Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Middelburg
Bestuursrecht
zaaknummer: NL23.33573
uitspraak van de voorzieningenrechter in de zaak tussen
[naam], verzoeker
V-nummer: [nummer]
(gemachtigde: mr. R. Deniz),
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder.
Procesverloop
Bij besluit van 11 september 2023 (het bestreden besluit) heeft verweerder de asielaanvraag van verzoeker niet in behandeling genomen op de grond dat Duitsland verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan.
Verzoeker heeft tegen het bestreden besluit beroep in gesteld bij de rechtbank (NL23.28521). Dit beroep zal op 22 november 2023 mondeling worden behandeld.
Verweerder heeft op 19 oktober 2023 aangekondigd dat verzoeker op 25 oktober 2023 feitelijk zal worden overgedragen aan Duitsland. Naar aanleiding van deze aankondiging heeft verzoeker op 23 oktober 2023 aan de voorzieningenrechter gevraagd om te bepalen dat hij de uitkomst van de beroepsprocedure in Nederland kan afwachten.
Overwegingen
1. Indien tegen een besluit bij de bestuursrechter beroep is ingesteld dan wel, voorafgaand aan een mogelijk beroep bij de bestuursrechter, bezwaar is gemaakt of administratief beroep is ingesteld, kan de voorzieningenrechter van de bestuursrechter die bevoegd is of kan worden in de hoofdzaak, op verzoek een voorlopige voorziening treffen indien onverwijlde spoed, gelet op de betrokken belangen, dat vereist. [1]
2. De voorzieningenrechter ziet in dit geval aanleiding om zonder zitting op het verzoek uitspraak te doen [2] en overweegt als volgt.
3. Verzoeker stelt te zijn geboren op 18 september 1983 en de Jemenitische nationaliteit te hebben. Hij heeft in Nederland op 15 mei 2023 een asielaanvraag ingediend. In Eurodac is geregistreerd dat verzoeker op 8 april 2023 in Duitsland heeft verzocht om internationale bescherming. Niet is gebleken dat verzoeker eerder elders in de Europese Unie een asielverzoek heeft gedaan. Evenmin is gebleken dat hij de Europese Unie sindsdien heeft verlaten. Nederland heeft op basis van de Eurodac-registratie Duitsland op 5 juli 2023 gevraagd om verzoeker terug te nemen. Dit is binnen de termijn van twee maanden zoals die volgt uit artikel 23, tweede lid, van de Dublinverordening. [3] Het terugnameverzoek van Nederland is op 7 juli 2023 door de Duitse autoriteiten geaccepteerd.
4. De voorzieningenrechter leidt uit het voorgaande af dat Duitsland verantwoordelijk is voor de behandeling van het asielverzoek van verzoeker. De recente rechtspraak van de Afdeling [4] over het belang van de zogeheten loopbrief voor de aanvang van de termijn voor het doen van een overname- of terugnameverzoek is in dit geval niet van betekenis omdat het terugnameverzoek is gebaseerd op een Eurodactreffer.
5. Verweerder heeft in het bestreden besluit overwogen dat hij geen aanleiding ziet om de asielaanvraag van verzoeker met toepassing van artikel 17 van de Dublinverordening inhoudelijk te behandelen. Overdracht zal volgens verweerder niet leiden tot een schending van artikel 4 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (het Handvest).
6. De voorzieningenrechter stelt allereerst vast dat hier in het verzoekschrift niets tegen is ingebracht. Wel bevat het dossier de gronden die verzoeker aan zijn beroep ten grondslag heeft gelegd.
7. De voorzieningenrechter stelt vervolgens met verweerder vast dat verzoeker geen documenten heeft overgelegd waaruit zou kunnen worden afgeleid dat overdracht aan Duitsland zal resulteren in een schending van artikel 4 van het Handvest.
8. Verder stelt de voorzieningenrechter vast dat verweerder in het bestreden besluit gemotiveerd is ingegaan op wat verzoeker over zijn ervaringen in Duitsland heeft verklaard tijdens het gehoor aanmeldfase. Naar het voorlopige oordeel van de voorzieningenrechter heeft verweerder in de verklaringen van verzoeker geen reden hoeven zien om verzoeker niet aan Duitsland over te dragen. Verzoeker stelt weliswaar slecht te zijn behandeld in Duitsland, maar hij heeft niet aannemelijk gemaakt dat het voor hem niet mogelijk of zinloos was om daarover in Duitsland te klagen.
9. Voor zover verzoeker (in de gronden van beroep) kanttekeningen plaatst bij de toegang tot de gezondheidszorg voor asielzoekers in Duitsland, stelt de voorzieningenrechter vast dat verzoeker niet heeft onderbouwd hoe hem dat persoonlijk zal raken. Verzoeker heeft niet onderbouwd dat hij op dit moment medische zorg behoeft.
10. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter moet op grond van het bovenstaande dan ook worden aangenomen dat het bestreden besluit in beroep stand zal houden. Het belang van verweerder om uitvoering te geven aan de aangekondigde overdracht weegt in dit geval zwaarder dan het belang van verzoeker om de uitkomst van het beroep af te wachten. Hierbij is van belang dat verzoeker niet binnen 24 uur na de bekendmaking van het bestreden besluit heeft verzocht om een voorlopige voorziening.
11. Het verzoek is daarom kennelijk ongegrond. Er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.
Beslissing
De voorzieningenrechter wijst de verzoeken om een voorlopige voorziening af.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.F.I. Sinack, voorzieningenrechter, in aanwezigheid van mr. Ż.A. Meinert, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.
De uitspraak is bekendgemaakt op:
Tegen deze uitspraak staat geen hoger beroep of verzet open.