Uitspraak
RECHTBANK LIMBURG
Zittingsplaats Maastricht
Strafrecht
Parketnummer: 03/700204-16
Tegenspraak
Vonnis van de meervoudige kamer d.d. 18 oktober 2016,
in de strafzaak tegen:
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] ,
wonende te [adresgegevens verdachte] .
1.Onderzoek van de zaak
De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 4 oktober 2016. De verdachte en haar raadsman, mr. A.A.T.X. Vonken, advocaat te Maastricht, zijn verschenen. De officier van justitie en de verdediging hebben hun standpunten kenbaar gemaakt.
2.De tenlastelegging
De - ter terechtzitting gewijzigde - tenlastelegging is als bijlage aan dit vonnis gehecht.
De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat de verdachte:
Feit 1: (primair) samen met (een) ander(en) dan wel alleen opzettelijk 82.500 tabletten met
de harddrugs MDMA en mefedron aanwezig heeft gehad dan wel (subsidiair) dat zij daaraan medeplichtig is geweest.
Feit 2: (primair) samen met (een) ander(en) dan wel alleen voorbereidingshandelingen voor
de productie van, de handel in of de export van harddrugs heeft gepleegd dan wel (subsidiair) dat zij daaraan medeplichtig is geweest.
3.De beoordeling van het bewijs
3.1
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte, zoals onder feit 1 primair ten laste is gelegd, samen met medeverdachte [medeverdachte] , tienduizenden tabletten met MDMA en mefedron opzettelijk aanwezig heeft gehad in de woning aan de [adres] in Maastricht. Ook acht de officier van justitie wettig en overtuigend bewezen dat verdachte, zoals onder feit 2 primair ten laste is gelegd, samen met medeverdachte [medeverdachte] - kort gezegd - voorbereidingshandelingen in het kader van de Opiumwet heeft verricht. Uit de bewijsmiddelen blijkt namelijk dat in de garage van verdachte en medeverdachte [medeverdachte] voorwerpen (zoals tabletteermachines, stempels en stempelkoppen) en grondstoffen werden aangetroffen die geschikt zijn voor het slaan van XTC-tabletten.
3.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft algehele vrijspraak van het onder feit 1 ten laste gelegde bepleit. Verdachte wist niet dat er tabletten met harddrugs in haar woning lagen. Uit het dossier kan ook niet worden afgeleid dat verdachte de verdovende middelen, die in de muurkast in haar woning werden aangetroffen, wel gezien moet hebben.
Ook heeft de raadsman vrijspraak van het onder feit 2 primair ten laste gelegde bepleit. Hiertoe heeft hij aangevoerd dat niet kan worden bewezen dat verdachte en medeverdachte [medeverdachte] met de in de garage aangetroffen voorwerpen en grondstoffen zélf tabletten met harddrugs zouden slaan.
Wel acht de raadsman het onder feit 2 subsidiair ten laste gelegde te bewijzen.
3.3
Het oordeel van de rechtbank [1]
Op 16 april 2016 trad de politie binnen in het pand aan de [adres] in Maastricht, omdat daar - volgens een MMA-melding - een hennepkwekerij en/of een XTC-laboratorium zou zijn. [2] [verdachte] , verdachte, woont samen met haar echtgenoot, [medeverdachte] , in deze woning. [3] In de woning trof de politie niets aan dat duidde op de aanwezigheid van een hennepkwekerij en/of XTC-laboratorium. Toen de politie aan [verdachte] en [medeverdachte] vroeg of ze in de garage mochten kijken, reageerden deze paniekerig. [verdachte] en [medeverdachte] begonnen plotseling door de woonkamer te lopen, omdat ze op zoek waren naar de sleutel van de garage. [verdachte] zei daarna dat ze de sleutel niet kon vinden. Nadat de politie vroeg om nogmaals goed te kijken en na te denken waar de sleutel kon liggen, pakte [verdachte] een bos met sleutels uit het keukenkastje. Zij zei toen dat wat er in de garage stond niet van hen was. In de garage zag de politie onder meer een tabletteermachine staan die gebruikt wordt het drukken van XTC-tabletten. In de garage roken zij een chemische geur. [4]
Bij de doorzoeking van de woning die daarna plaatsvond trof de politie in de muurkast, onder de trap op de begane grond, kratten aan waarin - in zakken verpakt - in totaal tienduizenden tabletten zaten die MDMA en mefedron bleken te bevatten.
