ECLI:NL:RBLIM:2015:1226

Uitspraak

RECHTBANK Limburg

Zittingsplaats Maastricht

Familie en jeugd

Parketnummer : 03/700265-14

Datum uitspraak : 13 februari 2015

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Limburg, meervoudige kamer voor jeugdstrafzaken,

in de zaak van de minderjarige:

[verdachte],

geboren te [geboortedatum],

wonende aan de [adres].

Raadsman is mr. F.A. Dronkers, advocaat te Roermond.

1.Het onderzoek van de zaak

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek achter gesloten deuren op de terechtzitting van 3 februari 2015. De rechtbank heeft op 3 februari 2015 de officier van justitie en de verdachte, bijgestaan door zijn raadsman, gehoord.

Tevens zijn de ouders van de verdachte gehoord en een vertegenwoordiger van de jeugdreclassering, alsmede de gemachtigden van de benadeelde partij.

2.De tenlastelegging

De verdachte staat -kort samengevat- terecht ter zake van het samen met anderen plegen van openlijk geweld tegen [slachtoffer].

De volledige tenlastelegging luidt dat:

hij, op of omstreeks 2 mei 2014 te Gulpen, in de gemeente Gulpen-Wittem, met een ander of anderen, op of aan de openbare weg, de Looierstraat, in elk geval op of aan een openbare weg, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer], welk geweld bestond uit het

- het duwen van die [slachtoffer] en/of

- het maken van (een) slaande beweging(en) in de richting van die [slachtoffer] en/of

- het trappen en/of schoppen van die [slachtoffer] en/of

- het slaan en/of stompen van die [slachtoffer] en/of

- het ten val brengen van die [slachtoffer].

3.
De voorvragen

Bij het onderzoek ter terechtzitting:

- is gebleken dat de dagvaarding aan alle wettelijke eisen voldoet;

is gebleken dat de rechtbank bevoegd is van het ten laste gelegde kennis te nemen;
zijn geen omstandigheden gebleken die aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie in de weg staan;

- zijn geen gronden voor schorsing van de vervolging gebleken.

4.
De beoordeling van het bewijs^[1]

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht het feit wettig en overtuigend bewezen. Verdachte heeft samen met 3 andere jongeren geweld gepleegd tegen het slachtoffer [slachtoffer]. Dit alles vond plaats in de nacht van 2 mei 2014, op de openbare weg in de Looierstraat in Gulpen. Op de hoek met de Dorpsstraat is de geweldpleging begonnen met een woordenwisseling, gevolgd door duwen, slaan en er is ook een trap gegeven. De groep is [slachtoffer] gevolgd de Looierstraat in en tot slot heeft een medeverdachte geslagen, ten gevolge waarvan [slachtoffer] direct gevallen is en wel zo hard, dat hij zwaar lichamelijk letsel op heeft gelopen. Het gaat om zeer ernstig hersenletsel.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft de rechtbank verzocht de verdachte vrij te spreken, omdat de handelingen van de verdachte bij het incident geen significante bijdrage opleveren aan het door de 3 andere verdachten gebuikte geweld tegen [slachtoffer].

4.3

Het oordeel van de rechtbankInleiding

Op vrijdag 2 mei 2014 vond op de Looierstraat, zijnde de openbare weg, in Gulpen een openlijke geweldpleging plaats.^[2]Slachtoffer is [slachtoffer] . Uit het politieonderzoek kwamen als verdachten naar voren [medeverdachte 1], [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en de verdachte.

Aan de verdachte wordt niet ten laste gelegd dat zijn specifieke bijdrage aan het geweld letsel bij [slachtoffer] heeft veroorzaakt. Wel is van belang voor de leesbaarheid van dit vonnis en enigszins voor de strafmaat dat er sprake is van ernstig hersenletsel. [slachtoffer] heeft vanwege zijn hersenletsel geen aangifte kunnen doen; hij werd bewusteloos door ambulancepersoneel aangetroffen op de stoep en heeft, hoewel hij inmiddels weer thuis is, sindsdien niet over de toedracht kunnen verklaren, omdat hij aan geheugenverlies lijdt en afatisch is.

