ECLI:NL:RBLIM:2018:2963

• Datum uitspraak: 29 maart 2018
• Publicatiedatum: 29 maart 2018
• Zaaknummer: 03/702583-17
• Instantie: Rechtbank Limburg
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: B.G.L. van der Aa; A.M. Schutte; J.S. Holthuis
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Medeplegen van gekwalificeerde doodslag tijdens woningoverval met fatale afloop

Op 8 februari 2017 vond er een woningoverval plaats in Geleen waarbij de verdachte, samen met medeverdachten, de woning binnendrongen met de intentie om geld te stelen. Tijdens de overval raakte de verdachte in een worsteling met het slachtoffer, waarbij hij opzettelijk met een vuurwapen schoot. Het slachtoffer overleed kort na de schietpartij aan zijn verwondingen. De rechtbank oordeelde dat de verdachte en zijn medeverdachten opzettelijk en in nauwe samenwerking handelden, met de aanmerkelijke kans dat iemand zou komen te overlijden. De rechtbank legde een gevangenisstraf van 24 jaar op, rekening houdend met de ernst van het delict en de gevolgen voor de nabestaanden. De rechtbank oordeelde dat de verdachte niet alleen verantwoordelijk was voor het schot, maar ook voor de gevolgen van de gezamenlijke actie tijdens de overval. De rechtbank wees ook schadevergoedingen toe aan de benadeelde partijen, waaronder de broer van het slachtoffer en de vriendin van het slachtoffer, voor de geleden schade en immateriële schade.

Uitspraak

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Maastricht

Strafrecht

Parketnummer: 03/702583-17,

Tegenspraak

Vonnis van de meervoudige kamer d.d. 29 maart 2018

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboortegegevens verdachte] ,

gedetineerd in PI Limburg Zuid - De Geerhorst te Sittard.

De verdachte wordt bijgestaan door mr. W.R. Smeets, advocaat kantoorhoudende te Maastricht.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zittingen van 20, 22, 26 en 27 februari 2018. De verdachte, zijn raadsman en de benadeelde partijen met hun raadslieden zijn verschenen. Zij hebben allemaal hun standpunten kenbaar gemaakt.

De verdachte en zijn raadsman zijn niet verschenen bij de sluiting van het onderzoek ter terechtzitting op 15 maart 2018.

2. De tenlastelegging

De gewijzigde tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte

samen met anderen bij een poging om een woningoverval te plegen op 8 februari 2017 te Geleen [slachtoffer] opzettelijk heeft doodgeschoten. Dit feit is door de officier van justitie –kort gezegd- op twee manieren omschreven: primair als een doodslag van [slachtoffer] bij een poging tot gewelddadige diefstal en/of afpersing en subsidiair als een poging tot een gewelddadige diefstal en/of afpersing die de dood van [slachtoffer] tot gevolg heeft gehad.

3. De beoordeling van het bewijs

3.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het primair tenlastegelegde feit bewezen kan worden verklaard: de verdachte [verdachte] (hierna te noemen: [verdachte] ) heeft in nauwe en bewuste samenwerking met zijn medeverdachten [medeverdachte 1] (hierna te noemen: [medeverdachte 1] ) en [medeverdachte 2] (hierna te noemen: [medeverdachte 2] ) [slachtoffer] opzettelijk van het leven beroofd om te kunnen vluchten na een poging om [slachtoffer] in zijn woning te overvallen.

Daartoe heeft de officier van justitie aangevoerd dat [verdachte] en [medeverdachte 1] hebben verklaard over

het plan om de overval te plegen, waarna [verdachte] met een vuurwapen [slachtoffer] heeft doodgeschoten. [medeverdachte 2] heeft eerder die avond samen met [medeverdachte 1] bij de woning van [slachtoffer] een voorverkenning gedaan. [medeverdachte 2] heeft voor een chauffeur ( [medeverdachte 3] ) en vervoer gezorgd. Hij heeft het wapen geregeld en heeft, omdat hij zelf niet mee naar binnen wilde, [verdachte] gevraagd mee te doen. Uit verklaringen en camerabeelden blijkt verder dat [medeverdachte 1] , gevolgd door [verdachte] , de woning via een door [medeverdachte 1] ingeslagen slaapkamerraam is binnengedrongen om [slachtoffer] in zijn slaap te overrompelen. Ook wist [medeverdachte 1] dat behalve [slachtoffer] ook diens vriendin [naam vriendin slachtoffer] (hierna te noemen: [naam vriendin slachtoffer] ) daar aanwezig was. Toen [medeverdachte 1] in gevecht is geraakt met [slachtoffer] en dat gevecht dreigde te verliezen, heeft [verdachte] opzettelijk en van korte afstand het dodelijke schot gelost zodat hij en [medeverdachte 1] konden vluchten. [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] hebben willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat iemand bij de woningoverval zou worden doodgeschoten.

3.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft verzocht [verdachte] vrij te spreken van het primair tenlastegelegde feit. Daartoe heeft de raadsman aangevoerd dat [verdachte] niet de opzet, ook niet in voorwaardelijke zin, heeft gehad op het doden van [slachtoffer] . Het wapen is per ongeluk afgegaan doordat [verdachte] achterwaarts struikelde toen [slachtoffer] op hem af kwam. De verklaringen van [verdachte] worden ondersteund door de beelden en het geluid opgenomen door de bewakingscamera. Uit de reconstructie blijkt dat [verdachte] het wapen steeds horizontaal heeft gehouden toen [slachtoffer] voorovergebogen op hem af kwam. Dat komt overeen met de inschotopening.

Het schoenspoor van [medeverdachte 1] op het bed biedt steun voor de verklaring van [verdachte] dat [medeverdachte 1] zich om [slachtoffer] heeft gemanoeuvreerd op weg naar buiten en ondersteunt zijn verklaring over de positie van de personen in de kamer.

Het struikelen van [verdachte] kan worden verklaard door de stoeprand die door het raam is gegooid en op de plek in de kamer lag waar [verdachte] heeft gestaan.

Van voorwaardelijk opzet is geen sprake. [verdachte] was voorgespiegeld dat de overval makkelijk zou zijn, hij wist niet of het vuurwapen echt was en of dit was geladen.

3.3

Het oordeel van de rechtbank ^[1]

3.3.1

Inleiding

In de vroege ochtend (omstreeks 03.00 uur) van 8 februari 2017 komen bij de politie meldingen binnen dat er schoten gehoord zijn op de [adres] in Geleen. Als de politie daar aankomt, ligt [slachtoffer] gewond in zijn woning. Ondanks levensreddende handelingen, overlijdt hij kort daarna. Na enkele weken onderzoek zijn de verdachten [medeverdachte 1] , [verdachte] en [medeverdachte 2] aangehouden. Ook [medeverdachte 3] (hierna te noemen: [medeverdachte 3] ) is als verdachte aangehouden in deze zaak.

De drie verdachten ( [medeverdachte 1] , [verdachte] , [medeverdachte 2] ) hebben allemaal verklaard dat zij dachten dat [slachtoffer] een groot geldbedrag thuis had liggen. Dat geld wilden zij hebben.

Tijdens de zitting is uitvoerig gesproken over wat precies het plan was. Zou het een inbraak worden of een overval? Zou er een wapen gebruikt worden of niet? Wat was ieders rol? En: was het een noodlottig ongeluk dat [slachtoffer] uiteindelijk werd doodgeschoten? Of was dat een risico waar de verdachten rekening mee hadden moeten houden?

Het is aan de rechtbank om nu op deze vragen antwoord te geven.

De rechtbank zal hierna eerst een opsomming geven van de bewijsmiddelen die tot de bewezenverklaring hebben geleid, vervolgens uiteenzetten hoe de selectie van de bewijsmiddelen tot stand is gekomen en ten slotte nog aandacht besteden aan de vraag naar het opzet bij verdachte [verdachte] en zijn medeverdachten.

3.3.2

Bewijsmiddelen

Plan

[medeverdachte 1] verklaart dat hij in de late avond van 7 februari 2017 met [medeverdachte 2] door [medeverdachte 3] vanuit de wijk Oostermaas in Maastricht naar Geleen is gereden ^[2] . Daar is hij, volgens [medeverdachte 1] , met [medeverdachte 2] naar de achterzijde van de woning van [slachtoffer] gelopen en heeft hij zijn plan uitgelegd. ^[3] Kort gezegd hield dat in dat in de woning veel geld was te halen en dat het makkelijk was. [medeverdachte 1] heeft hierover het volgende verklaard: Ik dacht dat er misschien wel 100.000 euro in de woning lag. ^[4] [medeverdachte 2] heeft nog aan mij gevraagd of [slachtoffer] een grote crimineel was en of hij bewapend was. ^[5] [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] zijn na ongeveer twintig minuten terug gekeerd naar [medeverdachte 3] die hen naar Maastricht heeft gereden ^[6] , aldus [medeverdachte 1] .

