ECLI:NL:RBGEL:2020:856

• Datum uitspraak: 11 februari 2020
• Publicatiedatum: 11 februari 2020
• Zaaknummer: NL20.181 VK
• Instantie: Rechtbank Gelderland
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: W.P.C.G. Derksen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing asielaanvraag op basis van Dublinverordening en herhaling zienswijze

In de uitspraak van 11 februari 2020 heeft de Rechtbank Gelderland, enkelvoudige kamer, geoordeeld over de asielaanvraag van eiser, die niet in behandeling is genomen door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. De rechtbank heeft vastgesteld dat de aanvraag is afgewezen op grond van artikel 30, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000, omdat Italië verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag op basis van de Dublinverordening. Eiser heeft aangevoerd dat de Italiaanse asielprocedure en opvangvoorzieningen tekortschieten, en dat hij bij terugkeer naar Italië een reëel risico loopt op onmenselijke of vernederende behandeling, in strijd met artikel 3 van het EVRM en artikel 4 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

De rechtbank heeft de argumenten van eiser beoordeeld en geconcludeerd dat deze in grote lijnen overeenkomen met de eerder ingediende zienswijze. Verweerder heeft in het bestreden besluit uitvoerig op deze gronden gereageerd. Aangezien eiser in beroep geen nieuwe argumenten heeft aangedragen en niet heeft uitgelegd waarom de motivering van het bestreden besluit onjuist zou zijn, heeft de rechtbank geoordeeld dat de beroepsgronden niet slagen. Het beroep is kennelijk ongegrond verklaard, en er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

De uitspraak is openbaar gedaan en bekendgemaakt, en er is een rechtsmiddel tegen deze uitspraak mogelijk binnen zes weken na bekendmaking.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Arnhem

Bestuursrecht

zaaknummer: NL20.181

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 11 februari 2020 in de zaak tussen

[eiser], eiser

(gemachtigde: mr. M.O. Wattilete),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder.

Procesverloop

Bij besluit van 2 januari 2020 (het bestreden besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd niet in behandeling genomen.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Overwegingen

1. De rechtbank doet op grond van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht uitspraak zonder zitting.

2. Verweerder heeft het bestreden besluit gebaseerd op artikel 30, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000. Daarin is bepaald dat een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning voor bepaalde tijd niet in behandeling wordt genomen indien op grond van de Dublinverordening is vastgesteld dat een andere lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag. In dit geval heeft Nederland bij Italië een verzoek om terugname gedaan. Italië heeft dit verzoek aanvaard.

3. Eiser voert aan dat sprake is van aan het systeem gerelateerde tekortkomingen in de Italiaanse asielprocedure en de opvangvoorzieningen. De asielprocedure, leefomstandigheden en opvang van asielzoekers zijn van een zeer laag niveau. Daarnaast is eiser een alleenstaande man en is bijzonder kwetsbaar als gevolg van zeer traumatische ervaringen in zijn land van herkomst en in Italië. Doordat hij in Italië geen adequate opvang en medische zorg heeft ontvangen, zijn de fysieke en psychische klachten verergerd. Eiser stelt dat hij bij overdracht een reëel risico loopt op onmenselijke of vernederende behandeling in de zin van artikel 3 van het EVRM en artikel 4 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. Hieruit blijkt dat ten aanzien van Italië niet langer van het interstatelijk vertrouwensbeginsel kan worden uitgegaan, aldus eiser. Daarnaast betoogt eiser dat verweerder zijn asielverzoek op grond van artikel 17, eerste lid, van de Dublinverordening aan zich moet trekken.

3.1.

De rechtbank is van oordeel dat de gronden die eiser heeft aangevoerd in grote lijnen overeenkomen met de gronden die in de zienswijze zijn aangevoerd. Verweerder is hier in het bestreden besluit uitvoerig en gemotiveerd op ingegaan. Omdat eiser deze gronden in beroep niet nader heeft aangevuld en ook niet uitlegt waarom volgens hem die motivering in het bestreden besluit onjuist is, kan de enkele herhaling van de gronden in de zienswijze in beroep de rechtmatigheid van het bestreden besluit niet aantasten. De beroepsgronden slagen daarom niet.

4. Het beroep is kennelijk ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. W.P.C.G. Derksen, rechter, in aanwezigheid van
mr. F.M. van den Assem, griffier.

Deze uitspraak is in het openbaar gedaan en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan verzet worden ingesteld bij deze rechtbank binnen zes weken na de dag van bekendmaking. De indiener van het verzetschrift kan daarbij vragen in de gelegenheid te worden gesteld over het verzet te worden gehoord.