ECLI:NL:RBLIM:2025:1229

• Datum uitspraak: 12 februari 2025
• Publicatiedatum: 11 februari 2025
• Zaaknummer: ROE 25/191
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Voorlopige voorziening
• Rechters: M.E.J. Sprakel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Voorlopige voorziening inzake sluiting woning op grond van de Opiumwet

In deze zaak heeft de voorzieningenrechter van de Rechtbank Limburg op 12 februari 2025 uitspraak gedaan in een verzoek om voorlopige voorziening van een verzoeker wiens woning door de burgemeester van de gemeente Roerdalen was gesloten op grond van artikel 13b van de Opiumwet. De sluiting was per 17 januari 2025 voor de duur van zes maanden opgelegd, omdat in de woning drugs waren aangetroffen. De verzoeker, bijgestaan door zijn gemachtigde, heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit en verzocht om de woning open te houden gedurende de bezwaarprocedure.

De voorzieningenrechter heeft vastgesteld dat de zoon van verzoeker betrokken was bij drugshandel, wat leidde tot de sluiting van de woning. Tijdens de zitting op 4 februari 2025 is gebleken dat er in de woning een aanzienlijke hoeveelheid amfetamine en andere verdovende middelen was aangetroffen. De voorzieningenrechter heeft geoordeeld dat de burgemeester bevoegd was om de woning te sluiten, maar heeft ook gekeken naar de evenredigheid van de maatregel. De verzoeker bevond zich in een moeilijke situatie, aangezien hij financieel niet in staat was om vervangende woonruimte te vinden en hij in zijn auto woonde.

Uiteindelijk heeft de voorzieningenrechter besloten de sluiting van de woning te schorsen voor de duur van zes maanden en deze te beperken tot drie maanden, rekening houdend met de persoonlijke omstandigheden van verzoeker en de noodzaak van de maatregel. De voorzieningenrechter heeft ook bepaald dat de burgemeester het door verzoeker betaalde griffierecht moet vergoeden en verweerder in de proceskosten van verzoeker heeft veroordeeld tot een bedrag van € 1.814,-. De uitspraak is openbaar uitgesproken en er staat geen rechtsmiddel open tegen deze beslissing.

Uitspraak

RECHTBANK limburg

Zittingsplaats Roermond

Bestuursrecht

zaaknummer: ROE 25/191

uitspraak van de voorzieningenrechter van 12 februari 2025 op het verzoek om voorlopige voorziening in de zaak tussen

[naam] , te [woonplaats] , verzoeker

(gemachtigde: mr. J.W. Heemskerk),

en

de burgemeester van de gemeente Roerdalen, verweerder

(gemachtigde: mr. E. Zeybek-Calhan).

Procesverloop

Bij besluit van 9 januari 2025 (het primaire besluit) heeft verweerder de woning van verzoeker gesloten per 17 januari 2025 voor de duur van 6 maanden op grond van artikel 13b van de Opiumwet ^[1] .

Verzoeker heeft tegen het primaire besluit bezwaar gemaakt. Hij heeft de voorzieningenrechter ook verzocht om een voorlopige voorziening te treffen.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 februari 2025. Verzoeker is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde en E. Stroeken.

Beoordeling door de voorzieningenrechter

Wat is er gebeurd?

1. De zoon van verzoeker is bij de politie in beeld gekomen bij het onderzoek naar een andere persoon die in drugs zou handelen. In het politieonderzoek staat dat de zoon van verzoeker bij die persoon in de auto stapte met een doos waarin later drugs bleek te zitten. Daarom is ook het huis waar verzoeker en zijn zoon samen wonen doorzocht. Omdat in de woning drugs zijn aangetroffen heeft de burgemeester besloten de woning voor 6 maanden te sluiten per 17 januari 2025. De woning is dus al dicht. Verzoeker is het er niet mee eens dat de woning is gesloten en heeft daarom aan de voorzieningenrechter gevraagd om de woning geopend te houden gedurende zijn bezwaar bij de burgemeester.

Is verweerder bevoegd de woning te sluiten?

2. Uit de bestuurlijke rapportage van de politie van 12 november 2024 blijkt dat in de woning van verzoeker (onder meer) in totaal 106,5 gram amfetamine is aangetroffen en een lachgasfles (met een inhoud van 1350 gram). Aangezien de amfetamine door de politie positief indicatief is getest en gelet op de deskundigheid van de politie ter zake gaat de voorzieningenrechter er van uit dat sprake is van een handelshoeveelheid harddrugs. Dit betekent dat verweerder bevoegd is de woning te sluiten.