Uit onderzoek van de afdeling Landelijke Faciliteit Ontmantelen (LFO) van de politie bleek dat het grootste gedeelte van de garage gebruikt was voor het tabletteren van verdovende middelen. In de garage stonk het naar MDMA. De garage was enkel nog bereikbaar via een zijdeur aan de achterzijde van de woning. De loopdeur in de garagepoort kon namelijk niet worden gebruikt, omdat daar kartonnen dozen en vaten voor waren gestapeld. In de garage stond een wasmachine, een droger en een vriezer. In de garage werden de volgende voorwerpen aangetroffen:
- vier tabletteermachines;
- een aantal stempels, stempelkoppen en stempelhouders;
- een mengmachine;
- een blender;
- een rondloper met trechter;
- 4 bruine tonnen van elk netto 50 kilo die geheel gevuld waren met lactose. Het betrof in totaal dus 200 kilo lactose;
- 10 dozen met daarin telkens een vuilniszak met 25 kilo microcellulose. Het betrof in totaal dus 250 kilo microcellulose.
In de mengmachine werden resten groen poeder aangetroffen dat MDMA en MDEA bleek te bevatten. Ook werd in de garage een bakje met witte ronde pillen, logo diamant, een pot kleurstof “citroengeel” met daarin meerdere kleuren poeder en witte ronde pillen, logo Rolling Stones aangetroffen die MDMA bleken te bevatten. Tot slot werd een pot kleurstof “Ultramarijn” met roze poeder en briefje met opschrift “POES” aangetroffen dat mefedron en MDMA bleek te bevatten.
MDMA, MDEA (ook bekend als N-ethyl MDA) en mefedron zijn vermeld op lijst I van de Opiumwet. Lactose en microcellulose zijn vul- en hulpmiddelen die nodig zijn voor de vervaardiging van MDMA-tabletten. [5]
Tussenconclusie:
De rechtbank stelt vast dat op 16 april 2016 in Maastricht:
- in een muurkast op de begane grond van de woning aan de [adres] - de woning van [verdachte] en [medeverdachte] -, tienduizenden tabletten lagen die MDMA en mefedron bleken te bevatten;
- in de garage behorende bij de woning aan de [adres] , voorwerpen (onder meer 4 tabletteermachines, stempels en een mengmachine) en grondstoffen (lactose en microcellulose) werden aangetroffen die gebruikt worden bij het tabletteren van MDMA en N-ethyl MDA (MDEA).
De rechtbank spreekt verdachte partieel vrij van het onder feit 2 ten laste gelegde plegen van voorbereidingshandelingen voor zover dat betrekking heeft op het voorhanden hebben van 300 milliliter BMK. Algemeen bekend is dat BMK wordt gebruikt bij de vervaardiging van amfetamine. Uit de bewijsmiddelen kan slechts worden afgeleid dat de voorwerpen en grondstoffen die in de garage van [verdachte] en [medeverdachte] werden aangetroffen, geschikt waren voor het tabletteren van MDMA en N-ethyl MDA (MDEA). Niet blijkt dat er ook voorwerpen en - afgezien van de BMK - grondstoffen zijn aangetroffen die geschikt zijn voor de productie van amfetamine. Uit de enkele aanwezigheid van BMK kan niet worden afgeleid dat deze grondstof nu voorhanden was met het doel elders nog amfetamine te vervaardigen dan wel dat die grondstof daar stond als een restproduct dan wel overtollige grondstof voor een reeds afgesloten productieproces.
