ECLI:NL:RBGEL:2020:1326

Uitspraak

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Zutphen

Parketnummer : 05/841011-17

Datum uitspraak : 17 februari 2020

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer

in de zaak van

de officier van justitie

tegen

[verdachte]

geboren op [geboortedag] 1991 te [geboorteplaats] ,
wonende te [adres] ,

raadsvrouw: mr. H.E. Berman, advocaat te Purmerend.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van
3 februari 2020.

1.De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 14 juli 2017
te Harderwijk
openlijk, te weten op of aan het P.C. Hooftplein, in elk geval op openbare weg
en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats,
in vereniging
geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] ,
door die [slachtoffer] op/tegen de grond te gooien/werken en/of (vervolgens) op

die [slachtoffer] te gaan zitten/leunen en/of/althans die [slachtoffer] vast/tegen te

houden en/of (vervolgens) die [slachtoffer] meermalen, althans éénmaal, (met

kracht) tegen het hoofd en/of (elders) tegen het lichaam te schoppen en/of die

[slachtoffer] meermalen, althans éénmaal, (met kracht) in het gezicht, althans

tegen het hoofd, en/of (elders) tegen het lichaam te stompen en/of te slaan,
terwijl dit door hem gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig

lichamelijk letsel (te weten een gebroken schouder(blad) en/of één of meer

verwondingen in het gezicht, althans aan het hoofd, en/of (elders) aan het

lichaam) voor die [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad;

althans, indien het vorenstaande onder 1 niet tot een veroordeling leidt:

hij op of omstreeks 14 juli 2017
te Harderwijk
tezamen en in vereniging met één of meer anderen, althans alleen,
aan [slachtoffer]
opzettelijk
zwaar lichamelijk letsel, te weten een gebroken schouder(blad), heeft

toegebracht, door die [slachtoffer] op/tegen de grond te gooien/werken en/of

(vervolgens) op die [slachtoffer] te gaan zitten/leunen en/of/althans die

[slachtoffer] vast/tegen te houden en/of (vervolgens) die [slachtoffer] meermalen,

althans éénmaal, (met kracht) tegen het hoofd en/of (elders) tegen het lichaam

te schoppen en/of die [slachtoffer] meermalen, althans éénmaal, (met kracht) in

het gezicht, althans tegen het hoofd, en/of (elders) tegen het lichaam te

stompen en/of te slaan;

meer subsidiair:

hij op of omstreeks 14 juli 2017
te Harderwijk
tezamen en in vereniging met één of meer anderen, althans alleen,
[slachtoffer] heeft mishandeld door die [slachtoffer] op/tegen de grond te

gooien/werken en/of (vervolgens) op die [slachtoffer] te gaan zitten/leunen

en/of/althans die [slachtoffer] vast/tegen te houden en/of (vervolgens) die

[slachtoffer] meermalen, althans éénmaal, (met kracht) tegen het hoofd en/of

(elders) tegen het lichaam te schoppen en/of die [slachtoffer] meermalen, althans

éénmaal, (met kracht) in het gezicht, althans tegen het hoofd, en/of (elders)

tegen het lichaam te stompen en/of te slaan,
terwijl het feit zwaar lichamelijk letsel, althans enig letsel, te weten een

gebroken schouder(blad) en/of één of meer verwondingen in het gezicht, althans

aan het hoofd, en/of (elders) aan het lichaam ten gevolge heeft gehad.

2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs^[1]

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het plegen van openlijk geweld tegen [slachtoffer] , terwijl dit door hem gepleegde geweld enig lichamelijk letsel ten gevolge heeft gehad. De officier van justitie heeft vrijspraak gevraagd van de strafverhogende omstandigheid dat het door verdachte gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft gehad.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat niet kan worden bewezen dat sprake was van zwaar lichamelijk letsel en dat verdachte in ieder geval van dat onderdeel dient te worden vrijgesproken. Daarnaast kan niet komen vast te staan dat het letsel door de openlijke geweldpleging is veroorzaakt, waardoor verdachte ook van dat strafverzwarende onderdeel dient te worden vrijgesproken. Niet kan worden bewezen wie welk letsel heeft veroorzaakt.

De beoordeling door de rechtbank

Aangever [slachtoffer] heeft verklaard dat hij op 14 juli 2017 naar het P.C. Hooftplein in Harderwijk toe liep en dat hij onderweg een bus aan zag komen rijden die werd bestuurd door [medeverdachte] . [medeverdachte] zette de bus stil en stapte uit. Hij liep naar aangever toe en begon tegen hem te praten. Aangever liep weg, maar [medeverdachte] bleef hem volgen. [medeverdachte] belde iemand en zei door de telefoon: “kom snel hierheen, ik heb hem gevonden”. Een paar minuten later zag aangever de zoon van [medeverdachte] , verdachte, aan komen. Aangever wilde wegrennen, maar werd daarop door [medeverdachte] van achteren en door verdachte van voren vastgepakt. Aangever voelde een klap tegen zijn rechteroor waardoor hij op de grond viel. Verdachte ging bovenop aangever zitten en sloeg hem met beide vuisten met kracht tegen zijn gezicht. Aangever zag en voelde dat [medeverdachte] hem met kracht schopte tegen zijn gezicht. Van de vuistslagen en schoppen in zijn gezicht voelde aangever veel pijn. Ten slotte is een omstander op aangever gesprongen om hem af te schermen.^[2]

