ECLI:NL:RBGEL:2021:5654

Uitspraak

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Arnhem

Parketnummer: 05/004158-20

Datum uitspraak : 19 oktober 2021

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer

in de zaak van

de officier van justitie

tegen

[verdachte],

geboren op [geboortedag 1] 1983 in [geboorteplaats] ,

wonende aan het [adres 1] .

Raadsman: mr. J.W.J. Hopmans, advocaat in Groesbeek.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de openbare terechtzittingen van

2 maart en 5 oktober 2021.

1.De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

zij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 7 mei 2019 te Tiel, althans in Nederland, haar dochter [slachtoffer] (geboortedatum [geboortedag 2] 2007) opzettelijk heeft mishandeld, immers heeft zij, met dat opzet, die [slachtoffer] een- of meermalen

- geschopt;

- gedurende geruime tijd, zonder voldoende kleding, buiten de woning gezet en/of laten staan;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, in een grotendeels gestripte/kale slaapkamer zonder raambedekking laten verblijven, zonder (voldoende) kleding en/of beddengoed en/of dekens om zich te kunnen verwarmen;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, verboden om op haar bed te gaan liggen en/of te gaan slapen, (waarbij verdachte haar door middel van een camera controleerde);

welke mishandelingen een hevig onlust veroorzakende gewaarwording bij die [slachtoffer] hebben veroorzaakt en/of ten gevolge waarvan die [slachtoffer] pijn en/of (fysiek) letsel heeft bekomen;

- voeding en lichamelijke verzorging onthouden;

- meermalen gekleineerd en/of denigrerend toegesproken en/of uitgescholden;

ten gevolge waarvan die [slachtoffer] (ernstig) is benadeeld in haar (geestelijke) gezondheid althans in een situatie is gebracht die voor haar psychisch schadelijk was of kon zijn;

zij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 7 mei 2019 te Tiel, althans in Nederland, als moeder van [slachtoffer] (geboortedatum [geboortedag 2] 2007), tot wier onderhoud, verpleging en/of verzorging zij (als moeder) krachtens wet verplicht was,

die [slachtoffer] meermalen (telkens) in een hulpeloze toestand heeft gebracht en/of gelaten,

immers heeft verdachte die [slachtoffer] met dat opzet,

- gedurende geruime tijd, zonder voldoende kleding, buiten de woning gezet en/of laten staan;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, opgesloten op haar (slaap)kamer, zonder mogelijkheid om van het toilet gebruik te maken;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd in een grotendeels kale slaapkamer zonder raambedekking laten verblijven, zonder (voldoende) kleding en/of beddengoed en/of dekens om zich te kunnen verwarmen;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, verboden om op haar bed te gaan liggen en/of te gaan slapen, (waarbij verdachte haar door middel van een camera controleerde);

- meermalen voeding en lichamelijke verzorging onthouden en/of;

- meermalen gekleineerd en/of denigrerend toegesproken en/of uitgescholden;

2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs^[1]

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de ten laste gelegde feiten.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft bepleit dat verdachte integraal dient te worden vrijgesproken. Er is geen wettig en overtuigend bewijs voor de onder 1 en 2 ten laste gelegde feiten. Bovendien heeft verdachte haar dochter van de nodige zorg voorzien, zodat evenmin tot een bewezenverklaring van het onder 3 ten laste gelegde feit kan worden gekomen.

Beoordeling door de rechtbank

Ten aanzien van feit 1

[slachtoffer] (hierna: [slachtoffer] ) is de dochter van verdachte. [slachtoffer] is geboren op [geboortedag 2] 2007.^[2]

[slachtoffer] heeft op 14 mei 2019 in een gesprek met vertrouwensarts [naam 1] van de GGD (hierna: [naam 1] ) verklaard dat zij al zeven jaar ruzie heeft met - met name - haar moeder en dat zij gestraft wordt voor haar gedrag. De straffen bestaan uit het opsluiten op een lege kamer zonder speelgoed en met alleen een vies matras. Het raam staat dan open en [slachtoffer] heeft dan alleen een onderbroek aan. [slachtoffer] wordt door haar moeder tegen de muur geschopt. Als zij straf heeft, moet zij urenlang op haar kamer doorbrengen. Zij moet dan stil liggen op bed zonder eten of drinken en kan dan niet plassen. Dat kan soms wel een dag duren. Haar moeder houdt haar dan in de gaten door middel van een babyfoon met camera. In de nacht moet zij voor straf rechtop in bed zitten totdat zij door haar moeder wordt geroepen.^[3]

