Uitspraak
RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
Afdeling Strafrecht
Zittingslocatie Utrecht
Parketnummer: 16/652115-15
Vonnisvan de meervoudige kamer voor strafzaken van 7 juni 2016,
op tegenspraakgewezen in de zaak tegen:
op tegenspraakgewezen in de zaak tegen:
[verdachte],
geboren op [1995] te [geboorteplaats] ,
wonende aan de [adres 1] te [woonplaats] .
1.Het onderzoek ter terechtzitting
Het onderzoek ter terechtzitting heeft plaatsgevonden op 26 januari 2016 en 24 mei 2016. Als raadsman van verdachte is ter terechtzitting verschenen mr. J.W.D. Roozemond, advocaat te Utrecht. Het Openbaar Ministerie is vertegenwoordigd door
mr. I.M.F. Graumans.
2.Tenlastelegging
De tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.
De verdenking komt er – kort en feitelijk weergegeven – op neer dat verdachte:
feit 1heeft gepoogd in vereniging in een woning gelegen aan de [adres 2] in te breken door middel van braak, op 11 februari 2015 te Mijdrecht;
feit 2in vereniging een inbraak heeft gepleegd in een woning gelegen aan de [adres 2] , waarbij goederen zijn weggenomen, op 11 februari 2015 te Mijdrecht;
feit 3in vereniging een inbraak heeft gepleegd in een woning gelegen aan de [adres 2] , waarbij goederen zijn weggenomen, in de periode van
24 januari 2015 tot en met 25 januari 2015 te Wilnis;
feit 4in vereniging een inbraak heeft gepleegd in een woning gelegen aan de [adres 2] , waarbij goederen zijn weggenomen, in de periode van
24 januari 2015 tot en met 25 januari 2015 te Mijdrecht.
3.Voorvragen
De dagvaarding is geldig, deze rechtbank is bevoegd tot kennisneming van de ten laste gelegde feiten en de officier van justitie is ontvankelijk. Er zijn geen redenen voor schorsing van de vervolging.
4.Rechtmatigheid van het bewijs
4.1
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft ter terechtzitting betoogd dat het
Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, dan wel dat het bewijs dat met de doorzoeking van de auto is verkregen, moet worden uitgesloten. Dit omdat overtreding van de Algemene Plaatselijke Verordening (hierna: APV) geen basis kan zijn voor een doorzoeking van de auto van de medeverdachte en er overigens geen redelijk vermoeden was van een misdrijf. Te meer nu mogelijk ontlastende camerabeelden teniet zijn gegaan.
Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk dient te worden verklaard, dan wel dat het bewijs dat met de doorzoeking van de auto is verkregen, moet worden uitgesloten. Dit omdat overtreding van de Algemene Plaatselijke Verordening (hierna: APV) geen basis kan zijn voor een doorzoeking van de auto van de medeverdachte en er overigens geen redelijk vermoeden was van een misdrijf. Te meer nu mogelijk ontlastende camerabeelden teniet zijn gegaan.
4.2
Het standpunt van het Openbaar Ministerie
Ten aanzien van het ontbreken van een redelijk vermoeden van schuld stelt de officier van justitie zich op het standpunt dat dit redelijk vermoeden niet is voortgekomen uit het bekijken van de camerabeelden. Het redelijk vermoeden bestond toen al. Namelijk omdat er in een wijk waar op dat moment veel inbraken plaatsvonden een auto stond die op naam stond van een persoon die antecedenten heeft op het gebied van inbraken en, in de nabijheid van die auto, een man op de uitkijk leek te staan, welke man wegdook toen de politie langs kwam rijden. Er was toen sprake van een verdenking van overtreding van de APV. Later, na het uitkijken van de camerabeelden, is deze verdenking verstevigd in die zin dat er toen sprake bleek te zijn van een poging tot inbraak. Dat de camerabeelden niet meer beschikbaar zijn is een vormverzuim in de zin van artikel 359a van het Wetboek van Strafvordering. Het is echter geen onherstelbaar vormverzuim. De verdediging had de verbalisanten immers nog kunnen horen als getuigen. Ten opzichte van het standpunt van de raadsman over de onrechtmatige doorzoeking brengt de officier van justitie naar voren dat er sprake was van een overtreding van de APV en dat de auto daarom doorzocht mocht worden.