Bespreking van het bewijs en de conclusies die de rechtbank daaruit trekt

[slachtoffer] is in de Looierstraat bewusteloos op de stoep aangetroffen door ambulancepersoneel.^[3][slachtoffer] lag op zijn zij. De plaats waar [slachtoffer] lag, werd door de ambulancemedewerker geschat op 50 meter van de hoek met de Dorpsstraat.^[4]

Een getuige heeft verklaard dat hij [slachtoffer] heeft aangetroffen op de stoep tussen het pand van de rijwielhandelaar en de handelaar in antiek. Deze getuige heeft samen met iemand anders [slachtoffer] in stabiele zijlegging gelegd.^[5]

De plaats waar het slachtoffer is aangetroffen markeert het einde van het geweldsincident.

Deze plek is op de foto’s van het dossier te zien en uit deze foto’s in combinatie met de verklaringen van de getuige en de ambulancemedewerker kan worden opgemaakt dat het incident ongeveer 50 meter vanaf de hoek met de Dorpsstraat is geëindigd.^[6]

Uit de verklaringen in het dossier en die van de verdachte ter terechtzitting kan de rechtbank vaststellen dat het incident begonnen is op de hoek van de Dorpsstraat met de Looierstraat. Het is lastiger om de precieze gang van zaken vast te stellen van wat zich heeft afgespeeld tussen de hoek van de Dorpsstraat/Looierstraat en de plaats waar [slachtoffer] is aangetroffen, omdat de verklaringen van de verdachten en die van een vriend van [slachtoffer] die er ook bij betrokken was, op een aantal punten verschillen, bijvoorbeeld waar het gaat om de plaats waar [slachtoffer] geslagen is. Ook lijkt het er sterk op dat de verdachten geneigd zijn hun eigen rol in het geheel wat af te zwakken. De rechtbank kan desalniettemin op basis van het dossier en de verklaring van de verdachte een aantal elementaire dingen wel vaststellen. Dat levert voldoende wettig bewijs op om bewezen te verklaren dat de verdachte samen met anderen openlijk geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer].

De verdachte zelf heeft immers ter terechtzitting en bij de politie verklaard dat hij [slachtoffer] heeft geduwd en een slaande beweging in zijn richting heeft gemaakt. Het incident is begonnen op de hoek, nadat [slachtoffer] aan was komen lopen. Daarbij waren de verdachte, [medeverdachte 1], [medeverdachte 2] en [medeverdachte 3] aanwezig. Er ontstond ruzie met [medeverdachte 1], waarna de verdachte naar eigen zeggen [slachtoffer] een duwtje/zetje heeft gegeven. [medeverdachte 1] gaf [slachtoffer] een klap. De verdachte is ook met de anderen meegelopen de Looierstraat in, waar [medeverdachte 3] [slachtoffer] een trap tegen het been heeft gegeven en [medeverdachte 1] [slachtoffer] een tweede klap heeft gegeven, waarna [slachtoffer] is gevallen.^[7]

Bij de politie heeft [medeverdachte 1] verklaard dat hij erbij betrokken was. [medeverdachte 1] heeft [slachtoffer] twee keer geslagen, een wat lichtere slag en daarna een vuistslag met kracht. Daarop is [slachtoffer] in de richting van de gevel van een huis aan gevallen, waarna [medeverdachte 1] is teruggelopen naar de Dorpsstraat.^[8]

[medeverdachte 2] heeft bij de politie verklaard dat hij [slachtoffer] een tik op het gezicht heeft gegeven, een soort duw met zijn vuist tegen de wang van [slachtoffer] aan. Ook hij is meegelopen de Looierstraat in en weggelopen nadat [slachtoffer] was gevallen.^[9]

[medeverdachte 3] heeft erkend dat hij meegelopen is met de anderen de Looierstraat in en dat hij [slachtoffer] tegen het been heeft getrapt.^[10]