Ten aanzien van het schoppen

Op 16 mei 2019 is [slachtoffer] onderzocht door een forensisch arts. De forensisch arts heeft geconstateerd dat zij - onder meer - een huidverkleuring had op de linkerheup, schuin verlopend van buik naar bil.^[4]De forensisch arts van de GGD verklaarde over deze huidverkleuring dat het een onderhuidse bloeduitstorting is die uit twee delen lijkt te bestaan. [slachtoffer] heeft hierover ten overstaan van genoemde arts verklaard dat deze is ontstaan doordat zij contact maakte met de muur toen zij op haar bed lag en haar moeder haar tegen de muur aan schopte met haar voet. Volgens de forensisch arts kan de door [slachtoffer] aangegeven toedracht mogelijk passen bij het geconstateerde letsel.^[5]

De partner van verdachte, medeverdachte [medeverdachte] , heeft verklaard dat verdachte [slachtoffer] een keer met haar voet geduwd heeft en dat [slachtoffer] toen wat ongelukkig terecht kwam, tegen het bed of iets dergelijks.^[6]

Verdachte heeft verklaard dat zij [slachtoffer] een keer een schop heeft gegeven.^[7]

Gelet op het voorgaande, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat verdachte [slachtoffer] heeft geschopt en dat [slachtoffer] hierdoor pijn en letsel heeft opgelopen.

Ten aanzien van het buiten de woning zetten

Op 21 november 2018 is bij de politie een melding binnengekomen van meldster [getuige 1] . Zij heeft aangegeven dat bij de overburen de dochter van 11 jaar oud regelmatig door haar moeder wordt geslagen en slecht wordt behandeld. Zij zou de week ervoor nog zijn buitengesloten door haar moeder. [getuige 1] zag eenmaal dat verdachte [slachtoffer] in de straat achterliet en wegreed met de andere kinderen terwijl [slachtoffer] enkel een T-shirt droeg en het winter was. Er is volgens [getuige 1] iedere dag wel iets aan de hand.^[8]

Gedurende een buurtonderzoek aan de [straat] in Tiel is gesproken met [getuige 2] . Zij woont tegenover de woning van verdachte. Zij heeft regelmatig gezien dat [slachtoffer] in de winter buitengesloten werd. [slachtoffer] stond dan om 21.00 uur in de avond achter bij de poort. Wanneer [getuige 2] dan vroeg wat er aan de hand was, zei [slachtoffer] : “mijn ouders willen mij uit huis zetten omdat ik iets verkeerds heb gedaan”. [slachtoffer] stond dan zeker een half uur buiten in de kou.^[9]

Op grond van de hierboven genoemde bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat het meer dan eens is voorgekomen dat verdachte [slachtoffer] in de herfst/winter, terwijl het buiten koud was, buiten de woning heeft gezet en heeft laten staan. Twee overburen hebben dit - onafhankelijk van elkaar en op verschillende momenten - verklaard.

Ten aanzien van het laten verblijven in een kale slaapkamer

[slachtoffer] heeft in haar gesprek met [naam 1] aangegeven dat de straffen die zij van haar moeder krijgt onder meer bestaan uit het (urenlang) opsluiten op een lege kamer zonder speelgoed en met alleen een vies matras. Het raam staat dan open en [slachtoffer] heeft dan alleen een onderbroek aan. Dat kan soms wel een dag duren.^[10]

Op 16 mei 2019 heeft [slachtoffer] tegenover [naam 1] verklaard dat zij vaak door haar moeder werd opgesloten in haar kamer als haar moeder boos was. Haar kamer was, op een bed na, leeg. Zij had een vies matras. Op het bed lag geen deken. Sinds kort had zij wel een nieuw matras en een deken die ze van haar vader had gekregen. Zij had ook nieuwe spullen gekregen.^[11]

De woning van verdachte is op 17 mei 2019 onderzocht. De slaapkamer van [slachtoffer] was voorzien van vaste vloerbedekking. Voor het raam hing geen raambedekking. Er stonden redelijk nette bij elkaar passende meubels: een bureau, een nachtkastje, een opgemaakt bed zonder hoofdkussen, een schommelstoel, een staande kapstok en een kledingkast. In de kledingkast lag heel precies gevouwen kleding. Er hing niets aan de muren. Er was geen enkele knuffel, er waren geen leesboeken, er was geen teken-, schrijf- of kleurmateriaal en er was geen overig speelgoed. Er was niets ter afleiding van [slachtoffer] op haar kamer te vinden.^[12]