Door een verbalisant zijn door getuige [naam] gemaakte zijn filmopnamen van het incident uitgekeken. Deze filmopnamen zijn gemaakt vanuit een woonkamer met uitzicht op de parkeerplaats van het P.C. Hooftplein. Verbalisant heeft de personen op de beelden ambtshalve herkend als aangever, verdachte en medeverdachte [medeverdachte] . Op de beelden is te zien dat [medeverdachte] aangever kennelijk wil aanvallen en met zijn rechtervuist uithaalt richting het hoofd van aangever. Aangever vlucht weg, maar dan komt verdachte op aangever afrennen met een soort van vliegende trap waardoor de zijkant van het lichaam van aangever wordt geraakt. Aangever wordt vervolgens door verdachte naar de grond geduwd, dan wel geslagen. Verdachte duikt gelijk bovenop aangever en houdt hem vast. [medeverdachte] maakt meerdere slaande bewegingen met zijn hand dan wel vuist richting het hoofd van aangever. Er vindt een worsteling plaats en aangever kan geen kant op. Ten slotte is te zien dat [medeverdachte] een schop geeft tegen de rechterzijde van het hoofd van aangever en hem ter hoogte van zijn slaap raakt.^[3]

Getuige [naam] heeft verklaard dat hij zag dat een jongen in elkaar werd geslagen en getrapt door meerdere personen. Hij heeft daarvan de hiervoor genoemde beeldopnamen gemaakt. Hij vond het echt niet normaal hoe die jongen werd toegetakeld.^[4]

Op grond van de beschreven bewijsmiddelen stelt de rechtbank vast dat verdachte samen met medeverdachte [medeverdachte] aangever heeft geschopt en geslagen op het P.C. Hooftplein in Harderwijk. Uit de beschreven camerabeelden volgt dat bovendien dat er sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking tussen verdachte en medeverdachte. Door de confrontatie met aangever aan te gaan en hem meerdere keren tegen zijn hoofd te schoppen, heeft verdachte opzettelijk een significante bijdrage geleverd aan het geweld. Verder, het geweld heeft plaatsgevonden op de openbare weg en was zichtbaar voor andere personen, zoals ook blijkt uit de getuigenverklaring van [naam] . De rechtbank komt dan ook tot een bewezenverklaring van het in vereniging plegen van openlijk geweld tegen aangever, zoals primair ten laste is gelegd.

De rechtbank spreekt verdachte vrij van de ten laste gelegde strafverhogende omstandigheden. Strafverzwaringen kunnen uitsluitend worden toegerekend aan de dader van wie komt vast te staan dat het door hem gepleegde geweld een gevolg als (zwaar) lichamelijk letsel heeft gehad. Uit het dossier kan weliswaar worden afgeleid dat het geweld tegen aangever letsel ten gevolge heeft gehad, maar wie van de verdachten dit letsel heeft veroorzaakt en of dit letsel te bestempelen is als zwaar lichamelijk letsel, kan op basis van het dossier niet worden vastgesteld.

3.Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het primair tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

hij op
of omstreeks14 juli 2017
te Harderwijk
openlijk, te weten op of aan het P.C. Hooftplein,
in elk geval op openbare wegen/of op een voor het publiek toegankelijke plaats,in vereniging
geweld heeft gepleegd tegen een persoon, te weten [slachtoffer] ,
door die [slachtoffer] op/tegen de grond te
gooien/werken en
/of(vervolgens) op

die [slachtoffer] te gaan zitten/leunen en
/of/althansdie [slachtoffer] vast/tegen te

houden en
/of (vervolgens
)die [slachtoffer] meermalen,
althans éénmaal, (met

kracht
)tegen het hoofd
en/of (elders) tegen het lichaamte schoppen en
/ofdie

[slachtoffer] meermalen
, althans éénmaal, (met kracht
)in het gezicht, althans

tegen het hoofd
, en/of (elders) tegen het lichaamte stompen en/of te slaan
,terwijl dit door hem gepleegde geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig

lichamelijk letsel (te weten een gebroken schouder(blad) en/of één of meer

verwondingen in het gezicht, althans aan het hoofd, en/of (elders) aan het

lichaam) voor die [slachtoffer] ten gevolge heeft gehad.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen.

Verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

4.De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

Het openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

5.De strafbaarheid van het feit

Het feit is strafbaar.