Uit deze verklaringen volgt dat de verdachte en de anderen [slachtoffer] als groep hebben belaagd. Dit heeft zich afgespeeld niet alleen op de hoek met de Dorpsstraat, maar over een behoorlijke afstand de Looierstraat in, gelet op de plek waar [slachtoffer] uiteindelijk ten val is gekomen. Van agressie of enige concrete dreiging van de kant van [slachtoffer] is de rechtbank niet gebleken. Er is dus sprake geweest van openlijk geweld van de groep van de verdachte tegen [slachtoffer]; elk van de betrokken verdachten heeft ook een of meer agressieve handelingen verricht.

De rol van de verdachte bij dit geweld beoordeelt de rechtbank ook niet zo beperkt als de raadsman en de verdachte zelf. Op de hoek van de Dorpsstraat met de Looierstraat is niet alleen door de verdachte en [medeverdachte 2] geduwd, maar ook door [medeverdachte 1] geslagen. De handelingen van de verdachte staan dus niet volkomen op zichzelf. Dat optreden van drie personen tegen één is al een vorm van openlijke agressie en vervolgens houdt het niet op. Alle verdachten zijn achter [slachtoffer] aangelopen en de agressie van de groep is doorgegaan, waarbij vervolgens ernstiger geweld is gebruikt met uiteindelijk de laatste klap van [medeverdachte 1], waarna [slachtoffer] ten val is gekomen.

Daar komt nog het volgende bij. De verdachte heeft volgehouden dat hij slechts een duwtje heeft gegeven en een soort slaande beweging heeft gemaakt. Deze beweging was een soort afwerende beweging met de arm op schouderhoogte, naar achteren richting [slachtoffer]: alsof je een vlieg probeert weg te slaan. Dat zou dan tot de conclusie moeten leiden dat er geen relevant geweld door de verdachte is uitgeoefend, maar dat vindt de rechtbank niet aannemelijk. Uit de verklaringen van twee andere verdachten en die van een getuige, alsmede uit een opmerking van de verdachte op whatsapp kan namelijk worden geconcludeerd dat er meer agressie uitging van het slaan van de verdachte dan hij zelf stelt. Op deze bewijsmiddelen heeft de raadsman wel kritiek geuit, maar die overtuigt de rechtbank niet.

De verdachte heeft immers een whatsapp naar [medeverdachte 1] gestuurd waarin hij zelf zegt [slachtoffer] ook één stoot te hebben gegeven.^[11][medeverdachte 3] heeft verklaard dat de verdachte [slachtoffer] heeft geslagen en in het gezicht heeft geraakt.^[12]De getuige [getuige 1] heeft gezien dat [slachtoffer] niet alleen door [medeverdachte 1] werd geslagen, maar ook nog door twee andere personen uit het groepje.^[13][getuige 1] heeft weliswaar die personen niet nader geïdentificeerd, maar als steunbewijs kan deze verklaring toch dienen.

Dat [medeverdachte 3] een motief zou hebben om de verdachte vals te beschuldigen, zoals de raadsman heeft geponeerd, ziet de rechtbank ook niet. [medeverdachte 3] erkent immers, zij het pas na geconfronteerd te zijn met een whatsapp van hemzelf, dat hij ook geweld heeft gebruikt en blijft volhouden dat de andere drie verdachten geslagen hebben. Bij twee daarvan, [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2], blijkt dat te kloppen en de rechtbank ziet niet in waarom dan die verklaring waar het om de verdachte gaat, niet overeen zou komen met de waarheid.

Dat alles bij elkaar opgeteld brengt de rechtbank tot de conclusie dat de verdachte zijn rol tot ongeloofwaardige proporties heeft teruggebracht. Voor de rechtbank heeft hij wel degelijk een significante bijdrage geleverd aan het geheel en ook opzet gehad op het gezamenlijk plegen van geweld. De rechtbank komt daarom tot de volgende bewezenverklaring.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte:

op 2 mei 2014 te Gulpen, in de gemeente Gulpen-Wittem, met anderen, op of aan de openbare weg, de Looierstraat, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen

[slachtoffer], welk geweld bestond uit het

- het duwen van die [slachtoffer] en

- het maken van een slaande beweging in de richting van die [slachtoffer] en

- het trappen van die [slachtoffer] en

- het slaan van die [slachtoffer] en

- het ten val brengen van die [slachtoffer].