In het advies spoedeisende zorg van Jeugdbescherming Gelderland van 10 mei 2016 wordt vermeld dat [slachtoffer] vaak meerdere uren per dag voor straf op haar kamer zit. Haar slaapkamerdeur gaat in de avond op slot zodat zij niet van haar kamer af kan komen. Zij plast dan uit het raam. Als zij in bed plast, moet zij in haar bed blijven liggen. Er is toen afgesproken dat de slaapkamerdeur van [slachtoffer] niet meer op slot mocht en er aan [slachtoffer] geen vrijheidsbeperkende maatregelen, zoals in haar kamer zitten, mochten worden opgelegd.^[13]Ook in het contactjournaal van 25 november 2015 is vermeld dat [slachtoffer] vertelde dat haar slaapkamerdeur vaak op slot zit. Zij kan dan niet plassen, aldus [slachtoffer] .^[14]

Verdachte verklaarde hierover dat zij de kamer van [slachtoffer] had leeggehaald omdat zij het zat was dat [slachtoffer] spullen kapot maakte. Zij heeft de gordijnen op een gegeven moment ook weggehaald. [slachtoffer] heeft ook periodes geslapen zonder dekbed of deken.^[15]

Gelet op het voorgaande, stelt de rechtbank vast dat verdachte jarenlang veelvuldig de deur van de kamer van [slachtoffer] op slot deed op momenten dat zij straf had of op momenten dat zij van verdachte moest slapen. [slachtoffer] was op die momenten verstoken van elementair comfort. De kamer was grotendeels kaal en er was geen enkele afleiding voor [slachtoffer] te vinden. Zij had periodes geen dekbed op haar bed.

Ten aanzien van het verbieden te gaan liggen

Op 16 mei 2019 heeft [slachtoffer] tegenover [naam 1] verklaard dat zij, wanneer zij door haar moeder op haar kamer werd opgesloten, vaak niet mocht plassen. Zij mocht ’s nachts ook niet slapen van haar moeder maar moest rechtop in bed blijven zitten. Haar moeder hield dit door middel van een babyfoon met camera in de gaten. Wanneer [slachtoffer] dan in slaap dreigde te vallen, tikte haar moeder op de babyfoon zodat [slachtoffer] wakker bleef.^[16]

Tijdens de doorzoeking van de woning van verdachte op 17 mei 2019 is geconstateerd dat er vanaf het nachtkastje een camera op het bed van [slachtoffer] was gericht.^[17]

Verdachte heeft verklaard dat zij een babyfoon met camera op de kamer van [slachtoffer] had staan. [slachtoffer] moest als zij straf had op bed blijven zitten. Dit was in de periode dat Buurtzorg erbij betrokken was.^[18]Buurtzorg was bij het gezin betrokken in 2015.^[19]

Gelet op het voorgaande, stelt de rechtbank vast dat verdachte [slachtoffer] herhaaldelijk heeft verboden op bed te gaan liggen of te gaan slapen en dat [slachtoffer] daarbij via een camera werd gecontroleerd.

Concluderend

Alles overziend, stelt de rechtbank vast dat verdachte [slachtoffer] tussen 2015 en 2019 heeft geschopt, meermaals een geruime tijd in de kou buiten de woning heeft gezet, in een kale slaapkamer heeft opgesloten en gedurende de voor de slaap bestemde tijd heeft verboden op bed te gaan liggen en te slapen. De vraag die de rechtbank dient te beantwoorden is of dit handelen kan worden gekwalificeerd als mishandeling in de zin van artikel 300 van het Wetboek van Strafrecht.

[slachtoffer] heeft ten gevolge van het schoppen door haar moeder letsel opgelopen in de vorm van een huidverkleuring op haar heup en bil. Dat letsel is ontstaan doordat [slachtoffer] met zodanige kracht werd geschopt dat zij tegen de muur aan kwam. Gelet hierop, stelt de rechtbank vast dat verdachte opzet heeft gehad op de mishandeling. Het is een feit van algemene bekendheid dat een dergelijke schop - naast letsel - ook pijn veroorzaakt. Het schoppen levert derhalve een mishandeling op.

