Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Middelburg
Bestuursrecht
zaaknummer: NL25.22215
uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen
[eiser], eiser
V-nummer: [V-nummer]
(gemachtigde: mr. H.G.A.M. Halfers),
en
de minister van Asiel en Migratie, verweerder
(gemachtigde: mr. K. Kanters).
Procesverloop
Bij besluit van 8 mei 2025 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59a, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Dit beroep moet tevens worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.
Verweerder heeft op 15 mei 2025 de maatregel van bewaring opgeheven.
De rechtbank heeft het beroep op 21 mei 2025 op zitting behandeld. Partijen hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden. Ter zitting is verweerder verzocht om zo spoedig mogelijk nadere informatie, te weten de Infoset IBS, aan het dossier toe te voegen. Vervolgens is het onderzoek ter zitting geschorst.
Verweerder heeft de Infoset IBS diezelfde dag aan het digitale dossier toegevoegd. Eiser heeft niet van de gelegenheid gebruik gemaakt om hierop te reageren.
De rechtbank heeft het onderzoek op 22 mei 2025 gesloten.
Overwegingen
1. Eiser stelt de Algerijnse nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [datum] 1978.
2. Omdat de bewaring is opgeheven, beperkt de beoordeling zich in deze zaak tot de vraag of aan eiser schadevergoeding moet worden toegekend. In dit verband moet de vraag worden beantwoord of de tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring op enig moment voorafgaande aan de opheffing daarvan onrechtmatig is geweest. Op grond van artikel 106 van de Vw kan de rechtbank indien de bewaring al is opgeheven vóór de behandeling van het verzoek om opheffing van de bewaring aan eiser een schadevergoeding ten laste van de Staat toekennen.
Voortraject
3. Eiser stelt dat de binnentreding en de daarop volgende staandehouding onrechtmatig is geweest. De binnentreding vond plaats om 6:06 uur ’s ochtends. Hierbij waren vijf personen aanwezig. Dit is niet proportioneel en is daarom een schending van artikel 8 van het EVRM. [1] Ter zitting vult de gemachtigde van eiser aan dat hij niet kan controleren of Infoset IBS daadwerkelijk dezelfde persoon betrof als eiser. Dit is in strijd met het verdedigingsbeginsel en dit maakt de maatregel van bewaring onrechtmatig.
4. De rechtbank stelt vast dat voor de binnentreding een machtiging tot binnentreden in een woning is verleend. In de machtiging staat verder vermeld dat voor zover het doel van het binnentreden dat vereist de bevoegde ambtenaar zich door anderen kan doen vergezellen. Daarbij is geen specifiek aantal genoemd. Ter zitting heeft verweerder aangegeven dat het aantal mensen dat bij de binnentreding betrokken is, ter beoordeling is van de Dienst Terugkeer en Vertrek en de Dienst Vervoer en Ondersteuning en dat dit afhankelijk is van de omstandigheden. Verder stelt verweerder zich op het standpunt dat het tijdstip van binnentreden niet onredelijk is. Dit tijdstip is bewust gekozen, om de kans te vergroten dat eiser daadwerkelijk in de kamer aanwezig zou zijn. De rechtbank volgt verweerder in deze stellingen. Het aantal mensen dat aanwezig was acht de rechtbank niet onredelijk en evenmin het tijdstip van binnentreden. Verder heeft de gemachtigde de gelegenheid gehad te reageren op de alsnog overgelegde Infoset IBS, maar heeft daarvan geen gebruik gemaakt. Er is daarmee geen sprake van schending van het verdedigingsbeginsel. Gelet hierop is de binnentreding en de daaropvolgende staandehouding niet onrechtmatig.
Maatregel van bewaring
5. In de maatregel van bewaring heeft verweerder overwogen dat de maatregel nodig was, omdat een concreet aanknopingspunt bestond voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening en een significant risico bestond dat eiser zich aan het toezicht zou onttrekken.
In de maatregel staan als zware gronden [2] vermeld dat eiser:
3a. Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen, dan wel een poging daartoe heeft gedaan;
3e. in verband met zijn aanvraag om toelating onjuiste of tegenstrijdige gegevens heeft verstrekt over zijn identiteit, nationaliteit of de reis naar Nederland of een andere lidstaat;
3k. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen en geen medewerking verleent aan de overdracht aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielverzoek;
3a. Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen, dan wel een poging daartoe heeft gedaan;
3e. in verband met zijn aanvraag om toelating onjuiste of tegenstrijdige gegevens heeft verstrekt over zijn identiteit, nationaliteit of de reis naar Nederland of een andere lidstaat;
3k. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen en geen medewerking verleent aan de overdracht aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielverzoek;
4a. zich niet aan een of meer andere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vb heeft gehouden;
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.
6. De rechtbank stelt vast dat eiser de feitelijke juistheid van de gronden die aan de maatregel ten grondslag zijn gelegd niet heeft betwist. Deze gronden zijn voorts ook feitelijk juist en voor zover nodig voldoende zijn toegelicht in de maatregel van bewaring. De gronden kunnen de maatregel van bewaring dragen, zodat een risico op onttrekking is gegeven.
Lichter middel
7. Eiser voert aan dat een lichter middel had moeten worden opgelegd, omdat de maatregel in strijd met artikel 8 van het EVRM. Uit een nieuwsartikel in de Telegraaf [4] blijkt namelijk dat er regelmatig geweld plaatsvindt in het Detentiecentrum Rotterdam. Dit maakt een inbreuk op eisers psychische integriteit.
8. Gelet op de gronden die aan de maatregel van bewaring ten grondslag zijn gelegd en het risico op het onttrekken aan toezicht dat daaruit voortvloeit, heeft verweerder zich terecht op het standpunt gesteld dat er in dit geval geen andere afdoende en minder dwingende maatregel dan de inbewaringstelling doeltreffend kon worden toegepast. Het nieuwsartikel in de Telegraaf leidt niet tot een ander oordeel. Dit nieuwsartikel is bijna een jaar oud en is gebaseerd op incidenten in (ook) het (verdere) verleden. Niet is gebleken dat eiser in dezelfde omstandigheden heeft verbleven.
Ambtshalve toets
9. Tot slot leidt de ambtshalve toetsing niet tot het oordeel dat de maatregel van bewaring in de te toetsen periode op enig moment onrechtmatig was.
Conclusie
10. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.
11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.
Deze uitspraak is gedaan op 28 mei 2025 door mr. K.M. de Jager, rechter, in aanwezigheid van mr. E.C. Jacobs, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op
www.rechtspraak.nl.
www.rechtspraak.nl.
De uitspraak is bekendgemaakt op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.