ECLI:NL:RBDHA:2022:10699

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Bestuursrecht

zaaknummers: NL22.16814 en NL22.16815

uitspraak van de enkelvoudige kamer in de zaken tussen

[eiseres] , V-nummer: [v-nummer] , eiseres/verzoekster (hierna: eiseres),

mede namens haar minderjarige kinderen
[kind 1]en
[kind 2],

(gemachtigde: mr. M.E. Muller),

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, verweerder

(gemachtigde: mr. H. el Hajoui).

ProcesverloopBij besluit van 24 augustus 2022 (het bestreden besluit) heeft verweerder de asielaanvraag van eiseres afgewezen als kennelijk ongegrond.

Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld (NL22.16814). Ook heeft zij een verzoek om een voorlopige voorziening ingediend (NL22.16815).

De rechtbank heeft de beroepszaak en het verzoek om een voorlopige voorziening op

15 september 2022 op zitting behandeld. Eiseres was aanwezig met haar kinderen, bijgestaan door haar gemachtigde. Als tolk is verschenen A.K. Umar. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. De rechtbank heeft de behandeling van het beroep op de zitting aangehouden, om eiseres in de gelegenheid te stellen nadere stukken (over vrouwenbesnijdenis) over te leggen.

Eiseres heeft vervolgens stukken ingediend. Verweerder heeft hierop bij brief van 21 september 2022 gereageerd.

Het onderzoek is daarna gesloten en er wordt met toestemming van partijen zonder nadere zitting uitspraak gedaan.

Overwegingen

Waar gaat deze zaak over?

1. Eiseres stelt de Nigeriaanse nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [geboortedag] 1993. Zij heeft een asielaanvraag ingediend vanwege de problemen die haar partner heeft ondervonden met de politie als gevolg van zijn betrokkenheid bij een onafhankelijkheidsbeweging in Nigeria. Hij is bij een vreedzaam protest gewond geraakt door geweld van de politie. Volgens eiseres is de politie op zoek naar haar partner en loopt zij daarom ook gevaar. De tweede reden die eiseres geeft voor haar vertrek uit Nigeria is de vrees voor besnijdenis (voor haarzelf en haar dochter). Eiseres zou (gedwongen) gaan trouwen met haar partner en moest daarbij onder druk van haar ooms worden besneden. Zij is ook hierom gevlucht. Tot slot stelt eiseres dat zij wordt bedreigd door een mensenhandelaar en door de zus van de mensenhandelaar (hierna: de zus) die in Europa zou verblijven. Eiseres zou nog geld aan hen verschuldigd zijn.

2. Verweerder heeft de asielaanvraag van eiseres afgewezen als kennelijk ongegrond en haar een inreisverbod opgelegd voor de duur van twee jaar. Verweerder gelooft de verklaringen van eiseres over haar identiteit, nationaliteit en herkomst, net als haar verklaringen over de bedreiging door de mensenhandelaar en de omstandigheid dat haar dochter onbesneden is. Verweerder vindt daarentegen de gestelde problemen van de partner van eiseres ongeloofwaardig. Ook vindt verweerder de verklaringen over het gedwongen huwelijk en de besnijdenis (van eiseres) ongeloofwaardig. Volgens verweerder kan eiseres niet worden aangemerkt als vluchteling^[2]en heeft zij ook niet aannemelijk gemaakt dat zij bij terugkeer naar Nigeria een reëel risico loopt op ernstige schade. Eiseres heeft namelijk niet aannemelijk gemaakt dat zij problemen zal ondervinden met de mensenhandelaar of dat haar dochter in Nigeria een reëel risico loopt om slachtoffer te worden van vrouwenbesnijdenis. Verweerder heeft de aanvraag tot slot als kennelijk ongegrond afgewezen, omdat eiseres relevante informatie zou hebben achtergehouden die een negatieve invloed zou kunnen hebben op de beslissing. Zij heeft volgens verweerder niet de waarheid verteld over het contact met haar partner en over het contact tussen haar kinderen en haar partner.

Wat vindt eiseres in beroep?

3.1.

