Uitspraak
RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
Afdeling Strafrecht
Zittingslocatie Utrecht
Parketnummer: 16/706892-15 (ontneming)
Vonnis van de meervoudige strafkamer van 19 januari 2017
in de ontnemingszaak tegen
[verdachte],
geboren op [1965] in [geboorteplaats] (Groot-Brittannië),
wonende te [woonplaats] , Groot-Brittannië,
preventief gedetineerd te PI Leeuwarden.
1.De procedure
De procedure blijkt onder meer uit de volgende stukken:
- de schriftelijke vordering van de officier van justitie, die binnen de in artikel 511b van het Wetboek van Strafvordering genoemde termijn aanhangig is gemaakt;
- het strafdossier onder parketnummer 16/706892-15, waaruit blijkt dat [verdachte] bij vonnis van 22 december 2016 van deze rechtbank is veroordeeld ter zake van – kort gezegd – het aanwezig hebben en exporteren van harddrugs en deelname aan een criminele organisatie in de periode van 15 september 2015 tot en met 10 november 2015;
- het proces-verbaal nr. PL0981/2015203392.EIND (onderzoek 14Start), pagina 1 tot en met 4350;
- het ontnemingsproces-verbaal, pagina 1 tot en met 1733, inhoudende onder meer het Rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel betreffende [verdachte] , met bijlagen, nr. FIN‑AH‑73 van 20 april 2016;
- de conclusie van antwoord van de raadsvrouw van 23 augustus 2016;
- de conclusie van repliek van de officier van justitie van 5 oktober 2016;
- de conclusie van dupliek van de raadsvrouw van 11 november 2016;
- de overige stukken,
en de bevindingen tijdens het onderzoek ter terechtzitting.
De inhoudelijke behandeling ter terechtzitting heeft plaatsgevonden op 29 en 30 november 2016 en 1 en 6 december 2016. Ter zitting van 8 december 2016 is het onderzoek gesloten. Eerder is de zaak ter zitting behandeld op 18 februari 2016, 12 mei 2016, 2 juni 2016, 28 juni 2016 en 22 september 2016.
De ontnemingsvordering is gelijktijdig ter terechtzitting behandeld met de strafzaak tegen [verdachte] , bekend onder hetzelfde parketnummer.
[verdachte] is bij de inhoudelijke behandeling in persoon verschenen en heeft zich ter terechtzitting laten bijstaan door mr. L.E. Toet, advocaat te Utrecht.
De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie en van wat [verdachte] en de raadsvrouw naar voren hebben gebracht.
2.De beoordeling
2.1
De vordering van de officier van justitie
De schriftelijke vordering van de officier van justitie strekt tot het aan [verdachte] opleggen van de verplichting tot betaling aan de Staat van het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel van € 860.000,-.
Ter terechtzitting heeft de officier van justitie de vordering gehandhaafd. Dit bedrag bestaat uit een vergoeding van € 10.000,- per transport vanaf maart 2013, zijnde 86 transporten.
2.2
Het standpunt van de verdediging
De verdediging heeft primair verzocht de vordering niet‑ontvankelijk te verklaren gelet op de in de strafzaak bepleite vrijspraak. Subsidiair wordt gesteld dat de vordering (deels) moet worden afgewezen omdat uit de memobriefjes niet volgt dat [verdachte] per transport enig bedrag zou hebben ontvangen. Ook is volgens de raadsvrouw niet aannemelijk geworden – als de 16 memobriefjes al een opbrengstverantwoording zouden inhouden – dat sprake is geweest van meer transporten. In dat geval kan slechts uitgegaan worden van maximaal 16 drugstransporten. Ten slotte is meer subsidiair een verzoek gedaan tot matiging van de betalingsverplichting omdat [verdachte] niet in staat is of zal zijn om hieraan te voldoen.
2.3
Het oordeel van de rechtbank
Bij vonnis van deze rechtbank van 22 december 2016 is [verdachte] veroordeeld ter zake van het medeplegen van exporteren van harddrugs en het deelnemen aan een hierop gerichte criminele organisatie in de periode van 15 september tot en met 10 november 2015. De rechtbank stelt vast dat [verdachte] door middel van of uit baten van het begaan van deze strafbare feiten over de bewezen verklaarde periode alsmede uit strafbaar handelen in de daarvoor gelegen periode voordeel heeft gehad als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr). De vaststelling van zijn strafbare handelen en de berekening van de hoogte van het door hem verkregen wederrechtelijk voordeel volgt uit de gebezigde bewijsmiddelen die hieronder nader worden uitgewerkt.
