Uitspraak
beslissing
RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
Locatie: Utrecht
Zaaknummer/rekestnummer 411870 / HA RK 16-51
beslissing van 15 maart 2016 van de meervoudige kamer voor de behandeling van wrakingszaken,
op het verzoek van:
[verzoeker],
[verzoeker],
wonende te [woonplaats] ,
verder te noemen verzoeker.
1.Het verloop van de procedure
1.1.
De hoofdzaak betreft de procedure geregistreerd onder zaaknummer 4529884 UM VERZ 15-5718 (hierna: de hoofdzaak). In het kader van die procedure heeft verzoeker bij e-mailbericht van 15 maart 2016 een verzoek tot wraking ingediend.
2.Het wrakingsverzoek
Verzoeker legt aan zijn verzoek ten grondslag dat het openbaar ministerie (OM) niet verplicht is om het ijkrapport toe te voegen aan het dossier en dat dus ook niet doet. De kantonrechter zal het ijkrapport niet gaan opvragen, omdat dat tijd en moeite kost, omdat hij op tijd naar huis wil en geen zin heeft.
3.De beoordeling
3.1.
Artikel 512 Sv bepaalt dat op verzoek van een partij de rechter die een zaak behandelt, kan worden gewraakt op grond van feiten en omstandigheden waardoor de rechterlijke onpartijdigheid schade zou kunnen lijden. Voor de beoordeling van het wrakingsverzoek wordt de toepasselijke norm voorts gegeven door artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) in samenhang met de door de Hoge Raad en het Europese Hof voor de Rechten van de Mens ontwikkelde criteria. Van een gebrek aan onpartijdigheid kan sprake zijn indien de rechter vanwege een persoonlijke overtuiging vooringenomen is. Ook kan daarvan sprake zijn indien zich feiten en omstandigheden voordoen die objectief bezien de (subjectieve) vrees bij de rechtzoekende rechtvaardigen dat het de rechter in die omstandigheden aan onpartijdigheid ontbreekt.
3.2.
Bij de beoordeling van een beroep op het ontbreken van onpartijdigheid van de rechter in de hiervoor bedoelde zin, dient voorop te staan dat een rechter uit hoofde van zijn aanstelling moet worden vermoed onpartijdig te zijn, tenzij zich uitzonderlijke omstandigheden voordoen die een zwaarwegende aanwijzing opleveren voor het oordeel dat een rechter jegens een procespartij een vooringenomenheid koestert, althans dat de bij die procespartij bestaande vrees dienaangaande objectief gerechtvaardigd is.
3.3.
In het tweede lid van artikel 515 Sv is bepaald dat de verzoeker en de rechter wiens wraking is verzocht in de gelegenheid worden gesteld te worden gehoord. Hiermee is beoogd verzoeker de gelegenheid te bieden te worden gehoord op de door hem aangevoerde feiten en omstandigheden op grond waarvan hij meent dat de onpartijdigheid van één of meer bepaalde rechters in het geding is. Het in deze bepaling opgenomen recht op hoor en wederhoor is door de wetgever beschouwd als een debat over de gegrondheid van het verzoek.
3.4.
In dit geval ziet de rechtbank aanleiding om - in afwijking van het in artikel 515 lid 2 Sv neergelegde uitgangspunt - uitspraak te doen over het door verzoeker ingediende wrakingsverzoek, zonder dat dit verzoek ter zitting wordt behandeld. Daartoe is het volgende overwogen.
3.5.
In het tweede lid van artikel 513 Sv is - onder meer - bepaald dat het wrakingsverzoek gemotiveerd moet zijn. Artikel 4.1 van het Wrakingsprotocol van deze rechtbank bepaalt eveneens dat het verzoek gemotiveerd moet zijn en voorts dat de naam van iedere rechter op wie het verzoek betrekking heeft moet worden vermeld.
3.6.
Het verzoek tot wraking noemt slechts ‘de kantonrechter’. Het verzoek ziet dus niet op het handelen van een met name genoemde rechter. Dit is ook niet mogelijk, aangezien - evenals ten tijde van het eerdere verzoek tot wraking - de behandeling van de hoofdzaak nog geen aanvang heeft genomen, maar er slechts een datum voor de mondelinge behandeling is bepaald. Tijdens de mondelinge behandeling zal een rechter de zaak voor het eerst inhoudelijk behandelen. Nu de behandeling van zijn zaak nog niet is aangevangen kan verzoeker niet bekend zijn hoe de rechter op zijn stellingen zal reageren. Van een gemotiveerd wrakingsverzoek als bedoeld als bedoeld in artikel 513 Sv in samenhang met artikel 4.1 van het Wrakingsprotocol is daarom geen sprake.
3.7.
Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen zal de rechtbank het verzoek tot wraking niet-ontvankelijk verklaren.
3.8.
Tot slot overweegt de rechtbank dat verzoeker, door het telkens indienen van wrakingsverzoeken in de diverse procedures die bij deze rechtbank aanhangig zijn, nog voordat de behandeling van de hoofdzaak een aanvang heeft genomen, de voortgang van de hoofdzaak ernstig belemmert, hetgeen als misbruik van het wrakingsmiddel is aan te merken. De rechtbank zal daarom met toepassing van artikel 515 lid 4 Sv bepalen dat een volgend verzoek tot wraking dat voorafgaand aan de inhoudelijke behandeling van de hoofdzaak wordt ingediend, niet in behandeling zal worden genomen.
4.De beslissing
De rechtbank:
4.1.
verklaart het verzoek tot wraking niet-ontvankelijk;
4.2.
bepaalt dat een volgend verzoek tot wraking van verzoeker dat wordt ingediend voorafgaand aan de inhoudelijke behandeling van de hoofdzaak, niet in behandeling wordt genomen;
4.3.
draagt de griffier van de wrakingskamer op deze beslissing toe te zenden aan verzoeker, alsmede aan de voorzitter van de afdeling strafrecht en de president van deze rechtbank;
4.4.
bepaalt dat de procedure van verzoeker met zaaknummer 4529884 UM VERZ 15-5718 dient te worden voortgezet in de stand waarin deze zich bevond op het moment van de schorsing vanwege het wrakingsverzoek.
Deze beslissing is gegeven door mr L.E Verschoor-Bergsma, voorzitter, mr. R.M. Berendsen en mr. A.M. Koene als leden van de wrakingskamer, bijgestaan door mr. L.C.J. van der Heijden, griffier en in het openbaar uitgesproken op 15 maart 2016.