De verklaring van verdachte
[verdachte] heeft ter terechtzitting verklaard dat zij de garage van de woning aan de [adres] in Maastricht aan een bekende ter beschikking heeft gesteld. Deze bekende vroeg aan [verdachte] en haar echtgenoot, [medeverdachte] , of hij spullen in hun garage mocht opslaan. [verdachte] en haar echtgenoot zijn daarmee akkoord gegaan. Zij hebben deze persoon een sleutel van hun garage gegeven. Het kan ook zijn dat die persoon al over die sleutels beschikte. Deze sleutel hing aan een sleutelbos waaraan ook de sleutel van de woning hing. Toen de spullen eenmaal in de garage waren gezet, had [verdachte] er “geen goed gevoel” bij. De garage was vol gezet met dozen. [verdachte] heeft - hoewel ze liever wilde dat de spullen uit de garage zouden worden gehaald - nooit iets gezegd tegen deze persoon of iets gedaan. [6]
[verdachte] wist niet dat in de muurkast onder de trap harddrugs lag. Zij heeft deze tabletten nooit gezien. Er zijn geen afspraken gemaakt met de persoon die spullen in de garage heeft opgeslagen over het opslaan van spullen in de woning. [verdachte] denkt dat de kratten met daarin de tabletten achter een gordijn stonden dat in de kast hing, en dat zij deze kratten daarom niet heeft kunnen zien.
Wetenschap?
De eerste vraag die de rechtbank moet beantwoorden - voor zowel het onder feit 1 als het onder feit 2 ten laste gelegde - is of [verdachte] wist, of in ieder geval had moeten weten dat:
zich tabletten met harddrugs in de muurkast van haar woning bevonden (feit 1);
zich voorwerpen en grondstoffen voor het tabletteren van MDMA en N-ethyl MDA (MDEA) in de garage van haar woning bevonden (feit 2).
Met betrekking tot de in de muurkast van de woning aangetroffen tabletten
Verdachte heeft verklaard dat zij niets wist van tabletten met MDMA en mefedron in de muurkast. Zij heeft de aangetroffen tabletten nooit gezien. Vervolgens is de vraag of het dossier bewijs bevat waaruit het tegendeel zou kunnen blijven. Hoewel zich in het dossier een fotomap bevindt van bijna 150 foto’s (pagina’s 44 tot en met 184), hebben deze foto’s alleen betrekking op de garage. Van de aangetroffen kratten met tabletten in de woning zijn géén foto’s gemaakt. Sterker nog: in het dossier bevindt zich geen enkele foto van de situatie in de woning, dus ook niet van de muurkast onder de trap of van het gordijntje dat daar volgens [verdachte] zou hangen. Ook blijken er thans discrepanties te bestaan tussen de vindplaats die in het proces-verbaal van bevindingen (pagina 38) staat vermeld en hetgeen verbalisant [verbalisant] als getuige op de zitting heeft verklaard. In het proces-verbaal staat namelijk vermeld dat in de muurkast onder de trap op de begane grond een laptop, zakagenda en diverse schriftelijke bescheiden, een briefje met een telefoonnummer en een paspoort (van [naam zoon verdachte] , de zoon van [verdachte] ) werden aangetroffen. Verbalisant [verbalisant] heeft op de zitting echter onder ede verklaard dat deze voorwerpen in de woonkamer werden aangetroffen; de laptop op een tafel en het paspoort in een kast. [verbalisant] antwoordde bovendien op de vraag van de rechtbank waar de kratten met harddrugs in de muurkast stonden, dat hij niet wist of er voor het rechtergedeelte van de kast (daar waar de trap omlaag loopt en de kratten met verdovende middelen kennelijk stonden) een gordijntje hing. Deze verklaring is op zijn minst merkwaardig te noemen. In het hele dossier komt - simpel gezegd - namelijk geen gordijntje voor. Pas op de zitting heeft [verdachte] het voor het eerst over een gordijntje gehad. Die verklaring heeft zij buiten aanwezigheid van [verbalisant] afgelegd. Waarom [verbalisant] vervolgens als getuige opeens, spontaan, over een gordijntje in de muurkast sprak is onduidelijk. De rechtbank heeft dan ook twijfels over de volledigheid en daarmee de juistheid van het proces-verbaal dat is opgemaakt over het aantreffen van de tabletten en andere spullen in de muurkast.