Drugstransporten met de rol staalIn de strafzaak is op basis van de daar gebezigde bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen geacht dat in de periode van 15 september tot en met 10 november 2015 drugstransporten naar het Verenigd Koninkrijk hebben plaatsgevonden met behulp van de vrachtwagen en oplegger met kentekens [kenteken] en [kenteken] en de daarin aangetroffen rol staal waarbij [verdachte] als medepleger en als deelnemer van de hierop gerichte criminele organisatie betrokken is geweest.
Transporten tijdens de bewezen verklaarde periodeUit de bewijsmiddelen in de strafzaak volgt in onderling verband en samenhang bezien – kort gezegd – het volgende. In de bewezen verklaarde periode heeft wekelijks transport plaatsgevonden van een lading verdovende middelen. De drugs werden geladen in de loods van [bedrijfsnaam 1] (hierna: [bedrijfsnaam 1] ) in [vestigingsplaats] . In totaal waren dit acht voltooide drugstransporten. Het laatste drugstransport van dinsdag 10 november 2015 is onderschept, waarbij 60 kilogram harddrugs is aangetroffen in de rol staal in de oplegger. Telkens was sprake van dezelfde specifieke modus operandi als bij het transport op 10 november 2015. De vrachtwagencombinatie vertrok elke maandag vanuit Engeland naar Nederland en reed via Frankrijk en België. Op dinsdag werden de verdovende middelen geladen en op woensdag werd vanuit Hoek van Holland de boot genomen naar Harwich (Verenigd Koninkrijk). De vrachtwagen stond vervolgens op de plaats van bestemming in Engeland een aantal dagen stil, waarna bovengenoemd patroon zich herhaalde.
Alle (mede)veroordeelden vervulden hierbij een vaste eigen rol. [medeverdachte 1] was als organisator en leidinggevende betrokken. [verdachte] was de chauffeur van de vrachtwagencombinatie. Naast [verdachte] verrichtten ook [medeverdachte 2] , [medeverdachte 3] , [medeverdachte 4] en [medeverdachte 5] (al dan niet middels [bedrijfsnaam 1] ) uitvoerende handelingen betrekking hebbende op het laden van de verdovende middelen en het faciliteren/organiseren van het feitelijke transport inclusief het benodigde papierwerk. [medeverdachte 6] liet zijn naam en die van zijn vennootschap [bedrijfsnaam 2] (hierna: [bedrijfsnaam 2] ) tegen betaling gebruiken ten behoeve van de drugstransporten.
Transporten voorafgaand aan de bewezen verklaarde periodeWat betreft de periode die voorafgaat aan 15 september 2015 gaat de rechtbank op grond van wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit. [1] Ten behoeve van de leesbaarheid van het vonnis wordt bij het bespreken van de bewijsmiddelen een aantal keer tussendoor reeds een bewijsoverweging opgenomen, weergegeven in cursief.
De tachograaf in de vrachtwagenIn de tachograaf, aanwezig in de cabine van de trekker, werd op 10 november 2015 de bestuurderskaart van [verdachte] aangetroffen. Uit de digitale data over de periode van 3 november 2014 tot en met 10 november 2015 werden 40 transporten zichtbaar van de vrachtwagen met kenteken [kenteken] van Engeland naar Nederland en terug, telkens met [verdachte] als bestuurder. Deze transporten hadden allemaal hetzelfde patroon: op maandag (incidenteel zondag) vertrek uit Engeland en op woensdag per boot terug naar Harwich. Het patroon van de ritten bleek nagenoeg exact overeen te komen met de bakengegevens van de truck en oplegger van 22 september tot en met 10 november 2015. Bij elk van de 40 geregistreerde transporten heeft de vrachtwagen op dinsdag tussen ongeveer 17.00 uur en 19.00 uur stil gestaan. [2]
Ook werd in de cabine de agenda van [verdachte] aangetroffen. [3] Hierin werd een uitdraai van de tachograaf aangetroffen, waarbij de laatste tien foutmeldingen die met de bestuurderskaart van [verdachte] waren veroorzaakt, waren geregistreerd. Bij vijf van deze meldingen is het kenteken [kenteken] geregistreerd.
