Overwegingen
1. De relevante regelgeving staat in de bijlage bij deze uitspraak.
2. Eiser was inburgeringsplichtig. De inburgeringstermijn liep van 21 februari 2016 tot en met 21 augustus 2019. Eiser heeft een aanvraag gedaan voor het verlengen van de inburgeringtermijn op medische gronden gezien de rugklachten van zijn vrouw en de daarmee samenhangende (mantel)zorg. Deze aanvraag is in het primaire besluit afgewezen. Op 11 december 2019 heeft eiser zijn inburgeringsexamen gehaald.
Verlenging van de inburgeringstermijn op medische gronden
3. Eiser betoogt dat de overschrijding van de inburgeringstermijn niet verwijtbaar is geweest en dat de termijn om die reden had moeten worden verlengd. Eiser heeft gedurende de inburgeringstermijn de zorg gehad voor zijn vrouw, die kampt met ernstige rugklachten. Ook heeft eiser zelf last van psychische klachten die het volgen van onderwijs hebben belemmerd. Eiser heeft een kopie van het medisch dossier van zijn vrouw overlegd en een verklaring van het zorgbedrijf [bedrijf] dat eiser op 26 februari 2021 heeft onderzocht, conform DSM-5 een diagnose heeft gesteld en een behandelbeleid heeft aangeboden
4. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de inburgeringstermijn terecht niet is verlengd, omdat eiser niet voldoet aan de voorwaarde dat hij minstens drie maanden achtereen niet in staat is geweest onderwijs te volgen. Verweerder verwijst naar een op 17 februari 2020 verzonden adviesrapportage van zijn medisch adviseur (Argonaut) waaruit blijkt dat niet kan worden gesteld dat eiser gedurende een periode van drie maanden niet in staat was onderwijs te volgen in verband met de zorg voor zijn vrouw.
5. Niet in geding is dat eiser de inburgeringstermijn heeft overschreden. De rechtbank ziet zich in de eerste plaats gesteld voor de vraag of er redenen zijn dat verweerder de inburgeringstermijn toch had moeten verlengen.
6. In de Beleidsregel verlenging inburgeringstermijnen bij geen verwijt (het beleid) is bepaald dat eiser op medische gronden voor verlenging van de inburgeringstermijn in aanmerking komt als hij of zijn partner gedurende ten minste drie aaneengesloten maanden leiden aan een langdurige ziekte.
7. Naar het oordeel van de rechtbank voldoet eiser niet aan de eis uit de Beleidsregel dat hij door de zorg voor zijn vrouw minstens drie maanden aaneengesloten niet in staat moet zijn geweest om onderwijs te volgen. Uit de medische stukken die verweerder heeft overlegd volgt dat de vrouw van eiser inderdaad aan ernstige en langdurige rugklachten leidt, maar niet blijkt dat het functioneren van eiser daardoor zo wordt beïnvloed dat daarmee ook aannemelijk is dat eiser daardoor drie maanden aaneengesloten geen onderwijs heeft kunnen volgen.
De inburgeringstermijn had toch moeten worden verlengd
8. Desondanks is de rechtbank van oordeel dat verweerder de inburgeringstermijn van eiser had moeten verlengen. Daarover overweegt de rechtbank het volgende.
9. Uit de gedingstukken blijkt dat de echtgenote van eiser inderdaad lijdt aan langdurige en ernstige rugklachten, maar ook dat eiser zelf lijdt onder reeds ten tijde van het primaire en bestreden besluit aanwezige psychische traumatische klachten. Dat laatste blijkt met name uit het eerdergenoemde stuk van [bedrijf]. Deze combinatie van klachten bij eiser en zijn echtgenote maken naar het oordeel van de rechtbank dat sprake is van een uitzonderlijk geval dat in zijn combinatie niet door Argonaut is onderzocht.
10. Daar komt bij dat eiser vijf van de zes examenonderdelen heeft gehaald voor het verstrijken van de inburgeringstermijn en dat hij de inburgeringstermijn met slechts ongeveer drie maanden heeft overschreden.
12. Gelet op hetgeen hiervoor is weergegeven is de rechtbank van oordeel dat eiser slechts in zeer beperkte mate een verwijt kan worden gemaakt. Mede gelet op de grote gevolgen van het niet verlengen van de inburgeringstermijn, waaronder het terugbetalen van de lening van ongeveer € 10.000, komt de rechtbank tot het oordeel dat verweerder de inburgeringstermijn met toepassing van artikel 7b, derde lid, van de Wi (ambtshalve) had moeten verlengen. De rechtbank onderkent daarbij dat dit voorschrift naar de letter ziet op het ontbreken van verwijtbaarheid maar is van oordeel dat een redelijke uitleg meebrengt dat deze bepaling ook kan en moet worden toegepast in gevallen waarbij sprake is van sterk verminderde verwijtbaarheid in combinatie met grote negatieve gevolgen.
13. De overige beroepsgronden van eiser behoeven geen bespreking meer.
14. Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank het beroep gegrond verklaart en het bestreden besluit vernietigt. De rechtbank ziet aanleiding zelf in de zaak te voorzien door het primaire besluit te herroepen, zonder daarvoor een nieuw besluit in de plaats te stellen. Dit betekent dat eiser geen boete hoeft te betalen en de lening van DUO niet hoeft terug te betalen.
15. Omdat het beroep gegrond is, krijgt eiser een vergoeding van de proceskosten die hij heeft gemaakt in beroep. Verweerder moet die betalen. De kosten worden als volgt berekend. Eiser heeft zich laten bijstaan door een gemachtigde. Deze gemachtigde heeft twee proceshandelingen verricht: het indienen van een beroepschrift en het bijwonen van de zitting bij de rechtbank. Deze proceshandelingen leveren ieder één punt op met een waarde van € 534. Toegekend wordt dus € 1.068. Ook moet verweerder de reiskosten van eiser vergoeden ter hoogte van € 29,48. Dit op grond van tweemaal de reisafstand tussen de woning van eiser en de rechtbank, op basis van een reis met het openbaar vervoer in de tweede klas. Tenslotte bedraagt het griffierecht dat verweerder aan eiser moet vergoeden € 178.