De rechtbank kan op basis van het dossier dan ook niet vaststellen dat [verdachte] wist dat in de muurkast kratten met verdovende middelen stonden of dit had moeten zien.
De rechtbank zal verdachte dan ook vrijspreken van het onder feit 1 ten laste gelegde.
Met betrekking tot de in de garage aangetroffen voorwerpen en grondstoffen (feit 2).
De rechtbank leidt uit de verklaring van verdachte af dat een onbekend gebleven persoon aan [verdachte] en haar echtgenoot heeft gevraagd hun garage ter beschikking te stellen voor de opslag van spullen. [verdachte] is akkoord gegaan met de opslag van spullen in de garage, maar had daar - nadat ze had gezien dat in het grootste deel van de garage dozen stonden - “geen goed gevoel” bij. In de garage stonden de wasmachine en
-droger, machines die regelmatig worden gebruikt. Ook heeft het LFO gerelateerd dat het in en om de garage naar chemicaliën, in dit geval MDMA, stonk. Gelet op de stankoverlast - in combinatie met het gegeven dat de wasmachine en -droger zich in de garage bevonden en [verdachte] “geen goed gevoel” bij de dozen die in de garage stonden had - had verdachte moeten vermoeden dat er voorwerpen en grondstoffen voor het maken van synthetische drugs in haar garage waren opgeslagen. Daarbij betrekt de rechtbank dat [verdachte] toen ze de sleutels van de garage aan de politie overhandigde paniekerig was en zei “dat hetgeen in de garage stond, niet van hen is”.
De rechtbank acht dan ook bewezen dat [verdachte] in de garage van haar woning voorwerpen en grondstoffen voorhanden had waarvan zij op zijn minst had moeten vermoeden dat deze bestemd waren voor het maken van synthetische drugs, zoals - in dit geval - MDMA en N-ethyl MDA (MDEA).
Medeplegen van voorhanden hebben van voorwerpen en grondstoffen voor het tabletteren van synthetische drugs dan wel medeplichtigheid daaraan?
Onder feit 2 is primair ten laste gelegde dat [verdachte] al dan niet samen met (een) ander(en) voorbereidingshandelingen in het kader van de Opiumwet heeft verricht door voorwerpen en grondstoffen voorhanden te hebben voor het tabletteren van synthetische drugs. Subsidiair is aan [verdachte] ten laste gelegd dat zij medeplichtig is geweest aan deze voorbereidingshandelingen door haar garage ter beschikking te stellen voor de opslag van de aangetroffen voorwerpen en grondstoffen.
Om tot een bewezenverklaring te komen van het - primair ten laste gelegde - medeplegen van het voorbereidingshandelingen in het kader van de Opiumwet dient sprake te zijn van een nauwe en bewuste samenwerking tussen [verdachte] en (een) ander(en).
De bewijsmiddelen wijzen wat de rechtbank betreft zonder meer op betrokkenheid van (een) derde(n) bij de in de garage aangetroffen tabletteerinrichting. De omvang van en de benodigde werkzaamheden voor het tabletteren van MDMA en N-ethyl MDA (MDEA) wijzen daar op.
Uit de verklaring van [verdachte] leidt de rechtbank af dat zij en haar echtgenoot de garage van hun woning ter beschikking hebben gesteld aan een onbekend gebleven derde.