Onder omstandigheden kan het bij een ander teweegbrengen van een min of meer onlust veroorzakende gewaarwording in of aan het lichaam een mishandeling opleveren. De rechtbank is van oordeel dat hiervan in dit geval sprake is. Verdachte heeft [slachtoffer] in de kou buiten de woning gezet en laten staan. Bovendien heeft zij [slachtoffer] veelvuldig lange tijd zonder enige afleiding of comfort opgesloten in haar kamer en zelfs verboden te gaan liggen en te gaan slapen. Dit alles moet bij [slachtoffer] een gevoel van vernedering, machteloosheid en vergaand ongemak hebben veroorzaakt, zodanig dat kan worden gesproken van een hevig onlust veroorzakende gewaarwording aan het lichaam. Dat het gedrag van [slachtoffer] de aanleiding zou zijn geweest voor het leeghalen van haar kamer, zoals door de verdediging is bepleit, leidt niet tot een ander oordeel. Een kind dient een prettige en veilige woonomgeving te hebben en zich voldoende te kunnen vermaken. Er is naar het oordeel van de rechtbank geen te rechtvaardigen reden waarom [slachtoffer] urenlang in een grotendeels kale slaapkamer opgesloten zou moeten worden. Dit geldt eveneens voor het laten slapen zonder dekens. Dat [slachtoffer] wellicht haar dekbed onder plaste, is geen te rechtvaardigen reden om haar dan maar periodes zonder deken of dekbed te laten slapen.

De rechtbank acht het ten laste gelegde feit dan ook wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van feit 2

Onder feit 2 is aan verdachte ten laste gelegd dat zij [slachtoffer] heeft mishandeld door haar voeding en lichamelijke verzorging te onthouden en haar te kleineren, denigrerend toe te spreken en uit te schelden.

Ten aanzien van de voeding

[slachtoffer] heeft op 14 mei 2019 in een gesprek met [naam 1] verklaard dat zij al zeven jaar ruzie heeft met - met name - haar moeder en dat zij gestraft wordt voor haar gedrag. Als [slachtoffer] straf heeft, moet zij urenlang op haar kamer doorbrengen. [slachtoffer] moet dan stil liggen op bed zonder eten of drinken. Dat kan soms wel een dag duren.^[20]

[naam 1] heeft op 28 mei 2019 gesproken met het broertje van [slachtoffer] , [getuige 3] . [getuige 3] heeft verklaard dat het wel eens voorkomt dat [slachtoffer] niet mee-eet.^[21]

Getuige [getuige 4] , lerares op de [naam 2] in Tiel, heeft verklaard dat [slachtoffer] , toen zij 9 jaar oud was, eten van andere kinderen stal. [slachtoffer] at dan de boterhammen uit de tas van andere kinderen op. Zij was toen tenger tot mager.^[22]

In de notities die de school van [slachtoffer] , [naam 3] , over haar bijhield, is vermeld dat de school op 16 mei 2018 contact had opgenomen met verdachte. [slachtoffer] was betrapt op het stelen van brood. [slachtoffer] had dagelijks maar één of twee boterhammen in haar broodtrommel wanneer zij op school kwam. [slachtoffer] at de eerste pauze alles op en had dan de rest van de dag geen eten meer. Daarmee geconfronteerd, gaf verdachte aan dat dit de verantwoordelijkheid van [slachtoffer] was. Verdachte wilde geen vierde boterham aan [slachtoffer] meegeven. Evenmin wilde zij fruit of koeken meegeven. Namens school is aangegeven dat het eten niet voldoende was, maar dat bracht verdachte niet op andere gedachten.^[23]

De overbuurvrouw van verdachte, [getuige 2] , heeft op 2 september 2019 verklaard dat het een keer is voorgekomen dat [slachtoffer] bij haar op het bankje in de voortuin kwam zitten en vertelde dat zij uit huis was gezet en honger had. [slachtoffer] vertelde toen al zeven en een half uur niets gegeten te hebben.^[24]

De overbuurvrouw van verdachte, meldster [getuige 1] heeft op 16 juli 2019 aangegeven dat zij zich ernstig zorgen maakte om [slachtoffer] die volgens haar sterk ondervoed was. De enkels van [slachtoffer] waren namelijk even dik als die van haar 4-jarige zusje. [slachtoffer] zou eerder rond de 7 of 8 jaar oud geschat worden dan haar daadwerkelijke leeftijd van 11 jaar oud.^[25]

Gelet op het voorgaande, stelt de rechtbank vast dat er over een langere periode meerdere momenten zijn geweest waarop [slachtoffer] van verdachte geen of onvoldoende voedsel kreeg. Zelfs toen de school verdachte erop attendeerde dat [slachtoffer] te weinig voedsel mee naar school kreeg, weigerde verdachte haar meer eten mee te geven. Hierdoor heeft verdachte [slachtoffer] voeding onthouden.