Volgens [medeverdachte 1] durfde [medeverdachte 2] niet. Toch had hij iemand nodig die met hem naar binnen ging. [medeverdachte 2] zou daarom iemand anders regelen. [medeverdachte 1] zei dat hij zou laten weten wanneer het licht uit was in de woning en [slachtoffer] zou slapen. Ook zei [medeverdachte 1] aan [medeverdachte 2] dat het die avond zou moeten gebeuren. ^[7] [medeverdachte 1] is hierna in een auto gestapt die [medeverdachte 2] eerder die avond voor hem had klaargezet en is vanuit Maastricht opnieuw richting Geleen gereden. In de buurt van de woning van het slachtoffer heeft [medeverdachte 1] de auto geparkeerd, zo verklaart [medeverdachte 1] . ^[8]

[medeverdachte 3] heeft verklaard dat [medeverdachte 2] hem had gevraagd een jongen op te halen in Eygelshoven. Dit bleek [verdachte] te zijn. Onderweg had [medeverdachte 2] contact met [verdachte] , die hem uitlegde hoe hij moest rijden. In Eygelshoven heeft [medeverdachte 2] buiten de auto [verdachte] ontmoet en een kort gesprek met hem gevoerd. Vervolgens is [verdachte] met een sporttas in de auto is gestapt, zo heeft [medeverdachte 3] verklaard. ^[9] Ze zijn weg gereden naar Geleen. Onderweg heeft [medeverdachte 2] de telefoon van [medeverdachte 3] geleend om met [medeverdachte 1] te bellen. ^[10] [medeverdachte 1] heeft in de bosjes bij de woning van [slachtoffer] in Geleen gewacht en [medeverdachte 3] heeft [medeverdachte 2] en [verdachte] in de buurt van die bosjes afgezet, aldus [medeverdachte 1] . ^[11]

[medeverdachte 1] heeft naar eigen zeggen na aankomst van [verdachte] gezien dat deze een vuurwapen onder zijn jas had. ^[12] [verdachte] heeft verklaard dat hij het wapen even onder zijn jas had en dat [medeverdachte 1] echt niet moeilijk deed over het meebrengen van dat wapen. ^[13] [medeverdachte 1] verklaarde dat zij [slachtoffer] met dat wapen zouden laten schrikken. ^[14] [verdachte] verklaart het vuurwapen te hebben meegenomen ter afdreiging ^[15] . Op de vraag van [verdachte] waarom hij mee moest, antwoordde [medeverdachte 1] dat er meerdere mensen thuis waren. ^[16] Ik zou de bewoners bedreigen, in de zin van “handen omhoog”, aldus [verdachte] . ^[17]

[medeverdachte 1] heeft verklaard dat hij met [verdachte] had afgesproken dat zij de buit zouden delen, ieder de helft. [medeverdachte 1] zou ook iets aan [medeverdachte 2] geven. ^[18]

[medeverdachte 1] heeft in de bosjes aan [verdachte] verteld hoe hij de overval wilde plegen: [slachtoffer] moest worden verrast door de herrie van het ingooien van een ruit met een steen. Het was de bedoeling van [medeverdachte 1] snel binnen te komen door het raam, zodat [slachtoffer] geen tijd had om na te denken. [verdachte] kreeg de instructie binnen bij het raam te blijven staan. ^[19] [medeverdachte 1] wist niet waar het geld lag, [slachtoffer] moest hem dat vertellen. ^[20] [medeverdachte 1] heeft ook verklaard over een zogenoemd Plan B, voor als [slachtoffer] hem niet wilde vertellen waar het geld lag. Hij zou [slachtoffer] dan vastbinden en had daar ook tape voor bij zich. ^[21]

Tussenconclusie I:

[medeverdachte 1] bedacht het plan om [slachtoffer] te overvallen en hem te beroven van een groot geldbedrag. Hij schatte de buit op ongeveer € 100.000,-. [medeverdachte 1] had dit eerst met [medeverdachte 2] besproken, maar deze wilde of durfde niet mee te gaan de woning in. Kennelijk wilde [medeverdachte 2] niet de woning in omdat het plan van [medeverdachte 1] , in de ogen van [medeverdachte 2] aanvankelijk een woninginbraak, van kleur was verschoten en het nu plotseling ging om een woningoverval. [medeverdachte 2] heeft daarom geregeld dat [verdachte] meeging. Hij heeft [verdachte] thuis opgehaald en hem naar Geleen gebracht. [medeverdachte 1] en [verdachte] hebben daar besproken hoe zij de overval wilden uitvoeren. Omdat zij wisten dat meerdere personen aanwezig waren in de woning, moest [verdachte] mee ter afdreiging. [verdachte] heeft daarvoor een wapen meegenomen. De buit zouden zij beiden gelijk verdelen, aldus [medeverdachte 1] .

De rechtbank stelt aan de hand van het voorgaande vast dat [medeverdachte 1] en [verdachte] de opzet hebben gehad samen een woningoverval te plegen. [medeverdachte 2] wist dit en heeft, omdat hij zelf niet mee wilde of durfde, [verdachte] benaderd, opgehaald en naar Geleen gebracht.

In de woning

Ter terechtzitting van 22 februari 2018 zijn de opnamen van de beveiligingscamera getoond die bij de woning van [slachtoffer] hing. [medeverdachte 1] en [verdachte] hebben zichzelf op die beelden herkend. ^[22]

Uit de beelden en het geluid van de beveiligingscamera blijkt: ^[23]

• [medeverdachte 1] en [verdachte] komen aan bij de woning, [verdachte] draagt een wapen waarvan de loop recht vooruit wijst;
• [medeverdachte 1] maakt een raam van de woning kapot met een stoeprand om 03.01.39 uur;
• een vrouw schreeuwt vanaf 03.01.40 uur;
• [medeverdachte 1] gaat door het kapotte raam de woning binnen om 03.01.45 uur;
• [verdachte] houdt het vuurwapen gericht op de raamopening om 03.01.45 uur;
• [verdachte] klimt achter [medeverdachte 1] aan de woning binnen door het raam om 03.01.49 uur;
• de vrouw schreeuwt nog, maar ook een mannelijk stem is hoorbaar vanaf 03.01.49 uur, gevolgd door een andere mannelijke stem: “bek houden, bek houden” om 03.01.53 uur;
• om 03.01.57 is ook een knal hoorbaar;
• een mannelijke stem schreeuwt: “what the fuck!” om 03.02.03 uur;
• een harde knal (vermoedelijk een schot) klinkt om 03.02.04 uur;
• een man zegt: “kom, kom, kom!” om 03.02.06 uur;
• [verdachte] klimt door het raam naar buiten om 03.02.10 uur;
• [medeverdachte 1] klimt door het raam naar buiten om 03.02.13 uur.

[medeverdachte 1] en [verdachte] zijn binnengedrongen in de woning, nadat [medeverdachte 1] het slaapkamerraam met een stoeprand had ingeslagen. Eenmaal in de woning binnengedrongen, heeft [verdachte] geroepen: “bek houden, bek houden”. ^[24]

Het betreft een kleine slaapkamer met weinig bewegingsruimte. ^[25] [naam vriendin slachtoffer] heeft verklaard dat zij en [slachtoffer] daar lagen te slapen. [slachtoffer] sliep aan de raamzijde van het bed. Toen het raam werd gebroken is hij naar de deur van de kamer (richting de gang) gelopen. [naam vriendin slachtoffer] heeft twee mannen via het raam naar binnen zien komen. Meteen heeft een van deze mannen haar geduwd en is zij op de grond naast het bed gevallen. Deze man is de hele tijd bij het raam blijven staan. De andere man is in een worsteling met [slachtoffer] terecht gekomen. Het leek alsof [slachtoffer] de overhand ging krijgen. [slachtoffer] heeft “Awhh, ahhhh, waaaaaahhh” geroepen. Toen heeft de man, die met hem aan het worstelen was, gezegd: “Kom, kom, kom”. Daarop zijn beide mannen gelijk vertrokken. Nadat zij naar buiten zijn gegaan door het raam, is [slachtoffer] naar het raam gelopen en daar in elkaar gezakt, aldus nog steeds [naam vriendin slachtoffer] . ^[26]

[verdachte] heeft verklaard te hebben gezien dat [medeverdachte 1] in gevecht is geraakt met [slachtoffer] . [verdachte] heeft gezegd: “Wat moet je dan doen? Ik wilde een waarschuwingsschot lossen maar dan komt ineens het slachtoffer, [slachtoffer] , op je afgestormd en dan gaat het mis…” ^[27]

Ook heeft [verdachte] verklaard dat hij een vinger om de trekker had en dat hij geen tijd meer had om [slachtoffer] met de kolf van het wapen te slaan. ^[28]

[verdachte] heeft als verdachte nog in zijn eigen zaak en als getuige in de zaak [medeverdachte 1] verklaard dat hij weet dat een vuurwapen kan afgaan maar dat hij daar niet over heeft nagedacht. ^[29] [verdachte] verklaarde op de zitting nog dat hij zijn verantwoordelijkheid wil nemen; het is wat het is. ^[30]

Buurtbewoners hebben die nacht van 8 februari 2017 om 03.04 uur de politie gebeld. ^[31] Zes minuten later is de politie ter plaatse. [slachtoffer] lag toen gewond op de slaapkamervloer. Kort hierna is ambulancepersoneel gearriveerd. Ondanks hulpverlening is [slachtoffer] omstreeks 03:43 uur overleden ^[32] .

Het lichaam van [slachtoffer] is door een patholoog van het NFI onderzocht. Bij dat onderzoek bleek dat sprake was van een inschotverwonding met een hagelpatroon. Het intreden van de dood wordt zonder meer verklaard door een inschot hoog aan de buik, 123 cm boven de voetzool van [slachtoffer] . ^[33] Het schotkanaal verloopt rugwaarts en voetwaarts naar achteren ^[34] , oftewel de kogel is afgevuurd op de voorzijde van [slachtoffer] . Ook bleek dat behalve hagelkorrels, de schotel, twee schijfjes en een prop van het hagelpatroon in het lichaam van [slachtoffer] zaten. Dat betekent dat de afstand tussen de loop van het vuurwapen en het lichaam van [slachtoffer] , op het moment dat het schot afging, zeer kort is geweest. ^[35]

Tussenconclusie II:

De rechtbank stelt aan de hand van de bewijsmiddelen vast dat [medeverdachte 1] een ruit van het slaapkamerraam heeft verbroken, terwijl [verdachte] klaar stond met een vuurwapen gericht recht naar voren. [medeverdachte 1] is als eerste door dit raam de woning binnengegaan, vrijwel onmiddellijk gevolgd door [verdachte] .

In de woning is [medeverdachte 1] in gevecht geraakt met [slachtoffer] . [verdachte] heeft binnen eerst bij het raam gestaan. Daarna heeft hij met zijn vuurwapen, geladen met hagel, geschoten. [slachtoffer] is in zijn borst geraakt. [medeverdachte 1] en [verdachte] zijn door het raam gevlucht. Korte tijd later is [slachtoffer] als gevolg van zijn schotverwonding overleden.

3.3.3

Overwegingen over de selectie van het bewijsmateriaal

De verdachten in deze zaak ( [verdachte] , [medeverdachte 1] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] ) hebben allemaal een eigen lezing gegeven van wat er in de avond van 7 en de nacht van 8 februari 2017 gebeurd zou zijn. Die lezingen zijn onderling nogal eens verschillend en soms tegenstrijdig. Verschillende lezingen dus. Dat dwingt tot het maken van keuzes. Zonder nadere motivering zou de keuze voor het verhaal van de ene verdachte boven dat van de andere verdachte immers neerkomen op
cherrypicking: een selectie van het bewijsmateriaal waarbij alleen die onderdelen gebruikt worden die ‘passen’. Dat is niet wat de rechtbank wil.