[verdachte] en haar echtgenoot hebben de sleutel van de garage aan deze derde gegeven of wisten dat die derde reeds over deze sleutels beschikte. Deze sleutel hing aan een sleutelbos waaraan ook de sleutel van hun woning hing. Door deze handelwijze heeft [verdachte] geduld dat de onbekende gebleven derde te pas en te onpas in de woning en in haar garage kon. Deze derde heeft vervolgens dozen in de garage geplaatst. Nadat [verdachte] had gezien en dus wist dat de derde deze dozen had geplaatst, had ze daar “geen goed gevoel” bij. Toch heeft [verdachte] , hoewel zij tegen haar echtgenoot heeft gezegd dat de spullen weg moesten, niets gedaan en zich daar dus niet van gedistantieerd, terwijl die mogelijkheid er op meerdere momenten wel was. Verdachte had de politie kunnen waarschuwen of de sloten van haar woning en garage kunnen vervangen, zodat de onbekend gebleven derde daar geen toegang meer toe had. [verdachte] en haar echtgenoot hebben, door de situatie in stand te houden en te dulden dat de onbekende derde rechtstreeks toegang had tot de woning en garage, daar spullen opsloeg en die spullen daar te laten staan, nauw en bewust samengewerkt met deze derde.
De rechtbank acht dan ook wettig en overtuigend bewezen dat verdachte samen met anderen op 16 april 2016 voorwerpen en grondstoffen voorhanden heeft gehad, waarvan zij en haar mededaders wisten of ernstige reden hadden te vermoeden dat die bestemd waren tot het bewerken en verwerken van MDMA en MDEA.
De rechtbank acht het onder feit 2 primair ten laste gelegde dan ook wettig en overtuigend bewezen.
3.4
De bewezenverklaring
De rechtbank acht bewezen dat de verdachte:
Met betrekking tot feit 2 primair:
op 16 april 2016 in de gemeente Maastricht tezamen en in vereniging met anderen, om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het
opzettelijk bewerken en verwerken van een hoeveelheden van een materiaal bevattende MDMA en N-ethyl MDA (MDEA), zijnde MDMA en N-ethyl MDA (MDEA) middelen vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden en/of te bevorderen,
- vier tabletteermachines;
- een hoeveelheid stempels, stempelkoppen en stempelhouders;
- een mengmachine;
- een blender;
- een rondloper met vultrechter;
- 200 kilogram lactose en
- 250 kilogram microcellulose
voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte en verdachtes mededaders wisten of
ernstige redenen hadden te vermoeden, dat die bestemd waren tot het plegen van die feiten.
De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. De verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.
4.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde
Het bewezenverklaarde levert het volgende strafbare feit op:
Met betrekking tot feit 2 primair:
medeplegen van om een feit, bedoeld in het vierde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voor te bereiden of te bevorderen, voorwerpen en stoffen voorhanden hebben, waarvan zij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit.
Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.
5.De strafbaarheid van de verdachte
De verdachte is strafbaar, omdat geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die haar strafbaarheid uitsluiten.
6.De straf
6.1
De vordering van de officier van justitie
De officier van justitie heeft, op grond van hetgeen hij bewezen heeft geacht, gevorderd aan de verdachte op te leggen een gevangenisstraf van 2 jaren met aftrek overeenkomstig artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht.
6.2
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft oplegging van een deels voorwaardelijke gevangenisstraf bepleit waarvan het onvoorwaardelijk deel gelijk is aan de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht. Indien de rechtbank dat noodzakelijk acht, kan aan de verdachte in plaats van een voorwaardelijke gevangenisstraf ook een taakstraf worden opgelegd.
6.3
Het oordeel van de rechtbank
Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander uit het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.
Verdachte heeft zich op 16 april 2016 samen met anderen schuldig gemaakt aan voorbereidingshandelingen in het kader van de Opiumwet. In de garage van haar woning werd een professionele tabletteerinrichting aangetroffen. Met de aanwezige tabletteermachines konden tienduizend tabletten per uur worden geslagen. Het heeft er dan ook alle schijn van dat een criminele organisatie deze tabletteerinrichting beheerde. De leden van deze organisatie speelden een rol achter de schermen en bleven buiten beeld op het moment dat de tabletteerinrichting werd opgerold.