Ten aanzien van de lichamelijke verzorging

[slachtoffer] heeft op 14 mei 2019 in een gesprek met [naam 1] verklaard dat haar moeder haar haren niet meer kamde. [slachtoffer] kon dit zelf wel maar mocht dat niet.^[26]

Op 16 mei 2019 heeft [slachtoffer] in een gesprek met [naam 1] verklaard dat zij het fijn vond dat zij op dat moment bij haar opa en oma verbleef. Zij kreeg daar immers schone kleren en mocht zich daar wassen. Ook mocht [slachtoffer] daar haar haren kammen en kreeg zij daar een schone onderbroek. Thuis mocht [slachtoffer] zich nooit wassen; af en toe mocht zij haar tanden poetsen.^[27]

Overbuurvrouw [getuige 1] verklaarde dat zij wel eens heeft gezien dat [slachtoffer] enkel gekleed in een T-shirt in de winter door haar moeder op straat werd achtergelaten, waarna haar moeder met de twee andere kinderen vertrok. [slachtoffer] belde toen bij [getuige 1] aan zodat zij kon opwarmen.^[28]

Getuige [getuige 5] verklaarde dat het haar is opgevallen dat [slachtoffer] kleding droeg die niet bij het seizoen paste. [slachtoffer] droeg bijvoorbeeld een kort rokje in de winter of een winterjas als het heet was.^[29]

Gelet hierop, stelt de rechtbank vast dat het is voorgekomen dat [slachtoffer] van verdachte haar haren niet mocht kammen en zich niet (voldoende) mocht wassen. Bovendien werd er niet altijd goed gezorgd voor passende kleding, zodat haar ook op die wijze lichamelijke verzorging werd onthouden.

Ten aanzien van het kleineren, denigrerend toespreken en uitschelden

Op 7 mei 2019 heeft verbalisant [verbalisant 1] [slachtoffer] naar aanleiding van een melding van verdachte thuisgebracht. Toen hoorde hij dat verdachte tegen [slachtoffer] zei dat zij een kutkind is en dat zij blij zou zijn als zij opgerot was. Verdachte bleef dit soort opmerkingen maken, ook toen de verbalisant tegen haar zei dat zij het kind hiermee onherstelbaar beschadigde en dat het niet normaal was dit tegen een kind te zeggen. Verdachte gaf toen aan dat [slachtoffer] haar het leven zuur maakte en dat zij een verschrikkelijk kind is.^[30]

In het advies spoedeisende zorg van de Jeugdbescherming Gelderland van 10 mei 2016 wordt vermeld dat [slachtoffer] de hele dag wordt afgesnauwd en niets goed kan doen. Zij is (de rechtbank begrijpt: volgens haar moeder) een rotkind.^[31]

Verdachte heeft verklaard dat zij wel eens naar [slachtoffer] heeft geschreeuwd omdat zij op zo’n moment boos is. Zij heeft [slachtoffer] ook wel eens uit frustratie en boosheid uitgescholden. Het zou kunnen dat zij [slachtoffer] ook wel eens voor ‘kutkind’ heeft uitgemaakt.^[32]

Uit het buurtonderzoek in het [straat] in Tiel is gebleken dat de bewoners van [adres 2] in de avond en in de nacht vaak de moeder tegen de kinderen hoorden schreeuwen.^[33]

De rechtbank stelt, gelet op het bovenstaande, vast dat verdachte [slachtoffer] herhaaldelijk heeft gekleineerd en uitgescholden. Ook heeft zij [slachtoffer] herhaaldelijk denigrerend toegesproken.

Concluderend

Gelet op het voorgaande, stelt de rechtbank vast dat verdachte [slachtoffer] gedurende een langere periode voeding en lichamelijke verzorging heeft onthouden en haar bovendien heeft gekleineerd, uitgescholden en denigrerend heeft toegesproken. Gelet op de langer bestaande problematiek tussen verdachte en [slachtoffer] stelt de rechtbank vast dat dit in dezelfde periode heeft plaatsgevonden als bij feit 1.