6.De strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

7.Overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van het primair tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier maanden, waarvan twee maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaren met als bijzondere voorwaarden een meldplicht en contactverbod met aangever.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft aangevoerd dat rekening dient te worden gehouden met een overschrijding van de redelijke termijn. Gesteld is dat een deels voorwaardelijke taakstraf op zijn plaats is, omdat het belangrijk is dat er een stok achter de deur is om verdachte te blijven motiveren. Een gevangenisstraf is, mede gelet op het letsel, niet passend.

De beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf gelet op de aard en de ernst van hetgeen bewezen is verklaard, de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon en de omstandigheden van de verdachte zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken, waarbij onder meer is gelet op:

- het uittreksel justitiële documentatie van 10 januari 2020;

- een voorlichtingsrapportage van Reclassering Nederland van 19 december 2019.

De rechtbank heeft bij de straftoemeting in het bijzonder het navolgende in aanmerking genomen en vindt daarin de redenen die tot de keuze van een deels onvoorwaardelijke gevangenisstraf van na te melden duur leiden.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan openlijke geweldpleging door samen met zijn vader op de openbare weg aangever te slaan en te schoppen. Dit was voor het publiek zichtbaar. Verdachte is tijdens de confrontatie tussen zijn vader en aangever opgeroepen en is direct ter plaatse gekomen. Hij heeft aangever naar de grond gewerkt en is op hem gaan zitten zodat aangever geen kant meer op kon. Ook al zou sprake zijn van een voorgeschiedenis tussen de familie van verdachte en aangever, zoals is aangevoerd, dat maakt nog niet dat verdachte het recht in eigen hand mag nemen door aangever te mishandelen.

Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank allereerst rekening met een overschrijding van de redelijke termijn van twee jaar. Verdachte is op 11 september 2017 aangehouden en kon daaraan in redelijkheid de verwachting ontlenen dat strafvervolging zou worden ingesteld. Tot aan de zitting, bijna tweeëneenhalf jaar later, heeft de zaak vervolgens stilgelegen. Dit is niet aan verdachte te wijten.

Voorts weegt de rechtbank mee dat uit de documentatie van verdachte volgt dat hij reeds meerdere malen met politie en justitie in aanraking is gekomen en in 2018 nog is veroordeeld voor mishandeling. De rechtbank stelt vast dat er, gelet op die veroordeling in 2018, sprake is van toepasselijkheid van artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht.

De reclassering heeft geadviseerd om aan verdachte een (deels) voorwaardelijke straf op te leggen met daarbij als bijzondere voorwaarden een meldplicht en een contactverbod met aangever. Verder heeft de reclassering gesteld dat indien verdachte een gevangenisstraf krijgt opgelegd, de kans op verlies van huisvesting en werk ontstaat, wat recidive verhogend kan zijn.

De rechtbank is van oordeel dat de ernst van het feit en het strafblad van verdachte een gevangenisstraf rechtvaardigen. Gelet op de overschrijding van de redelijke termijn zal de rechtbank een deel van de op te leggen gevangenisstraf voorwaardelijk opleggen, met een proeftijd van twee jaren. Ondanks de relatief beperkte duur van de op te leggen vrijheidsstraf is de rechtbank van oordeel dat een taakstraf gezien de ernst van het feit en verdachtes proceshouding geen alternatief is.

De rechtbank ziet geen aanleiding om aan deze voorwaardelijk op te leggen straf bijzondere voorwaarden te koppelen, aangezien verdachte nog onder toezicht van de reclassering staat tot september 2020 en in het rapport onvoldoende het nut van en de noodzaak tot oplegging van de geadviseerde voorwaarden is toegelicht. Dat geldt eveneens voor het geadviseerde contactverbod, nu niet bekend is wat het standpunt van aangever op dat punt is en daargelaten het tijdsverloop.

Alles afwegende wordt aan verdachte een gevangenisstraf opgelegd voor de duur van acht weken, waarvan zes weken voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaren. Deze strafoplegging wijkt af van de eis van de officier van justitie, omdat de rechtbank verdachte zal vrijspreken van een strafverhogende omstandigheid.

8.De toegepaste wettelijke bepalingen

De beslissing is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 63 en 141 van het Wetboek van Strafrecht.

9.De beslissing

De rechtbank:

 verklaart bewezen dat verdachte het primair tenlastegelegde, zoals vermeld onder punt 3, heeft begaan;

 verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

 verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert het strafbare feit zoals vermeld onder punt 4;

 verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

 veroordeelt verdachte wegens het bewezenverklaarde tot een
gevangenisstrafvoor de duur van
8 (acht) weken;

 bepaalt, dat een gedeelte van de gevangenisstraf groot 6 (zes) weken,
niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, wegens niet nakoming van na te melden voorwaarde voor het einde van de proeftijd die op twee jaren wordt bepaald;

 de algemene voorwaarde dat de veroordeelde:

- zich voor het einde daarvan niet zal schuldig maken aan een strafbaar feit.

Dit vonnis is gewezen door mr. M.C. van der Mei (voorzitter), mr. S.C.A.M. Janssen en
mr. C.C.M. Poland, rechters, in tegenwoordigheid van mr. L.R. van Damme, griffier, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 17 februari 2020.