ECLI:NL:RBMNE:2019:3232

• Datum uitspraak: 15 juli 2019
• Publicatiedatum: 17 juli 2019
• Zaaknummer: UTR 17/2785
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Omgevingsrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: R.C. Moed
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vernietiging van vergunning voor veehouderij op basis van Programma Aanpak Stikstof

Op 15 juli 2019 heeft de Rechtbank Midden-Nederland uitspraak gedaan in de zaak tussen Coöperatie Mobilisation for the Environment U.A. en Vereniging Leefmilieu als eisers en het college van gedeputeerde staten van de provincie Flevoland als verweerder. De rechtbank heeft de vergunning die eerder was verleend aan een veehouderij in Flevoland vernietigd. Deze vergunning was verleend op basis van het Programma Aanpak Stikstof (PAS). De Raad van State oordeelde op 29 mei 2019 dat het uitbreiden van de veehouderij op basis van het PAS niet toegestaan is, omdat niet is aangetoond dat de herstelmaatregelen een positief effect hebben op de stikstofdepositie in Natura 2000-gebieden.

De rechtbank overwoog dat de vergunning niet kon worden verleend onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is gemaakt, omdat deze niet voldoet aan de eisen van artikel 6 van de Habitatrichtlijn. De rechtbank verklaarde het beroep van de eisers kennelijk gegrond en vernietigde het bestreden besluit. De provincie Flevoland moet nu een nieuw besluit nemen, waarbij de gevolgen van de aangevraagde activiteit opnieuw in kaart moeten worden gebracht. De rechtbank heeft ook bepaald dat de provincie het door de eisers betaalde griffierecht moet vergoeden en dat de proceskosten van de eisers worden vergoed.

De uitspraak benadrukt de noodzaak van zorgvuldige beoordeling van de effecten van stikstofdepositie op natuurgebieden en de verplichting voor bestuursorganen om te voldoen aan Europese richtlijnen bij het verlenen van vergunningen.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 17/2785

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 15 juli 2019 in de zaak tussen

1. Coöperatie Mobilisation for the Environment U.A., te Nijmegen

2. Vereniging Leefmilieu, te Nijmegen, eisers

(gemachtigde: mr. V. Wösten),

en

het college van gedeputeerde staten van de provincie Flevoland, verweerder

De rechtbank heeft
[naam derde-partij] B.V. te [vestigingsplaats] aangemerkt als derde-partij in deze procedure.

Procesverloop

Bij besluit van 1 juni 2017 heeft verweerder een vergunning op grond van de Wet natuurbescherming (Wnb) verleend voor de veehouderij gelegen aan de [adres] te [vestigingsplaats] .

Eisers hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Overwegingen

1. De rechtbank doet na vereenvoudigde behandeling op grond van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) uitspraak zonder zitting.

2. Bij het bestreden besluit heeft verweerder een vergunning verleend voor een veehouderij die stikstofdepositie veroorzaakt op stikstofgevoelige natuurwaarden in Natura 2000-gebieden. Daarbij heeft verweerder toepassing gegeven aan het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 (PAS) en de daarbij behorende regelgeving die vanaf 1 juli 2015 van kracht is. De vergunning kan volgens verweerder worden verleend onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is opgesteld. Met de toepassing en uitvoering van het PAS is volgens verweerder gewaarborgd dat de stikstofdepositie die de veehouderij zal veroorzaken niet zal leiden tot een aantasting van de natuurwaarden in Natura 2000-gebieden.

3. Eisers hebben – kort gezegd – aangevoerd dat de vergunning niet kon worden verleend onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is gemaakt, omdat de passende beoordeling en het PAS niet voldoen aan artikel 6 van de Habitatrichtlijn.

4. De rechtbank overweegt dat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) in de uitspraak van 29 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1603, heeft geoordeeld dat de passende beoordeling die aan het PAS ten grondslag ligt niet voldoet aan de eisen die uit artikel 6 van de Habitatrichtlijn voortvloeien.

5. Dit betekent dat verweerder de vergunning voor de veehouderij niet kon verlenen onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is gemaakt. Het bestreden besluit is genomen in strijd met artikel 2.8 van de Wnb.

Omdat deze beroepsgrond slaagt, hoeven de overige beroepsgronden niet meer te worden besproken.

6. Het beroep is kennelijk gegrond en de rechtbank vernietigt het bestreden besluit.

7. Verweerder zal een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. Uit de hiervoor genoemde uitspraak van de ABRvS volgt dat verweerder de gevolgen van de aangevraagde activiteit opnieuw in kaart moet brengen en alsnog moet beoordelen of een passende beoordeling is vereist. Verweerder kan voor het alsnog te nemen besluit op de aanvraag niet terugvallen op de eerder gevoerde procedure. Verweerder moet eerst een ontwerpbesluit op stellen en ter inzage leggen. Daarvoor gelden de in artikel 3:18, eerste en tweede lid, van de Awb genoemde termijnen, die de dag na verzending van deze uitspraak aanvangen.

8. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eisers het door hen betaalde griffierecht vergoedt.

9. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eisers gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 512,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank:
- verklaart het beroep kennelijk gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;

- draagt verweerder op binnen de in artikel 3:18 van de Awb genoemde termijnen die aanvangen na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 333,- aan eisers te vergoeden;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eisers tot een bedrag van € 512,-.

Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C. Moed, rechter, in aanwezigheid van mr. R.N. van Dijk, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 15 juli 2019.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan verzet worden gedaan bij deze rechtbank. De indiener van het verzetschrift kan daarbij vragen in de gelegenheid te worden gesteld over het verzet te worden gehoord.