4.3
Het oordeel van de rechtbank
De rechtbank oordeelt dat het uitkijken van de camerabeelden niet heeft bijgedragen aan het ontstaan van een redelijk vermoeden van schuld. De camerabeelden hebben alleen bijgedragen aan het uitbreiden van de verdenking. De rechtbank oordeelt derhalve dat de aanhouding van verdachte rechtmatig was. Ten aanzien van de doorzoeking van de auto overweegt de rechtbank als volgt. De auto die is doorzocht was niet van verdachte, zodat met de doorzoeking geen rechtstreeks belang van verdachte zelf is geschonden. Nu niet is aangegeven welk belang van verdachte wel is geschonden – het feit dat belastend materiaal is gevonden valt daar niet onder – slaagt het verweer reeds hierom niet. Voor zover hieraan voorbij zou worden gegaan, oordeelt de rechtbank als volgt. De auto van medeverdachte [medeverdachte 1] is doorzocht op basis van de APV. Het doorzoeken van een vervoermiddel is volgens artikel 96b van het Wetboek van Strafvordering alleen toegestaan in geval van ontdekking op heterdaad van een strafbaar feit of in geval van verdenking van een misdrijf zoals omschreven in artikel 67, eerste lid, van het Wetboek van Strafvordering. Nu hiervan in de onderhavige zaak geen sprake is, constateert de rechtbank dat sprake is van een vormverzuim dat niet meer kan worden hersteld. Aan dit vormverzuim, mocht de verdachte hiervan al rechtstreeks nadeel hebben ondervonden, zal de rechtbank echter geen rechtsgevolg verbinden. Het is vaste jurisprudentie dat slechts in een beperkt aantal gevallen wordt overgegaan tot bewijsuitsluiting op grond van art 359a van het Wetboek van Strafvordering. Kort gezegd, alleen in geval waarbij de betrouwbaarheid van het bewijsmateriaal door het begane vormverzuim is aangetast of niet meer kan worden gecontroleerd. In de onderhavige zaak is daarvan geen sprake. Het verweer, dat alleen strekt tot uitsluiting van bewijs, wordt hiermee verworpen. De resultaten van de doorzoeking worden dan ook niet uitgesloten van het bewijs. De rechtbank ziet geen aanleiding andere consequenties aan dit verzuim te verbinden en volstaat met de enkele constatering.
5.Waardering van het bewijs
5.1
Het standpunt van het Openbaar Ministerie
De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het onder 1. ten laste gelegde wettig en overtuigend bewezen kan worden verklaard en verwijst daartoe naar de zich in het dossier bevindende bewijsmiddelen. Ten aanzien van het onder 2., 3. en 4. ten laste gelegde heeft de officier van justitie zich op het standpunt gesteld dat verdachte van deze feiten dient te worden vrijgesproken. Immers kan wel met zekerheid worden gezegd dat het in de auto aangetroffen inbrekerswerktuig is gebruikt bij deze inbraken, maar niet dat dit door verdachte alleen of met één of meer medeverdachten, is gedaan.
5.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman stelt zich ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde op het standpunt dat verdachte van het hem ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken nu uit het dossier niet blijkt van enige betrokkenheid. Immers is verdachte bij de jongens weggelopen omdat hij wilde kijken of de bus zou komen bij halte Dukatlon. Uit het dossier volgt niet dat vanaf de bushalte een bijdrage kan zijn geleverd aan de poging tot inbraak nu de woning waar dit zou zijn gepleegd buiten het zicht van de bushalte ligt. Ten aanzien van het onder 2., 3. en 4. ten laste gelegde bepleit de raadsman dat verdachte dient te worden vrijgesproken.
5.3
Het oordeel van de rechtbank
Ten aanzien van het onder 2., 3. en 4. ten laste gelegde
De rechtbank acht met de officier van justitie en de raadsman niet wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de ten laste gelegde feiten heeft begaan. Verdachte zal derhalve van deze feiten worden vrijgesproken.
Ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde
De rechtbank gaat op grond van de wettige bewijsmiddelen van de volgende feiten en omstandigheden uit. [1]
Op 11 februari 2015 omstreeks 19.30 uur rijden verbalisanten in een onopvallend dienstvoertuig over de Saffier te Mijdrecht . De verbalisanten zien dat er bij een kleine personenauto een man staat die, bij passeren, direct zijn gezicht van de verbalisanten wegdraait. De verbalisanten zien dat op een voetpad ook een man staat. Deze man observeert de omgeving en ook de verbalisanten. De verbalisanten krijgen het gevoel dat deze man mogelijk op de uitkijk staat. Als de verbalisanten hun voertuig keren en terugrijden, zien zij de kleine personenauto, zijnde een Peugeot 106 met het kenteken [kenteken] , wegrijden. [2] [verdachte] (hierna: verdachte) blijkt de bestuurder te zijn van de personenauto. Voorts zitten [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] in de auto. Onder de motorkap van de personenauto worden een breekijzer, twee koevoeten, twee schroevendraaiers en drie handschoenen aangetroffen. De verdachten worden aangehouden. [3]
Op 11 februari 2015 doet [aangever 1] (hierna: aangever) namens benadeelde [benadeelde 1] aangifte van een poging tot inbraak in een woning gelegen aan het [adres 2] te Mijdrecht , gepleegd op 11 februari 2015 tussen 17.00 uur en 20.00 uur. Aangever ziet dat iemand via de achterzijde van de woning heeft gepoogd zich de toegang te verschaffen tot de woning. [4]
Op de beelden van een beveiligingscamera welke hangt aan een van de woningen aan de Saffier te Mijdrecht ziet een verbalisant dat op 11 februari 2015 omstreeks 19.12 uur de personenauto van verdachten komt aanrijden op de Saffier. Uit de personenauto stappen vier personen. Onder de motorkap worden door een man goederen gepakt die worden verdeeld over de overige personen. Om 19.15 uur loopt één van de mannen weg richting de Robijn. De andere drie mannen lopen in de richting van het Haitsmapark. Om 19.18 uur komen twee van de mannen los van elkaar terug bij de personenauto. Om 19.20 uur komen de overige twee mannen ook terug bij de personenauto. Het lijkt vervolgens of er weer goederen onder de motorkap worden gelegd. [5]
Een verbalisant loopt, in een rustige looppas, vanaf de plek waar op de Saffier de personenauto stond geparkeerd in ongeveer 2 minuten en 45 seconden de route naar het [adres 2] . In ongeveer dezelfde tijd is hij teruggelopen. Op de camerabeelden is te zien dat de mannen om omstreeks 19.15.28 uur aan genoemde route beginnen en dat zij ongeveer 4 minuten en 45 seconden later weer zichtbaar op de camerabeelden zijn. Aangezien de verbalisant langzaam liep en de verdachten sneller hebben gelopen, en vermoedelijk rennend terug zijn gegaan, concludeert de verbalisant dat het mogelijk is om binnen de tijd vanaf de personenauto bij de woning aan het Schild te komen. [6]
Op 15 februari 2015 worden de camerabeelden nogmaals bekeken. De verbalisanten herkennen, aan de hand van de kleding die de verdachten tijdens hun verhoor droegen en aan de hand van de kleding en schoenen die in beslag zijn genomen [7] , op de beelden verdachte, [medeverdachte 1] en [medeverdachte 3] . [8]
Op 20 februari 2015 wordt een vergelijkend werktuigsporenonderzoek verricht. Hierin wordt de conclusie getrokken dat, ten aanzien van het adres [adres 2] te Mijdrecht , werktuigspoor 1.1 waarschijnlijk is veroorzaakt met schroevendraaier B, werktuigspoor 1.2 waarschijnlijk is veroorzaakt met breekijzer A en werktuigspoor 1.3 zeker is veroorzaakt met breekijzer A. De onderlinge samenhang van sporen en werktuigen versterken de getrokken conclusies. [9] Breekijzer A en schroevendraaier B zijn op 11 februari 2015 in beslag genomen nadat zij in het voertuig, waarin verdachten op dat moment zaten, werden aangetroffen. [10]
Bewijsoverweging
Verdachte heeft bij de rechter-commissaris verklaard dat hij zag dat zijn vrienden gereedschap uit de motorkap van de auto pakten en dat hij daarna is weggegaan richting de bushalte. Omdat er geen bus kwam, en verdachte niet naar huis wilde lopen, is hij teruggegaan naar zijn vrienden. Onderweg werden ze staande gehouden door de politie. De rechtbank acht dit verhaal niet aannemelijk. Nu verdachte noch de medeverdachten een aannemelijke verklaring hebben gegeven voor hun aanwezigheid ter plaatse en gelet op de bewijsmiddelen, in onderling verband en in samenhang bezien, is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte het onder 1. ten laste gelegde heeft medegepleegd, waarbij de rollen van de verdachten waren afgestemd.
