ECLI:NL:RBMNE:2018:1489

• Datum uitspraak: 16 april 2018
• Publicatiedatum: 16 april 2018
• Zaaknummer: AWB - 17 _ 3934
• Instantie: Rechtbank Midden-Nederland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: G.P. Loman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing bijstandsaanvraag op basis van onvoldoende bewijs van woonadres

In deze zaak heeft de Rechtbank Midden-Nederland op 16 april 2018 uitspraak gedaan in een geschil tussen eiser en het Dagelijks Bestuur Werk en Inkomen Lekstroom. Eiser had een aanvraag voor bijstand ingediend op grond van de Participatiewet, welke door verweerder op 12 juli 2017 werd afgewezen. Verweerder stelde dat eiser niet aannemelijk had gemaakt dat hij zijn hoofdverblijf had op het opgegeven uitkeringsadres. Eiser heeft hiertegen beroep ingesteld, maar de rechtbank oordeelde dat de afwijzing terecht was.

De rechtbank heeft vastgesteld dat de onderzoeksbevindingen van het huisbezoek door verweerder voldoende grondslag boden voor de conclusie dat er gerede twijfel bestond over de woonplaats van eiser. Eiser had slechts een beperkt aantal persoonlijke bezittingen op het uitkeringsadres en kon niet overtuigend verklaren waarom dit het geval was. De rechtbank overwoog dat het aan eiser was om aannemelijk te maken dat hij in bijstandbehoevende omstandigheden verkeerde, maar dat hij hierin niet slaagde.

De rechtbank concludeerde dat de afwijzing van de bijstandsaanvraag terecht was, omdat eiser niet voldeed aan de wettelijke inlichtingenplicht. De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond en er was geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. Eiser kan binnen zes weken na verzending van de uitspraak hoger beroep instellen bij de Centrale Raad van Beroep.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: UTR 17/3934

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 16 april 2018 in de zaak tussen

[eiser] , te [verweerder] , eiser

(gemachtigde: mr. N. Roos),

en

Dagelijks Bestuur Werk en Inkomen Lekstroom, verweerder

(gemachtigde: mr. E. Lammers en mr. J.J. Schreuder).

Procesverloop

Bij besluit van 12 juli 2017 (het primaire besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser om bijstand op grond van de Participatiewet (Pw) afgewezen.

Bij besluit van 12 september 2017 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 februari 2018. Eiser en verweerder hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.

Overwegingen

1. Het bestreden besluit gaat over de afwijzing van de aanvraag van eiser. Verweerder heeft – samengevat – aan de afwijzing ten grondslag gelegd dat eiser niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij zijn hoofdverblijf heeft aan de [adres] in [woonplaats] (uitkeringsadres).

2. Eiser betoogt dat verweerder ten onrechte niet aannemelijk heeft geacht dat hij woont op het uitkeringsadres. Eiser voert daartoe allereerst aan dat de bevindingen van het huisbezoek door eiser te verklaren zijn. Zo zijn de weinige persoonlijke bezittingen te verklaren uit het feit dat hij geen geld had voor persoonlijke verzorgingsproducten. Over het niet aantreffen van ondergoed en slechts één paar sokken, stelt eiser dat zijn sokken en ondergoed in een kast boven lagen en dat verweerder tijdens het huisbezoek onvoldoende heeft doorgevraagd. De aangetroffen roze, korte pyjamabroek is te verklaren uit het feit dat de kamer eerder toebehoorde aan de dochter van de hoofdbewoner. De koffer in de hal is te verklaren uit het feit dat eiser elders zijn was doet en dat hij nog geen tijd had gehad deze uit te pakken. Ten aanzien van de verrichte waarnemingen voert eiser aan dat onduidelijk is hoe en waar deze waarnemingen hebben plaatsgevonden. Eiser is door het geringe aantal parkeerplekken gedwongen zijn auto verder van huis te parkeren.

Verweerder heeft verder onvoldoende bij zijn standpunt betrokken dat eiser zijn administratie heeft liggen op het uitkeringsadres, hij gehoor heeft gegeven aan de oproepen van verweerder, hij aangesloten is bij de kerk in [woonplaats] en hij in [woonplaats] de huisarts en het ziekenhuis bezoekt. Daarbij heeft eiser in bezwaar verklaringen van buurtbewoners overgelegd.

Voorts stelt eiser dat verweerder geen belangenafweging heeft gemaakt. Eiser bevond zich in een vicieuze cirkel. Er dreigde een huisuitzetting en doordat hij geen geld had mocht niet van hem worden verwacht dat hij op het uitkeringsadres verbleef. Ook heeft verweerder ten onrechte een te laag voorschot verstrekt.

3. De rechtbank overweegt dat de te beoordelen periode loopt van 26 mei 2017 (de datum van de aanvraag) tot en met 12 juli 2017 (de datum van het primaire besluit).

3.1

Nu het een aanvraagsituatie betreft is het aan eiser om aannemelijk te maken dat hij in de te beoordelen periode in bijstandbehoevende omstandigheden verkeerde. Daarbij dient hij alle informatie te verstrekken over zijn feitelijke woon- en leefsituatie. Het is vervolgens aan het bijstandverlenend orgaan om in het kader van de onderzoeksplicht deze inlichtingen op juistheid en volledigheid te controleren. Indien de betrokkene niet aan de wettelijke inlichtingen- of medewerkingsplicht voldoet, is dit een grond voor weigering van de bijstand indien als gevolg daarvan het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de CRvB van 3 november 2015, (ECLINL:CRVB:2015:3821).

