Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Arnhem
Bestuursrecht
zaaknummer: NL23.17647
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 17 mei 2024 in de zaak tussen
[eiseres] , v-nummer: [nummer] , eiseres
(gemachtigde: mr. V. Senczuk),
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid
(gemachtigde: mr. R.R. de Groot).
Inleiding
1. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep van eiseres tegen het niet in behandeling nemen van de aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd. De staatssecretaris heeft de aanvraag met het bestreden besluit van 16 juni 2023 niet in behandeling genomen omdat België verantwoordelijk is voor de aanvraag.
1.1.
De rechtbank heeft het beroep op 17 april 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: de gemachtigde van eiseres en de gemachtigde van de staatssecretaris.
Beoordeling door de rechtbank
2. De rechtbank beoordeelt het niet in behandeling nemen van de asielaanvraag van eiseres, omdat België verantwoordelijk zou zijn voor de asielaanvraag. Zij doet dat aan de hand van de argumenten die eiseres heeft aangevoerd, de beroepsgronden.
3. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond. Dat betekent dat eiseres ongelijk krijgt en het niet in behandeling nemen van haar aanvraag in stand blijft. Hierna legt de rechtbank uit hoe zij tot dit oordeel komt en welke gevolgen dit oordeel heeft.
Totstandkoming van het besluit
4. De Europese Unie heeft gezamenlijke regelgeving over het in behandeling nemen van asielaanvragen. Die staat in de Dublinverordening. Op grond van de Dublinverordening neemt de staatssecretaris een asielaanvraag niet in behandeling als is vastgesteld dat een andere lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan. [1] In dit geval heeft Nederland bij België een verzoek om terugname gedaan. België heeft dit verzoek aanvaard.
Mag de staatssecretaris voor België uitgaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel?
5. Eiseres stelt dat de staatssecretaris voor België ten onrechte uitgaat van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Eiseres stelt dat er ernstige tekortkomingen in de Belgische opvangvoorzieningen bestaan. [2] Eiseres voert aan dat zij in België geen opvang heeft gekregen en dat zij ook geen leefgeld heeft gekregen. Eiseres wijst er daarbij op dat uit informatie van Vluchtelingenwerk Vlaanderen [3] volgt dat dit een structureel probleem is waar de Belgische regering geen daadwerkelijke oplossing voor biedt, ook niet als de rechter of het EHRM bepaalt dat aan een vreemdeling opvang moet worden geboden. De brieven van de Belgische autoriteiten, waar de staatssecretaris ter weerlegging van deze informatie naar verwijst, zijn volgens eiseres niet in overeenstemming met de feitelijke situatie.
5.1.
Het betoog slaagt niet. De staatssecretaris stelt zich terecht op het standpunt dat hij voor België mag uitgaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Het uitgangspunt is dat de staatssecretaris eiseres niet mag overdragen als zij na overdracht persoonlijk te maken krijgt met een behandeling in strijd met artikel 3 van het EVRM. [4] De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (Afdeling) heeft recent geoordeeld dat er weliswaar tekortkomingen in de Belgische opvangvoorzieningen zijn, maar dat de enkele schending van opvangverplichtingen onvoldoende is voor het oordeel dat voor België niet langer kan worden uitgegaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel, omdat dit geen fundamentele systeemfout is die de bijzondere drempel van zwaarwegendheid bereikt. [5] De Afdeling heeft in die uitspraak het AIDA-rapport over België van 21 april 2023 betrokken. De opvangproblemen spelen bovendien alleen voor alleenstaande mannen, en (onder meer) vrouwen krijgen voorrang bij de toewijzing van opvangplaatsen. [6] Eiseres valt dus niet onder de groep die in België onder omstandigheden van opvang verstoken blijft. De door eiseres aangehaalde informatie van Vluchtelingenwerk Vlaanderen en de stelling van eiseres dat zij in het verleden geen opvang en geen leefgeld heeft gekregen, doen daar niet aan af, omdat deze informatie dateert van vóór de informatie die de Afdeling in haar hiervoor genoemde uitspraak heeft betrokken. De staatssecretaris heeft verder terecht gesteld dat uit de brieven van de Belgische autoriteiten niet blijkt van onverschilligheid van de Belgische autoriteiten, omdat uit deze brieven niet volgt dat de Belgische autoriteiten hun verdragsverplichtingen jegens eiseres niet zullen nakomen. Mocht eiseres van mening zijn dat België zijn verdragsverplichtingen niet nakomt, ligt het op de weg van eiseres om daarover te klagen bij de (hogere) Belgische autoriteiten.
Conclusie en gevolgen
6. Het beroep is ongegrond. Dat betekent dat het niet in behandeling nemen van de asielaanvraag in stand blijft en eiseres aan België mag worden overgedragen. Eiseres krijgt geen vergoeding van haar proceskosten.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.M. Emaus - Visschers, rechter, in aanwezigheid van mr. S. Berendsen, griffier.
De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met de uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen 1 week na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.