschikking en taxatie van onroerende zaken

In deze zaak heeft de Rechtbank Midden-Nederland op 30 augustus 2019 uitspraak gedaan in een beroep tegen de WOZ-beschikking van de gemeente. Eiseres, vertegenwoordigd door haar gemachtigde A. van den Dool, heeft bezwaar gemaakt tegen de vastgestelde waarde van haar woning in [woonplaats], die door de heffingsambtenaar was vastgesteld op € 657.000,- per 1 januari 2016. Eiseres betwist deze waarde en bepleit een lagere taxatie. De rechtbank heeft de zaak behandeld tijdens een zitting waar ook de gemachtigde van de gemeente en de taxateur aanwezig waren. Na de zitting heeft de rechtbank direct uitspraak gedaan.

De rechtbank heeft vastgesteld dat de heffingsambtenaar de waarde van de woning heeft onderbouwd met een taxatiematrix, waarin de woning is vergeleken met zes referentiewoningen. De rechtbank oordeelt dat de heffingsambtenaar aannemelijk heeft gemaakt dat de waarde niet te hoog is vastgesteld. Eiseres heeft geen bewijs geleverd voor haar stelling dat de correctie in de taxatiematrix niet groot genoeg is. De rechtbank heeft opgemerkt dat eiseres heeft geweigerd om een inpandige opname te laten verrichten, wat haar kansen op bewijsvoering heeft beperkt.

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en geen aanleiding gezien voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is openbaar gedaan en partijen zijn geïnformeerd over de mogelijkheid om binnen zes weken hoger beroep aan te tekenen bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 18/954

proces-verbaal van de mondelinge uitspraak van de enkelvoudige kamer van

30 augustus 2019 in de zaak tussen

[eiseres] , te [woonplaats] , eiseres

(gemachtigde: A. van den Dool),

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [gemeente] , verweerder

(gemachtigde: B.A. Schras).

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Overwegingen

1. Het beroep richt zich tegen verweerders uitspraak op bezwaar van 23 januari 2018, waarin het bezwaar van eiseres tegen de beschikking van 31 januari 2017 ongegrond is verklaard. Bij die beschikking heeft verweerder op grond van de Wet waardering onroerende zaken de waarde van de woning [adres] in [woonplaats] voor het belastingjaar 2017 vastgesteld op € 657.000,-, naar de waardepeildatum 1 januari 2016. Eiseres bepleit een lagere waarde.

2. De zaak is behandeld op de zitting van 30 augustus 2019, waar de gemachtigde van eiseres, de gemachtigde van verweerder en verweerders taxateur [taxateur] aanwezig waren. Na afloop van de zitting heeft de rechtbank direct uitspraak gedaan en is erop gewezen dat hiertegen hoger beroep kan worden ingesteld.

3. Namens eiseres is er aan het einde van de zitting op gewezen dat het verslag van de hoorzitting en de grondstaffel door verweerder ten onrechte niet zijn overgelegd. Dit zijn op de zaak betrekking hebbende stukken die verweerder op grond van artikel 8:42, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) aan de rechtbank had moeten sturen. Het gevolg is dat de rechtbank daaruit, gelet op artikel 8:31 van de Awb, de gevolgtrekkingen kan maken die haar geraden voorkomen. De rechtbank zal volstaan met de vaststelling dat verweerder artikel 8:42 van de Awb heeft geschonden. De rechtbank ziet geen aanleiding om andere gevolgtrekkingen te maken, omdat de beroepsgronden verder niet zien op de inhoud van deze stukken. De rechtbank kan de zaak afdoen zonder deze stukken en eiseres heeft zelf kennelijk ook geen behoefte gehad aan inzage in deze stukken.

4. Verweerder heeft een taxatiematrix overgelegd, waarin de woning wordt vergeleken met zes referentiewoningen en waarin de waarde van de woning is getaxeerd op € 678.000,-. De rechtbank is van oordeel dat verweerder hiermee aannemelijk heeft gemaakt dat hij de waarde van de woning niet te hoog heeft vastgesteld. Uit de taxatiematrix blijkt dat de woning is vergeleken met de verkoopcijfers van referentiewoningen die rondom de waardepeildatum zijn gerealiseerd voor woningen die wat betreft bouwjaar, type, uitstraling, ligging en gebruiks- en perceeloppervlakte goed vergelijkbaar zijn met de woning. Met de verschillen tussen de woning en de referentiewoningen heeft verweerder rekening gehouden door verschillende waarden voor de deelobjecten en de gebruiks- en perceeloppervlakte te hanteren. Partijen zijn het erover eens dat de staat van onderhoud van de woning slechter is dan gemiddeld en verweerder heeft hiervoor kenbaar en inzichtelijk een correctie aangebracht in de matrix. Volgens eiseres is deze correctie niet groot genoeg, maar het had op haar weg gelegen om met bewijzen van bijvoorbeeld de gestelde verzakking en de gebrekkige riolering te komen. Die bewijzen zijn er niet. Eiseres weigert om verweerder een inpandige opname te laten verrichten en op de zitting is toegelicht dat de taxateur van eiseres’ gemachtigde het ook niet nodig heeft gevonden om inpandig te gaan kijken. Zonder deze informatie heeft verweerder mogen uitgaan van de nu in de matrix toegepaste correctie.

5. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Deze uitspraak is gedaan door mr. K. de Meulder, rechter, in aanwezigheid van

mr. M. Knoop, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 30 augustus 2019.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending van het proces-verbaal daarvan hoger beroep worden ingesteld bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.