ECLI:NL:RBMAA:2000:AA6975

• Datum uitspraak: 1 augustus 2000
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 03/020741/97
• Instantie: Rechtbank Maastricht
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: W.M.A.E. Cornuit; F.C.B. van Wijmen; J.C.E. Wortmann
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak van verdachte in zaak van opzettelijk levensberoving en zwaar lichamelijk letsel met HIV-positieve status

In deze zaak, die op 1 augustus 2000 door de Rechtbank Maastricht werd behandeld, stond de verdachte terecht op beschuldiging van het opzettelijk levensberoven van een slachtoffer en het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel, terwijl hij wist dat hij HIV-positief was. De tenlastelegging betrof een periode van 1 januari 1992 tot en met 31 december 1995, waarin de verdachte meermalen onbeschermd seksueel contact had met het slachtoffer. De rechtbank diende te beoordelen of de verdachte zich bewust was van zijn HIV-status en of hij daarmee opzettelijk het risico nam dat het slachtoffer besmet zou worden of ernstig letsel zou oplopen.

Tijdens de zitting op 18 juli 2000 werd duidelijk dat er onvoldoende bewijs was dat de verdachte daadwerkelijk wist dat hij HIV-positief was ten tijde van de seksuele contacten. De rechtbank concludeerde dat er slechts een vermoeden bestond over de mogelijke besmetting en dat dit niet gelijkstaat aan het weten van de status. Hierdoor kon de rechtbank niet vaststellen dat de verdachte zich willens en wetens blootstelde aan de kans dat het slachtoffer zou kunnen worden besmet of ernstig letsel zou oplopen.

De rechtbank sprak de verdachte vrij van alle ten laste gelegde feiten, omdat niet wettig en overtuigend bewezen kon worden dat hij de hem verweten daden had begaan. Dit vonnis werd uitgesproken door de meervoudige kamer voor strafzaken, met de voorzitter en twee andere rechters, en werd in het openbaar gedaan.

Uitspraak

Parketnummer: 03/020741-97

Datum uitspraak: 01 augustus 2000

ARRONDISSEMENTSRECHTBANK TE MAASTRICHT

VONNIS

op tegenspraak gewezen door de meervoudige kamer voor strafzaken in de zaak tegen

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats],

wonende te [woonplaats].

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 18 juli 2000.

De tenlastelegging

Aan verdachte is na wijziging van de tenlastelegging ten laste gelegd dat

hij in of omstreeks de periode van 1 januari 1992 tot en met 31 december 1995 in de gemeente Heerlen, althans in het arrondissement Maastricht, althans in Nederland, meermalen, althans eenmaal, (telkens) ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om opzettelijk [slachtoffer] van het leven te beroven, (telkens) met dat opzet meermalen, althans eenmaal, met die [slachtoffer] onbeschermd seksueel contact heeft gehad terwijl hij wist dat hij HIV-positief (seropositief) was, zijnde (telkens) de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid, alleen tengevolge van de van zijn wil onafhankelijke omstandigheid dat die [slachtoffer] niet met het HIV-virus geïnfecteerd is geraakt, in elk geval alleen tengevolge van een van zijn wil onafhankelijke omstandigheid;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:

hij in of omstreeks de periode van 1 januari 1992 tot en met 31 december 1995 in de gemeente Heerlen, althans in het arrondissement Maastricht, althans in Nederland, meermalen, althans eenmaal (telkens) ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [slachtoffer], opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, (telkens) met dat opzet met die [slachtoffer] onbeschermd seksueel contact heeft gehad terwijl hij wist dat hij HIV-positief (seropositief) was, zijnde (telkens) de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid, alleen tengevolge van de van zijn wil onafhankelijke omstandigheid dat die [slachtoffer] niet met het HIV-virus geïnfecteerd is geraakt, in elk geval alleen tengevolge van een van zijn wil onafhankelijke omstandigheid.

Vrijspraak

De rechtbank acht niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen aan verdachte primair en subsidiair is ten laste gelegd.

De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

De rechtbank overweegt hierbij dat uit het onderzoek ter terechtzitting niet is gebleken dat verdachte in de tenlastegelegde periode wist dat hij HIV-positief (seropositief) was terwijl hij onbeschermd sexueel contact had met zijn toenmalige partner mw. [slachtoffer]. Hooguit zou uit het onderzoek naar voren kunnen komen, dat verdachte een vermoeden kan hebben gehad omtrent mogelijke besmetting dan wel dat hij wellicht of waarschijnlijk van medische zijde daarover was ingelicht. Zulks houdt echter geen weten in. De rechtbank komt derhalve niet toe aan de vraag of bewezen kan worden geacht dat verdachte zich willens en wetens heeft blootgesteld aan de geenszins als denkbeeldig te verwaarlozen kans dat genoemde [slachtoffer] door genoemd onbeschermd sexueel contact zou kunnen worden gedood dan wel zwaar zou kunnen worden mishandeld.

BESLISSINGEN:

De rechtbank

- verklaart niet wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachte het primair en subsidiair ten laste gelegde heeft begaan en spreekt hem daarvan vrij.

Dit vonnis is aldus gewezen door mr. W.M.A.E. Cornuit, voorzitter, mr. F.C.B. van Wijmen en mr. J.C.E. Wortmann,

rechters, in tegenwoordigheid van L.A.J.W. Schoutese, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 01 augustus 2000.