ECLI:NL:RBLIM:2021:8967

• Datum uitspraak: 1 december 2021
• Publicatiedatum: 30 november 2021
• Zaaknummer: 03/706582-17 OWV
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: M.J.A.G. van Baal; R.M.L. HeemskerkPleging; E.G.F. Vliegenberg
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vordering tot ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel in verband met witwassen

In deze zaak heeft de Rechtbank Limburg op 1 december 2021 uitspraak gedaan in een ontnemingsprocedure tegen een verdachte die was veroordeeld voor witwassen. De verdachte, geboren in 1993, werd bijgestaan door advocaat mr. A.A.Th.X. Vonken. De rechtbank behandelde de ontnemingsvordering gelijktijdig met de strafzaak, waarbij de officier van justitie een bedrag van 27.512,65 euro had gevorderd als wederrechtelijk verkregen voordeel. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte in de periode van 1 januari 2015 tot en met 1 september 2017 een bedrag van 37.779,21 euro meer in kas had dan zij volgens de herleidbare contante geldstroom beschikbaar zou hebben gehad. Dit bedrag werd als het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel aangemerkt.

De rechtbank oordeelde dat het witgewassen bedrag de verdachte daadwerkelijk ten goede was gekomen, aangezien zij een deel van het geld had omgezet in consumptieve uitgaven en een caravan had aangeschaft. De rechtbank besloot dat het bedrag van 10.666,21 euro, dat in de caravan was aangetroffen, in mindering moest worden gebracht op de betalingsverplichting. Uiteindelijk legde de rechtbank de verdachte de verplichting op om 27.113,00 euro aan de staat te betalen ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel. De uitspraak is gedaan door een meervoudige kamer en is openbaar uitgesproken.

Uitspraak

RECHTbANK Limburg

Zittingsplaats Roermond

Strafrecht

Parketnummer: 03/706582-17 OWV

Tegenspraak

Uitspraak van de meervoudige kamer d.d. 1 december 2021 op de vordering ex artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht

in de zaak tegen:

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1993,

wonende te [adresgegevens verdachte] ,

hierna te noemen: [verdachte] .

[verdachte] wordt bijgestaan door mr. A.A.Th.X. Vonken, advocaat, kantoorhoudende te Maastricht.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zittingen van 28 en 29 september 2021. [verdachte] en haar raadsman zijn telkens verschenen. De officier van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt. Op 1 december 2021 is het onderzoek ter terechtzitting gesloten.

De behandeling van de ontnemingsvordering heeft gelijktijdig plaatsgehad met de behandeling van de strafzaak met parketnummer 03/706582-17. Op 1 december 2021 heeft de rechtbank eerst vonnis gewezen in de strafzaak. Vervolgens is de onderhavige uitspraak gewezen.

2. De vordering van de officier van justitie

De vordering van de officier van justitie strekt tot het vaststellen van het bedrag waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel als bedoeld in artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht wordt geschat en het aan [verdachte] opleggen van de verplichting tot betaling aan de staat van dat geschatte voordeel. De officier van justitie heeft dit bedrag geschat op 38.178,86 euro. Op de terechtzitting van 29 september 2021 heeft de officier van justitie de vordering gewijzigd tot een bedrag van 27.512,65 euro.

3. De beoordeling

3.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de eenvoudige kasopstelling op pagina 23 van het dossier als uitgangspunt dient te gelden voor de berekening van het bedrag waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel moet worden geschat, te weten: 38.178,86 euro doch met uitzondering van de aangetroffen 10.666,21 euro. Dat bedrag dient in mindering te worden gebracht, omdat dit bedrag volgens de officier van justitie niet aan [verdachte] toebehoort.

3.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft, op grond van het in de strafzaak subsidiair ingenomen standpunt, bepleit dat het wederrechtelijk verkregen voordeel maximaal 9.000 euro is.

3.3

Het oordeel van de rechtbank

3.3.1

Inleiding

Bij voormeld vonnis d.d. 1 december 2021 is [verdachte] veroordeeld wegens witwassen van 10.666 euro op 1 september 2017 (feit 2) en witwassen (van in totaal 27.113 euro) in de periode van 1 januari 2015 tot en met 1 september 2017 (feiten 3 en 4 als voortgezette handeling)

Deze feiten worden naar de wettelijke omschrijving bedreigd met een geldboete van de vijfde categorie.