De rechtbank zal in de navolgende overwegingen daarom aangeven hoe zij tot de selectie van het hiervoor weergegeven bewijsmateriaal is gekomen.

Aangenomen mag worden dat de verdachten zelf allemaal een belang hebben om hun eigen aandeel zo klein mogelijk te maken. Bij het beoordelen van de betrouwbaarheid van de verschillende lezingen heeft de rechtbank daarom aansluiting gezocht bij objectieve bewijsmiddelen. Bewijs dat
niet afkomstig is van één van deze verdachten. Het gaat dan om:

- de camerabeelden (met geluid) van de beveiligingscamera in de woning van [slachtoffer] ,

- het forensisch- en pathologisch onderzoek,

- de historische telefoongegevens die zijn opgevraagd van de telefoons die de verdachten op 7 en 8 februari 2017 hebben gebruikt.

Verder heeft de rechtbank gekeken naar een aantal getuigenverklaringen van min of meer ‘objectieve’ personen. Dat wil zeggen mensen van wie de rechtbank niet inziet dat die een belang zouden hebben om anders te verklaren dan hetgeen zij daadwerkelijk gezien of gehoord hebben. Te denken valt dan aan de buren van [slachtoffer] .

Maar ook de allereerste verklaring van [naam vriendin slachtoffer] , die direct in de nacht van 8 februari 2017 om 04.25 uur is afgelegd, vindt de rechtbank een betrouwbare weergave van wat er gebeurd is. In dit verband moet het volgende worden opgemerkt. Het dossier in deze zaak roept bij de rechtbank wel vraagtekens op als het gaat om de rol die [naam vriendin slachtoffer] heeft gespeeld. Zij kende [medeverdachte 1] . Zij had jaren een relatie gehad met de broer van [medeverdachte 1] . In de week voorafgaand aan de overval heeft zij veel contact met [medeverdachte 1] gehad. Ook op de dag zelf. De avond van de overval heeft zij nota bene nog met [medeverdachte 1] gegeten. Een aantal telefonische contacten die zij die avond met [medeverdachte 1] heeft gehad, heeft zij gewist uit haar telefoon. Zij heeft zelf verklaard dat zij met [medeverdachte 1] gesproken heeft over [slachtoffer] en over zijn shisha lounge. Dat zou het vermoeden kunnen doen rijzen dat zij, bewust of onbewust, informatie over [slachtoffer] heeft verschaft aan [medeverdachte 1] . Informatie die vervolgens gebruikt is door [medeverdachte 1] om [slachtoffer] te overvallen.

Dat alles neemt echter niet weg dat zij vrijwel direct na de overval, namelijk om 04.25 uur, een gedetailleerde verklaring heeft afgelegd over wat er gebeurd is in de woning. Daarbij geeft zij aan dat ze alles goed heeft gezien en alles nog goed weet. Pas in haar latere verklaringen van 18 februari 2017 en 20 maart 2017 en met name bij de rechter-commissaris op 24 januari 2018 geeft zij aan dat zij het “niet meer goed weet” en zelfs dat zij niets heeft kunnen zien omdat zij de hele tijd met een kussen voor haar gezicht zou hebben gezeten. Uit het dossier kan worden afgeleid dat zij dan inmiddels met [medeverdachte 1] gesproken heeft. En dat zij dan inmiddels weer contact heeft met de broer van [medeverdachte 1] , haar ex-vriend [naam broer medeverdachte 1] . Het lijkt alsof zij de relatie met hem wil herstellen. De rechtbank kan dan ook niet uitsluiten dat zij in haar latere verklaringen probeert [medeverdachte 1] uit de wind te houden. De rechtbank vindt niet aannemelijk dat zij in de nacht van 8 februari 2018 om 04.25 uur, toen haar vriend net was overleden en zij bij wijze van spreken nog trillend op haar benen stond, een verklaring heeft verzonnen. De rechtbank zal daarom die verklaring als bewijsmiddel gebruiken.

Toetsen van het bewijsmateriaal aan de ‘objectieve’ gegevens

De rechtbank heeft de lezingen van de verdachten over de gebeurtenissen op 7 en 8 februari 2017, over waar zij wanneer en met wie waren en wat er precies in de woning van [slachtoffer] is gebeurd, vergeleken met deze ‘objectieve’ gegevens.

Het uitgangspunt dat de rechtbank hanteert bij die vergelijking is het volgende. Voor zover de lezing van één van de verdachten steun vindt in deze gegevens is dat een omstandigheid die de betrouwbaarheid van die lezing ten goede komt. Is dat niet het geval, dan doet dat aan de betrouwbaarheid van de lezing af.

Voor zover het gaat om wat er gebeurd is in de avond van 7 februari 2017 (door de rechtbank ook wel aangeduid als het ‘voortraject’) en ná de overval vanaf 3.00 uur (het zogenaamde ‘natraject’) heeft de rechtbank vooral aansluiting gezocht bij de historische verkeersgegevens van de telefoons van [medeverdachte 1] , [verdachte] , [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] . Vergelijking van die gegevens met de lezing van de verdachten levert dan het volgende beeld op:

• De lezing van [medeverdachte 3] komt vrijwel geheel overeen met hetgeen uit die gegevens blijkt. Het gaat dan in het bijzonder om de tijden zoals die blijken uit de telefoongegevens en de plaatsbepalingen van die telefoongegevens in vergelijk met de door [medeverdachte 3] aangegeven tijdsaanduidingen en afgelegde autoritten. De rechtbank zal zijn verklaring dan ook voor het bewijs gebruiken, maar ook bij de beoordeling van de betrouwbaarheid van de andere lezingen betrekken. Daarbij heeft de rechtbank ook gekeken naar de tijdstippen waarop [medeverdachte 3] heeft verklaard. Zo heeft hij al vrijwel direct na zijn aanhouding bij de rechter-commissaris op 24 maart 2017 verteld over details die te maken hadden met [verdachte] , terwijl [verdachte] toen nog niet eens was aangehouden.
• De lezing van [medeverdachte 2] , vastgelegd in een summiere schriftelijke verklaring die [medeverdachte 2] drie maanden na zijn aanhouding heeft opgeschreven, laat zich niet of nauwelijks verifiëren. Voor zover dat wel kan, blijkt die lezing op meerdere punten

Om 03.11 uur is het toestel van [medeverdachte 2] ter hoogte van Stein, kennelijk op weg naar Maastricht. Dit terwijl [medeverdachte 2] heeft verklaard dat hij toen alweer terug in Maastricht was. Stein ligt aanzienlijk dichter bij Geleen dan bij Maastricht. Tussen 03.00 uur en 04.00 uur is door [medeverdachte 2] met de telefoon van [medeverdachte 3] in Maastricht-Noord gebeld naar een taxi en naar een nummer dat is opgeslagen als “ [naam] ”. [medeverdachte 2] heeft ter zitting aangegeven dat dit waarschijnlijk ook een taxi was. Ook is in die tijd en vanaf die plek met het toestel van [medeverdachte 3] tweemaal contact gezocht met [medeverdachte 1] en [verdachte] . [medeverdachte 2] heeft hierover niks verklaard of willen verklaren, terwijl het gegeven dat [medeverdachte 2] ná de overval actief contact zocht met [medeverdachte 1] en [verdachte] een omstandigheid is die wel vraagt om uitleg. Zeker gelet op het standpunt van [medeverdachte 2] dat hij bang was voor [medeverdachte 1] en [verdachte] en het liefst niets met hen te maken wilde hebben. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de verklaring van [medeverdachte 2] over wat er die avond en nacht is gebeurd onvoldoende betrouwbaar is.

• De lezing van [medeverdachte 1] over wat er die avond en nacht in het voortraject is gebeurd, komt redelijk overeen met de historische verkeersgegevens en de verklaring en telefoongegevens van [medeverdachte 3] . Dit deel van de lezing van [medeverdachte 1] lijkt dan ook voldoende betrouwbaar.
• De lezing van [verdachte] over wat er voor de overval is gebeurd kan kloppen wanneer die wordt vergeleken met zijn telefoongegevens. Dit deel van zijn lezing lijkt dan ook betrouwbaar.

Voor zover het gaat om wat er rondom en in de woning van [slachtoffer] is gebeurd, heeft de rechtbank de lezingen van de verdachten vergeleken met de opnames van de beveiligingscamera. Dat zijn de beelden die op de zitting zijn afgespeeld. De rechtbank hecht als gezegd hier ook waarde aan de allereerste verklaring van [naam vriendin slachtoffer] en de verklaringen van de buren.

Dit levert het volgende beeld op:

• De lezing van [verdachte] dat hij als tweede met een groot wapen de woning van [slachtoffer] is binnengegaan en, nadat het schot gevallen was, als eerste naar buiten kwam, wordt bevestigd door de camerabeelden. Zijn verklaring dat hij binnen in de slaapkamer bij het raam heeft gestaan, terwijl [medeverdachte 1] in gevecht was met [slachtoffer] en deze laatste de overhand kreeg, stemt overeen met de verklaring van [naam vriendin slachtoffer] . Maar dat hij eerst een tijdje buiten heeft gestaan en pas naar binnen is gegaan toen [slachtoffer] in het gevecht met [medeverdachte 1] de overhand kreeg, komt daarmee
• De lezing van [medeverdachte 1] dat hij een ruit kapot heeft geslagen, als eerste naar binnen ging, en als laatste de woning via het raam verliet, komt overeen met de camerabeelden en de verklaring van [naam vriendin slachtoffer] . Dat [medeverdachte 1] na binnenkomst meteen in gevecht raakte met [slachtoffer] wordt door de verklaring van [naam vriendin slachtoffer] bevestigd.
• Uit de verklaringen van de genoemde buren valt af te leiden dat zij twee in het zwart geklede en van bivakmutsen voorziene mannen hebben zien lopen. Een van die twee hield een shotgun vast. Twee van de drie buren menen meerdere schoten te hebben gehoord. De verklaringen van de buren komen, met uitzondering van het aantal schoten, overeen met de verklaringen van [medeverdachte 1] en [verdachte] . Overigens is op de camerabeelden vlak voor het schot (om 03.01.57 uur) een harde knal te horen. De rechtbank kan zich voorstellen dat de buren dit geluid (ook) als een schot hebben geduid.