Uit het voorgaande blijkt dat [verdachte] voordat hij met de [kenteken] ging rijden in 2013 en 2014 op de [kenteken] heeft gereden. [4]
Overtochtgegevens van Stena LineUit gegevens van Stena Line blijkt dat de vrachtwagen met kenteken [kenteken] , met oplegger, in de periode van maart 2014 tot en met 30 september 2015 bijna wekelijks – buiten de periodes rond de zomervakantie – is verscheept naar Harwich (Verenigd Koningrijk) vanaf Hoek van Holland. De chauffeur betrof telkens [verdachte] . De lading is – met uitzondering van twee keer – telkens omschreven als: “metal” of “steel coil” of “steel”. Vanaf 12 maart 2014 tot en met 9 september 2015 hebben 56 overtochten plaatsgevonden, telkens op woensdag. [5]
Uit de gegevens van Stena Line B.V. blijkt dat de vrachtwagen met kenteken [kenteken] , met oplegger, in de periode van maart tot en met december 2013 ook bijna wekelijks – buiten de periodes rond de zomervakantie – is verscheept naar Harwich (Verenigd Koningrijk) vanaf Hoek van Holland. Ook in deze periode was de chauffeur telkens [verdachte] en is de lading telkens omschreven als: “steel” of “steel coil” of “coil”. Vanaf 6 maart 2013 tot en met 18 december 2013 hebben 28 overtochten plaatsgevonden, waarvan het merendeel op woensdag. [6]
Door de verdediging is zowel in de strafzaak als in de ontnemingszaak verweer gevoerd met betrekking tot de betrouwbaarheid van de van Stena Line verkregen informatie.
De rechtbank heeft de hiertoe naar voren gebrachte argumenten reeds besproken in het vonnis van de hieraan ten grondslag liggende strafzaak van 22 december 2016. Geconcludeerd is dat de rechtbank geen aanleiding heeft om te twijfelen aan de juistheid van de door Stena Line verstrekte gegevens. Deze zijn daarom bruikbaar voor het bewijs.
Ten behoeve van de leesbaarheid van dit ontnemingsvonnis worden deze overwegingen hier niet herhaald. De overwegingen dienen als hier herhaald en ingelast te worden beschouwd.
Contact [medeverdachte 2] en [verdachte] over overtochten
In de Peugeot 206 waarin [medeverdachte 2] op 10 november 2015 naar de loods van [bedrijfsnaam 1] is gekomen zijn drie telefoonnummers aangetroffen, eindigend op [nummers] , [nummers] en [nummers] . [7]
Aan de hand van de inhoud van twee van deze telefoons is vastgesteld dat reeds vanaf 2013 contact heeft plaatsgevonden tussen [medeverdachte 2] en [verdachte] . [8]
[medeverdachte 2] heeft de volgende SMS‑berichten verzonden naar het telefoonnummer van [verdachte] (eindigend op [nummers] ):
op 10 maart 2013: “Oke thnx mate”
op 17 maart 2013: “Youre booked mate” [9]
[medeverdachte 2] heeft een SMS‑bericht ontvangen:
op 27 juli 2013: “For got tex home mate nise to see you yesterday and we need to get newer truck mate so it all looks good mate” [10]
op 27 juli 2013: “For got tex home mate nise to see you yesterday and we need to get newer truck mate so it all looks good mate” [10]
Ook heeft [medeverdachte 2] in oktober 2013 drie SMS‑berichten ontvangen inhoudende een boekingsbevestiging van Burger Ferry Agencies voor de overtocht van Engeland naar Frankrijk van de vrachtwagen met kenteken [kenteken] . [11]
In het strafvonnis van [verdachte] heeft de rechtbank reeds overwogen dat zij wettig en overtuigend bewezen acht dat de volgende verdachten gebruikers waren van onder meer de volgende telefoonnummers:
[telefoonnummer] [verdachte]
[telefoonnummer] [medeverdachte 2]
[telefoonnummer]
[medeverdachte 2]
Ten behoeve van de leesbaarheid van dit ontnemingsvonnis worden de hieraan ten grondslag liggende wettig bewijsmiddelen, zoals gebezigd in het strafvonnis van 22 december 2016, hier niet herhaald. Deze bewijsmiddelen dienen als hier herhaald en ingelast te worden beschouwd.