Het plegen van voorbereidingshandelingen in het kader van de Opiumwet is een ernstig strafbaar feit. Immers is het een feit van algemene bekendheid dat harddrugs grote gevaren opleveren voor de gezondheid van gebruikers. Bovendien gaat de handel in en het gebruik van verdovende middelen gepaard met verschillende vormen van overlast en criminaliteit, waardoor de samenleving ernstige schade wordt berokkend. Verdachte en haar mededader [medeverdachte] hebben door hun handelen bijgedragen aan het in stand houden van het illegale drugscircuit en de daaraan gerelateerde criminaliteit. Hoewel er - daarnaar gevraagd door de rechtbank - geen sprake was van emotionele chantage of druk, volgens verdachte was de onbekend gebleven persoon geen gevaarlijk persoon, hebben verdachte en haar mededader de onbekend gebleven persoon ook op de zitting uit de wind gehouden. Verdachte en [medeverdachte] hebben, “vanwege de aard van de persoon”, niet eens willen verklaren of het een man of een vrouw is. Verdachte en [medeverdachte] hebben dus - hoewel daar geen duidelijk aanwijsbare reden voor lijkt te zijn - geen openheid van zaken gegeven. Ook de suggesties van de kant van de raadslieden van [medeverdachte] en [verdachte] dat het om de zoon van [verdachte] , [naam zoon verdachte] , gaat, werden niet bevestigd door beide verdachten. Om die reden worden de gedane suggesties buiten beschouwing gelaten.
De rechtbank is van oordeel dat de ernst van het feit zonder meer oplegging van een forse gevangenisstraf rechtvaardigt. De rechtbank merkt op dat zij, anders dan de officier van justitie heeft gevorderd, verdachte heeft vrijgesproken van feit 1. Zij komt dan ook tot een lagere straf dan gevorderd door de officier van justitie.
Ten aanzien van de persoon van verdachte heeft de rechtbank mede gelet op de inhoud van haar strafblad, waaruit blijkt dat zij niet eerder met politie en justitie in aanraking is geweest. De rechtbank zal daar bij de op te leggen straf rekening mee houden.
Ook heeft de rechtbank gelet op het reclasseringsadvies van 5 juli 2016. Daaruit blijkt dat het leven van verdachte in de war is gebracht sinds het strafbare feit en dat zij daarvan ook persoonlijk last ondervindt. Verdachte heeft al 2 jaar niet meer gewerkt en ontvangt, samen met haar echtgenoot [medeverdachte] , al 2 jaar een zogenaamde IAOW-uitkering van € 1.300,- per maand. Zij vindt het moeilijk om met die uitkering rond te komen. Nadat de tabletteerinrichting en drugs in haar woning waren gevonden, heeft de gemeente de woning tot medio november 2016 gesloten. Verdachte en haar man wonen zolang op een camping. Ook heeft verdachte psychische klachten. Verdachte is volgens de reclassering gemotiveerd om haar leven op orde te krijgen en deze instelling zou verdachte daar - in het kader van een eventueel op te leggen voorwaardelijke gevangenisstraf - bij kunnen helpen. De reclassering kan het risico dat verdachte opnieuw strafbare feiten pleegt, niet inschatten, omdat de verdachte zich tijdens het opmaken van het rapport op haar zwijgrecht heeft beroepen. Hoewel de reclassering geen strafadvies heeft gegeven, ziet zij - indien de rechtbank een deels voorwaardelijke straf oplegt - wel mogelijkheden om verdachte te begeleiden. Op de zitting heeft verdachte verklaard dat zij op dit moment onder behandeling is van een psycholoog, omdat haar psychische klachten zijn verergerd na het voorarrest.
Tegen de hiervoor geschetste achtergrond is de rechtbank van oordeel dat aan verdachte een gevangenisstraf dient te worden opgelegd. Omdat het recidiverisico lastig in te schatten is - verdachte geeft immers geen openheid van zaken over wie er achter de tabletteerinrichting zit - wordt een deel van deze straf voorwaardelijk opgelegd met een proeftijd van 2 jaren. Het onvoorwaardelijk deel van de straf zal gelijk zijn aan de tijd die verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, te weten: 100 dagen. Verdachte hoeft dus niet opnieuw naar de gevangenis. Wel is het feit dusdanig ernstig dat de rechtbank daarnaast de maximale taakstraf van 240 uren zal opleggen. Op de zitting is niet gebleken dat verdachte geen taakstraf zou kunnen verrichten.