6.Bewezenverklaring
De rechtbank acht op grond van de in rubriek 4. genoemde bewijsmiddelen bewezen dat verdachte
Ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde
op 11 februari 2015 te Mijdrecht , gemeente De Ronde Venen, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met anderen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening uit een woning (gelegen aan de [adres 2] ) weg te nemen goederen of geld naar hun gading, toebehorende aan [aangever 1] , en zich daarbij de toegang tot voornoemde woning te verschaffen en die weg te nemen goederen en geld onder hun bereik te brengen door middel van braak, tezamen en in vereniging met een anderen, met een breekijzer en een schroevendraaier de deur van voornoemde woning heeft getracht open te breken, zijnde de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten staan, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in de verdediging geschaad.
7.De strafbaarheid van het feit
Het bewezen geachte feit is volgens de wet strafbaar als
Ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde
Poging tot diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft of het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak.
Het bestaan van een rechtvaardigingsgrond is niet aannemelijk geworden.
8.De strafbaarheid van verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit. Verdachte is dan ook strafbaar.
9.Motivering van de straffen en maatregelen
9.1
De eis van de officier van justitie
De officier van justitie vordert dat verdachte wordt veroordeeld tot een werkstraf voor de duur van 120 uren, bij niet of niet naar behoren verrichten te vervangen door 60 dagen hechtenis, met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.
9.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat geen straf of maatregel dient te volgen nu verdachte integraal dient te worden vrijgesproken.
9.3
Het oordeel van de rechtbank
De hierna te noemen strafoplegging is in overeenstemming met de ernst van het bewezen geachte, de omstandigheden waaronder dit is begaan en de persoon van verdachte, zoals daarvan ter terechtzitting is gebleken.
Uit hetgeen onder rubriek 4. is overwogen, blijkt dat verdachte wordt veroordeeld voor een poging tot woninginbraak. Dit is een ernstig feit dat zorgt voor overlast bij de benadeelden. Tevens veroorzaken dergelijke feiten in het algemeen gevoelens van angst en onveiligheid bij de bewoners van de buurt waarin deze feiten worden geleegd. Verdachte heeft met het plegen van dit feit voorts geen blijk gegeven respect te hebben voor de eigendomsrechten van een ander.
Uit het uittreksel justitiële documentatie d.d. 24 maart 2016 blijkt dat verdachte, zij het langer dan vijf jaar geleden, in aanraking is geweest met justitie voor het plegen van een inbraak in een school. Verdachte heeft hiervoor op 15 juli 2008 een transactie geaccepteerd, bestaande deze transactie uit een werkstraf van 16 uren.
Uit een retourzending opdracht reclasseringsadvies d.d. 1 juli 2015 blijkt dat verdachte heeft aangegeven het niet nodig te vinden op de uitnodiging van de reclassering tot een gesprek in te gaan.
Ter terechtzitting heeft verdachte naar voren gebracht dat hij in januari zijn MBO-diploma heeft gehaald en dat hij sindsdien fulltime in een garage werkt. Voorts heeft verdachte naar voren gebracht dat hij in september 2016 verwacht te beginnen aan een HBO-opleiding tot technisch specialist. Verdachte heeft aangegeven nog bij zijn ouders te wonen.
De rechtbank ziet in hetgeen ter terechtzitting naar voren is gebracht geen aanleiding af te wijken van het strafvoorstel zoals gedaan door de officier van justitie. De rechtbank neemt in haar oordeel mee dat er bij verdachte, volgens de terugkijkperiode van vijf jaren, geen sprake is van recidive, dat verdachte ook na het plegen van onderhavig feit geen nieuwe feiten heeft gepleegd en dat verdachte zijn leven in die zin op de rit lijkt te hebben dat hij een fulltime baan heeft en gaat starten met een vervolgopleiding. Voorts doet deze straf recht aan de ernst van het feit.
De rechtbank veroordeelt verdachte derhalve tot een werkstraf voor de duur van 120 uren, bij niet of niet naar behoren verrichten te vervangen door 60 dagen hechtenis, met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.
10.Toepasselijke wettelijke voorschriften
De beslissing berust op de artikelen 9, 22c, 22d, 45, 310 en 311 van het Wetboek van Strafrecht.