De rechtbank heeft op basis van al het voorgaande geoordeeld dat de verklaringen van [medeverdachte 1] , [medeverdachte 3] en [verdachte] en
niet die van [medeverdachte 2] voor het bewijs gebezigd kunnen worden.

Daarbij dient nog wel het volgende opgemerkt te worden. Want waar de rechtbank geloof hecht aan de verklaring van [verdachte] en [medeverdachte 1] als het gaat om de avond en nacht tot 3.00 uur, doet zij dat nadrukkelijk
niet als het gaat om wat zich ná de woningoverval en het dodelijke schot heeft afgespeeld. De lezingen die [verdachte] , [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] hierover hebben gegeven roepen stuk voor stuk de nodige vraagtekens op. Geen van de verdachten heeft bijvoorbeeld een aannemelijke verklaring kunnen geven voor het feit dat er vanuit Geleen weer terug naar Maastricht werd gereden. Wat moesten ze daar? En waarom hebben ze daar meerdere uren doorgebracht? Ze waren pas tussen 6.00 en 7.00 uur ’s ochtends weer thuis. De lezing van [verdachte] dat hij met [medeverdachte 1] midden in de nacht in Maastricht bij verschillende bekenden van [medeverdachte 1] heeft aangebeld, met de bedoeling om zich om te kleden, gelooft de rechtbank niet. De lezing van [medeverdachte 1] dat hij is doorgereden naar België, daar de vluchtauto heeft achtergelaten, zijn kleding heeft verbrand en in zijn reservekleding en – schoenen (die hij al de hele avond in een plastic tasje bij zich droeg) deels achterop een voorbij komende scooter en deels lopend terug gegaan is naar Maastricht, waar hij toevallig [verdachte] weer tegen kwam, gelooft de rechtbank evenmin. Dat geldt ook voor de lezing van [medeverdachte 2] : waarom ging hij vanuit Geleen naar Maastricht, terwijl hij in Heerlen woont? En dan zijn er nog de mysterieuze telefoontjes door [medeverdachte 2] naar [medeverdachte 1] , [verdachte] en de twee taxi’s.

De meeste telefoons lijken te hebben uitgestaan in deze periode.
Dit gegeven, in combinatie met de ongeloofwaardige verklaringen van [medeverdachte 2] , [verdachte] en [medeverdachte 1] , maakt dat de rechtbank ervanuit gaat dat alle verdachten bewust willen verhullen wat zich in deze periode heeft afgespeeld, wat er met het wapen is gebeurd waarmee [slachtoffer] is gedood en waar de vluchtauto is gebleven. Hoewel dat voor de bewezenverklaring op zich niet van belang is, zal de rechtbank daar in de strafmotivering op terug komen.

3.3.4

Opzet op de dood

De verdediging heeft aangevoerd dat [verdachte] niet met opzet geschoten heeft, maar dat het een ongeluk was, omdat hij struikelde toen hij naar achteren liep in de kamer. Die lezing zou ook ondersteund worden door het forensisch onderzoek.

[verdachte] heeft verklaard dat hij eerst bij het raam is blijven staan. Hij zag toen dat [medeverdachte 1] in gevecht raakte met [slachtoffer] en dat [slachtoffer] de overhand kreeg. [slachtoffer] kwam toen op [verdachte] af die stapte naar achteren en struikelde, terwijl hij de loop van het wapen naar beneden of recht naar voren richtte, in ieder geval niet naar boven. Het schot is toen kennelijk afgegaan.

De rechtbank gelooft wel dat [verdachte] geschoten heeft op het moment dat [slachtoffer] op hem afkwam, of in ieder geval in zijn richting gekeerd stond. Dit past inderdaad bij de richting van het schot. Kennelijk stond [slachtoffer] toen enigszins voorovergebogen en wat lager dan [verdachte] . Waarschijnlijk omdat hij toen net in gevecht was geweest met [medeverdachte 1] , een gevecht dat zich, blijkens de verklaring van [naam vriendin slachtoffer] van 8 februari 2017, op het einde zelfs vrijwel op de grond afspeelde.

Dat [verdachte] toen naar achteren is gestapt en is gestruikeld, gelooft de rechtbank echter
niet.

Hier komen de richting en afstand van het schot om de hoek kijken: de afstand tussen het wapen en [slachtoffer] was klein, gezien de aangetroffen resten van het hagelpatroon in het lichaam van [slachtoffer] . De hoogte van de schotopening, het schuine verloop van het schotkanaal (van voren naar achteren) en de korte afstand tussen het wapen en het slachtoffer, duidt naar het oordeel van de rechtbank
niet op een beweging waarbij de schutter naar achteren struikelt en de loop van het wapen naar beneden beweegt of recht blijft. Bij een dergelijke struikelen zal de loop van het wapen juist naar boven of naar achteren bewegen met een ander schotkanaal als gevolg.

Maar dat is niet alles. [medeverdachte 1] , noch [naam vriendin slachtoffer] hebben iets verklaard over het struikelen. Nu kan het zijn dat [medeverdachte 1] dit niet heeft gezien (hij was immers nog of net niet meer in gevecht met [slachtoffer] ), maar [naam vriendin slachtoffer] heeft alles goed kunnen zien. Zij vertelt over het gevecht tussen [slachtoffer] en [medeverdachte 1] . Ze lagen beiden op de grond. [naam vriendin slachtoffer] heeft nadrukkelijk niet verklaard dat [verdachte] op dat moment gestruikeld is of zelfs maar naar achteren is gelopen.

Bovendien heeft [verdachte] in zijn verhoor van 19 april 2017 zelf verklaard dat hij een waarschuwingsschot wilde lossen en “dan gaat het mis”. Die verklaring kan de rechtbank niet anders duiden dan dat [verdachte] bewust geschoten heeft, omdat [slachtoffer] , nadat die zich kennelijk van [medeverdachte 1] had ontdaan, nu op [verdachte] afkwam.

De rechtbank concludeert op grond van de bewijsmiddelen dus dat [verdachte] niet per ongeluk, maar bewust het schot heeft gelost dat [slachtoffer] heeft getroffen. Met fatale afloop. Niet verwonderlijk en volstrekt voorzienbaar, gezien de beperkte ruimte in de slaapkamer en de korte afstand tussen het wapen en het latere slachtoffer. Daarmee konden [medeverdachte 1] én [verdachte] weg komen, niet meer belet of gehinderd door een gevecht met [slachtoffer] .

De raadsman heeft nog betoogd dat [verdachte] in ieder geval niet heeft geschoten met de bedoeling om daarmee de afpersing/diefstal of de vlucht te faciliteren. Dat verweer berust opnieuw op de aanname dat [verdachte] per ongeluk heeft geschoten. Nu de rechtbank dat niet gelooft, behoeft het verweer geen nadere bespreking tegen de achtergrond van wat hiervoor is overwogen.

3.3.5

Voorwaardelijk opzet van [medeverdachte 1]

Omdat aan [verdachte] wordt verweten dat hij samen met anderen een gekwalificeerde doodslag heeft gepleegd, zal de rechtbank hieronder ook enkele overwegingen wijden aan het (voorwaardelijk) opzet van [medeverdachte 1] , die de rechtbank als de medepleger van [verdachte] ziet.

Uit de bewijsmiddelen volgt dat het [medeverdachte 1] te doen was om een woningoverval te plegen, waarbij een wapen ter afdreiging werd meegenomen. Niet blijkt dat bij hem het voornemen bestond daarbij [slachtoffer] te doden.

Gekwalificeerde doodslag kan ook worden vastgesteld bij degene die zelf niet het bijkomend oogmerk had om het slachtoffer te doden. Als een medepleger voorwaardelijk opzet heeft op de doodslag door een ander, is hij schuldig aan het misdrijf als hij de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat die ander iemand, die op zijn weg kwam, zou doden. Voorwaardelijk opzet dus.

Van voorwaardelijk opzet is sprake als uit die feiten en omstandigheden voortvloeit dat een verdachte zich willens en wetens heeft blootgesteld aan de aanmerkelijke kans dat het gevolg zal intreden. Bepaalde gedragingen kunnen naar hun uiterlijke verschijningsvorm worden aangemerkt als zozeer gericht op een bepaald gevolg dat het - behoudens contra-indicaties - niet anders kan zijn dan dat verdachte de aanmerkelijke kans op het betreffende gevolg heeft aanvaard.

Zoals hiervoor is overwogen, zijn [medeverdachte 1] en [verdachte] kort na elkaar de woning binnengedrongen met de bedoeling [slachtoffer] te dwingen tot afgifte van naar schatting van [medeverdachte 1] zelf € 100.000,-. Zij schuwden het gebruik van of de dreiging met geweld niet. [verdachte] had immers een hagelgeweer meegenomen en [medeverdachte 1] had nog plan B achter de hand waarbij [slachtoffer] moest worden vast gebonden. Zij mochten erop rekenen dat [slachtoffer] zoveel geld niet zonder weerstand zou prijsgeven en dat er mogelijk geweld, en niet alleen overrompeling of afdreiging, nodig zou zijn om hem zo ver te krijgen. Ook moest [slachtoffer] niet alleen het geld aanwijzen, hij moest ook [medeverdachte 1] en [verdachte] met dat geld laten vertrekken. Dat [slachtoffer] zich zou verzetten was dus een reële optie.

