ECLI:NL:RBDHA:2023:20858

• Datum uitspraak: 24 oktober 2023
• Publicatiedatum: 3 januari 2024
• Zaaknummer: NL23.31686
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: E.B.J. van Elden
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van de rechtmatigheid van de maatregel van bewaring in het vreemdelingenrecht

In deze zaak heeft de Rechtbank Den Haag op 24 oktober 2023 uitspraak gedaan in een beroep tegen de maatregel van bewaring die aan eiser was opgelegd op grond van artikel 59a van de Vreemdelingenwet 2000. Eiser had beroep ingesteld tegen het besluit van de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, dat op 5 oktober 2023 was genomen. Dit beroep werd tevens aangemerkt als een verzoek om schadevergoeding. De maatregel van bewaring was op 11 oktober 2023 opgeheven, waardoor de rechtbank zich moest beperken tot de vraag of eiser recht had op schadevergoeding.

De rechtbank overwoog dat de maatregel van bewaring was opgelegd omdat er een concreet aanknopingspunt bestond voor een overdracht op basis van de Dublinverordening en er een significant risico was dat eiser zich aan het toezicht zou onttrekken. De rechtbank concludeerde dat de gronden voor de maatregel van bewaring, die door eiser niet waren bestreden, in beginsel draagkrachtig waren. Eiser had betoogd dat zijn inbewaringstelling dichter op de vlucht had kunnen plaatsvinden, maar de rechtbank oordeelde dat het tijdsverloop tussen de inbewaringstelling en de feitelijke overdracht niet onrechtmatig was.

De rechtbank heeft ambtshalve de rechtmatigheidsvoorwaarden van de maatregel van bewaring getoetst en vond geen gronden om te oordelen dat de maatregel onrechtmatig was geweest. Het beroep van eiser werd ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding werd afgewezen. De uitspraak werd gedaan door rechter mr. E.B.J. van Elden, in aanwezigheid van griffier G. de Man, en werd openbaar gemaakt.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Rotterdam

Bestuursrecht

zaaknummer: NL23.31686

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen

[naam eiser] , eiser,

V-nummer: [V-nummer]

(gemachtigde: mr. S.C. van Paridon),

en

de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder,

(gemachtigde: mr. R.R. Scholtens).

Procesverloop

Bij besluit van 5 oktober 2023 (het bestreden besluit) heeft verweerder aan eiser de maatregel van bewaring op grond van artikel 59a, eerste lid, van de Vreemdelingenwet 2000 opgelegd.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Dit beroep moet tevens worden aangemerkt als een verzoek om toekenning van schadevergoeding.

Verweerder heeft op 11 oktober 2023 de maatregel van bewaring opgeheven.

De rechtbank heeft het beroep op 18 oktober 2023 op zitting behandeld. Eiser en verweerder hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.

Overwegingen

1. Omdat de bewaring is opgeheven, beperkt de beoordeling zich in deze zaak tot de vraag of aan eiser schadevergoeding moet worden toegekend. In dit verband moet de vraag worden beantwoord of de tenuitvoerlegging van de maatregel van bewaring op enig moment voorafgaande aan de opheffing daarvan onrechtmatig is geweest.

2. In de maatregel van bewaring heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat de maatregel nodig was, omdat een concreet aanknopingspunt bestond voor een overdracht als bedoeld in de Dublinverordening en een significant risico bestond dat eiser zich aan het toezicht zou onttrekken. Verweerder heeft, onder verwijzing naar artikel 5.1b, tweede, derde en vierde lid, van het Vreemdelingenbesluit (Vb), als zware gronden vermeld dat eiser:
3a. Nederland niet op de voorgeschreven wijze is binnengekomen, dan wel een poging daartoe heeft gedaan;
3b. zich in strijd met de Vreemdelingenwetgeving gedurende enige tijd aan het toezicht op vreemdelingen heeft onttrokken;
3k. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen en geen medewerking verleent aan de overdracht aan de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielverzoek;
3m. een overdrachtsbesluit heeft ontvangen en onmiddellijke overdracht of overdracht op zeer korte termijn noodzakelijk is ten behoeve van het realiseren van de overdracht binnen zes maanden na het akkoord van de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn asielverzoek;
en als lichte gronden vermeld dat eiser:
4a. zich niet aan een of meer andere voor hem geldende verplichtingen van hoofdstuk 4 van het Vb heeft gehouden;
4b. meerdere aanvragen tot het verlenen van een verblijfsvergunning heeft ingediend die niet tot verlening van een verblijfsvergunning hebben geleid;
4c. geen vaste woon- of verblijfplaats heeft;
4d. niet beschikt over voldoende middelen van bestaan.

2.1.

Eiser heeft de aan de maatregel van bewaring ten grondslag gelegde gronden en de daarop gegeven toelichtingen niet bestreden. Deze gronden kunnen de maatregel van bewaring in beginsel dragen.

3. Eiser betoogt dat zijn inbewaringstelling dichter op de vlucht had kunnen en daarom moeten plaatsvinden.

3.1.

Gelet op de niet bestreden gronden en eisers verklaringen tijdens het vertrekgesprek van 22 juni 2023 en zijn gehoor op 5 oktober 2023 dat hij niet wilde meewerken aan zijn overdracht aan Frankrijk bestond er ten aanzien van eiser een significant risico dat hij zich aan het toezicht zou onttrekken en derhalve niet beschikbaar zou zijn voor de vlucht op 11 oktober 2023 als hij niet in bewaring zou worden gesteld. Verweerder heeft eiser daarom in bewaring mogen stellen. Het tijdsverloop van enkele dagen tussen de inbewaringstelling en de feitelijke overdracht maakt de maatregel niet onrechtmatig. Verweerder moet omwille van organisatorische factoren enkele dagen tussen de inbewaringstelling en feitelijke overdracht worden gegund.

4. De rechtbank overweegt tot slot dat zij, zoals blijkt uit het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 8 november 2022, ECLI:EU:C:2022:858, gehouden is ambtshalve de rechtmatigheidsvoorwaarden van de maatregel van bewaring te toetsen. Ook met inachtneming van deze ambtshalve toetsing ziet de rechtbank geen grond voor het oordeel dat de maatregel van bewaring tot het moment van sluiten van het onderzoek op enig moment onrechtmatig was.

5. Het beroep is ongegrond. Daarom wordt ook het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

Beslissing

De rechtbank:

- verklaart het beroep ongegrond;
- wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. E.B.J. van Elden, rechter, in aanwezigheid van G. de Man, griffier.

De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.