ECLI:NL:RBDHA:2025:12784

• Datum uitspraak: 14 juli 2025
• Publicatiedatum: 16 juli 2025
• Zaaknummer: NL25.22787
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: C.E. Bos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen terugkeerbesluit en inreisverbod, gegrond, onvoldoende gemotiveerd waarom niet is afgezien van het opleggen van het inreisverbod

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 14 juli 2025 uitspraak gedaan in een beroep tegen een terugkeerbesluit en inreisverbod dat aan eiser was opgelegd door de minister van Asiel en Migratie. Het bestreden besluit, dat op 23 april 2025 was genomen, hield in dat eiser een inreisverbod voor de duur van twee jaar kreeg opgelegd. Eiser heeft tegen dit besluit beroep ingesteld, waarbij hij werd vertegenwoordigd door zijn gemachtigde, mr. S.C. van Paridon. De rechtbank heeft de zaak op 10 juli 2025 behandeld, maar de verweerder is niet verschenen.

Eiser voerde aan dat er bijzondere individuele omstandigheden waren die aanleiding hadden moeten geven om af te zien van het opleggen van het inreisverbod. Hij had verklaard dat hij vijf jaar in Spanje had gewoond en daar ook stond ingeschreven. Het inreisverbod zou hem belemmeren om zijn leven in Spanje weer op te pakken. De rechtbank oordeelde dat de motivering van het inreisverbod niet deugdelijk was, omdat verweerder onvoldoende had gemotiveerd waarom de belangen van eiser niet waren meegewogen in de beslissing om het inreisverbod op te leggen. Dit leidde tot de conclusie dat er sprake was van een motiveringsgebrek in de zin van artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb).

De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard en het bestreden besluit vernietigd voor zover het betrekking had op het inreisverbod. Tevens heeft de rechtbank verweerder veroordeeld in de proceskosten van eiser, die zijn vastgesteld op € 1.814,-. De uitspraak is openbaar gemaakt en er is een rechtsmiddel tegen deze uitspraak mogelijk binnen vier weken na bekendmaking.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Rotterdam

Bestuursrecht

zaaknummer: NL25.22787

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam eiser] , eiser

V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. S.C. van Paridon),

en

de minister van Asiel en Migratie, verweerder

Procesverloop

Bij besluit van 23 april 2025 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser een terugkeerbesluit en een inreisverbod voor de duur van twee jaar opgelegd.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

De rechtbank heeft het beroep op 10 juli 2025 op zitting behandeld. Eiser heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Verweerder is met bericht van verhindering niet verschenen.

Overwegingen

1. Eiser voert aan dat er bijzondere individuele omstandigheden zijn op grond waarvan verweerder had moeten afzien van het opleggen van een inreisverbod. Eiser heeft in het gehoor voorafgaand aan het opleggen van een bewaringsmaatregel op 11 maart 2025 namelijk verklaard dat hij zeker vijf jaar in Spanje heeft gewoond en gewerkt en dat hij daar ook staat ingeschreven. Het inreisverbod hindert eiser om zijn leven in Spanje weer op te pakken en in zijn levensonderhoud te voorzien. Verweerder heeft dit niet kenbaar betrokken bij de belangenafweging om al dan niet een inreisverbod op te leggen. Dit maakt dat sprake is van een motiveringsgebrek in de zin artikel 3:46 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en een zorgvuldigheidsgebrek in de zin van artikel 3:2 van de Awb.

2. Voorafgaand aan het nemen van het bestreden besluit is eiser gehoord over verweerders voornemen om een inreisverbod voor de duur van twee jaar op te leggen. Tijdens dit gehoor is ook gesproken over wat eiser eerder heeft verklaard tijdens een gehoor dat op 11 maart 2025 heeft plaatsgevonden voorafgaand aan eisers inbewaringstelling. Eiser heeft aangegeven bij zijn eerdere verklaringen te blijven. Uit het proces-verbaal van het gehoor van 23 april 2025 volgt dat eiser heeft verklaard over zijn jarenlange verblijf in Spanje. Gevraagd naar redenen om af te zien van het opleggen van een inreisverbod heeft eiser verklaard graag naar Spanje terug te willen gaan. Op een later moment tijdens het gehoor heeft eiser verklaard een leven te willen opbouwen in Spanje. Verweerder heeft in het bestreden besluit onder het kopje ‘Zienswijze’ vermeld dat eiser heeft aangevoerd dat hij in Spanje wil blijven om een bestaan op te bouwen en vervolgens overwogen dat dit is gewogen maar niet heeft geleid tot het achterwege laten van het inreisverbod. Naar het oordeel van de rechtbank is het inreisverbod hiermee niet deugdelijk gemotiveerd. Uit de motivering van het besluit blijkt immers niet
waarom in eisers verklaring geen aanleiding is gezien om af te zien van het opleggen van het inreisverbod. Het enkel benoemen dat het door eiser naar voren gebrachte belang is gewogen, is onvoldoende. Het inreisverbod kent daarom een motiveringsgebrek. De beroepsgrond slaagt.

3. Het beroep is gegrond. De rechtbank vernietigt het bestreden besluit voor zover dit ziet op het inreisverbod, wegens strijd met artikel 3:46 van de Awb.

4. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiser gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.814,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 907,- en een wegingsfactor 1).

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt het bestreden besluit voor zover dit betrekking heeft op het inreisverbod;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eiser tot een bedrag van € 1.814,-.

Deze uitspraak is gedaan door mr. C.E. Bos, rechter, in aanwezigheid van mr. A. Duijf, griffier.

De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen vier weken na de dag van bekendmaking.