[medeverdachte 1] en [naam vriendin slachtoffer] kenden elkaar en hadden die week en tot de avond van 7 februari 2017 nog intensief contact met elkaar gehad. [medeverdachte 1] wist van [naam vriendin slachtoffer] dat zij die nacht bij [slachtoffer] was. Complicerende factor was dus dat [naam vriendin slachtoffer] wellicht [medeverdachte 1] aan zijn stem zou herkennen. [medeverdachte 1] kon dus eigenlijk niets zeggen. Dreiging met en in het verlengde daarvan gebruik maken van het wapen was daarmee des te meer noodzakelijk. Onder deze omstandigheden was het gebruik van dat wapen onderdeel van het plan van de verdachten. Het schieten door [verdachte] kan dan ook worden aangemerkt als begrepen in het plan en begaan in nauwe samenwerking met [medeverdachte 1] . Het dreigen met een hagelgeweer om [slachtoffer] te bewegen tot afgifte van geld of het aanwijzen van de plek waar het geld ligt, een aanzienlijke som, heeft als voorzienbaar gevolg dat [slachtoffer] zich zou verzetten, waardoor gebruik van het wapen nodig was. [medeverdachte 1] heeft daarmee, als één van de uitvoerders van dit plan, de aanmerkelijke kans aanvaard dat [slachtoffer] als gevolg van het gebruik van dit wapen zou komen te overlijden.

3.3.6

Eindconclusie

De rechtbank is van oordeel dat [verdachte] bewust op [slachtoffer] heeft geschoten om ongehinderd te kunnen ontkomen. Medeverdachte [medeverdachte 1] had voorwaardelijk opzet op de dood van [slachtoffer] . Daarmee is bewezen dat [verdachte] zich, samen met [medeverdachte 1] , schuldig heeft gemaakt aan een gekwalificeerde doodslag.

[medeverdachte 2] wordt door de rechtbank niet als medepleger gezien maar als medeplichtige aan de gekwalificeerde doodslag.

3.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht bewezen dat de verdachte

op 8 februari 2017 te Geleen, in de gemeente Sittard-Geleen, tezamen en in vereniging met een ander, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, door met een vuurwapen hagelkorrels in het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te schieten, ten gevolge waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden en welke doodslag werd voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten poging tot gekwalificeerde afpersing of poging tot gekwalificeerde diefstal, en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om, bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf en aan andere deelnemers aan dat feit straffeloosheid te verzekeren.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

4. De strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert het volgende strafbare feit op:

medeplegen van doodslag, voorafgegaan van een strafbaar feit en gepleegd met

het oogmerk om bij betrapping op heterdaad, aan zichzelf of andere deelnemers

aan dat feit straffeloosheid te verzekeren.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

5. De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

6. De straf

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd aan de verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van 26 jaren.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft aangevoerd dat hooguit het subsidiair ten laste gelegde (een poging tot een gewelddadige diefstal of afpersing, die de dood van [slachtoffer] tot gevolg heeft gehad) kan worden bewezen. Daarop staat een maximale straf van 10 jaar.

Voor het geval de rechtbank toch tot een bewezenverklaring van het primair tenlastegelegde zou komen, heeft de raadsman aangevoerd dat de geëiste straf onredelijk hoog is. De verdediging stelt voor in dat geval niet meer dan 18 jaar gevangenisstraf op te leggen. Dit gelet op de straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd (15 tot 18 jaar). Daarbij ging het niet noodzakelijkerwijs om zaken met één slachtoffer, zoals de officier van justitie suggereert. In deze zaak betreft het overigens één slachtoffer, [naam vriendin slachtoffer] is niet in de tenlastelegging opgenomen. Ook het mindere van het primair ten laste gelegde kan bewezen worden verklaard, in de vorm van enkelvoudige doodslag. Gelet op eerdere uitspraken ligt de bandbreedte van de gevangenisstraf dan tussen de 8 en 12 .

6.3

Het oordeel van de rechtbank

[medeverdachte 1] en [verdachte] hebben volgens een vooropgezet plan twee mensen in hun slaap overrompeld door een ruit in te gooien, in een poging een overval te plegen. In de woning van het slachtoffer, [slachtoffer] , zou volgens informatie die [medeverdachte 1] had veel geld liggen, misschien wel “een tonnetje”. Omdat [medeverdachte 1] gokschulden had, besloot hij [slachtoffer] thuis te overvallen. Hij wist dat op dat moment ook de vriendin van [slachtoffer] thuis was, [naam vriendin slachtoffer] . Bij de woningoverval is geweld niet geschuwd. Met een grote stoeprand is het slaapkamerraam ingeslagen. [medeverdachte 1] en [verdachte] zijn voorzien van gezichtsvermomming naar binnen geklommen. [naam vriendin slachtoffer] werd van haar bed geduwd. [medeverdachte 1] is meteen in gevecht geraakt met [slachtoffer] . Ook al was dit niet volgens plan, weggaan was geen optie; [medeverdachte 1] moest koste wat kost geld hebben. Toen [medeverdachte 1] dreigde het gevecht te verliezen, heeft [verdachte] van dichtbij op [slachtoffer] geschoten met een hagelgeweer. Daarna zijn [medeverdachte 1] en [verdachte] gevlucht. Zij hebben [slachtoffer] zwaar gewond achtergelaten: hij had een grote borstwond. Zijn laatste momenten moeten onwerkelijk, pijnlijk en angstig zijn geweest. Beseffend dat hij zou sterven, heeft hij [naam vriendin slachtoffer] gevraagd zijn ouders te bellen. Toen zij bij hem wachtte op de komst van de ambulance, zei [slachtoffer] dat hij geen lucht meer kreeg en zag ze dat hij af en toe wegviel. Ondanks medische hulp en reanimatiepogingen is hij korte tijd later overleden. Ook de broer van [slachtoffer] , die vrijwel direct na de overval bij de woning van zijn broer kwam, is daar getuige van geweest.

Iemand doden is onomkeerbaar. Dieper ingrijpen in iemands leven door dat te beëindigen, is niet mogelijk. De dood van een 29- jarige in de kracht van zijn leven is altijd tragisch, maar de dood van [slachtoffer] door toedoen van mensen die alleen maar uit waren op zijn geld is onbeschrijfelijk pijnlijk, zinloos en respectloos. Aan zijn naaste familie brengt het onpeilbaar leed toe. De familie van [slachtoffer] heeft op de zitting aangegeven hoe hun leven sinds 8 februari 2017 is veranderd. Hoe zij [slachtoffer] missen. Hoe zij dag in, dag uit geconfronteerd worden met het verlies en de pijn die zijn dood achterlaat. Zijn moeder beschrijft de donkere dagen die haar zeer zwaar vallen. Zijn beide ouders verlangen intens naar het weerzien met hun zoon. Voor de broer van [slachtoffer] geldt daarnaast nog dat hij ernstig getraumatiseerd is geraakt doordat hij er ongewild getuige van heeft moeten zijn dat zijn broer niet meer kon worden gereanimeerd en stierf. Dat trauma beïnvloedt zijn leven dusdanig dat hij tot op de dag van vandaag niet normaal kan functioneren. Hij kent veel verdriet en onmacht en ervaart de gevolgen in zijn werk en gezinssituatie.

Maar ook [naam vriendin slachtoffer] is slachtoffer. Zij heeft aangegeven dat zij angstaanvallen, herbelevingen en slaapproblemen heeft door de gebeurtenissen. Haar precieze rol in deze zaak blijft onduidelijk. Het dossier bevat aanwijzingen dat zij - bewust of onbewust - informatie over [slachtoffer] heeft verschaft aan [medeverdachte 1] . Informatie die [medeverdachte 1] vervolgens heeft gebruikt voor de overval.

Een dodelijke woningoverval als deze brengt ook in de rest van de maatschappij ernstige gevoelens van angst en onveiligheid teweeg. Juist in je eigen woning moet je je veilig voelen. Dit geldt des te meer nu het feit is gepleegd in het holst van de nacht, toen veel medebewoners van het appartementencomplex lagen te slapen. In het dossier zitten verklaringen van buren die zijn opgeschrikt door het ingooien van de ruit en het schot en de overvallers hebben zien wegrennen met een vuurwapen.

De rechtbank is van oordeel dat in verband met een juiste normhandhaving enkel kan worden volstaan met het opleggen van een lange onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Ook uit een oogpunt van vergelding en ter beveiliging van de maatschappij is een lange gevangenisstraf op zijn plaats.

Een gekwalificeerde doodslag behoort tot de ernstigste delicten uit het Wetboek van Strafrecht. De wetgever heeft de buitengewone ernst van dit feit tot uitdrukking gebracht door daarop levenslange gevangenisstraf als strafmaximum te stellen. Het feit wordt daardoor wat betreft strafmaat gelijkgesteld aan moord.

Voor feiten als deze zijn binnen de rechtspraak geen landelijke oriëntatiepunten. De rechtbank heeft gekeken naar uitspraken die in Nederland in soortgelijke zaken zijn gedaan. Daarbij moet worden gezegd dat deze zaken zich in het algemeen moeilijk laten vergelijken. Uit jurisprudentie-onderzoek is gebleken dat meestal een gevangenisstraf van tussen 15 en 18 jaren wordt opgelegd ^[36] , wanneer er één slachtoffer is te betreuren en de dader volledig toerekeningsvatbaar is.

De rechtbank vindt in dit geval echter een hogere straf op zijn plaats. De volgende omstandigheden spelen daarbij een rol:

[verdachte] is inmiddels 41 jaar oud. Op het moment van de overval was hij 39 jaar. De officier van justitie heeft berekend dat hij van de 22 jaar die hij toen volwassen was, bijna 16 jaar gevangenisstraf heeft gekregen. Hij heeft dan ook een uitvoerig strafblad. Ook is hij eerder veroordeeld wegens een levensdelict. Het ging toen weliswaar om dood door schuld in het verkeer, maar dit neemt niet weg dat [verdachte] weet hoe het is om te moeten leven met een dode op je geweten. Dit heeft hem er kennelijk niet van weerhouden om opnieuw een leven te nemen.

Ook een proeftijd of een voorwaardelijke straf lijkt op [verdachte] geen effect te hebben. Hij liep op het moment van de overval in een proeftijd en had net een V.I-traject achter de rug, waarbij hij ondersteuning en begeleiding had gehad. Hij had de mogelijkheid zijn leven een andere wending te geven. Hij had een baan en een relatie. Toch heeft hij ervoor gekozen opnieuw het criminele pad op te gaan. Het gemak waarmee hij zich kennelijk liet overhalen om mee te doen aan deze overval doet het ergste vrezen voor de toekomst. Naar eigen zeggen was [verdachte] , toen hij ’s avonds thuis kwam van zijn werk en gebeld werd door [medeverdachte 2] al snel ‘om’ toen hij hoorde dat het om veel geld zou gaan en dat het makkelijk zou zijn: “mijn interesse was wel gewekt”.

