ECLI:NL:RBDHA:2023:6364

• Datum uitspraak: 28 april 2023
• Publicatiedatum: 3 mei 2023
• Zaaknummer: NL23.11613
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: B.F.Th. de Roos
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vreemdelingenbewaring en schadevergoeding in het kader van de Dublinverordening

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 28 april 2023 uitspraak gedaan in een bestuursrechtelijke procedure betreffende vreemdelingenbewaring. Eiser, van Marokkaanse nationaliteit, had beroep ingesteld tegen een besluit van de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, waarbij hem op grond van artikel 59a van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) de maatregel van bewaring was opgelegd. Eiser had op 17 april 2023 beroep ingesteld tegen dit besluit, dat ook als verzoek om schadevergoeding moest worden aangemerkt. De staatssecretaris heeft de maatregel van bewaring op 13 april 2023 opgeheven, omdat eiser in het kader van de Dublinverordening zou worden overgedragen.

De rechtbank heeft bepaald dat het onderzoek zonder zitting kon worden behandeld, waar eiser schriftelijk mee instemde. Eiser heeft op 18 april 2023 zijn beroepsgronden ingediend, waarna verweerder op 21 april 2023 een verweerschrift indiende. De rechtbank heeft het onderzoek op 25 april 2023 gesloten. De rechtbank overwoog dat de beoordeling zich beperkte tot de vraag of eiser recht had op schadevergoeding, nu de bewaring was opgeheven. De rechtbank concludeerde dat de maatregel van bewaring op dat moment niet onrechtmatig was geweest, omdat er voldoende gronden waren voor de maatregel en eiser geen feiten of omstandigheden had aangedragen die een lichter middel rechtvaardigden.

De rechtbank verklaarde het beroep ongegrond en wees het verzoek om schadevergoeding af. Tevens werd bepaald dat verweerder geen proceskosten hoefde te betalen. Deze uitspraak is gedaan door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, en openbaar gemaakt op www.rechtspraak.nl. Tegen deze uitspraak kan binnen één week hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Middelburg

Bestuursrecht

zaaknummer: NL23.11613

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam], eiser

V-nummer: [nummer]

(gemachtigde: mr. R.W. Koevoets),

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. R. Hopman).

Procesverloop

Bij besluit van 16 maart 2023 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59a, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) opgelegd.

Eiser heeft op 17 april 2023 tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Dit beroep moet ook worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.

Verweerder heeft op 13 april 2023 de maatregel van bewaring opgeheven omdat hij in het kader van de Dublinverordening ^[1] is overgedragen.

Op grond van artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) heeft de bestuursrechter bepaald dat het onderzoek zonder zitting kan worden behandeld. Eiser heeft zich hiermee schriftelijk akkoord verklaard.

Op 18 april 2023 heeft eiser de beroepsgronden ingediend. Op 21 april 2023 heeft verweerder een verweerschrift ingediend. Op 25 april 2023 heeft de rechtbank het onderzoek gesloten.

Overwegingen

1. Eiser stelt van Marokkaanse nationaliteit te zijn en te zijn geboren op [geboortedatum].

2. Omdat de bewaring is opgeheven, beperkt de beoordeling zich in deze zaak tot de vraag of aan eiser schadevergoeding moet worden toegekend. In dit verband moet de vraag worden beantwoord of de tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring op enig moment voorafgaande aan de opheffing daarvan onrechtmatig is geweest. Op grond van artikel 106 van de Vw kan de rechtbank indien de bewaring al is opgeheven vóór de behandeling van het verzoek om opheffing van de bewaring aan eiser een schadevergoeding ten laste van de Staat toekennen.

3. De maatregel van bewaring is gebaseerd op artikel 59a van de Vw omdat een concreet aanknopingspunt bestaat voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening. Verweerder heeft op grond van artikel 5.1b van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb) vijf zware gronden en vier lichte gronden aan de bewaring ten grondslag gelegd.

3. Eiser heeft noch de grondslag van de bewaring, noch de gronden ervan in beroep weersproken. Eiser voert aan dat het verdedigingsbeginsel is geschonden omdat verweerder onvoldoende heeft doorgevraagd over persoonlijke belangen, bijzondere feiten of omstandigheden die zouden kunnen of moeten leiden tot de toepassing van een lichter middel. Verweerder stelt zich op het standpunt dat eiser voldoende in de gelegenheid is gesteld is om te verklaren over de omstandigheden die zouden kunnen leiden tot de toepassing van een lichter middel.

4. De rechtbank stelt voorop dat de niet betwiste gronden van de maatregel al voldoende dragend zijn voor de conclusie dat ten tijde van de maatregel een significant risico bestond dat eiser zich zou onttrekken aan het toezicht. Verder blijkt uit het proces verbaal van het gehoor voorafgaand aan de maatregel dat eiser expliciet gevraagd is of er redenen zijn om in zijn geval een lichter middel dan bewaring toe te passen. Eiser heeft vervolgens geen feiten of omstandigheden aangevoerd ter rechtvaardiging van een lichter middel. Eiser heeft ook in het gehoor verklaard dat hij de vragen goed heeft begrepen.

5. Daarbij komt dat eiser ook in beroep niet heeft verteld welke individuele omstandigheden er concreet aanwezig waren om in zijn geval een lichter middel toe te passen. De beroepsgrond treft dus geen doel.

6. Ook ambtshalve onderzoek leidt niet tot de conclusie dat de maatregel op enig moment onrechtmatig is geweest.

7. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

8. Verweerder hoeft geen proceskosten te betalen.

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. B.F.Th. de Roos, rechter, in aanwezigheid van mr. S.S. van der Velde, griffier, en openbaar gemaakt door geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.

De uitspraak is bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.

Voetnoten

1. Verordening (EU) nr. 604/2013.