De volgende vraag die de rechtbank dient te beantwoorden, is of [slachtoffer] als gevolg hiervan in haar gezondheid is benadeeld, zodanig dat van mishandeling in de zin van artikel 300 van het Wetboek van Strafrecht kan worden gesproken.

Gelet op het vierde lid van artikel 300 van het Wetboek van Strafrecht wordt opzettelijke benadeling van de gezondheid met mishandeling gelijk gesteld. Hiervan kan ook sprake zijn bij psychische mishandeling. Gelet op de frequentie waarmee en de lange periode waarin de gedragingen van verdachte hebben plaatsgevonden, stelt de rechtbank vast dat de gezondheid van [slachtoffer] is benadeeld. Niet alleen was [slachtoffer] erg mager, ook hebben deze gedragingen hun weerslag gehad op de psychische gezondheid van [slachtoffer] . Zo speelde [slachtoffer] ‘kindermartelaartje’ waarbij zij agressief met haar pop omging en zei: “ik kill jou”, “kleine stront rotbaby” en “doe de politie maar bellen, nu ga je door, kleine mongolische kip”.^[34]Kennelijk was dit voor [slachtoffer] een normale manier van spelen, terwijl het dat niet is. Een jong kind hoort niet geconfronteerd te worden met het onthouden van voedsel, een slechte lichamelijke verzorging en scheldpartijen van haar eigen moeder. Dat verdachte [slachtoffer] zelfs uitschold in het bijzijn van een politieagent, moet helemaal beangstigend zijn geweest voor [slachtoffer] . Zij kon zich immers zelfs niet veilig voelen op het moment dat er een politieagent bij was. De rechtbank acht op grond van het voorgaande aannemelijk dat de gedragingen van verdachte de geestelijke gezondheid van [slachtoffer] hebben benadeeld.

De rechtbank acht het ten laste gelegde feit dan ook wettig en overtuigend bewezen.

Ten aanzien van feit 3

Op grond van de onder feit 1 en feit 2 vastgestelde handelingen en gedragingen van verdachte is naar het oordeel van de rechtbank bewezen dat [slachtoffer] door verdachte werd mishandeld door haar:

- gedurende geruime tijd buiten de woning te zetten en te laten staan;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, op te sluiten op haar slaapkamer, zonder mogelijkheid om van het toilet gebruik te maken;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd in een grotendeels kale slaapkamer zonder raambedekking te laten verblijven, zonder beddengoed en dekens om zich te kunnen verwarmen;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, te verbieden om op haar bed te gaan liggen en te gaan slapen, waarbij verdachte haar door middel van een camera controleerde;

- meermalen voeding en lichamelijke verzorging te onthouden en

- meermalen te kleineren, denigrerend toe te spreken en uit te schelden.

Verdachte heeft deze situatie gedurende een langere periode laten voortduren.

Verdachte is de moeder van [slachtoffer] .^[35]Op grond van artikel 1:247 van het Burgerlijk Wetboek is zij daarom wettelijk verplicht tot verzorging en opvoeding van [slachtoffer] .

Van een hulpeloze toestand kan worden gesproken indien gevaar bestaat voor het leven of de gezondheid van de hulpbehoevende, terwijl de hulpbehoevende zichzelf niet redden kan. Hiervan kan bij een minderjarige sprake zijn indien niet wordt voldaan aan de primaire levensbehoeften van het kind, waaronder de noodzakelijke voeding, nachtrust, lichamelijke verzorging en een veilige leefomgeving.

Verdachte heeft, als zorgplichtige, de mishandelingen bij voortduring gepleegd, terwijl [slachtoffer] - als minderjarig kind - van de zorg van haar beide ouders afhankelijk was (en is). Er bestond - door de aanhoudende mishandelingen - gevaar voor de gezondheid van [slachtoffer] .

Verdachte heeft, gelet op het voorgaande, [slachtoffer] in een hulpeloze toestand gebracht en gelaten door haar over een langere periode te mishandelen. Het ten laste gelegde feit kan daarom wettig en overtuigend worden bewezen.