Alles afwegende zal de rechtbank aan verdachte opleggen een gevangenisstraf van 180 dagen waarvan 80 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren en een taakstraf van 240 uren subsidiair 120 dagen hechtenis.
7.De wettelijke voorschriften
De beslissing berust op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d en 47 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 10 en 10a van de Opiumwet, zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.
8.De beslissing
De rechtbank:
Vrijspraak
- spreekt de verdachte vrij van het onder feit 1 tenlastegelegde.
Bewezenverklaring
- verklaart het tenlastegelegde bewezen zoals hierboven onder 3.4 is omschreven;
- spreekt de verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd.
Strafbaarheid
- verklaart dat het bewezenverklaarde het strafbare feit oplevert zoals hierboven onder 4 is omschreven;
- verklaart de verdachte strafbaar.
Straf
- veroordeelt de verdachte voor het onder feit 2 primair bewezenverklaarde tot een gevangenisstraf van 180 dagen, waarvan 80 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren;
- beveelt dat de tijd die door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van deze gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;
- bepaalt dat het voorwaardelijke gedeelte van de straf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, omdat de veroordeelde voor het einde van de proeftijd zich heeft schuldig gemaakt aan een strafbaar feit;
- veroordeelt de verdachte voor het onder feit 2 primair bewezenverklaarde tevens tot een taakstraf van 240 uren;
- beveelt dat indien de veroordeelde de taakstraf niet naar behoren verricht, vervangende hechtenis zal worden toegepast van 120 dagen.
Dit vonnis is gewezen door mr. J.S. Holthuis, voorzitter, mr. B.G.L. van der Aa en
mr. C.G.A. Wouters, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J.W.J. Reuvers, griffier, en uitgesproken ter openbare zitting van 18 oktober 2016.
BIJLAGE I: De tenlastelegging
Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:
1.
zij op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht, in elk geval in het arrondissement Maastricht, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk aanwezig heeft gehad (ongeveer) 82.500 tabletten, in elk geval enkele tienduizenden tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid van een materiaal bevattende MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA (=MDEA) en/of amfetamine en/of mefedron, zijnde MDA, MDMA, N-ethyl MDA (=MDEA), amfetamine en mefedron (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, althans (ongeveer) 29.976 tabletten, in elk geval bijna 30.000 tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid tabletten (in 9 zakken met roze tabletten met opdruk B/D) bevattende mefedron en/of (ongeveer) 43.552 tabletten, in elk geval enkele tienduizenden tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid tabletten (in 8 zakken met blauwe tabletten met opdruk B/D) bevattende MDMA, zijnde mefedron en MDMA (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I en/of een aantal bruine brokken bevattende mefedron en/of MDMA, zijnde mefedron en MDMA (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I;
subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of
zou kunnen leiden, dat:
[naam zoon verdachte] en/of een of meer anderen, althans (een) in het onderzoek onbekend gebleven perso(o)n(en), op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht, in elk geval in het arrondissement Maastricht, tezamen en in vereniging met elkander en/of met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk aanwezig hebben/heeft gehad (ongeveer) 82.500 tabletten, in elk geval enkele tienduizenden tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid
van een materiaal bevattende MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA (=MDEA) en/of
amfetamine en/of mefedron, zijnde MDA, MDMA, N-ethyl MDA (=MDEA), amfetamine
en mefedron (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I,
althans (ongeveer) 29.976 tabletten, in elk geval bijna 30.000 tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid tabletten (in 9 zakken met roze tabletten met opdruk B/D) bevattende mefedron en/of (ongeveer) 43.552 tabletten, in elk geval enkele tienduizenden tabletten, in ieder geval een (grote) hoeveelheid tabletten (in 8 zakken met blauwe tabletten met opdruk B/D) bevattende MDMA, zijnde mefedron en MDMA (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I en/of een aantal bruine brokken bevattende mefedron en/of
MDMA, zijnde mefedron en MDMA (telkens) een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, tot het plegen van welk misdrijf zij, verdachte, tezamen en in vereniging met haar mededader(s) op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht opzettelijk gelegenheid heeft verschaft door de woning en/of de daarbij behorende garage aan de [adres] aan die [naam zoon verdachte] en/of die ander of anderen, althans aan die perso(o)n(en) ter beschikking te stellen voor het opslaan en/of bewaren van die hiervoor omschreven harddrugs;
2.