3. Op grond van het Damoclesbeleid Roerdalen 2020 (Damoclesbeleid) wordt, indien sprake is van het verkopen, afleveren of verstrekken dan wel daartoe aanwezig zijn van harddrugs, of voorbereidingshandelingen daartoe, de woning gesloten voor de duur van 6 maanden. Verweerder heeft de woning van verzoeker gesloten overeenkomstig het Damoclesbeleid.

Is de sluiting van de woning noodzakelijk?

4. Op grond van vaste rechtspraak van de hoogste rechter in dit soort zaken is het uitgangspunt dat als in een woning een handelshoeveelheid drugs wordt aangetroffen, aangenomen mag worden dat de woning een rol vervult binnen de keten van drugshandel, wat op zichzelf al een belang bij sluiting oplevert, ook als ter plaatse geen overlast of feitelijke drugshandel is geconstateerd ^[2] . Als blijkt dat de aangetroffen drugs niet in of vanuit de woning werden verhandeld, kan echter in mindere mate sprake zijn van een ‘loop’ naar de woning, wat de noodzaak om te sluiten gelet op het beoogde herstellende karakter van de maatregel minder groot kan maken.

5. De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit de stukken niet blijkt dat er sprake is geweest van een ‘loop’ naar de woning of overlast voor de buurt. De voorzieningenrechter stelt echter vast dat er in de woning (naast een handelshoeveelheid hard- en softdrugs) ook gripzakjes en 53,5 gram ketamine zijn aangetroffen. Verder blijkt uit de bestuurlijke rapportage dat de zoon van verzoeker (die heeft verklaard dat de aangetroffen drugs van hem waren) op 29 oktober 2024 de woning heeft verlaten met een doos, waarin zich hennep bevond. De voorzieningenrechter is dan ook van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft kunnen stellen dat het aannemelijk is dat de woning een rol vervult binnen de keten van drugshandel.

6. Op grond van het vorenstaande en de grote hoeveelheid in de woning aangetroffen verdovende middelen is de voorzieningenrechter van oordeel dat de burgemeester een sluiting van de woning noodzakelijk mocht achten.

Is de sluiting van de woning evenredig?

7. Met betrekking tot de verwijtbaarheid overweegt de voorzieningenrechter dat op grond van vaste rechtspraak de vraag of de rechthebbende een verwijt van de overtreding kan worden gemaakt aan de orde kan komen in het kader van de beoordeling van de evenredigheid van de sluiting. Het ontbreken van iedere betrokkenheid bij de overtreding kan afzonderlijk of samen met andere omstandigheden maken dat de burgemeester niet in redelijkheid van zijn bevoegdheid gebruik heeft kunnen maken. Zo kan bijvoorbeeld de betrokkene geen verwijt van de overtreding worden gemaakt, als hij niet op de hoogte was en evenmin redelijkerwijs op de hoogte kon zijn van de aanwezigheid van de aangetroffen drugs in zijn woning. Wel wordt op grond van de rechtspraak ^[3] van de hoofdbewoner (verzoeker) verlangd dat hij toezicht houdt op wat er in de woning gebeurt.

8. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder zich op het standpunt heeft kunnen stellen dat verzoeker meer toezicht had moeten houden, omdat hij wist dat zijn zoon ernstig verslaafd was aan drugs. Dit betekent dat niet gezegd kan worden dat verzoeker geen enkel verwijt van de overtreding kan worden gemaakt. Wel is de voorzieningenrechter van oordeel dat sprake is van verminderde verwijtbaarheid. Het is duidelijk dat verzoeker zich in een moeilijke situatie bevond. Zoals verzoeker ter zitting heeft gezegd, heeft hij een beperkter toezicht op de woning omdat hij overdag ook moet werken. Bovendien is van belang dat verzoeker bij verschillende instanties (zoals ‘veilig thuis’ en ‘bemoeizorg’), zonder resultaat, om hulp heeft verzocht. Ook heeft hij een aantal maanden geleden zijn zoon uit huis gezet en de sloten veranderd. Daarvan is hij teruggekomen om nog enig toezicht op hem te hebben en om te voorkomen dat zijn zoon bij zijn dochter en haar kind introk. Verder heeft de zoon van verzoeker aangegeven dat zijn intakegesprek bij een verslavingskliniek inmiddels heeft plaatsgevonden, en dat hij daar per 17 februari 2025 zal beginnen met een traject. Hoewel verzoeker deze omstandigheden slechts beperkt heeft onderbouwd, ziet de voorzieningenrechter vooralsnog geen reden om daaraan te twijfelen. Verzoeker kan dit in bezwaar verder onderbouwen. Uit deze omstandigheden blijkt dat verzoeker zich als vader van een drugsverslaafd kind in een moeilijke situatie bevond en heeft geprobeerd naar een oplossing te zoeken voor de problematiek van zijn zoon. Verweerder zal hier bij de behandeling van het bezwaar van verzoeker aandacht aan moeten besteden. Verweerders ter zitting ingenomen standpunt op dit punt, dat de burgemeester geen precedentwerking wil, kan de voorzieningenrechter niet volgen. In het kader van evenredigheid is het juist van belang dat iedere situatie afzonderlijk beoordeeld wordt, met alle daarbij behorende omstandigheden.

