ECLI:NL:RBMID:2005:AT7796

• Datum uitspraak: 12 mei 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 04/879
• Instantie: Rechtbank Middelburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: G.H. Nomes; H.D. Sebel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing verzoek om benoeming deskundige in zaak over rooivergunning voor beschermde boom

In deze zaak heeft de Stichting Tuin van Zeeland beroep ingesteld tegen een besluit van het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Middelburg, waarbij een verzoek om een rooivergunning voor een kastanje naast een perceel in Middelburg is afgewezen. De rechtbank heeft op 12 mei 2005 de zaak behandeld, waarbij eiseres werd vertegenwoordigd door haar gemachtigde P.J. Fraanje en verweerder door J.G. Meijer. De vergunninghouder was ook aanwezig, bijgestaan door haar echtgenoot.

De rechtbank heeft vastgesteld dat aan de vergunninghouder op 7 juli 2004 een vergunning was verleend voor het rooien van de kastanje, die deel uitmaakt van een beschermd stadsgezicht. Eiseres had bezwaar gemaakt tegen dit besluit, maar het bezwaar werd ongegrond verklaard. De rechtbank heeft de adviezen van twee deskundigen, Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel en O.B.T.A. De Linde, in overweging genomen. Beide deskundigen concludeerden dat de boom ernstig verzwakt was door inrotting en dat het risico op breuk toenam, wat leidde tot het advies om de boom te kappen.

Eiseres betwistte de adviezen en verzocht de rechtbank om een deskundige in te schakelen voor een mechanisch onderzoek van de boom. De rechtbank oordeelde echter dat eiseres geen tegenadvies had overgelegd en dat de adviezen van de deskundigen zorgvuldig tot stand waren gekomen. De rechtbank concludeerde dat verweerder in redelijkheid de gevraagde rooivergunning had kunnen verlenen, rekening houdend met de gezondheidstoestand van de boom en de daarmee samenhangende veiligheidsaspecten. Het beroep van eiseres werd ongegrond verklaard.

Uitspraak

RECHTBANK MIDDELBURG

sector bestuursrecht

enkelvoudige kamer

________________________________________________

UITSPRAAK

____________________________________________________

Reg.nr.: Awb 04/879

Inzake: de Stichting Tuin van Zeeland, gevestigd te Middelburg, eiseres,

gemachtigde: P.J. Fraanje,

tegen: het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Middelburg, verweerder.

I. Procesverloop

Eiseres heeft beroep ingesteld tegen een op bezwaar genomen besluit van 2 november 2004 van verweerder (het bestreden besluit).

Het beroep is op 21 april 2005 behandeld ter zitting. Eiseres is daar vertegenwoordigd door haar gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde J.G. Meijer. Als derde-belanghebbende is [naam] (hierna: vergunninghouder) verschenen, bijgestaan door haar echtgenoot.

II. Overwegingen

1. Aan vergunninghouder is bij besluit van 7 juli 2004 vergunning verleend voor het rooien van een kastanje naast het perceel [adres] te Middelburg. De boom maakt deel uit van een op grond van het bestemmingsplan Beschermd Stadsgezicht te beschermen waardevol groenelement. Het bezwaar van eiseres tegen dit besluit is bij het bestreden besluit ongegrond verklaard.

2. Verweerder heeft besloten tot vergunningverlening na inwinning van advies bij boomtechnisch adviesbureau Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel. Naar aanleiding van het bezwaar heeft heeft verweerder nog een second opinion gevraagd aan O.B.T.A. De Linde.

3. Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel komt middels visuele waarneming, waarbij op hoogte de ernst van de inrotting en de restwanddikte is bepaald, tot de conclusie dat als gevolg van de inrotting de stabiliteit van de stam ernstig verzwakt is. Het risico op breuk dreigt en zal in de aankomende jaren verder toenemen als gevolg van verdere inrotting van de stam en toename van de kroongrootte. Vanuit boomveiligheidsoogpunt is dat een onacceptabele situatie. Het enige reële advies is om de boom te kappen. Als alternatief kan gedacht worden aan het aanzienlijk verkleinen van de kroongrootte. In dat geval zal de boom binnen een periode van circa 5 tot 7 jaar alsnog gekapt dienen te worden.