3.De bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

zij op
één of meertijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 7 mei 2019 te Tiel
, althans in Nederland,haar dochter [slachtoffer] (geboortedatum [geboortedag 2] 2007) opzettelijk heeft mishandeld, immers heeft zij, met dat opzet, die [slachtoffer] een- of meermalen

- geschopt;

- gedurende geruime tijd, zonder voldoende kleding, buiten de woning gezet en
/oflaten staan;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, in een grotendeels
gestripte/kale slaapkamer zonder raambedekking laten verblijven, zonder
(voldoende) kleding en/ofbeddengoed en
/ofdekens om zich te kunnen verwarmen;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, verboden om op haar bed te gaan liggen en
/ofte gaan slapen,
(waarbij verdachte haar door middel van een camera controleerde
);

welke mishandelingen een hevig onlust veroorzakende gewaarwording bij die [slachtoffer] hebben veroorzaakt
en/of ten gevolge waarvan die [slachtoffer] pijn en
/of(fysiek) letsel heeft bekomen;

zij op
één of meertijdstippen in
of omstreeksde periode van 1 januari 2015 tot en met 7 mei 2019 te Tiel
, althans in Nederland,haar dochter [slachtoffer] (geboortedatum [geboortedag 2] 2007) opzettelijk heeft mishandeld, immers heeft zij, met dat opzet, die [slachtoffer]
een- ofmeermalen

- voeding en lichamelijke verzorging onthouden;

- meermalen gekleineerd en
/ofdenigrerend toegesproken en
/ofuitgescholden;

ten gevolge waarvan die [slachtoffer]
(ernstig)is benadeeld in haar (geestelijke) gezondheid
althans in een situatie is gebracht die voor haar psychisch schadelijk was of kon zijn;

zij op
één of meertijdstippen in
of omstreeksde periode van 1 januari 2015 tot en met 7 mei 2019 te Tiel,
althans in Nederland,als moeder van [slachtoffer] (geboortedatum [geboortedag 2] 2007), tot wier onderhoud, verpleging en
/ofverzorging zij (als moeder) krachtens wet verplicht was,

die [slachtoffer] meermalen (telkens) in een hulpeloze toestand heeft gebracht en
/ofgelaten,

immers heeft verdachte die [slachtoffer] met dat opzet,

- gedurende geruime tijd
, zonder voldoende kleding,buiten de woning gezet en
/oflaten staan;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, opgesloten op haar (slaap)kamer, zonder mogelijkheid om van het toilet gebruik te maken;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd in een grotendeels kale slaapkamer zonder raambedekking laten verblijven, zonder
(voldoende) kleding en/ofbeddengoed en
/ofdekens om zich te kunnen verwarmen;

- gedurende de nachtelijke uren, in ieder geval gedurende geruime tijd, verboden om op haar bed te gaan liggen en
/ofte gaan slapen,
(waarbij verdachte haar door middel van een camera controleerde
);

- meermalen voeding en lichamelijke verzorging onthouden en
/of;

- meermalen gekleineerd en
/ofdenigrerend toegesproken en
/ofuitgescholden;

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in de verdediging geschaad.

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen.

Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

ten aanzien van feit 1 en feit 2:

mishandeling, terwijl de schuldige het misdrijf begaat tegen haar kind, meermalen gepleegd;

ten aanzien van feit 3:

opzettelijk iemand tot wiens onderhoud, verpleging of verzorging zij krachtens wet of overeenkomst verplicht is, in een hulpeloze toestand brengen en laten.

5.De strafbaarheid van de feiten

De feiten zijn strafbaar.

6.De strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk is geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

7.De overwegingen ten aanzien van straf

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden, geheel voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. Daarnaast dient verdachte een taakstraf te verrichten van 150 uren te vervangen door 75 dagen hechtenis.

Het standpunt van de verdediging

De raadsman heeft - uiterst subsidiair - bepleit dat aan verdachte een geheel voorwaardelijke straf dient te worden opgelegd, nu een onvoorwaardelijke straf nadelig is voor het gezin en daarmee voor [slachtoffer] . Bovendien zijn er door Jeugdbescherming Gelderland grote fouten gemaakt.

De beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden met de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard en de omstandigheden waaronder dit is begaan. De rechtbank heeft verder rekening gehouden met de persoon en de omstandigheden van verdachte.