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid van het bewezenverklaarde en de kwalificatie

5.1

De strafbaarheid

Het bewezenverklaarde is strafbaar.

5.2

De kwalificatie

Het bewezenverklaarde levert het navolgende strafbare misdrijf op:

openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

Het misdrijf is strafbaar gesteld bij artikel 141 van het Wetboek van Strafrecht.

6.De strafbaarheid van verdachte

De verdachte is strafbaar voor het bewezenverklaarde nu geen omstandigheid aannemelijk is geworden die verdachtes strafbaarheid opheft.

7.De oplegging van straf en/of maatregel

7.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft de oplegging van een werkstraf van 60 uur gevorderd. Indien de werkstraf niet naar behoren wordt verricht, geldt een vervangende jeugddetentie 30 dagen.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft de rechtbank verzocht rekening te houden met de persoon van de verdachte. De verdachte heeft geen strafblad en er zijn geen risicofactoren aan te wijzen voor herhaling. Ook moet worden meegewogen dat de verdachte oprecht begaan is met [slachtoffer] en te lijden heeft onder alle media aandacht in de zaak. De raadsman heeft de rechtbank daarom verzocht te volstaan met het opleggen van een werkstraf, indien zij tot een bewezenverklaring komt.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

Bij de bepaling van de op te leggen straf is gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, op de omstandigheden waaronder het bewezenverklaarde is begaan en op de persoon van de verdachte, zoals een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting naar voren is gekomen.

De rechtbank is in deze zaak geconfronteerd met een openlijke geweldpleging zoals er zich in het uitgaansleven vele voordoen. Deze geweldplegingen door groepjes jongeren en volwassenen, waarbij alcohol telkens weer een negatieve rol speelt, hebben (gelukkig) vaak weinig of geen (blijvende) gevolgen.

Toch is het telkens weer schokkend te moeten zien dat zelfs relatief licht geweld enorme gevolgen kan hebben. Dat is in deze zaak ook het geval geweest. Het slachtoffer [slachtoffer] heeft hersenletsel opgelopen, dat, zoals het er nu naar uitziet, niet meer volledig zal herstellen. Dat heeft voor [slachtoffer] ingrijpende fysieke en voor hem en zijn familie en vrienden grote emotionele en praktische gevolgen. En hoewel de rechtbank in alle objectiviteit moet proberen te oordelen, heeft de slachtofferverklaring van de ouders van [slachtoffer] op haar grote indruk gemaakt. [slachtoffer] weet door geheugenverlies niet wat hem nu precies is overkomen. Hij en zijn ouders zullen de impact van het letsel hun hele leven met zich moeten dragen. Dat heeft voor hen naast de al genoemde gevolgen, ook nog eens grote financiële consequenties.

De verdachte heeft dit alles mede veroorzaakt door samen met zijn groepje vrienden het slachtoffer aan te vallen en te achtervolgen. De verdachte heeft echter niet de klap uitgedeeld waarna [slachtoffer] is gevallen en met veel kracht iets hards heeft geraakt met zijn hoofd, waardoor zijn hersenletsel is ontstaan. Dat betekent dat er in zijn geval wel enigszins rekening gehouden kan worden met dit letsel voor de strafmaat, maar slechts in bescheiden mate.

Openlijk en vooral zinloos geweld is hier aan de orde. Dat levert een strafbaar feit op, ook als meegewogen wordt dat niemand uit de dadergroep vooraf de bedoeling had [slachtoffer] zoveel leed te berokkenen.