zij op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van (een) hoeveelhe(i)d(en) van een materiaal bevattende MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA (=MDEA) en/of amfetamine en/of mefedron, zijnde MDA en/of MDMA en/of
N-ethyl MDA (=MDEA) en/of amfetamine en/of mefedron een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden en/of te bevorderen,
- vijf, althans vier, althans een aantal tabletteermachines en/of
- een hoeveelheid stempels en/of stempelkoppen en/of stempelhouders en/of
- een mengmachine en/of
- een blender en/of
- een rondloper met vultrechter en/of
- ( ongeveer) 200 kilogram, althans een hoeveelheid lactose en/of
- ( ongeveer) 250 kilogram, althans een hoeveelheid microcellulose en/of
- ( ongeveer) 300 ml, althans een hoeveelheid BMK (gele olieachtige vloeistof),
althans (subsidiair voor de laatste drie gedachtestreepjes) een hoeveelheid grondstoffen (als vulmiddel, hulpmiddel en/of drugsprecursor), voorhanden heeft gehad, waarvan verdachte en/of verdachtes mededader(s) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden, dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en);
subsidiair, althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden, dat:
[naam zoon verdachte] en/of een of meer anderen, althans (een) in het onderzoek onbekend gebleven perso(o)n(en) op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht tezamen en in vereniging met elkander en/of met een ander of anderen, althans alleen, om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, te weten het opzettelijk bereiden, bewerken, verwerken, verkopen, afleveren, verstrekken, vervoeren en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen van (een) hoeveelhe(i)d(en) van een materiaal bevattende MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA (=MDEA) en/of amfetamine en/of mefedron, zijnde MDA en/of MDMA en/of N-ethyl MDA (=MDEA) en/of amfetamine en/of mefedron een middel vermeld op de bij de Opiumwet behorende lijst I, voor te bereiden en/of te bevorderen,
- vijf, althans vier, althans een aantal tabletteermachines en/of
- een hoeveelheid stempels en/of stempelkoppen en/of stempelhouders en/of
- een mengmachine en/of
- een blender en/of
- een rondloper met vultrechter en/of
- ( ongeveer) 200 kilogram, althans een hoeveelheid lactose en/of
- ( ongeveer) 250 kilogram, althans een hoeveelheid microcellulose en/of
- ( ongeveer) 300 ml, althans een hoeveelheid BMK (gele olieachtige vloeistof),
althans (subsidiair voor de laatste drie gedachtestreepjes) een hoeveelheid grondstoffen (als vulmiddel, hulpmiddel en/of drugsprecursor), voorhanden hebben/heeft gehad, waarvan die [naam zoon verdachte] en/of die ander of anderen en/of die perso(o)n(en) wist(en) of ernstige redenen had(den) te vermoeden, dat dat/die bestemd was/waren tot het plegen van dat/die feit(en),
tot het plegen van welk misdrijf zij, verdachte, tezamen en in vereniging met haar mededader(s) op of omstreeks 16 april 2016 in de gemeente Maastricht opzettelijk gelegenheid heeft verschaft door de woning en/of de daarbij behorende garage aan de [adres] aan die [naam zoon verdachte] en/of die ander of anderen, althans aan die perso(o)n(en) ter beschikking te stellen voor het opslaan en/of bewaren van die hiervoor omschreven voorwerpen en/of stoffen.