Verdachte heeft haar minderjarige kind [slachtoffer] over een periode van enkele jaren veelvuldig mishandeld. Zij heeft [slachtoffer] onder meer op haar kamer opgesloten zonder voeding en speelgoed, maar haar ook buitengesloten, uitgescholden en onthouden van de noodzakelijke lichamelijke verzorging. [slachtoffer] was vaak zo lang opgesloten op haar kamer dat ze niet anders kon dan in haar broek, uit het raam of in bed plassen. [slachtoffer] heeft zich hierdoor ongewenst, onveilig en minderwaardig gevoeld. Zij noemde zichzelf een ‘kutkind’ en gaf aan dat haar moeder haar toch niet thuis wilde hebben. Zij kon toch niets goed doen, vond zijzelf. Bovendien hebben de gedragingen van verdachte een grote invloed gehad op het geestelijke welzijn van [slachtoffer] . Zo speelde zij meermalen ‘kindermartelaartje’ met haar pop en schold zij deze op heftige wijze uit. Voor [slachtoffer] was dit gedrag kennelijk normaal speelgedrag.

Verdachte heeft de schuld van de ontspoorde relatie met haar dochter [slachtoffer] veelal buiten zichzelf gelegd. [slachtoffer] was volgens haar een moeilijk opvoedbaar kind en het gezin kreeg niet de hulp die het nodig had. De rechtbank is echter van oordeel dat de schuld voor verstoorde verhoudingen nooit bij een kind kan en mag worden gelegd. De ouders zijn verantwoordelijk voor de opvoeding van een kind en moeten, wanneer zich daarbij problemen voordoen die hen boven het hoofd groeien, tijdig op zoek gaan naar en vervolgens ook daadwerkelijk openstaan voor hulpverlening. Met name aan dat laatste heeft het bij verdachte ontbroken. Het mishandelen en in hulpeloze toestand laten van een kind kan en mag nooit een oplossing zijn. Verdachte is veel te ver gegaan in het straffen van [slachtoffer] . Deze straffen hebben een grote weerslag gehad op de ontwikkeling en het welzijn van [slachtoffer] .

De rechtbank houdt er rekening mee dat het feiten betreft die langer geleden hebben plaatsgevonden en dat het sindsdien enigszins beter lijkt te gaan. Verdachte heeft nog steeds moeite hulp te aanvaarden en samen te werken met de Jeugdbescherming, maar [slachtoffer] woont weer thuis en de situatie lijkt te zijn verbeterd. Zowel de reclassering als de psycholoog schatten het recidiverisico laag in. Verdachte is bovendien first offender.

De rechtbank is van oordeel dat de aard en ernst van de bewezen verklaarde feiten een onvoorwaardelijke straf rechtvaardigen, en dat dus niet - zoals de raadsman heeft bepleit - kan worden volstaan met een geheel voorwaardelijke straf. De rechtbank is bovendien van oordeel dat er een voorwaardelijke straf als stok achter de deur dient te worden opgelegd, om verdachte ervan te weerhouden opnieuw de fout in te gaan. De rechtbank acht het niet in het belang van [slachtoffer] om een onvoorwaardelijke gevangenisstraf aan verdachte op te leggen.

Alles overziend, acht de rechtbank de door de officier van justitie gevorderde straf in deze zaak passend en geboden. De rechtbank zal daarom aan verdachte een taakstraf voor de duur van 150 uren opleggen in combinatie met een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van vier maanden met een proeftijd van twee jaar.

8.De toegepaste wettelijke bepalingen

De oplegging van de straf en/of maatregel is gegrond op de artikelen 9, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 57, 255, 300 en 304 van het Wetboek van Strafrecht.

9.De beslissing

De rechtbank:

 verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde, zoals vermeld onder ‘De bewezenverklaring’, heeft begaan;

 verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

 verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert de strafbare feiten zoals vermeld onder ‘De kwalificatie van het bewezenverklaarde’;

 verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

 veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot
een gevangenisstraf voor de duur van 4 (vier) maanden;

 bepaalt dat deze gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat verdachte zich voor het einde van de proeftijd van twee jaren schuldig heeft maakt aan een strafbaar feit;

 legt op een
taakstraf van 150 (honderdvijftig) uren, met bevel dat indien deze straf niet naar behoren wordt verricht vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de duur van
75 (vijfenzeventig) dagen.

Dit vonnis is gewezen door mr. D.R. Sonneveldt (voorzitter), mr. H.C. Leemreize en

mr. S.P.H. Brinkman, rechters, in tegenwoordigheid van mr. M. Draaijers en mr. H. Jansen, griffiers, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 19 oktober 2021.

mr. S.P.H. Brinkman is buiten staat dit vonnis te ondertekenen