Verdachte heeft het letsel beslist niet gewild, daarvan is de rechtbank overtuigd. Voor de rechtbank is ook duidelijk dat de verdachte terdege beseft hoe vreselijk de gevolgen zijn en dat hij worstelt met het feit dat hij deze gevolgen niet meer terug kan draaien.

Bij de bepaling van de straf moet niet alleen de ernst van het feit worden gewogen. Ook moet rekening worden gehouden met de belangen van de jeugdige verdachte en zijn persoonlijke omstandigheden, zoals die ter zitting aan de orde zijn gekomen. De straf moet dus recht doen aan de ernst van het feit, het slachtoffer, aan de dader en tevens dienen ter voorkoming van andere strafbare feiten.

Het feit rechtvaardigt de oplegging van de straf die de officier van justitie heeft geëist. Deze straf is mede gebaseerd op uitspraken van rechtbanken in vergelijkbare zaken. De officier van justitie heeft haar eis aan de hand van deze uitspraken geformuleerd en de rechtbank deelt haar visie.

Met de straf is ook rekening gehouden met de jeugdige leeftijd van de verdachte, het feit dat hij niet eerder met justitie in aanraking is gekomen en met zijn persoonlijke omstandigheden.

De rechtbank overweegt nog dat de hoogte en de vorm van de straffen in dit soort zaken in de samenleving bij menigeen het rechtsgevoel niet bevredigen. Het gevoel van verontwaardiging en van machteloosheid dat het gevolg oproept, nu [slachtoffer] zo zwaar is getroffen, kan leiden tot het idee dat de verdachte(n) daarom voor zeer lange tijd van zijn (hun) vrijheid moet(en) worden beroofd, waarbij voorbij wordt gegaan aan het daadwerkelijke geweld dat door de verdachte(n) is toegepast.

Het is de rechtbank niet ontgaan dat die conclusie in de (sociale) media al is getrokken.

Daarbij is uit het onderzoek ter terechtzitting gebleken dat de verdachte en de medeverdachten per saldo heel “gewone” en sociale jongeren zijn, zonder strafblad of andere specifieke problemen, die, al dan niet onder invloed van drank, slechts relatief licht geweld hebben gebruikt. De gevolgen voor [slachtoffer], die door dit licht geweld zeer ongelukkig is gevallen, zijn verschrikkelijk.

De rechtbank zal zich uitdrukkelijk niet door de beeldvorming in de (sociale) media laten leiden en zich bij de feiten houden zoals die uit het dossier en de behandeling ter zitting zijn gebleken. Om die reden komt de rechtbank dan ook niet tot een lange onvoorwaardelijke vrijheidsstraf. Daarbij is het in het geval van deze verdachte nog van belang, als hiervoor al gezegd, dat hem het gevolg in strafrechtelijke zin niet vol kan worden verweten.

De rechtbank heeft verder ook niet de illusie dat oplegging van een zeer langdurige jeugddetentie in deze zaak andere jongeren ertoe zal brengen hun alcoholgebruik te matigen en elkaar in het uitgaansleven met rust te laten, wat heel wenselijk is. Dit maatschappelijk vraagstuk vergt een bredere aanpak dan vanuit het strafrecht alleen.

8.De benadeelde partij

Het slachtoffer [slachtoffer] heeft zich als benadeelde partij in het strafproces gevoegd en vordert een schadevergoeding van € 92.030,85, waarvan € 25.000,- voor geleden immateriële schade (smartengeld). Daarnaast vordert de benadeelde partij [slachtoffer] kosten voor rechtsbijstand. Ter zitting heeft de gemachtigde van de benadeelde partij, mr. A.F.G. Pennino, advocaat te Kerkrade, de vordering toegelicht. Uit het onderzoek ter terechtzitting en de onderbouwing van de vordering kan worden geconcludeerd dat het letsel van [slachtoffer] zo ernstig is, dat volledig herstel waarschijnlijk niet mogelijk zal zijn.

De officier van justitie stelt zich op het standpunt dat de vordering moet worden toegewezen onder oplegging van de schadevergoedingsmaatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht, met uitzondering van de post Toekomstig verlies aan verdienvermogen en (gedeeltelijk) de post Verlies aan arbeidsvermogen.