Het reclasseringsrapport van 20 juli 2017 sluit hier ook bij aan. Daarin wordt gemeld dat het plegen van financiële delicten een ‘way of life’ is voor [verdachte] . Hij maakt bewust keuzes om delicten te plegen uit financieel gewin. De negatieve gevolgen daarvan heeft hij vaak genoeg ervaren, maar [verdachte] lijkt zich daardoor niet tegen te laten houden. Gedragsverandering blijkt nauwelijks mogelijk te zijn. Het recidiverisico wordt ingeschat als hoog.

De rechtbank heeft geen feiten of omstandigheden gezien of gehoord die in het voordeel van [verdachte] meewegen. Na het neerschieten van [slachtoffer] is hij gevlucht en heeft daarmee getracht aan berechting te ontkomen. Hij is als laatste van de verdachten aangehouden. Zijn verklaring op zitting dat hij erg leed onder wat er gebeurd was en dat hij regelmatig dacht “zal ik mezelf aangeven?” kwam de rechtbank dan ook niet oprecht voor. Niet in de laatste plaats omdat hij die laatste vraag zelf beantwoordde op zitting met de mededeling dat hij het maar niet deed, omdat hij “nog even wilde genieten. De politie komt me toch wel halen”.

Hij heeft weliswaar een ‘bekennende’ verklaring afgelegd, maar die lijkt met name tot doel te hebben zijn eigen aandeel te marginaliseren: het was een ongeluk en hij kreeg het wapen in handen geduwd van [medeverdachte 2] . Beide onderdelen van die verklaring gelooft de rechtbank niet.

Over wat met het vuurwapen en de vluchtauto is gebeurd, heeft [verdachte] geen openheid van zaken gegeven.

Maar erger nog vindt de rechtbank dat van berouw of enige empathie richting de slachtoffers niets is gebleken. Hij heeft het afgelopen jaar niets in hun richting ondernomen om het aangedane leed te verzachten. En ook zijn laatste woord waarin hij zei dat “te betreuren valt wat er gebeurd is, maar dat het niet terug te draaien valt” kwam op de rechtbank kil en harteloos over.

Anders dan de officier van justitie ziet de rechtbank geen reden een onderscheid in de strafmaat te maken tussen [verdachte] en [medeverdachte 1] . Als degene die [slachtoffer] heeft doodgeschoten is [verdachte] immers in gelijke mate schuldig aan die dood als degene die het plan voor de gewapende overval heeft beraamd en de taken heeft verdeeld: [medeverdachte 1] . Zonder [medeverdachte 1] zou [verdachte] nooit aanwezig zijn geweest met het vuurwapen. Ook de afspraak tussen [verdachte] en [medeverdachte 1] dat de buit door hun beiden zou worden gedeeld, wijst erop dat ook in hun ogen sprake was van een gedeelde verantwoordelijkheid.

De officier van justitie heeft in zijn strafeis van [verdachte] meegewogen dat deze eerder is veroordeeld voor dood door schuld. In gelijke mate weegt de rechtbank mee dat [medeverdachte 1] eerder is veroordeeld voor een poging doodslag. Voor beide verdachten geldt dat zij ondanks dat er eerder iemand (bijna) is gedood door hun toedoen, zonder enige aarzeling hebben meegedaan aan een gewapende woningoverval, met alle (fatale) risico’s van dien.

Gelet op de bandbreedte die eerder genoemd is, de berekenende houding van [verdachte] , het gebrek aan empathie en berouw richting de nabestaanden en, niet in de laatste plaats, de hardnekkige recidive van deze verdachte, die nog in een proeftijd liep toen hij dit feit pleegde en net een V.I.-traject achter de rug had, is een gevangenisstraf van 24 jaren, gelijk aan de straf van [medeverdachte 1] , naar het oordeel van de rechtbank in dit geval een passende straf.

De slotsom is dan ook dat de rechtbank een gevangenisstraf zal opleggen voor de duur van 24 jaren met aftrek van voorarrest.

7. De benadeelde partijen en de schadevergoedingsmaatregel

7.1

De vorderingen van de benadeelde partijen

Benadeelde partij [naam broer slachtoffer]

De benadeelde partij [naam broer slachtoffer] , vertegenwoordigd door mr. M.E.C. Breij, advocaat, vordert ter zake het tenlastegelegde feit een schadevergoeding voor het volgende:

• reiskosten naar de psycholoog en naar de advocaat ter hoogte van € 273,00;
• verlies aan arbeidsvermogen van in totaal € 15.000,00 bestaande uit:

o extra ingekochte verlofdagen ter hoogte van € 1.1441,15;

o onbetaald verlof ter hoogte van € 320,55;

o verlies bij de verkoop van de shisha lounge van de benadeelde partij;

o misgelopen inkomsten door verkoop van de shisha lounge, die hij en zijn broer gezamenlijk in eigendom hadden, ter hoogte van € 1.500,00 per maand;

• het 8 maanden doorbetalen van een sportabonnement ter hoogte van € 236,00;
• behandelingen door een psycholoog conform de factuur d.d. 7 februari 2018 ter hoogte van € 2.389,75;
• de toekomstige behandelingen door een psycholoog conform de offerte d.d. 7 februari 2018 ter hoogte van € 1.784,75;
• smartengeld ter hoogte van € 22.000,00.

Benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer]

De benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer] , vertegenwoordigd door mr. L. Bien, advocaat, vordert ter zake het tenlastegelegde feit een schadevergoeding voor het volgende:

• behandelingen door psycholoog ter hoogte van € 640,00;
• kosten opgelopen door vertraging van studie ter hoogte van € 2.219,60;
• opgelopen extra studieschuld ter hoogte van € 12.133,68;
• gemist inkomen gedurende de duur van één jaar door studievertraging, vermeerderd met 8 procent vakantiegeld, ter hoogte van in totaal € 31.104,00;
• shockschade ter hoogte van € 40.000,00.

Beide benadeelde partijen vorderen de wettelijke rente over het schadebedrag en de toepassing van de schadevergoedingsmaatregel.

7.2

Het standpunt van de officier van justitie

Benadeelde partij [naam broer slachtoffer]

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de gevorderde reiskosten naar de psycholoog en naar de advocaat en de post overige kosten geheel voor vergoeding in aanmerking komen.

De officier van justitie stelt met betrekking tot de post verlies van arbeidsvermogen dat de kosten voor ingekocht en onbetaald verlof voldoende aannemelijk en onderbouwd zijn. Ook verlies van verdienvermogen is aannemelijk, maar de mate waarin is moeilijk vast te stellen. De gevorderde post verlies aan arbeidsvermogen dient daarom te worden toegewezen tot een bedrag van in totaal € 5.000,00 en de benadeelde partij dient voor het overige niet-ontvankelijk te worden verklaard omdat nader onderzoek op dit punt een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert.

De gevorderde vergoeding wegens immateriële schade, in de vorm van shockschade, ter hoogte van € 22.000,00 is redelijk en billijk en dient volledig te worden toegewezen.

Gelet op het vorenstaande verzoekt de officier van justitie om de verdachte hoofdelijk te veroordelen tot betaling aan [naam broer slachtoffer] van de toe te wijzen schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer]

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat de behandelingen door een psycholoog geheel dienen te worden toegewezen, [naam vriendin slachtoffer] hoefde in redelijkheid niet te wachten totdat haar verzekeringsmaatschappij een psycholoog zou vergoeden. Ook de gemaakte extra studiekosten komen geheel in aanmerking voor vergoeding.

De hoogte van de extra studieschuld is moeilijk te bepalen en hangt mede af van de vraag of de kosten van levensonderhoud daarbij zijn inbegrepen. Nader onderzoek hiernaar levert een onevenredige belasting van het strafgeding op en daarom dient de benadeelde partij niet-ontvankelijk te worden verklaard ten aanzien van deze post. Datzelfde geldt voor de vordering ten aanzien van de misgelopen inkomsten en vakantiegeld.

De gevorderde shockschade is, gelet op de verschrikkelijke gebeurtenis die [naam vriendin slachtoffer] heeft moeten meemaken, redelijk en billijk en komt volledig voor toewijzing in aanmerking.

De officier van justitie verzoekt om de verdachte hoofdelijk te veroordelen tot betaling van de aan [naam vriendin slachtoffer] toe te wijzen schadevergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

7.3

Het standpunt van de verdediging

Benadeelde partij [naam broer slachtoffer]

De raadsman heeft aangevoerd dat uit de jaarstukken en de kas van de shisha lounge niet blijkt dat daaraan salaris is onttrokken ten behoeve van de benadeelde partij. De vordering wegens verlies van inkomen moet daarom worden afgewezen. Het bepalen of [naam broer slachtoffer] al dan niet schade heeft geleden ten gevolge van de verkoop van de shisha lounge levert een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert en de benadeelde partij dient daarom in zoverre niet-ontvankelijk te worden verklaard.

Ook in zijn vordering betreffende het sportabonnement is [naam broer slachtoffer] niet-ontvankelijk nu deze vordering onvoldoende is onderbouwd en hij het abonnement had kunnen opzeggen.

De benadeelde partij heeft een taak om de kosten te beperken, hij heeft onvoldoende onderbouwd waarom hij de behandeling door een psycholoog niet via een ziektekostenverzekering kon regelen. Deze vordering levert een onevenredige belasting van het strafgeding op, [naam broer slachtoffer] dient daarom op dit punt niet-ontvankelijk te worden verklaard.

De raadsman betwist dat sprake is van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld. De gevorderde shockschade is onvoldoende onderbouwd en levert een onevenredige belasting van het strafgeding op. Om die reden is de benadeelde partij niet-ontvankelijk op dit punt.

Benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer]

De raadsman heeft aangevoerd dat [naam vriendin slachtoffer] de behandeling door een psycholoog wellicht via een ziektekostenverzekering kon regelen en verzoekt haar op dit punt niet-ontvankelijk te verklaren.

Het verlies aan arbeidsvermogen is onvoldoende onderbouwd. Voorts bevat het dossier aanwijzingen dat [naam vriendin slachtoffer] wel kon werken, dat werpt de vraag op waarom zij dan niet kon studeren. De raadsman verzoekt primair om afwijzing van de vorderingen ten aanzien van het verlies aan arbeidsvermogen en de extra studiekosten, subsidiair om de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren op deze punten omdat nader onderzoek een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert.