De rechtbank gaat ervan uit dat het hierboven vermelde SMS-bericht dat [medeverdachte 2] op 27 juli 2013 heeft ontvangen afkomstig is van [verdachte] , gelet op de inhoud, redactie en spellingswijze die overeenkomen met andere SMS-berichten waarvan vaststaat dat deze door [verdachte] zijn verstuurd.
Betaling Burger Ferry AgenciesDe verschepingen zijn geboekt door Burger Ferry Agencies BV. [12] Dit gebeurde in de periode van 1 januari 2015 tot en met augustus 2015 in opdracht van [bedrijfsnaam 3] op naam van [medeverdachte 6] . [13] De eerste girale betaling van [bedrijfsnaam 2] aan Burger Ferry Agencies heeft plaatsgevonden op 19 maart 2013. [14] Aan de hand van de bankafschriften van [bedrijfsnaam 2] is gebleken dat in de periode van 3 december 2014 tot en met 7 juli 2015 in totaal € 26.700,83 aan Burger Ferry Agencies is betaald, kennelijk voor de overtochten van de [kenteken] . [15]
Tenaamstelling oplegger [kenteken]De bij de drugstransporten gebruikte oplegger met kenteken [kenteken] heeft vanaf 11 april 2013 tot en met 2 mei 2014 op naam gestaan van [bedrijfsnaam 2] . Per 10 december 2014 is [medeverdachte 6] de tenaamgestelde van deze oplegger. [16]
Aankoop vrachtwagen [kenteken]De bij de drugstransporten gebruikte trekker met kenteken [kenteken] heeft vanaf 6 maart 2014 tot en met 6 maart 2015 op naam gestaan van [bedrijfsnaam 2] . [bedrijfsnaam 1] is met ingang van 6 maart 2015 de tenaamgestelde van de vrachtwagen. [17]
Bij de doorzoeking van de woning van [medeverdachte 2] op 10 november 2015 werd administratie aangetroffen van de aankoop van een DAF truck bij [bedrijf] op naam van [bedrijfsnaam 2] van januari 2014. [18] Door verkoper [A] is verklaard dat hij de truck met kenteken [kenteken] aan [bedrijfsnaam 2] heeft verkocht. [19] De kopers vertelden hem dat zij op Engeland zouden gaan rijden met de truck. In de administratie van de verkoop van [A] is een kopie van het rijbewijs van [medeverdachte 6] aanwezig. [A] verklaart echter dat [medeverdachte 6] niet aanwezig was bij de verkoop [20] en herkent bij een fotoconfrontatie [medeverdachte 1] [21] als de koper van de truck en [verdachte] [22] als de chauffeur.
Verklaring [medeverdachte 6] over [bedrijfsnaam 2][medeverdachte 6] is de enig aandeelhouder en bestuurder van [bedrijfsnaam 2] , dat per augustus 2012 ook wel handelt onder de naam [bedrijfsnaam 3] , gevestigd te [vestigingsplaats] . [23]
[medeverdachte 6] heeft verklaard op papier eigenaar te zijn geweest van [bedrijfsnaam 2] . [medeverdachte 1] (de rechtbank begrijpt: [medeverdachte 1] ) heeft hem benaderd omdat hij gebruik wilde maken van deze vennootschap om transporten mee te gaan doen. [24] Hiervoor krijgt [medeverdachte 6] een vergoeding van [medeverdachte 1] in de vorm van € 1.500,- salaris per maand. [25] Dit bedrag zou [medeverdachte 1] elke maand storten op de privérekening van [medeverdachte 6] , gebruikmakend van de rekening van [bedrijfsnaam 2] . [medeverdachte 6] heeft zelf geen activiteiten ondernomen vanuit het bedrijf.
[medeverdachte 6] heeft een vrachtwagen op zijn naam gehad die door [medeverdachte 1] is gekocht. [26] Ook is hij door [medeverdachte 1] gevraagd om een oplegger op naam van [bedrijfsnaam 2] te zetten. [27] Het bedrijfspand is uitgezocht door [medeverdachte 1] [28] en de huur werd ook door hem betaald, aldus [medeverdachte 6] .