Eiseres voert aan dat verweerder haar verklaringen over de activiteiten van haar man en de problemen die hij daardoor met de politie heeft, ten onrechte ongeloofwaardig heeft geacht. Voor zover zij over dit element tegenstrijdig heeft verklaard, heeft dat te maken met de onzorgvuldige manier van horen. Zij is op drie verschillende dagen gehoord over het asielrelaas en dat maakt eenduidig verklaren lastig. Verweerder heeft niet uitgelegd waarom haar wisselende verklaringen over het contact met haar partner van invloed zijn op de geloofwaardigheid van haar andere verklaringen. Verder vindt verweerder het ten onrechte ongeloofwaardig dat eiseres werd gedwongen om te trouwen en om besnijdenis te ondergaan. Het is ook niet duidelijk of verweerder er nu vanuit gaat dat eiseres wel of juist niet is besneden. Eiseres betoogt daarnaast dat zij aannemelijk heeft gemaakt dat zij in Nigeria gevaar loopt door de mensenhandelaar. Verweerder is er ten onrechte aan voorbij gegaan dat de mensenhandelaar Nigeriaans is. Tot slot heeft verweerder ten onrechte gesteld dat de dochter van eiseres bij terugkeer naar Nigeria geen reëel risico loopt om slachtoffer te worden van besnijdenis. De ooms van eiseres zullen namelijk druk uitoefenen om de dochter van eiseres besnijdenis te laten ondergaan. Eiseres zal in Nigeria, als alleenstaande moeder met twee kinderen, kwetsbaar zijn voor prostitutie en mensenhandel en zij zal haar dochter niet kunnen beschermen tegen besnijdenis.

3.2.

Eiseres heeft verder ter zitting een beroep gedaan op een uitspraak van het VN-mensenrechtencomité^[3]. Volgens eiseres volgt uit die uitspraak dat verweerder de bescherming van het kind niet afhankelijk mag stellen van de mogelijkheden van de moeder om weerstand te bieden tegen druk van de familie om het kind te laten besnijden. Ook heeft eiseres ter zitting verwezen naar een website met extra informatie over prevalentie van vrouwenbesnijdenis in Nigeria. Verweerder heeft volgens haar te weinig rekening gehouden met die informatie. De uitspraak en informatie van de website zijn door eiseres overgelegd.

4. Verweerder heeft zijn standpunt niet gewijzigd naar aanleiding van de nader ingediende stukken. Met de informatie op de website zijn er nog steeds geen aanwijzingen dat specifiek de dochter van eiseres besneden zal worden bij terugkeer naar Nigeria. Ten aanzien van de uitspraak van het VN-mensenrechtencomité wijst verweerder onder meer op de verschillen tussen die zaak en die van eiseres.

Wat is het oordeel van de rechtbank?

Herhaling zienswijze in beroep

5. De rechtbank overweegt dat voor zover eiseres in beroep niet nader heeft geconcretiseerd op welke punten de motivering van het bestreden besluit ontoereikend is, de enkele herhaling van de zienswijze in beroep niet tot vernietiging van het bestreden besluit kan leiden.

De activiteiten en problemen van de partner

5.1.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder de activiteiten van de partner van eiseres, en de problemen die hij daardoor met de politie zou hebben gekregen, niet ten onrechte ongeloofwaardig heeft gevonden. Zoals eiseres zelf ook erkent, heeft zij op dit punt tegenstrijdige verklaringen gegeven, onder meer over de arrestatie van de leider van de betreffende onafhankelijkheidsbeweging. Zij heeft meerdere keren verklaard dat hij op

2 december 2015 is gearresteerd en zij heeft verklaard dat ze in de maand van de arrestatie is vertrokken uit Nigeria. Uit landeninformatie blijkt daarentegen dat de arrestatie in oktober 2015 plaatsvond.

De rechtbank volgt eiseres ook niet in haar betoog dat deze tegenstrijdigheden haar niet tegengeworpen mogen worden, omdat zij onzorgvuldig zou zijn gehoord. Uit het dossier blijkt dat eiseres bij het nader gehoor maar op één dag inhoudelijk is gehoord over haar asielrelaas. Een eerder (digitaal) gehoor is in verband met een slechte verbinding voortijdig afgebroken, juist om het horen op een zorgvuldige manier te laten plaatsvinden. Het voorgaande is tijdens de zitting niet betwist door eiseres. Ook heeft eiseres tijdens het gehoor verder niet aangegeven dat zij niet in staat was om te verklaren.

5.2.