3.2

De vraag waar iemand zijn woonadres heeft, dient te worden beantwoord aan de hand van concrete feiten en omstandigheden. De betrokkene is verplicht juiste en volledige informatie over zijn woonadres te verstrekken, aangezien dat gegeven van essentieel belang is voor de verlening van bijstand.

4. Naar het oordeel van de rechtbank bieden de onderzoeksbevindingen een toereikende grondslag voor het standpunt van verweerder dat er gerede twijfel bestond of eiser in de te beoordelen periode woonachtig was op het door hem opgegeven uitkeringsadres. De rechtbank overweegt daartoe het volgende.

4.1

Uit het huisbezoek is naar voren gekomen dat eiser op het uitkeringsadres slechts een zeer summier aantal persoonlijke bezittingen had liggen. Er zijn geen persoonlijke verzorgingsproducten aangetroffen in de woning en ook geen ondergoed. Daarbij is slechts één paar sokken aangetroffen. De stelling van eiser dat dit te verklaren is uit het feit dat hij geen geld had, heeft verweerder niet hoeven volgen gelet op de door verweerder verstrekte voedselbonnen en het verstrekte voorschot. Over de stelling dat de sokken en ondergoed in de kast boven lagen heeft verweerder terecht overwogen dat het tijdens het huisbezoek aan eiser was om dat bij verweerder te melden. Het betreft immers een aanvraagsituatie. Daarbij heeft verweerder er terecht op gewezen dat eiser tijdens het huisbezoek heeft verklaard dat zijn ondergoed en sokken bij zijn dochter lagen. Verder heeft verweerder opmerkelijk mogen achten dat er een roze, korte pyjamabroek is aangetroffen in de slaapkamer waarvan eiser stelt dat hij daar slaapt en dat de aanwezige kleding van eiser in een koffer op de gang lag. De rechtbank is van oordeel dat met hetgeen eiser daarover in beroep heeft aangevoerd, daarvoor een onvoldoende verklaring is gegeven.

4.2

Voorts is uit de door verweerder verrichte waarnemingen gebleken dat de auto van eiser op vier van de zeventien dagen niet is aangetroffen op het uitkeringsadres. In het verweerschrift heeft verweerder toegelicht dat de waarnemingen zijn verricht op drie parkeerplaatsen in de buurt van het uitkeringsadres. Volgens verweerder leert de ervaring dat op één plaats altijd plek is. De stelling dat eiser zijn auto verder van huis moest parkeren, biedt dan ook geen verklaring voor het niet aantreffen van de auto van eiser bij het uitkeringsadres. Tot slot is van belang dat eiser tegenstrijdige en wisselende verklaringen heeft afgelegd over de duur van zijn verblijf, maar ook in welke kamer hij verbleef op het uitkeringsadres. Tijdens het gesprek op 4 mei 2017 stelt eiser dat hij twee tot drie nachten per week op de bank op het uitkeringsadres slaapt. Tijdens het gesprek op 1 juni 2017 stelt eiser dat hij elke nacht op het uitkeringsadres heeft geslapen en dat het de bedoeling is dat hij de kamer van de dochter krijgt. Tijdens gesprek op 26 juni 2017 stelt eiser dat hij niet weet hoe vaak hij op het uitkeringsadres heeft geslapen. Tijdens het gesprek op 10 juli 2017 stelt eiser dat hij misschien acht keer op de kamer van de hoofdbewoonster (en dus niet de kamer van de dochter) heeft geslapen.

4.3

In de door eiser aangevoerde omstandigheden over de administratie, zijn lidmaatschap van de kerk, dat hij de huisarts en het ziekenhuis in [woonplaats] bezoekt en de overgelegde verklaringen van buurtbewoners, is - met name gelet op de bevindingen tijdens het
huisbezoek - onvoldoende grond gelegen voor het oordeel dat eiser aannemelijk heeft gemaakt dat hij in de te beoordelen periode op het uitkeringsadres verbleef.

5. De rechtbank is, onder verwijzing naar de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 12 maart 2013 (ECLI:NL:CRVB:2013:BZ4079), van oordeel dat van een belangenafweging in een situatie als de onderhavige, waarbij door onvoldoende informatie van de aanvrager het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld geen sprake kan zijn.

6. Eiser heeft ten slotte aangevoerd dat verweerder een te laag voorschot heeft verstrekt.
De rechtbank stelt vast dat het bestreden besluit geen betrekking heeft op (de hoogte van) het verleende voorschot. Wat eiser hierover heeft aangevoerd gaat derhalve de grenzen van het geschil te buiten. Daarom laat de rechtbank dit onbesproken.

7. Uit het voorgaande volgt dat verweerder de bijstandsaanvraag terecht heeft afgewezen.

8. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. G.P. Loman, rechter, in aanwezigheid van mr. A.G.C. Bulten, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 16 april 2018.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep. Als hoger beroep is ingesteld, kan bij de voorzieningenrechter van de hogerberoepsrechter worden verzocht om het treffen van een voorlopige voorziening.