[medeverdachte 6] hoorde van [medeverdachte 3] dat de oplegger op Engeland reed. De trailer werd gebruikt door een Engelsman. [medeverdachte 6] wist dat [medeverdachte 3] handelingen verrichtte op dinsdagen. [medeverdachte 6] zegt hierover dat hij natuurlijk wel aanvoelde dat er iets niet aan klopte. [29]
Controle van de vrachtwagen en oplegger op 4 november 2014Op 4 november 2014 is de vrachtwagen met kenteken [kenteken] , bestuurd door [verdachte] , gecontroleerd door de Inspectie Leefomgeving en Transport (hierna: ILT). [30] [verdachte] verklaarde aan de ILT werkzaam te zijn voor [bedrijfsnaam 3] . Volgens de vrachtbrief betrof de lading staal met een gewicht van 18.824 kilogram, afkomstig van Tata Steel Bescot (Verenigd Koninkrijk) en bestemd voor Tata Steel Rotterdam. [31] [medeverdachte 6] is op 19 maart 2015 door de ILT gehoord. Hij verklaarde directeur te zijn van [bedrijfsnaam 2] , handelend onder de naam [bedrijfsnaam 3] , en eigenaar van de vrachtwagen. [32]
[medeverdachte 5] heeft het afgelopen jaar, vanaf maart 2015, [37] één keer per week voor de opdrachtgever Discounter gereden (de rechtbank begrijpt: [bedrijfsnaam 2] ). Het transport betrof altijd een rol staal van Nederland naar Engeland, uitgevoerd door [verdachte] . [38] Hij ontving hiervoor € 1.240,- per rit. [39] Het contact met de klant ging via e‑mail. De berichten werden ondertekend met de naam [medeverdachte 6] . [40] [verdachte] kwam altijd met de vrachtwagen op dinsdag naar de loods om het CMR-formulier en de overtochtpapieren op te halen. [41]
[medeverdachte 4] heeft hem de klant aangereikt. Hij vertelde aan [medeverdachte 5] dat hij iemand had voor ritten naar Engeland. [42]
Als aan [medeverdachte 5] een foto wordt getoond van [medeverdachte 1] zegt [medeverdachte 5] hem voor 90% te herkennen als de man die bij hem is geweest voor de aankoop van de vrachtwagen en de opdracht voor het transport. [43] [medeverdachte 5] verklaart dat deze jongen (de rechtbank begrijpt: [medeverdachte 1] ) hem vertelde dat zij al op Engeland reden. [44]
De memobriefjesIn de loods is in het kantoorgedeelte van de portocabin een rugzak met inhoud aangetroffen. In het voorvak van de rugzak zat een factuur van een apotheek en een doosje met medicijnen, beide gericht aan [medeverdachte 2] . In de rugtas werd een 19-tal notities aangetroffen met daarop bedragen en kennelijke aantallen. [45]
De rechtbank deelt de interpretatie die hieraan in het Rapport berekening wederrechtelijk verkregen voordeel wordt gegeven, namelijk de volgende.
Van deze memobriefjes zijn 16 aangemerkt als opbrengstenverantwoording van het transport van verdovende middelen gelet op de vermelding van vervoerde hoeveelheden, de ontvangen vergoeding per kilo, kostenposten en (bij)naamsverwijzingen. Voor het vervoer van de harddrugs naar Engeland ontving de organisatie een vergoeding die bestond uit een vast bedrag per kilogram van € 1.600,-. Deze vergoeding is vermeld op alle 16 memobriefjes. Op de memobriefjes worden hoeveelheden vermenigvuldigd met de te ontvangen vergoeding voor transport ad € 1.600,-, welke som de opbrengst oplevert. Gespecificeerde kostenposten naar personen, uitvoeringshandelingen of ondernemingen worden bij elkaar opgeteld en in mindering gebracht op deze opbrengsten. Het resultaat hiervan wordt uiteindelijk gedeeld door twee personen, aangeduid met ‘p.p.’.
ConclusieDe rechtbank is van oordeel dat op grond van de gebezigde wettige bewijsmiddelen voldoende aanwijzingen bestaan dat het strafbare handelen van de organisatie, te weten het exporteren van harddrugs naar het Verenigd Koninkrijk, ook voorafgaand aan 15 september 2015 heeft plaatsgevonden.
