Uitspraak
RECHTBANK DEN HAAG
Zittingsplaats Middelburg
Bestuursrecht
zaaknummer: NL23.13538
uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaak tussen
[naam], eiser
V-nummer: [nummer]
(gemachtigde: mr. B.W.C. van Geet),
en
de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder
(gemachtigde: mr. Y. Rikken).
Procesverloop
Bij besluit van 18 april 2023 (het bestreden besluit) heeft verweerder tegen eiser een terugkeerbesluit en inreisverbod uitgevaardigd.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
De rechtbank heeft het beroep op 14 juli 2023 op zitting behandeld. Partijen hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigden.
Overwegingen
1. Eiser is geboren op [geboortedatum] en heeft de Marokkaanse nationaliteit. Bij het bestreden besluit heeft verweerder tegen eiser een terugkeerbesluit [1] en een inreisverbod voor de duur van twee jaren [2] uitgevaardigd. Hieraan heeft verweerder ten grondslag gelegd dat eiser niet rechtmatig in Nederland verblijft. Niet is gebleken dat eiser over een verblijfsvergunning beschikt en eiser heeft verklaard dat hij illegaal heeft gewerkt als schoonmaker. Eiser heeft de vrije termijn bedoeld in artikel 3.3 van het Vreemdelingenbesluit 2000 met meer dan drie dagen overschreden. Aan eiser is een vertrektermijn geboden van 28 dagen.
2. Eiser kan zich niet verenigen met het bestreden besluit en voert daartoe aan dat het besluit in strijd is met het recht op bescherming van het gezinsleven met zijn Nederlandse echtgenote op grond van artikel 8 EVRM [3] . Daarbij stelt eiser dat zijn echtgenote gezondheidsklachten heeft en afhankelijk is van ondersteuning door eiser. Hij voert voor haar de fysiek zware taken in het huishouden uit. Eiser stelt dat de continuïteit van de zorg en ondersteuning die hij biedt van vitaal belang is voor de kwaliteit van leven van zijn echtgenote en haar vermogen om in het dagelijks leven te functioneren. Eiser wijst erop dat hij tijdens het gehoor voorafgaand aan het bestreden besluit heeft verklaard dat hij is getrouwd. Verweerder had volgens hem daarom kenbaar moeten motiveren waarom deze omstandigheid geen reden is om af te zien van het inreisverbod, dan wel de duur ervan te verkorten. Daarnaast voert eiser nog aan dat hij is ingeburgerd. Hij heeft namelijk twee keer het inburgeringsexamen afgelegd en gehaald. Het bestreden besluit belemmert zijn verdere integratie in de Nederlandse samenleving. Eiser vindt het bestreden besluit onevenredig. Er is geen dwingende reden van openbare orde of nationale veiligheid om de maatregel te rechtvaardigen, aldus eiser.
De rechtbank oordeel als volgt.
3. Uit de stukken, noch uit de behandeling ter zitting is gebleken dat eiser een verblijfsrecht in Nederland had op het moment dat het bestreden besluit tot stand kwam. Eiser heeft zijn stelling dat hij in afwachting verkeerde van een beslissing op een door hem ingediende verblijfsaanvraag niet weten te onderbouwen. Ter zitting is gebleken dat eiser inmiddels een aanvraag heeft ingediend voor verblijf bij zijn echtgenote op grond van artikel 8 EVRM. Zoals het bestreden besluit echter terecht vermeldt, was op dat moment echter niet gebleken van enig verblijfsrecht van eiser. Ook is de grondslag om in dit geval een inreisverbod uit te vaardigen niet bestreden.
4. De rechtbank volgt niet dat verweerder in dit geval had moeten motiveren waarom het bestreden besluit niet in strijd is met artikel 8 van het EVRM. Het was aan eiser om aannemelijk te maken dat zijn verwijdering uit Nederland in strijd komt met artikel 8 van het EVRM. Eiser heeft voorafgaand aan het bestreden besluit geen bewijsstukken getoond van zijn huwelijk en de in verband hiermee gestelde verblijfsaanvraag. Ook heeft hij verklaard dat hij niet in het bevolkingsregister staat ingeschreven, waarmee ook in zoverre een objectief aanknopingspunt voor het gestelde verblijf bij zijn echtgenote ontbrak. Hoewel hem hiervoor uitdrukkelijk de gelegenheid is geboden, heeft eiser tijdens het gehoor ook niet verklaard over de gestelde (fysieke) afhankelijkheid wegens ziekte van zijn echtgenote. Eiser heeft ten slotte niet aangeboden om verder bewijs te leveren van zijn gestelde omstandigheden.
5. Voor zover eisers huwelijk inmiddels is aangetoond en ook is onderbouwd dat zijn echtgenote medische klachten ervaart, levert dat geen concrete aanknopingspunten op voor de conclusie dat het besluit tot de verwijdering van eiser uit Nederland of het uitgevaardigde inreisverbod in strijd is met artikel 8 van het EVRM. De enkele omstandigheid dat eiser gehuwd is met zijn echtgenote in Nederland, is hiervoor onvoldoende. Met verweerder is de rechtbank verder van oordeel dat eiser met de door hem overgelegde medische gegevens nog niet aannemelijk heeft gemaakt dat eisers echtgenote voor haar maatschappelijk functioneren van eiser afhankelijk is.
6. De omstandigheid dat eiser is geslaagd voor het inburgeringsexamen maakt niet dat het bestreden besluit als onevenredig moet worden bestempeld. Eiser heeft namelijk niet aannemelijk gemaakt dat hij wordt belemmerd in het alsnog verkrijgen van een verblijfsrecht met het oog op het uitoefenen van zijn gezinsleven met zijn echtgenote in Nederland.
7. Verweerder heeft terecht aan eiser een terugkeerbesluit en inreisverbod voor de duur van twee jaren uitgevaardigd. Het beroep is ongegrond.
8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J.F.I. Sinack, rechter, in aanwezigheid van mr. E.C. Jacobs, griffier, en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.
De uitspraak is bekendgemaakt op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen vier weken na de dag van bekendmaking.