4. Ook De Linde noemt in zijn rapport de verhoogde kans op breuk. Vanwege de standplaats en het verhoogd risico voor de omgeving is het advies om de boom te verwijderen. Middels snoei is mechanisch het risico te beperken maar wat men dan overhoudt is een mechanisch tijdelijk veilige boom met een matige conditionele toestand die verder afneemt, aldus De Linde.

5. Tussen partijen is het onderzoek van de twee genoemde deskundigen in geschil. Niet in geschil is dat de boom van enige natuurwaarde, beeldbepalend en van betekenis is voor het stadsschoon. Ook een herplantplicht is geen onderwerp van de rechtsstrijd.

6. Eiseres stelt dat verweerder zich niet mag verlaten op de louter indicatieve adviezen van Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel en De Linde, omdat de door hen gehanteerde Visual Tree Assessment-methode (VTA) onvoldoende is. Eiseres heeft aangevoerd dat de deskundigen de boom ook mechanisch hadden dienen te onderzoeken, omdat alleen dan een juist beeld van de stabiliteit van de boom kan worden verkregen. Eiseres verzoekt de rechtbank derhalve verweerder te verplichten een deskundige in te schakelen, die alsnog het gewenste mechanische onderzoek doet.

7. Verweerder acht een nader onderzoek niet nodig. De beide deskundigen hebben de mate van inrotting eenduidig beoordeeld en er bestaat, gelet op de eenduidigheid van de adviezen en de deskundigheid van Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel en De Linde, geen twijfel aan de juistheid van de uitgebrachte adviezen om de boom te verwijderen.

8. De rechtbank overweegt als volgt.

9. Ingevolge artikel 4.5.2 van de Apv is het verboden zonder vergunning van burgemeester en wethouders houtopstand te vellen of te doen vellen.

Op grond van artikel 4.5.3a van de Apv kan de vergunning geweigerd worden op grond van:

a. de natuurwaarde van de houtopstand;

b. de landschappelijke waarde van de houtopstand;

c. de waarde van de houtopstand voor stads- en dorpsschoon;

d. de beeldbepalende waarde van de houtopstand;

e. de cultuurhistorische waarde van de houtopstand;

f. de waarde voor de leefbaarheid van de houtopstand.

10. De rechtbank stelt allereerst vast dat eiseres geen andersluidend gekwalificeerd tegenadvies heeft overgelegd. Daarbij ziet de rechtbank in de door eiseres aangevoerde feiten en omstandigheden evenmin aanleiding voor het oordeel dat de adviezen van Van Jaarsveld/Van Scherpenzeel en De Linde op onzorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen, noch dat verweerder niet heeft mogen afgaan op deze adviezen. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres onvoldoende aannemelijk gemaakt dat de door de deskundigen gehanteerde VTA-methode ondeugdelijk is ter bepaling van de gezondheidstoestand van de boom. De rechtbank ziet dan ook geen reden voor toewijzing van het verzoek van eiseres nogmaals een deskundige in te schakelen.

11. De rechtbank is voorts van oordeel dat verweerder bij de afweging van de betrokken belangen de (slechte) gezondheidstoestand van de boom en het daarmee samenhangende veiligheidsaspect maatgevend heeft kunnen achten en in redelijkheid de gevraagde rooivergunning heeft kunnen verlenen.

12. De conclusie van het voorgaande is dat het bestreden besluit in rechte stand houdt. Het beroep is mitsdien ongegrond.

III. Uitspraak

De Rechtbank Middelburg

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus gedaan en in het openbaar uitgesproken op 12 mei 2005 door mr. G.H. Nomes, in tegenwoordigheid van mr. H.D. Sebel, griffier.

Tegen deze uitspraak kan een belanghebbende hoger beroep instellen.

Het instellen van het hoger beroep geschiedt door het indienen van een beroepschrift bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, Postbus 20019, 2500 EA 's-Gravenhage, binnen zes weken na de dag van verzending van deze uitspraak.

Afschrift verzonden op: 12 mei 2005.