Reeds vanaf maart 2013 heeft [verdachte] als chauffeur transport van staal naar het Verenigd Koninkrijk uitgevoerd, eerst met de vrachtwagen met kenteken [kenteken] en later met de vrachtwagen met kenteken [kenteken] . Dat de lading telkens uit een rol staal bestond blijkt uit de registratie door Stena Line en wordt ondersteund door de waarneming op 4 november 2014 tijdens de ILT-controle. Dat de lading ook telkens verdovende middelen bevatte volgt uit de (grotendeels) ongewijzigde modus operandi. Uit de tachograafgegevens blijkt dat al geruime tijd voor de bewezen verklaarde periode volgens hetzelfde vaste patroon werd gereden, waarbij elke dinsdag tussen ongeveer 17.00 uur en 19.00 uur tijd was om de verdovende middelen te laden. De gebruikte oplegger met kenteken [kenteken] stond ook al per april 2013 op naam van [bedrijfsnaam 2] . Reeds in maart 2013 werden overtochten geboekt door Burger Ferry Agencies in opdracht van [bedrijfsnaam 2] en verstuurde [medeverdachte 2] – kennelijk na het boeken van die overtocht – een SMS aan [verdachte] met de tekst “youre booked mate”.
De rechtbank stelt vast dat de organisatie ten minste in maart 2013 is aangevangen met het uitvoeren van drugstransporten op overwegend dezelfde wijze als de bewezen verklaarde transporten in september tot en met november 2015. Uit de bewijsmiddelen volgt ook dat hiermee door betrokkenen wederrechtelijk voordeel is verkregen.
Betrokkenheid van [verdachte] en berekening van zijn wederrechtelijk voordeelOp basis van voornoemde bewijsmiddelen – in samenhang met de bewijsmiddelen in de strafzaak – is de rechtbank van oordeel dat voldoende aanwijzingen bestaan voor betrokkenheid van [verdachte] bij de drugstransportorganisatie vanaf ten minste maart 2013 als bestuurder van de vrachtwagencombinatie waarin de drugs werden vervoerd.
OpbrengstAannemelijk wordt geacht dat [verdachte] per transport een vergoeding van € 10.000,- heeft ontvangen.
Op 10 van de 16 memobriefjes met een opbrengstenverantwoording van de drugstransportorganisatie staat het getal 10.000 vermeld gevolgd door het woord “ [bijnaam 5] ”. Op 4 andere memobriefjes staat het getal 10.000 vermeld zonder te zijn voorzien van een schriftelijke aanduiding. [46]
[verdachte] heeft verklaard dat één van zijn bijnamen “ [bijnaam 1] ” is. [47]
Naar het oordeel van de rechtbank kan uit de memobriefjes – in samenhang met de bewijsmiddelen in de strafzaak – niet anders worden afgeleid dan dat per kilo getransporteerde drugs € 1.600,- werd ontvangen door de organisatie. Op deze opbrengst werden vaste en incidentele kosten in mindering gebracht. Tot de kosten van de organisatie behoren ook bedragen die kennelijk aan individuele personen worden betaald. Zo keert een betaling aan “ [bijnaam 2] ” of “ [bijnaam 2] ” van 2000 steeds terug op de memobriefjes, net als betalingen van 600 aan “ [bijnaam 3] ”, 2000 aan “ [bijnaam 4] ” of “ [bijnaam 4] ” en 10.000 aan “ [bijnaam 5] ”.
De rechtbank is van oordeel dat voldoende aanwijzingen bestaan dat met “ [bijnaam 5] ” [verdachte] wordt bedoeld. Dit komt overeen met de door hemzelf genoemde bijnaam. Daarbij is het passend bij zijn rol als chauffeur van de lading verdovende middelen dat hij een substantiële vergoeding per rit ontvangt omdat hij telkens een groot risico loopt. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat op de memobriefjes telkens een vergoeding van € 10.000,- per transport voor [verdachte] is verantwoord.
Op pagina 671 van het proces-verbaal is een foto opgenomen van twee memobriefjes, waarop dus twee transporten zijn verantwoord. Eén transport met een opbrengst van 42 x € 1.600,- en één transport met een aanzienlijk beperkte opbrengst van 26 x € 1600,-. Zichtbaar is dat [bijnaam 5] ( [verdachte] ) bij beide transporten de gebruikelijke vergoeding van € 10.000,- ontvangt. Dit geldt eveneens voor de met [bijnaam 3] aangeduide persoon. Anders is dit voor de met [bijnaam 6] , [bijnaam 4] en [bijnaam 2] aangeduide personen. Hun vergoeding is in het laatste geval gehalveerd. Deze gehalveerde vergoeding laat zich goed verklaren door het geringe aantal drugspakketten waarop het betreffende transport kennelijk zag. Vastgesteld wordt evenwel dat [verdachte] een vaste vergoeding per transport ontving, onafhankelijk van het aantal vervoerde kilo’s, hetgeen goed verklaarbaar is gelet op zijn rol als chauffeur en het risico dat hij daarbij liep dat de illegale lading werd ontdekt.
