Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Bestuursrecht
zaaknummer: SGR 22/7457
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 15 oktober 2024 in de zaak tussen
[eiser] , uit [woonplaats] , eiser
en
het college van burgemeester en wethouders van Den Haag, verweerder
(gemachtigden: mr. P. Yildirim en mr. M. Remeijer-Schmitz).
Procesverloop
1. Met het besluit van 8 juni 2022 is de aanvraag van Stichting “ [stichting] ” ( [stichting] ) om een omgevingsvergunning voor het plaatsen van twee luchtbehandelingskasten op het dak van de school aan de [adres] in [plaatsnaam] afgewezen (het primaire besluit).
1.1.
Op 15 juli 2022 heeft [stichting] bezwaar gemaakt tegen het primaire besluit.
1.2.
Bij brief van 26 oktober 2022 heeft eiser verweerder in gebreke gesteld wegens het niet tijdig nemen van een besluit op het bezwaar van [stichting] .
1.3.
Op 16 november 2022 heeft eiser vervolgens beroep ingesteld tegen het niet tijdig nemen van een besluit. Daarbij heeft hij de rechtbank verzocht om de hoogte van de ingevolge afdeling 4.1.3.2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) verbeurde dwangsom vast te stellen.
1.4.
Op 1 december 2022 heeft verweerder een beslissing genomen op het bezwaar van [stichting] . Het bezwaar is ongegrond verklaard. Eveneens op 1 december 2022 heeft verweerder eiser bericht dat zijn ingebrekestelling prematuur is ingediend.
1.5.
Eiser heeft zijn beroep niet ingetrokken, omdat hij het niet eens is met het besluit van 1 december 2022 (het bestreden besluit).
1.6.
De rechtbank heeft het beroep op 11 juni 2024 op zitting behandeld. Hieraan hebben deelgenomen: eiser en de gemachtigden van verweerder.
Beoordeling door de rechtbank
2. In deze uitspraak beoordeelt de rechtbank het beroep dat eiser heeft ingesteld wegens het niet tijdig beslissen door verweerder op het bezwaar van 15 juli 2022 van [stichting] .
Beroep niet tijdig beslissen
3. Omdat verweerder met het bestreden besluit alsnog een besluit op het bezwaar van [stichting] heeft genomen, is het procesbelang aan het beroep gericht tegen het niet tijdig nemen van een besluit komen te ontvallen. De rechtbank zal daarom het beroep tegen het niet tijdig nemen van een besluit niet-ontvankelijk verklaren. Nu eiser het beroep niet tijdig beslissen terecht heeft ingesteld, ziet de rechtbank aanleiding om te bepalen dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt.
3.1.
Daarbij is van belang dat, anders dan verweerder stelt, eisers ingebrekestelling niet prematuur was. De beslistermijn op het bezwaar van [stichting] bedraagt ingevolge artikel 7:10, eerste lid, van de Awb twaalf weken. Van het opschorten van de termijn, het verdagen van de beslissing of verder uitstel als bedoeld in het tweede, derde of vierde lid van dat artikel is niet gebleken. De beslistermijn op het bezwaar tegen het besluit van 8 juni 2022 eindigde daarom op 12 oktober 2022. Eiser heeft verweerder op 26 oktober 2022 – en dus niet prematuur – in gebreke gesteld. Ook aan de overige vereisten van artikel 6:12 van de Awb voor het instellen van een beroep gericht tegen het niet tijdig nemen van een besluit heeft eiser voldaan.
Dwangsom
4. Eiser heeft de rechtbank verzocht om de hoogte van de ingevolge afdeling 4.1.3 van de Awb verbeurde dwangsom vast te stellen.
4.1.
Ingevolge artikel 8:55c van de Awb stelt de bestuursrechter desgevraagd tevens de hoogte van de ingevolge afdeling 4.1.3 verbeurde dwangsom vast, indien het beroep gegrond is.
4.2.
Ingevolge artikel 4:17, eerste lid, van de Awb, verbeurt het bestuursorgaan, indien een beschikking op aanvraag niet tijdig wordt gegeven, aan de aanvrager een dwangsom voor elke dag dat het in gebreke is, doch voor ten hoogste 42 dagen.
4.3.
Anders dan eiser betoogt, maakt – gelet op de wettekst van artikel 4:17, eerste lid, van de Awb – uitsluitend de aanvrager (in dit geval [stichting] , zijnde de bezwaarmaker) aanspraak op een dwangsom wanneer de beschikking op aanvraag niet tijdig wordt gegeven. Eiser was derde-belanghebbende in de bezwaarprocedure. De Awb biedt geen grondslag voor het verbeuren van een dwangsom aan een derde-belanghebbende in een bezwaarprocedure. [1] Dit betoog slaagt daarom niet.
Conclusie en gevolgen
5. De rechtbank verklaart het beroep tegen het niet tijdig nemen van een besluit niet-ontvankelijk.
6. Het verzoek van eiser om een dwangsom vast te stellen wordt afgewezen.
7. Nu eiser het beroep niet tijdig beslissen terecht heeft ingesteld, ziet de rechtbank aanleiding om te bepalen dat verweerder aan eiser het door hem betaalde griffierecht vergoedt. Voor een proceskostenveroordeling bestaat gaan aanleiding.
Beslissing
De rechtbank:
- verklaart het beroep tegen het niet tijdig nemen van een besluit niet-ontvankelijk;
- wijst het verzoek om een dwangsom vast te stellen af;
- bepaalt dat verweerder het griffierecht van € 184, - aan eiser moet vergoeden.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.J. van der Ven, rechter, in aanwezigheid van mr. N. Ciftci-Ibis, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 15 oktober 2024.
De rechter is verhinderd deze uitspraak te ondertekenen.
griffier
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.