Verweerder heeft het verder vreemd kunnen vinden dat eiseres niet goed op de hoogte lijkt te zijn van de onafhankelijkheidsbeweging en de activiteiten die haar partner heeft verricht voor de beweging. Dit klemt te meer omdat zij heeft aangegeven dat haar partner een belangrijke rol in de beweging had en zijn problemen (in ieder geval voor een deel) de reden waren voor hun vertrek uit Nigeria. Zij heeft daarnaast aangegeven dat zij de beweging is gaan volgen (dan wel is blijven volgen) toen ze in Europa aankwam. Tot slot wijst de rechtbank nog op de tegenstrijdige verklaringen van eiseres over de oproep van de politie om demonstranten aan te geven. Zo heeft eiseres in het nader gehoor verklaard dat de politie een beloning zou uitloven aan mensen die demonstranten zouden aangeven. Dit zou op het nieuws zijn verspreid. Als eiseres wordt gevraagd of dit specifiek over haar man ging of over demonstranten in het algemeen, geeft zij aan dat het over mensen in het algemeen ging. In de correcties en aanvullingen stelt eiseres ineens dat er specifiek een foto van haar partner op het nieuws was te zien.

Problemen in verband met gedwongen huwelijk en besnijdenis

5.3.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder ook de problemen in verband met het gedwongen huwelijk en de gedwongen besnijdenis niet ten onrechte ongeloofwaardig geacht. Zoals verweerder terecht heeft gesteld, heeft eiseres hierover uiteenlopend en tegenstrijdig verklaard. Zij heeft gedurende de procedure namelijk verklaard dat zij niet weet of ze is besneden is, dat zij wel is besneden en dat zij niet is besneden. Verweerder heeft kunnen stellen dat deze uiteenlopende verklaringen afbreuk doen aan de geloofwaardigheid van de verklaringen van eiseres. Verweerder heeft verder van belang kunnen achten dat eiseres in het nader gehoor niets heeft verklaard over een gedwongen huwelijk en besnijdenis. Pas in het aanvullende nader gehoor, een jaar later, verklaart eiseres dat ook het gedwongen huwelijk, en de daarbij horende besnijdenis, een reden was om Nigeria te ontvluchten. Verweerder heeft hierbij kunnen betrekken dat eiseres, ondanks de gestelde druk vanuit haar ooms, nog langer dan een jaar in Nigeria heeft verbleven voordat zij het land ontvluchtte.

5.4.

Eiseres heeft verder tegenstrijdig en wisselend verklaard over haar burgerlijke staat. Zo heeft zij tijdens het aanmeldgehoor verklaard dat zij traditioneel is getrouwd en dat dit geregistreerd staat. In het aanvullende nader gehoor verklaart eiseres in eerste instantie juist dat zij niet is getrouwd, later zegt zij dat ze traditioneel is getrouwd en tot slot geeft zij aan niet (traditioneel) te zijn getrouwd. Gelet op het voorgaande heeft verweerder ook het gedwongen huwelijk niet ten onrechte ongeloofwaardig geacht.

5.5.

Gelet op het voorgaande heeft verweerder zich ook voldoende gemotiveerd op het standpunt gesteld dat het niet aannemelijk is dat eiseres zelf, voor zover zij dit stelt, gevaar zal lopen om bij terugkeer naar Nigeria (alsnog) besneden te worden.

Bedreiging door mensenhandelaar

5.6.

Uit het algemeen ambtsbericht Nigeria (maart 2021, hierna: het ambtsbericht) volgt dat de houding van mensenhandelaren ten opzichte van slachtoffers die terugkeren naar Nigeria zonder hun schuld af te betalen is verhard en dat dit zich onder meer vertaalt in represailles tegen familieleden van slachtoffers en/of
retraffickingvan teruggekeerde slachtoffers van mensenhandel^[4]. Verder volgt uit het landenbeleid ten aanzien van Nigeria dat er niet (langer) vanuit wordt gegaan dat bescherming kan worden verkregen van de Nigeriaanse autoriteiten^[5].

5.7.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder voldoende heeft gemotiveerd dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat zij bij terugkeer naar Nigeria te vrezen heeft voor de mensenhandelaar. Eiseres ontvangt op dit moment geen berichten dan wel bedreigingen meer van de mensenhandelaar en de zus. Verweerder heeft verder van belang kunnen vinden dat de mensenhandelaar in Libië is en de zus in Italië. Eiseres heeft weliswaar verklaard dat de mensenhandelaar de Nigeriaanse nationaliteit heeft, maar dit maakt nog niet dat de gestelde vrees van eiseres bij terugkeer naar Nigeria aannemelijk is. Eiseres heeft de dreiging ook niet nader geconcretiseerd. Zij heeft weliswaar verklaard dat ze geen contact meer met haar moeder kan krijgen, maar haar verklaring dat dit waarschijnlijk te maken heeft met de mensenhandelaar is, zoals verweerder ook heeft gemotiveerd, alleen gebaseerd op vermoedens. Het voorgaande, ook in samenhang gezien, is onvoldoende om aan te nemen dat sprake is van een reëel risico op ernstige schade zoals bedoeld in artikel 3 van het EVRM^[6].