De raadsman heeft de rechtbank verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren, gelet op het vrijspraakverweer. In subsidiaire zin heeft de raadsman meerdere redenen aangevoerd waarom de vordering ook overigens niet-ontvankelijk moet worden verklaard.

De rechtbank overweegt als volgt.

De vordering van de benadeelde partij bevat elementen die de rechtbank prematuur en voorts te gecompliceerd acht om te behandelen in het strafproces. Een zorgvuldige behandeling en beoordeling van die posten zou een onevenredige belasting opleveren van het strafproces in deze zaak. Op die punten zal de rechtbank de benadeelde partij daarom niet-ontvankelijk verklaren. Dit betreft de posten Studievertraging en Toekomstig verlies aan verdienvermogen. De rechtbank komt daar later op terug. Deze posten zullen in een civiele procedure aan de orde kunnen komen.

[slachtoffer] heeft ernstig hersenletsel opgelopen. Dit is gevolgd op de openlijke geweldpleging. Het betreft letsel dat door de afdeling Spoedeisende Hulp gekwalificeerd werd als hoog energetisch trauma. Het gaat, zo blijkt uit de medische stukken, om zwaar traumatisch schedel/hersenletsel met fracturen in diverse schedelbeenderen en beschadigingen van de zachte hersenweefselstructuren.^[14]

Operatieve ingrepen zijn nodig geweest in verband met het letsel en bij ontslag uit het ziekenhuis was er onder meer sprake van forse cognitieve stoornissen en beperkte communicatie (afasie). [slachtoffer] werd vervolgens opgenomen in een revalidatiekliniek en verbleef aldaar tot 12 september 2014.^[15]

[slachtoffer] moet met een behoorlijke versnelling met zijn hoofd tegen iets hards zijn gevallen. Volgens de forensisch deskundige die een rapport heeft opgemaakt ten aanzien van het letsel en ter zitting is gehoord, is het niet waarschijnlijk dat het letsel door een vuistslag als enige oorzaak is ontstaan. Voor dit type letsel is zeer fors stomp geweld nodig. Een ongebroken val van het hoofd vanaf geringe hoogte, te weten, vanuit zijn staande positie, in een doorgaande beweging, op een harde ondergrond, waarbij gedacht kan worden aan een vensterbank of straatsteen, zou mogelijk wel genoeg energie kunnen vrijmaken om het letsel te kunnen veroorzaken, aldus de deskundige.

Dit betekent voor de rechtbank dat het niet anders kan dan dat de val op een harde ondergrond, en die weer als rechtstreeks gevolg van de slag van [medeverdachte 1], de hoofdoorzaak van het letsel is geweest. Anders valt niet te verklaren hoe [slachtoffer] aan dit letsel is gekomen. Niet meer te achterhalen valt of de gevel van een pand of de stoep de harde ondergrond is geweest waar het hoofd van [slachtoffer] tegenaan gekomen moet zijn. In elk geval is het één van beide geweest en gelet op de verklaring van [medeverdachte 1]

houdt de rechtbank het op de gevel.

Voor de rechtbank is er niet alleen voldoende rechtstreeks causaal verband tussen het door [medeverdachte 1] toegepaste geweld en het ontstaan van het letsel. Zij acht ook voldoende causaal verband aanwezig tussen het gehele groepsoptreden en het ontstaan van het letsel. Dit heeft zich immers in snel opeenvolgende gedragingen van oplopend geweld afgespeeld, waar ieder van de groepsleden een bijdrage aan heeft geleverd, culminerend in de laatste klap van [medeverdachte 1]. De verdachte was daar van het begin tot het eind bij.

Juridisch vertaald: het letsel kan naar redelijkheid worden toegerekend aan het bewezen verklaarde handelen van de verdachte. De verdachte is in beginsel dus ook voor de schade aansprakelijk. Ook al is het letsel niet door de duw van de verdachte toegebracht, de verdachte is als deelnemer aan het groepsgeweld niet van zijn civielrechtelijke aansprakelijkheid ontheven.