De raadsman betwist dat sprake is van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld. Nu dit niet aannemelijk is gemaakt dient de gevorderde shockschade te worden afgewezen.

7.4

Het oordeel van de rechtbank

Benadeelde partij [naam broer slachtoffer]

De gevorderde vergoeding voor de reiskosten naar de psycholoog en naar de advocaat van in totaal € 273,00 en de gevorderde vergoeding voor extra ingekochte verlofdagen en het onbetaald verlof, van in totaal € 1.761,70, zijn niet betwist. Deze bedragen zullen worden toegewezen.

De vordering ten aanzien van het verlies van de shisha lounge is gemotiveerd betwist. Om te bepalen of sprake is van verlies bij de verkoop en of sprake is van rechtstreekse schade als gevolg van het strafbaar feit is nader onderzoek noodzakelijk. Naar het oordeel van de rechtbank levert een dergelijk onderzoek een onevenredige belasting van het strafgeding op, reden waarom [naam broer slachtoffer] niet-ontvankelijk zal worden verklaard ten aanzien van deze vordering.

De vordering ten aanzien van misgelopen inkomsten uit de shisha lounge van € 1.500,00 per maand zijn gemotiveerd betwist. Uit de boekhouding en overige overgelegde stukken blijkt onvoldoende welke inkomsten [naam broer slachtoffer] had uit de shisha lounge. Nader onderzoek hiernaar levert een onevenredige belasting van het strafgeding op, daarom zal [naam broer slachtoffer] niet-ontvankelijk worden verklaard ten aanzien van deze vordering.

De gevorderde schade wegens het doorbetalen van een sportabonnent is gemotiveerd betwist. Voorts is de rechtbank van oordeel dat een rechtstreeks verband tussen deze vordering en het strafbaar feit niet, althans onvoldoende, is onderbouwd. De vordering zal daarom worden afgewezen.

De gevorderde vergoeding voor de behandeling van psycholoog Stikvoort van € 2.389,75 is voldoende onderbouwd. Dit bedrag zal worden toegewezen. De vraag of die kosten verzekerbaar zijn of kunnen zijn, ontslaat verdachte niet van zijn aansprakelijkheid.

Het gevorderde bedrag voor toekomstige behandelingen door de psycholoog, voorzien van een offerte, komt (nog) niet voor vergoeding in aanmerking omdat niet gebleken is dat deze kosten reeds zijn gemaakt. De rechtbank zal de vordering op dit onderdeel dan ook thans afwijzen. Hierbij merkt de rechtbank op dat, indien de benadeelde partij deze kosten in de toekomst alsnog maakt, hij in zoverre een vordering kan indienen bij de civiele rechter.

Ten aanzien van de gevorderde vergoeding voor de shockschade oordeelt de rechtbank als volgt.

Onder shockschade wordt geestelijk letsel verstaan dat is veroorzaakt door de directe waarneming van of confrontatie met een ongeval of misdrijf dat een derde overkomt. Dit zal zich met name voordoen als sprake is van een nauwe affectieve band met degene die voor het ongeval of misdrijf is gedood of gewond geraakt. Shockschade valt onder aantasting in de persoon ex artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek en kan daardoor aanspraak geven op vergoeding van immateriële schade. Er moet dan, behoudens uitzonderingen, sprake zijn van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld.

Vast staat dat [naam broer slachtoffer] getuige is geweest van de pogingen zijn zwaargewonde broer te reanimeren. Kort hierna is zijn broer overleden. Later is [naam broer slachtoffer] geconfronteerd met de beelden van een bewakingscamera waarop te zien is hoe [medeverdachte 1] en [verdachte] de woning van het slachtoffer binnen dringen en waarop het fatale schot is te horen. [naam broer slachtoffer] en het slachtoffer hadden een nauwe, affectieve band: niet alleen waren zij broers, ook waren zij samen eigenaar van de shisha lounge.

De rechtbank acht voldoende aannemelijk dat [naam broer slachtoffer] als gevolg van het strafbare feit geestelijk letsel heeft opgelopen. Zo concludeert drs. R.C.P.D. Stikvoort, (trauma)psycholoog N.I.P., in zijn intakeverslag van 4 augustus 2017. De traumapsycholoog geeft daarbij aan dat [naam broer slachtoffer] op alle dimensies boven de norm scoort. Aan zijn diagnose ligt dus kennelijk een onderzoek en een of meer testen ten grondslag.

Uit een schrijven van Stikvoort van 9 februari 2018 blijkt dat [naam broer slachtoffer] nog steeds behandeling ondergaat voor PTSS.

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat de benadeelde partij op grond van artikel 6:106 lid 1, sub b, van het Burgerlijk Wetboek recht heeft op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding van de immateriële schade. De rechtbank heeft aansluiting gezocht bij de Letsellijst Schadefonds Geweldsmisdrijven voor de toe te kennen immateriële schade bij het verlies van een naaste door moord en doodslag. Op grond hiervan zal de rechtbank de vordering toekennen tot een bedrag van € 10.000,00 en voor het overige afwijzen.

De hiervoor toegewezen vorderingen van [naam broer slachtoffer] zullen worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 8 februari 2017, de datum van de onrechtmatige daad. Tevens zal de rechtbank de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

Benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer]

vordert vergoeding van immateriële schade gebaseerd op shockschade.

Doorgaans moet voor een dergelijke vordering worden vastgesteld dat er sprake is van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld, voortvloeiend uit een hevige emotionele schok door het waarnemen van het misdrijf of door de directe confrontatie met de ernstige gevolgen ervan. Vast staat dat [naam vriendin slachtoffer] gedurende een aantal maanden een relatie had met het slachtoffer en zij regelmatig met hem in zijn woning was. Zo ook in de nacht van de overval. Lagen zij en [slachtoffer] het ene moment nog rustig te slapen, plotseling werd het slaapkamerraam kapot geslagen, drongen er twee overvallers naar binnen en werd voor haar ogen haar vriend neergeschoten. Dit is vanzelfsprekend een voor haar zeer angstaanjagende en schokkende gebeurtenis geweest. Zij heeft zich kort daarna onder behandeling gesteld van een psychologe. In een ongedateerd schrijven van psycholoog drs. Rey-Dols staat vermeld dat [naam vriendin slachtoffer] onder behandeling is geweest voor de gevolgen van het strafbare feit en dat dit een traumatische gebeurtenis betrof waarvan zij veel klachten heeft gehad. Anders dan bij de vordering van [naam broer slachtoffer] , heeft deze psycholoog niet kunnen of mogen vaststellen dat er sprake is van PTSS. Daarbij komt dat er ook andere factoren zijn die haar psychische toestand beïnvloedden. Uit het dossier blijkt dat [naam vriendin slachtoffer] een jonge vrouw is met een problematische jeugd, problematische relaties en die op jonge leeftijd een dochter kreeg. Haar dochtertje werd bovendien uit huis geplaatst.

Ten slotte is de rol van [naam vriendin slachtoffer] in de aanloop naar de overval niet duidelijk. Zij kende één van de overvallers, [medeverdachte 1] , en heeft in de dagen en uren voorafgaande aan de overval regelmatig contact met hem gehad. Op de avond van de overval heeft [naam vriendin slachtoffer] nog met [medeverdachte 1] gegeten. Zij heeft enkele telefoontjes en/of berichten die zij die avond met [medeverdachte 1] heeft gehad, uit haar telefoon gewist. Zij heeft ook met [medeverdachte 1] gesproken over [slachtoffer] en zijn shisha lounge. Het dossier bevat aanwijzingen dat zij tijdens die contacten, bewust of onbewust, informatie over [slachtoffer] heeft verschaft aan [medeverdachte 1] , die [medeverdachte 1] vervolgens gebruikt heeft bij de overval.

De rechtbank kan op grond van alle thans beschikbare gegevens niet vast stellen of en in hoeverre als rechtstreeks gevolg van de overval sprake is van een in de psychiatrie erkend ziektebeeld of daarmee gelijk te stellen schade. Om dat vast te kunnen stellen is nader onderzoek noodzakelijk, hetgeen een onevenredige belasting van het strafgeding oplevert. Om deze redenen zal [naam vriendin slachtoffer] niet-ontvankelijk worden verklaard ten aanzien van de gevorderde immateriële schadevergoeding.

De gevorderde vergoeding voor de behandeling van de psycholoog van € 640,00 zijn voldoende onderbouwd en niet betwist. Dit bedrag zal worden toegewezen. Ook hier geldt dat de vraag of die kosten verzekerbaar zijn of kunnen zijn, verdachte niet ontslaat van zijn aansprakelijkheid.

De vorderingen ten aanzien van extra kosten opgelopen door studievertraging, de extra studieschuld en de misgelopen inkomsten zijn gemotiveerd betwist. [naam vriendin slachtoffer] beschrijft in de toelichting van dit onderdeel van haar vordering dat zij ruim een jaar niet heeft kunnen studeren. Zij moest ten tijde van de overval nog enkele vakken herkansen en op een buitenlandse stage. Om haar vaste lasten te kunnen betalen heeft zij haar studielening door laten lopen en het bedrag van de lening verhoogd. Gegevens over het verloop van haar studie in deze periode ontbreken. Bewijsstukken zijn niet bijgevoegd.

Uit verslagen van afgeluisterde telefoongesprekken, die zich in het dossier bevinden, kan bovendien worden afgeleid dat [naam vriendin slachtoffer] in de periode kort na de overval aan het werk was in Club [naam club] . Gevraagd naar een toelichting ter zitting, waarom zij wel kon werken, maar niet kon studeren, heeft zij ontkend dat zij in die periode heeft gewerkt. Naar het oordeel van de rechtbank bestaan er dan ook teveel onduidelijkheden over de vragen of [naam vriendin slachtoffer] inderdaad niet in staat was te studeren in de periode na en als gevolg van de overval, of zij de studie wel tijdig zou hebben afgerond indien het strafbare feit niet was gepleegd en zo ja, of zij dan een baan had gevonden en tegen welk salaris.

