Uitspraak
RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
WRAKINGSKAMER
Locatie: Lelystad
Zaaknummer/rekestnummer: 470287 / HA RK 18-322
Beslissing van de meervoudige kamer voor de behandeling van wrakingszaken van
7 december 2018
op het verzoek in de zin van artikel 512 van het Wetboek van Strafvordering (verder: Sv) van:
[verzoeker],
verblijvende te [woonplaats] ,
(verder te noemen: verzoeker).
1.De procedure
1.1.
Uit het proces-verbaal van de zitting van de politierechter van 8 november 2018 blijkt dat verzoeker tijdens de zitting een verzoek tot wraking van de rechter heeft ingediend en daarbij gronden voor het verzoek heeft geformuleerd. Bij brief van 20 november 2018 heeft verzoeker de wrakingskamer stukken toegestuurd. Tijdens de behandeling van het wrakingsverzoek ter zitting had de wrakingskamer die stukken nog niet ontvangen. De wrakingskamer heeft ter zitting verzoeker voorgesteld dat de wrakingskamer na de zitting de toegezonden stukken zou lezen en de inhoud van die stukken bij haar oordeel zou betrekken. Verzoeker heeft daarmee ingestemd. Op 28 november 2018 heeft de wrakingskamer de stukken ontvangen.
1.2.
Het wrakingsverzoek is op 23 november 2018 in het openbaar behandeld door de meervoudige kamer voor de behandeling van wrakingszaken (verder: de wrakingskamer).
Bij de mondelinge behandeling is verzoeker verschenen. De gewraakte rechter en de officier van justitie zijn met bericht niet verschenen.
1.3.
De uitspraak is bepaald op heden.
2.Het wrakingsverzoek
2.1.
Het verzoek tot wraking is gericht tegen mr. G.A. Bos als behandelend rechter (hierna te noemen: de rechter) in de zaak met het parketnummer 16.659070-18. In deze zaak heeft op 8 november 2018 een zitting van de politierechter plaatsgevonden. Verzoeker heeft op deze zitting verzocht om zijn strafzaak te verwijzen naar de meervoudige strafkamer en om gegevens bij de ABN-AMRO bank op te vragen. Het verzoek tot verwijzing naar de meervoudige kamer heeft de politierechter afgewezen met de motivering, dat zij het verweerschrift van verdachte en het strafdossier goed gelezen heeft en verwijzing niet noodzakelijk acht. Het gevraagde onderzoek achtte de politierechter evenmin noodzakelijk. Verzoeker heeft vervolgens de rechter gewraakt. Aan zijn wrakingsverzoek heeft hij ten grondslag gelegd dat de rechter de strafzaak niet heeft willen doorverwijzen naar de meervoudige kamer en zij zijn onderzoekswens heeft afgewezen.
2.2.
De rechter heeft niet berust in de wraking.
2.3.
De officier van justitie heeft in een e-mail van 20 november 2018 haar reactie op het wrakingsverzoek laten weten, inhoudende dat met het afwijzen van nader onderzoek door de politierechter in redelijkheid niet gesproken kan worden van vooringenomenheid door de rechter.
3.De beoordeling
3.1.
Artikel 512 Sv bepaalt dat elk van de rechters die een zaak behandelen op verzoek van de verdachte of het openbaar ministerie kan worden gewraakt op grond van feiten en omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden.
3.2.
De wrakingskamer onderzoekt in een wrakingsprocedure of de onpartijdigheid van de rechter schade lijdt. Een rechter wordt geacht onpartijdig te zijn tot het tegendeel vaststaat. Van dat laatste kan sprake zijn indien uit zijn of haar overtuiging of gedrag persoonlijke vooringenomenheid tegenover een procespartij blijkt. Daarnaast kan een procespartij de indruk krijgen dat de rechter vooringenomen is. Het gezichtspunt van de procespartij is hier van belang maar speelt geen doorslaggevende rol. Beslissend is of de vrees voor partijdigheid objectief gerechtvaardigd is. Komt vooringenomenheid of een gerechtvaardigd vermoeden daarvan vast te staan, dan lijdt de rechterlijke onpartijdigheid schade. De wrakingskamer zal het wrakingsverzoek aan de hand van de hiervoor genoemde maatstaven beoordelen.
3.3.
Beslissingen van een rechter om een verzoek tot verwijzing van een strafzaak naar een ander forum en het doen van nader onderzoek al dan niet toe te wijzen zijn tussenbeslissingen. Een rechterlijke (tussen)beslissing als zodanig kan gezien het gesloten stelsel van rechtsmiddelen nimmer grond vormen voor wraking: wraking is geen verkapt rechtsmiddel. De wrakingskamer komt geen oordeel toe over de juistheid van de (tussen)beslissing noch over het verzuim te beslissen. Dat oordeel is voorbehouden aan de rechter die in geval van aanwending van een rechtsmiddel belast is met de behandeling van de zaak. Bij de beantwoording van de vraag of en in hoeverre dit ook geldt voor de motivering van de (tussen)beslissing moet uitgangspunt zijn dat het gesloten stelsel van rechtsmiddelen zich evenzeer ertegen verzet dat die motivering grond kan vormen voor wraking, ook indien het gaat om een onjuist, onbegrijpelijk, gebrekkig of te summier geachte motivering of om het ontbreken van een motivering. Dit is uitsluitend anders indien de motivering van de (tussen)beslissing in het licht van alle omstandigheden van het geval en naar objectieve maatstaven gemeten - bijvoorbeeld door de in de motivering gebezigde bewoordingen - niet anders kan worden verstaan dan als blijk van vooringenomenheid van de rechter die haar heeft gegeven.
3.4.
De wrakingskamer dient dus te beoordelen of de uitzonderlijke situatie zich voordoet dat de motivering van de beslissing van de politierechter tot afwijzing van de verzoeken van verzoeker van dien aard is, dat deze niet anders kan worden uitgelegd dan als blijk van vooringenomenheid jegens verzoeker. Niet gebleken is dat van een dergelijke situatie sprake is, ook niet in het licht van de inhoud van de brief met bijlagen van verzoeker van
20 november 2018. De wrakingskamer zal het verzoek tot wraking daarom ongegrond verklaren.
4.De beslissing
De wrakingskamer:
4.1.
verklaart het verzoek tot wraking ongegrond;
4.2.
draagt de griffier van de wrakingskamer op deze beslissing toe te zenden aan verzoeker, de gewraakte rechter, andere betrokken partijen, alsmede aan de president van
deze rechtbank en de voorzitter van de afdeling Straf-, familie- en jeugdrecht van deze
rechtbank;
4.3.
bepaalt dat de procedure van verzoeker met parketnummer 16.659070-18 dient te worden voortgezet in de stand waarin deze zich bevond op het moment van de schorsing vanwege het wrakingsverzoek.
Deze beslissing is gegeven door mr. C.A. de Beaufort, voorzitter, mr. G.J.J.M. Essink en
mr. R.M. Berendsen, als leden van de wrakingskamer, bijgestaan door mr. K.F. van Dam, griffier, en in het openbaar uitgesproken op 7 december 2018.
de griffier de voorzitter
Tegen deze beslissing staat geen rechtsmiddel open.