De rechtbank gaat namelijk uit van groepsaansprakelijkheid op basis van artikel 166 van boek 6 van het Burgerlijk Wetboek, wat met zich meebrengt dat iedere betrokkene hoofdelijk aansprakelijk is.

Er is immers sprake van deelname aan gedragingen in groepsverband en tussen alle gedragingen, in casu: duwen, meelopen, slaan en trappen, bestaat naar het oordeel van de rechtbank een duidelijke samenhang. Dergelijk geweld van een groep tegen één persoon brengt de kans met zich mee dat aan die persoon letsel wordt toegebracht, omdat de ene geweldpleger zich gesterkt voelt door de andere geweldplegers en er dus gemakkelijk escalatie optreedt. Een klap waardoor iemand bewusteloos raakt en/of ongelukkig ten val komt, behoort dan tot de voorspelbare mogelijke gevolgen.

Die kans had de verdachte behoren te weerhouden van zijn gedrag en deelname aan de groep. Nu hij dat niet heeft gedaan, kan hij gehouden worden tot betaling van de schade.

De vordering van de benadeelde partij bevat, zoals vermeld, elementen die de rechtbank prematuur en voorts te gecompliceerd acht om te behandelen in het strafproces. Op die punten zal de rechtbank de benadeelde partij daarom niet-ontvankelijk verklaren. Dit betreft de posten Studievertraging en Toekomstig verlies aan verdienvermogen.

Duidelijk is dat het hersenletsel van de benadeelde partij zeer ernstig is en dat volledig herstel niet te verwachten valt. Een eindtoestand is echter nog niet bereikt. Dat maakt voor de rechtbank een zorgvuldige beoordeling van de opleidings- en verdienmogelijkheden vooralsnog niet mogelijk.

Een zorgvuldige beoordeling zou meer onderzoek van de rechtbank vergen teneinde zich goed voor te laten lichten over alle aspecten van die schadeposten, zodanig dat er een onevenredige vertraging en dus onevenredige belasting van het strafproces zou ontstaan, te meer omdat een strafzaak tegen een jeugdige verdachte zo snel mogelijk moet zijn afgerond. De beoordeling van deze posten dient plaats te vinden in een civiele procedure.

Ten aanzien van de overige posten is de rechtbank van oordeel dat de posten niet te hoog dan wel te gecompliceerd zijn om in dit strafproces af te doen. De gevorderde schade acht zij het rechtstreeks gevolg van het bewezenverklaarde en de verdachte is voor die schade (hoofdelijk) aansprakelijk. Deze posten zijn niet, dan wel onvoldoende gemotiveerd betwist door de raadsman en liggen derhalve voor toewijzing gereed.

De hoogte van de gevorderde immateriële schade komt de rechtbank gelet op de ernst van het letsel op dit moment niet onredelijk voor en zij verwerpt het verweer van de raadsman daaromtrent. Zowel in de door de ANWB uitgegeven Smartengeldgids als door het Schadefonds Geweldsmisdrijven wordt het type hersenletsel en de daardoor veroorzaakte klachten van de benadeelde partij tot de zwaarste categorieën letsel beschouwd. Daarbij passen schadebedragen van tienduizenden euro’s.

Ook is voldaan aan de eis dat het gezamenlijke door de groep gepleegde geweld het oogmerk moet hebben gehad op het toebrengen van immateriële schade.

De rechtbank zal wel een lager schadebedrag toewijzen bij de post Verlies aan arbeidsvermogen met betrekking tot het werken in [naam Café]. De rechtbank zal een bedrag van € 1.400,- toewijzen, zijnde 4 maanden salaris/fooi, omdat zij dat redelijk en billijk acht. Het meergevorderde zal moeten worden betrokken bij de beoordeling van de posten met betrekking tot studie/opleiding en toekomstige verdiensten.