De rechtbank komt op grond van het voorgaande tot de volgende beslissing.
11.Beslissing
De rechtbank:
Spreekt verdachte vrij van het onder 2., 3. en 4. ten laste gelegde.
Verklaart bewezen dat verdachte het ten laste gelegde heeft begaan zoals hiervoor in rubriek 6. is vermeld.
Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor is bewezen verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.
Het bewezen verklaarde levert op:
Ten aanzien van het onder 1. ten laste gelegde
Poging tot diefstal door twee of meer verenigde personen, waarbij de schuldige zich de toegang tot de plaats van het misdrijf heeft verschaft of het weg te nemen goed onder zijn bereik heeft gebracht door middel van braak.
Verklaart het bewezene strafbaar.
Verklaart verdachte daarvoor strafbaar.
Veroordeelt verdachte tot een
werkstraf voor de duur van 120 urenbij niet of niet naar behoren verrichten te vervangen door
60 dagen hechtenis.
werkstraf voor de duur van 120 urenbij niet of niet naar behoren verrichten te vervangen door
60 dagen hechtenis.
Beveelt dat de tijd die door verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van die straf in mindering gebracht zal worden.
Dit vonnis is gewezen door
mr. A.C. Schroten, voorzitter,
mrs. P.J.M. Mol en M.P. Glerum, rechters,
in tegenwoordigheid van N. Kruijswijk, griffier,
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank van 7 juni 2016.
BIJLAGE : De tenlastelegging
1.
hij op of omstreeks 11 februari 2015 te Mijdrecht , gemeente De Ronde Venen,
althans in het arrondissement Midden-Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening in/uit een woning (gelegen aan de [adres 2] ) weg te nemen goederen en/of geld naar zijn/hun gading, geheel of ten dele toebehorende aan [aangever 1] en/of [benadeelde 1] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s) en zich daarbij de toegang tot voornoemde woning te verschaffen en/of die/dat weg te nemen goederen en/of geld onder zijn/hun bereik te brengen door middel van braak en/of verbreking en/of inklimming en/of valse sleutel, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met een breekijzer en/of een schroevendraaier, althans met een voorwerp, de deur van voornoemde woning heeft getracht open te breken,
zijnde de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid;
(art 310 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 4 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht; art 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht)
2.
hij op of omstreeks 11 februari 2015 te Mijdrecht , gemeente De Ronde Venen, althans in het arrondissement Midden-Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening in/uit een woning (gelegen aan de [adres 2] ) heeft weggenomen een computer/laptop, een luidspreker, een bril, een tablet, een mapje met bluetoothoortje en/of een (rug)tas, in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [benadeelde 2] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft/hebben verschaft en/of de/het weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak en/of verbreking;
(art 310 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 4 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht)
3.
hij in of omstreeks de periode van 24 januari 2015 tot en met 25 januari 2015 te Wilnis, gemeente De Ronde Venen, althans in het arrondissement Midden-Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening in/uit een woning (gelegen aan de [adres 2] ) heeft weggenomen een tablet, televisie, smartcard, Google chromecast, computer (Hp), computer (Acer), mp3-speler, één
of meer spelcomputers, één of meer spellen, 50 euro, één of meer sieraden, één of meer horloges, één of meer documenten, één of meer bankpassen en/of een sier in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [benadeelde 3] en/of Stichting [benadeelde 1] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft/hebben verschaft en/of de/het weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak en/of verbreking;
(art 310 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 4 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht)
4.
hij in of omstreeks de periode van 24 januari 2015 tot en met 25 januari 2015 te Mijdrecht , gemeente De Ronde Venen, althans in het arrondissement Midden-Nederland, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening in/uit een woning (gelegen aan de [adres 2] ) heeft weggenomen een telefoon (Nokia Lumia), een computer (Dell), een computer (Msi) en/of een (computer)tas, in elk geval enig goed, geheel of ten dele toebehorende aan [benadeelde 4] en/of [benadeelde 5]
, in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededader(s), waarbij verdachte en/of zijn mededader(s) zich de toegang tot de plaats des misdrijfs heeft/hebben verschaft en/of de/het weg te nemen goed(eren) onder zijn/hun bereik heeft/hebben gebracht door middel van braak en/of verbreking;
(art 310 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 4 Wetboek van Strafrecht; art 311 lid 1 ahf/sub 5 Wetboek van Strafrecht)