In deze zaak, behandeld door de kantonrechter van de Rechtbank Limburg op 27 september 2017, staat het geschil tussen [eisende partij in conventie, verwerende partij in reconventie] en AUTO SERVICE MONTFORT B.V. centraal. De eiser, [eisende partij in conventie, verwerende partij in reconventie], heeft een vordering ingesteld tegen zijn voormalige werkgever, ASM, met betrekking tot de uitbetaling van niet-genoten verlofuren bij het einde van zijn dienstverband. De eiser stelt dat hij recht heeft op een bedrag van € 5.084,04 bruto voor resterende verlofuren en € 553,18 bruto voor achterstallig salaris over gewerkte uren op zaterdag, evenals een deugdelijke specificatie van deze bedragen.
De werkgever, ASM, voert verweer en vordert in reconventie betaling van vermeende onterecht uitbetaalde verlofrechten en negatieve verlofuren. De kantonrechter oordeelt dat ASM niet heeft voldaan aan haar verplichting om een deugdelijke verlofadministratie bij te houden, wat voor risico van de werkgever komt. De kantonrechter stelt vast dat de werkgever niet kan aantonen dat de door de werknemer opgegeven verlofuren onjuist zijn, en gaat uit van de berekeningen van de werknemer. Uiteindelijk wordt ASM veroordeeld tot betaling van € 4.273,08 bruto aan de werknemer, evenals buitengerechtelijke incassokosten en proceskosten. De vorderingen van ASM in reconventie worden afgewezen.
De uitspraak benadrukt het belang van een correcte verlofadministratie door werkgevers en de gevolgen van een gebrekkige administratie voor de rechtspositie van werknemers. De kantonrechter wijst erop dat de werkgever tijdig moet ingrijpen als er onduidelijkheden zijn over verlofuren en dat het risico van een gebrekkige administratie bij de werkgever ligt.