Een nader onderzoek naar de beantwoording van deze vragen levert een onevenredige belasting van het strafgeding op, daarom zal [naam vriendin slachtoffer] niet-ontvankelijk worden verklaard in deze vorderingen vanwege de studievertraging, de extra studieschuld en de misgelopen inkomsten.

De hiervoor toegewezen vordering van [naam vriendin slachtoffer] zal worden vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 8 februari 2017, de datum van de onrechtmatige daad. Tevens zal de rechtbank de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

Alle verdachten worden veroordeeld tot hoofdelijke betaling van de hiervoor vastgestelde bedragen aan schadevergoeding vermeerderd met de wettelijke rente. Zij zijn immers allen aansprakelijk voor de gevolgen van dit strafbare feit, waaraan zij als medepleger of als medeplichtige hebben deelgenomen.

8. De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

• verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 3.4 is omschreven;
• spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

• verklaart dat het bewezenverklaarde het strafbare feit oplevert zoals hierboven onder 4 is omschreven;
• verklaart de verdachte strafbaar;

Straf

• veroordeelt de verdachte tot
• beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

Benadeelde partijen en schadevergoedingsmaatregelen

Benadeelde partij [naam broer slachtoffer]

• wijst de vordering van de benadeelde partij
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door een of meer mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• verklaart de benadeelde partij [naam broer slachtoffer] voor zover zijn vordering is gericht op het verlies bij de verkoop van de shisha lounge en het verlies aan verdienvermogen
• wijst de vordering van de benadeelde partij voor het overige
  af ;
• veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij in het kader

van deze procedure gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te

maken, begroot tot heden op nihil;

• legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij van
• bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de staat in zoverre komt te vervallen;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door een of meer mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de staat te betalen.

Benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer]

• wijst de vordering van de benadeelde partij
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door een of meer mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;
• verklaart de benadeelde partij [naam vriendin slachtoffer] voor zover haar vordering is gericht op extra studieschuld, extra studievertraging, misgelopen inkomsten en immateriële schade
• veroordeelt de verdachte in de kosten door de benadeelde partij in het kader van deze procedure gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken, begroot tot heden op nihil;
• legt aan de verdachte de verplichting op tot betaling aan de staat ten behoeve van de benadeelde partij van
• bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de staat in zoverre komt te vervallen;
• bepaalt dat voor zover dit bedrag door een of meer mededader(s) is betaald, de verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de staat te betalen.

Dit vonnis is gewezen door mr. B.G.L. van der Aa, voorzitter, mr. A.M. Schutte en mr. J.S. Holthuis, rechters, in tegenwoordigheid van mr. B. Jussen, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 29 maart 2018.

BIJLAGE I: De tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat

1.

hij, verdachte, op of omstreeks 8 februari 2017 te Geleen, in de gemeente

Sittard-Geleen, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans

alleen, [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, door met een

vuurwapen meermalen, althans eenmaal, hagelkorrels, in elk geval (een)

projectiel(en) in het lichaam van voornoemde [slachtoffer] te schieten, tengevolge

waarvan voornoemde [slachtoffer] is overleden en welke doodslag werd gevolgd,

vergezeld en/of voorafgegaan van enig strafbaar feit, te weten (poging tot)

gekwalificeerde afpersing en/of (poging tot) gekwalificeerde diefstal,

en welke doodslag werd gepleegd met het oogmerk om de uitvoering van dat

feit voor te bereiden, gemakkelijk te maken en/of om, bij betrapping op

heterdaad, aan zichzelf en/of aan andere deelnemers aan dat feit

straffeloosheid en/of het bezit van het wederrechtelijk verkregene te

verzekeren;

Subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of

zou kunnen leiden, dat:

hij, verdachte, op of omstreeks 8 februari 2017 te Geleen, in de gemeente

Sittard-Geleen, tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans

alleen, ter uitvoering van het door hem, verdachte, voorgenomen misdrijf om

met het oogmerk om zich en/of anderen wederrechtelijk te bevoordelen

door geweld en/of bedreiging met geweld [slachtoffer] te dwingen tot de afgifte

van geld en/of (een) goed(eren), in elk geval van enig goed, geheel of ten

dele toebehorende aan voornoemde [slachtoffer] , in elk geval toebehorende aan een

ander of anderen dan aan hem, verdachte en/of aan zijn, verdachtes,

mededaders, met voornoemd oogmerk een woning gelegen aan de [adres]

is/zijn binnengedrongen en in die woning voornoemde [slachtoffer] meermalen,

althans eenmaal heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of getrapt en/of

geschopt en/of meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen hagelkorrels, in

elk geval (een) projectielen in het lichaam van voornoemde [slachtoffer]

heeft/hebben geschoten, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf

niet is voltooid, hebbende het vorenomschreven handelen van hem, verdachte en/of zijn,

verdachtes, mededader(s) omschreven handelen de dood van voornoemde [slachtoffer]

ten gevolge gehad;

en/of

hij, verdachte, op of omstreeks 8 februari 2017 te Geleen, in

de gemeente Sittard-Geleen, tezamen en in vereniging met een of meer anderen,

althans alleen, ter uitvoering van het door hem, verdachte, voorgenomen

misdrijf om met het oogmerk van wederrechtelijke toe-eigening weg te nemen

geld en/of (een) goed(eren), geheel of ten dele toebehorende aan [slachtoffer] ,

in elk geval aan een ander of anderen dan aan verdachte en/of zijn mededaders,

en daarbij die voorgenomen diefstal te doen voorafgaan, te doen vergezellen

en/of te doen volgen van geweld en/of bedreiging met geweld tegen voornoemde

[slachtoffer] , te plegen met het oogmerk om die diefstal voor te bereiden,

gemakkelijk te maken en/of om bij betrapping op heterdaad aan zichzelf en/of

aan zijn mededaders hetzij de vlucht mogelijk te maken, hetzij het bezit van

het gestolene te verzekeren, met voornoemd oogmerk een woning gelegen aan de

[adres] is/zijn binnengedrongen en in die woning voornoemde [slachtoffer]

meermalen, althans eenmaal heeft/hebben geslagen en/of gestompt en/of getrapt

en/of geschopt en/of meermalen, althans eenmaal, met een vuurwapen

hagelkorrels, in elk geval (een) projectiel(en) heeft/hebben geschoten in het

lichaam van voornoemde [slachtoffer] , terwijl de uitvoering van dat voorgenomen

misdrijf niet is voltooid, hebbende het vorenomschreven handelen van hem, verdachte en/of

zijn, verdachtes, mededader(s) omschreven handelen de dood van [slachtoffer]

tengevolge gehad.

Voetnoten

1. Waar hierna wordt verwezen naar paginanummers, wordt - tenzij anders vermeld - gedoeld op paginanummers uit het proces-verbaal van politie Team Grootschalige Opsporing (LB), proces-verbaalnummer LBRAB17002 2017021531 (BHV), waarvan de dossier zijn op diverse data, doorgenummerd van pagina 1 tot en met pagina 1607.

2. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 396.

3. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 398.

4. Verklaring [medeverdachte 1] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017.

5. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 398.

6. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 399.

7. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 399.

8. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 400-402.

9. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 3] bij de rechter-commissaris d.d. 24 maart 2017, p. 534-535.

10. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 3] d.d. 4 april 2017, p. 565-567.

11. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 403.

12. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 404.

13. Proces-verbaal van verhoor verdachte [verdachte] d.d. 3 mei 2017, p. 822.

14. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 21 maart 2017, p. 391.

15. Proces-verbaal van verhoor verdachte [verdachte] d.d. 19 april 2017, p. 813.

16. Proces-verbaal van verhoor verdachte [verdachte] d.d. 19 april 2017, p. 811.

17. Verklaring [verdachte] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017 als verdachte en d.d. 22 februari 2017 als getuige in de zaak tegen [medeverdachte 1] .

18. Verklaring [medeverdachte 1] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017.

19. Proces-verbaal van verhoor verdachte [medeverdachte 1] d.d. 31 maart 2017, p. 404.

20. Verklaring [medeverdachte 1] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017.

21. Verklaring [medeverdachte 1] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017.

22. Verklaringen [medeverdachte 1] en [verdachte] ter terechtzitting d.d. 22 februari 2017.

23. Waarneming van de rechtbank ter terechtzitting d.d. 22 februari 2017 van de beeld- en geluidsopnamen gemaakt op 8 februari 2017 door de beveiligingscamera gemonteerd in de hal aan het plafond achter het raam van de voordeur van de woning van [slachtoffer] .

24. Waarneming van de rechtbank ter terechtzitting d.d. 22 februari 2017 van de beeld- en geluidsopnamen gemaakt op 8 februari 2017 om 03:01:53 uur door de beveiligingscamera gemonteerd in de hal aan het plafond achter het raam van de voordeur van de woning van [slachtoffer] .

25. Proces-verbaal d.d. 8 juni 2017, bijlage 3, p. 1101A.

26. Proces-verbaal van verhoor getuige [naam vriendin slachtoffer] d.d. 8 februari 2017, p. 152.

27. Proces-verbaal van verhoor verdachte [verdachte] d.d. 19 april 2017, p. 811.

28. Verklaring [verdachte] ter terechtzitting d.d. 22 februari 2017.

29. Verklaring [verdachte] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017 als verdachte en d.d. 22 februari 2017 als getuige in de zaak tegen [medeverdachte 1] .

30. Verklaring [verdachte] ter terechtzitting d.d. 20 februari 2017 als verdachte en d.d. 22 februari 2017 als getuige in de zaak tegen [medeverdachte 1] .

31. Proces-verbaal van bevindingen d.d.22 februari 2017, p. 133-136.

32. Proces-verbaal van bevindingen d.d. 8 februari 2017, p. 73.

33. Pathologie onderzoek naar aanleiding van een mogelijke niet natuurlijke dood door het NFI d.d. 1 mei 2017, p. 1237 en 1238.

34. Pathologie onderzoek naar aanleiding van een mogelijke niet natuurlijke dood door het NFI d.d. 1 mei 2017, bijlage 1, Uit- en inwendige schouwing, p. 1245.

35. Proces-verbaal van bevindingen d.d. 30 juni 2017, p. 1115.

36. Rechtbank Limburg, 11-03-2015, ECLI:NL:RBLIM:2015:2008.