De rechtbank zal de verdachte in totaal (hoofdelijk) veroordelen tot het betalen van een schadevergoeding van € 33.978,85, waarvan € 25.000,- ter zake van geleden immateriële schade. Voor het overige zal de rechtbank de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren. De rechtbank zal tevens aan de verdachte de schadevergoedingsmaatregel op leggen, met dien verstande dat de vervangende hechtenis bij niet betaling wordt gesteld op 1 dag jeugddetentie.

De rechtbank zal de verdachte tot slot veroordelen in de advocatenkosten van de benadeelde partij het kader van deze procedure gemaakt. Dit bedrag heeft de rechtbank berekend aan de hand van het toegekende bedrag en het liquidatietarief sector civiel. De rechtbank begroot deze kosten op € 1.302,75. Deze berekening is gebaseerd op 2.25 punten en de hoogte van de toegekende vordering (2 punten voor de inhoudelijke behandeling en 0,25 punt voor het indienen, gelet op het gegeven dat dezelfde vordering ook in de zaken tegen de medeverdachten is ingediend).

9.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 36f, 77h, 77l, 77m, 77n en 141 van het Wetboek van Strafrecht.

10.De beslissing

Bewezenverklaring

verklaart het ten laste gelegde bewezen, zoals hierboven onder 4.4 is omschreven;
spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

verklaart dat het bewezenverklaarde de strafbare feiten oplevert zoals hierboven onder 5.2 is omschreven;
verklaart verdachte strafbaar;

Straffen

- veroordeelt verdachte tot
taakstraf voor de duur van 60 uren;

beveelt dat indien verdachte de taakstraf niet naar behoren verricht,
bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde taakstraf, naar rato van twee uur per dag;

- heft op het bevel tot voorlopige hechtenis met ingang van heden

Benadeelde partij(en) en schadevergoedingsmaatregel(en)

veroordeelt de verdachte hoofdelijk om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan
verklaart de benadeelde partij [slachtoffer] voor het overige in zijn vordering niet-ontvankelijk;

- legt aan verdachte
de verplichting op aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer

[slachtoffer] voornoemd bedrag te betalen, bij niet betaling te vervangen door
1 dag jeugddetentie, met dien verstande dat de vervangende jeugddetentie de betalingsverplichting niet opheft;

- bepaalt dat bij voldoening van de schadevergoedingsmaatregel de betalingsverplichting aan de benadeelde partij Y. [slachtoffer] vervalt en omgekeerd;

- bepaalt dat voorzover dit bedrag door één of meer mededaders is betaald, verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de Staat te betalen;

- veroordeelt de verdachte in
de kostendoor de benadeelde partij [slachtoffer] in het kader van deze procedure gemaakt, begroot op
€ 1.
302,
75, alsmede in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging van deze uitspraak alsnog te maken.

Dit vonnis is gewezen door mr. C.M.J. van den Acker, voorzitter tevens kinderrechter,

mr. C.M.W. Nobis en mr. M.A.M. van Uum, rechters, in tegenwoordigheid van

mr. A.P. Jansen, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 13 februari 2015.

RECHTBANK LIMBURG

Zittingsplaats Roermond

Familie en jeugd

parketnummer: 03/700265-14

proces-verbaal van het voorgevallene ter openbare zitting van de enkelvoudige kamer van de rechtbank voornoemd van 13 februari 2015 in de zaak tegen:

[verdachte],

geboren te [geboortedatum],

wonende aan de [adres].

Tegenwoordig:

mr. C.M.J. van den Acker, voorzitter, kinderrechter,

mrs. C.M.W. Nobis en M.A.M. van Uum, rechters,

mr. , officier van justitie,

dhr./mevr/mr. , griffier.

De voorzitter doet de zaak uitroepen.

De verdachte is in de zaal van de zitting aanwezig.

De rechter spreekt het vonnis uit en geeft de verdachte kennis dat hij daartegen binnen 14 dagen hoger beroep kan instellen.

Waarvan proces-verbaal, vastgesteld en getekend door de rechter en de griffier.

Raadsman mr. F.A. Dronkers, advocaat te Roermond.