Op grond van de bewijsmiddelen in de strafzaak en de in de ontnemingszaak voor het bewijs gebezigde gegevens van Stena Line is de rechtbank van oordeel dat voldoende aanwijzingen bestaan voor de uitvoering van 92 transporten, bestaande uit:
maart 2013 t/m december 2013 56 overtochten
maart 2014 t/m 30 september 2015 28 overtochten
september 2015 t/m november 2015 8 overtochten
totaal = 92 transporten
De officier van justitie is uitgegaan van 88 transporten met aftrek van twee proeftransporten. De rechtbank constateert op basis van het ter zitting overgelegde aanvullende proces-verbaal met Stena Line gegevens (FIN-AH-90 van 28 november 2016) dat in september 2014 ook nog vier transporten hebben plaatsgevonden waar het Openbaar Ministerie geen rekening mee heeft gehouden bij zijn berekening. Gelet op de omstandigheid dat dit niet is besproken ter zitting en hierop niet is gereageerd door de verdediging zal ook de rechtbank deze vier transporten niet meenemen in de berekening.
Zoals genoemd is de officier van justitie er bij zijn berekening van uitgegaan dat twee transporten geen voordeel hebben opgeleverd omdat de ervaring leert dat proeftransporten worden gereden zonder lading. In navolging van de officier van justitie zal de rechtbank de hoeveelheid transporten waaruit wederrechtelijk voordeel is verkregen daarom met twee verminderen.
De rechtbank berekent het door [verdachte] ontvangen wederrechtelijk voordeel als volgt: 86 x € 10.000,- = € 860.000,-.
KostenUit onderzoek is niet gebleken dat [verdachte] kosten heeft gemaakt die in directe relatie staan tot de voltooiing van het delict. Er worden dan ook geen kosten in mindering gebracht bij de berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel.
Wederrechtelijk verkregen voordeelDe rechtbank stelt vast dat [verdachte] door middel van of uit baten van het bewezen verklaarde en andere strafbare feiten, waaromtrent voldoende aanwijzingen bestaan dat zij door [verdachte] zijn begaan, voordeel heeft verkregen dat de rechtbank schat op een bedrag van € 860.000,-. Aan [verdachte] wordt tot voornoemd bedrag de verplichting tot betaling aan de Staat opgelegd, ter ontneming van dit wederrechtelijk verkregen voordeel.
Draagkrachtverweer
De raadsvrouw heeft betoogd dat [verdachte] nu en in de toekomst onvoldoende draagkracht heeft om aan een betalingsverplichting te voldoen.
De rechtbank verwerpt dit verweer. In beginsel dient de draagkracht aan de orde te worden gesteld in de executiefase. Dit is alleen anders als aanstonds duidelijk is dat de betrokkene geen draagkracht heeft of zal hebben. Niet is aannemelijk geworden dat [verdachte] nu en – naar redelijke verwachting – in de toekomst over onvoldoende financiële draagkracht zal beschikken om aan een hem op te leggen betalingsverplichting te voldoen. Er is dan ook geen aanleiding om het door [verdachte] aan de Staat te betalen bedrag lager vast te stellen.
3.Toepasselijke wettelijke voorschriften
De beslissing berust op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.
4.De beslissing
De rechtbank:
stelt het bedrag van het door [verdachte] wederrechtelijk verkregen voordeel vast op een bedrag van
€ 860.000,-(zegge: achthonderdzestigduizend euro);
€ 860.000,-(zegge: achthonderdzestigduizend euro);
legt aan [verdachte] de verplichting op tot betaling aan de Staat van een bedrag van
€ 860.000,-(zegge: achthonderdzestigduizend euro).
€ 860.000,-(zegge: achthonderdzestigduizend euro).
Dit vonnis is gewezen door
mr. C.A.M. van Straalen, voorzitter,
mrs. K.J. Veenstra en J.G. van Ommeren, rechters,
in tegenwoordigheid van mr. K.M. Strijbos, griffier,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 19 januari 2017.