9. Over de vervangende woonruimte overweegt de voorzieningenrechter dat verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat verzoeker vervangende woonruimte moet vinden en dat hij moet onderbouwen waarom hij daartoe niet in staat is. Verzoeker heeft ter zitting aangevoerd dat hij op dit moment in zijn auto ‘woont’, omdat hij financieel niet in staat is om een andere woning te bekostigen en hij niet (6 maanden) bij zijn familie of vrienden kan verblijven. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder ook hier bij de behandeling van het bezwaar van verzoeker aandacht aan zal moeten besteden. Als verzoeker zelf niet in staat is om andere woonruimte te vinden, moet verweerder daarbij helpen.

10. De voorzieningenrechter ziet in de mate van verwijtbaarheid en verzoekers persoonlijke omstandigheden onvoldoende aanleiding voor de conclusie dat de sluiting van de woning onevenredig zou zijn in verhouding tot de met het besluit te dienen doelen. Dit geldt echter wel voor de duur/periode van sluiting van de woning voor 6 maanden. De voorzieningenrechter acht, zoals verzoeker (subsidiair) ook heeft aangevoerd, een sluiting van de woning voor de duur van 3 maanden op zijn plaats voor het herstel van de openbare orde. De voorzieningenrechter weegt daarbij onder ander mee: de hoeveelheid drugs die is aangetroffen, het ontbreken van loop maar de aanwezigheid van een handelsindicatie, het feit dat niet is gesteld dat de woning in een kwetsbare wijk ligt, de gevolgen voor verzoeker, die nu in een auto woont, terwijl hij nog wel naar zijn werk moet elke dag, en zijn verminderde verwijtbaarheid.

Conclusie.

11. De voorzieningenrechter wijst het verzoek om een voorlopige voorziening toe en schorst het primaire besluit voor wat betreft de duur/periode van de sluiting van de woning voor 6 maanden en stelt de duur/periode van de sluiting van de woning vast op 3 maanden. De voorzieningenrechter zal op dit punt in de zaak voorzien omdat de behandeling van het bezwaar van verzoeker nog moet beginnen terwijl de woning al enkele weken dicht is.

12. Omdat de voorzieningenrechter het verzoek toewijst, bepaalt de voorzieningenrechter dat verweerder aan verzoeker het door hem betaalde griffierecht vergoedt.

13. De voorzieningenrechter veroordeelt verweerder in de door verzoeker gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de voorzieningenrechter op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.814,- (1 punt voor het indienen van het verzoekschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 907,-en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De voorzieningenrechter:

- wijst het verzoek om een voorlopige voorziening toe;

- schorst het primaire besluit, voor wat betreft de duur/periode van de sluiting van de woning van verzoeker voor 6 maanden, tot de bekendmaking van de beslissing op bezwaar en stelt de duur/periode van de sluiting van de woning vast op 3 maanden;

• draagt verweerder op het betaalde griffierecht aan verzoeker te vergoeden;
• veroordeelt verweerder in de proceskosten van verzoeker tot een bedrag van € 1.814,-.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.E.J. Sprakel, voorzieningenrechter, in aanwezigheid van mr. E.W. Seylhouwer, griffier
. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 12 februari 2025.

De griffier is verhinderd de uitspraak mede te ondertekenen.

voorzieningenrechter

Afschrift verzonden aan partijen op: 12 februari 2025.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak staat geen rechtsmiddel open.

Voetnoten

1. Op grond van artikel 13b van de Opiumwet is de burgemeester bevoegd tot oplegging van een last onder bestuursdwang indien in een woning of lokaal of op een daarbij behorend erf:

2. bijvoorbeeld: ECLI:NL:RVS:2019:1435.

3. bijvoorbeeld: ECLI:NL:RVS:2022:3078.