Op grond van het derde lid van artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht kan aan degene die is veroordeeld wegens een misdrijf dat naar de wettelijke omschrijving wordt bedreigd met een geldboete van de vijfde categorie, de verplichting worden opgelegd tot betaling van een geldbedrag aan de staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel, indien aannemelijk is dat dat misdrijf of andere strafbare feiten op enigerlei wijze ertoe hebben geleid dat de veroordeelde wederrechtelijk voordeel heeft verkregen.

Het Openbaar Ministerie heeft de vordering ex artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht aanhangig gemaakt binnen de daarvoor gestelde termijn.

3.3.2

Het bewijs en de overwegingen van de rechtbank

De rechtbank verwijst naar de gebruikte bewijsmiddelen en -overwegingen bij het vonnis van deze rechtbank van 1 december 2021 in de onderliggende strafzaak.

Die bewijsmiddelen houden - kort gezegd - een analyse in van de contante geldstromen van [verdachte] in de onderzoeksperiode 1 januari 2015 tot en met 1 september 2017. Op grond daarvan heeft de rechtbank in de strafzaak een kasopstelling gemaakt waaruit bleek dat [verdachte] in die periode 37.779,21 euro méér in kas heeft gehad dan zij contant beschikbaar zou hebben gehad volgens de herleidbare contante geldstroom. Die kasopstelling heeft uiteindelijk geleid tot de bewezenverklaring van witwassen.

De rechtbank is van oordeel dat het door middel van de kasopstelling berekende bedrag dat het voorwerp van het witwassen door [verdachte] vormt, kan worden aangemerkt als het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel voor [verdachte] . Het kan namelijk niet anders dan dat het witgewassen bedrag haar daadwerkelijk geheel tot voordeel heeft gestrekt. Er is immers sprake van het voorhanden hebben en omzetten van uit misdrijf afkomstige geldbedragen. Ruim tienduizend euro had zij nog ter beschikking en van die overige ruim 27 duizend heeft [verdachte] onder meer een caravan gekocht. Ook kan uit het dossier afgeleid worden dat ze die heeft gebruikt voor bijvoorbeeld gokdiensten en consumptieve uitgaven zoals boodschappen, vakantie, verzorging, uitgaan, kleding en dergelijke (pg. 113 en 114). Gelet daarop kan naar het oordeel van de rechtbank het door [verdachte] witgewassen bedrag worden gelijkgesteld met het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel.

Anders dan de officier van justitie neemt de rechtbank het bedrag dat contant is aangetroffen in de caravan van verdachte wel mee in de voordeelsberekening. Er zijn immers geen concrete aanwijzingen dat dit bedrag aan een ander dan verdachte is toe te rekenen.

3.3.3

De schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel

Het voorgaande leidt ertoe dat de rechtbank het wederrechtelijk verkregen voordeel schat op een bedrag van
37.779,21 euro.

3.3.4

De op te leggen betalingsverplichting

Nu de rechtbank in haar vonnis in de onderliggende strafzaak heeft beslist tot verbeurdverklaring van de aangetroffen 10.666.21 euro, zal de rechtbank dat bedrag in mindering brengen bij de op te leggen betalingsverplichting. Met die verbeurdverklaring is immers al een deel van het wederrechtelijk verkregen voordeel ontnomen.

De rechtbank zal aan [verdachte] dus de verplichting opleggen tot betaling van (37.779,21 – 10.666,21 =)
27.113 euro aan de staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

Nu de rechtbank al in de strafzaak strafvermindering heeft toegepast op grond van overschrijding van de redelijke termijn, volstaat de rechtbank in deze ontnemingsprocedure met het oordeel dat de geconstateerde verdragsschending voldoende is gecompenseerd met de enkele vaststelling dat inbreuk is gemaakt op art. 6, eerste lid, EVRM.

4. Het wettelijke voorschrift

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.

5. De beslissing

De rechtbank:

• stelt het bedrag, waarop het wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat, vast op
• legt [verdachte] de verplichting op tot

- bepaalt de duur van de
gijzeling die met toepassing van artikel 6:6:25 van het Wetboek van Strafvordering ten hoogste kan worden gevorderd op
542 dagen .

Deze uitspraak is gegeven door mr. M.J.A.G. van Baal, voorzitter, mr. R.M.L. HeemskerkPleging en mr. E.G.F. Vliegenberg, rechters, in tegenwoordigheid van mr. O.A.G. Corten en mr. M.J. Dijkhoff, griffiers, en uitgesproken ter openbare zitting van 1 december 2021.

Buiten staat

mr. R.M.L. HeemskerkPleging en mr. E.G.F. Vliegenberg zijn niet in de gelegenheid deze uitspraak mede te ondertekenen.