Gevaar voor besnijdenis van de dochter

5.8.

In algemene landeninformatie van landen waar vrouwelijke genitale verminking een cultureel verschijnsel is, wordt veelal geschreven over een percentage van de vrouwelijke bevolking dat besneden is. Soms wordt dit percentage verder uitgewerkt per bevolkingsgroep of toegespitst op vrouwen uit een specifieke regio. Hoewel niet zonder betekenis is zo'n percentage op zichzelf onvoldoende voor de conclusie dat een vreemdeling bij terugkeer naar het land van herkomst een reëel risico loopt op besnijdenis, aldus de hoogste bestuursrechter^[7]. Er zijn namelijk daarnaast nog veel verschillende andere factoren die het risico op besnijdenis in een individueel geval kunnen vergroten of juist verkleinen. Daarbij kan bijvoorbeeld worden gedacht aan de voorkeur van de ouders, de vraag of andere vrouwelijke familieleden zijn besneden en de leeftijd van de desbetreffende vrouw. Aan de hand van de eigen verklaringen van een vreemdeling en de relevante landeninformatie moet verweerder al deze verschillende factoren kenbaar en in onderlinge samenhang betrekken bij de besluitvorming.

5.9.

De rechtbank is van oordeel dat verweerder zich in dit geval deugdelijk gemotiveerd op het standpunt heeft gesteld dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat haar dochter een reëel risico loopt om besneden te worden. Zoals verweerder heeft gesteld, volgt uit het ambtsbericht dat bij jonge meisjes de ouders meestal bepalen of hun dochters worden besneden. Ook de grootouders kunnen een rol spelen bij de keuze om het minderjarige meisje te laten besnijden. Verweerder heeft er in dit geval op kunnen wijzen dat eiseres niet concreet heeft gemaakt wie haar ertoe zal dwingen om haar dochter te laten besnijden. Op de vraag wie haar zou dwingen om haar dochter te laten besnijden, antwoordt zij “het is een traditie, er is niet iemand die dat doet, het is onze traditie”. Zij licht dit later toe door te zeggen dat ze gedwongen zal worden “door de mensen die de besnijdenis uitvoeren”. Eiseres maakt echter niet concreet wie haar zullen dwingen tot besnijdenis van haar dochter. Verweerder heeft verder deugdelijk gemotiveerd dat als eiseres doelt op haar ooms, zij de vrees alsnog niet aannemelijk heeft gemaakt. Hiertoe is van belang dat zij zelf tegen besnijdenis is, net als haar partner, haar moeder en haar schoonmoeder. Daarbij komt ook nog dat verweerder de dwang van haar ooms ten aanzien van haar eigen besnijdenis niet ten onrechte ongeloofwaardig heeft geacht.

5.10.

De informatie die eiseres op de zitting voor het eerst naar voren heeft gebracht, leidt niet tot een ander oordeel. Ten aanzien van de informatie op de betreffende website overweegt de rechtbank als volgt. Zoals verweerder terecht heeft gesteld in zijn reactie, heeft eiseres niet gespecificeerd naar welke informatie zij verwijst. Los daarvan volgt uit de informatie over Nigeria dat er een duidelijk neergaande trend is naar lagere prevalentie van vrouwelijke genitale verminking onder jonge vrouwen. Verweerder heeft er verder op kunnen wijzen dat uit de informatie volgt dat de prevalentie het hoogst is bij vrouwen met traditionele religies, terwijl eiseres Christen is.

Ten aanzien van de uitspraak van het VN-mensenrechtencomité overweegt de rechtbank dat deze op wezenlijke punten niet overeenkomt met de situatie van eiseres. In die zaak was sprake van druk van de vader en zijn familie om de dochter te besnijden. Die situatie doet zich in deze zaak niet voor, zoals ook blijkt uit 5.9.

5.11.

De rechtbank is tot slot van oordeel dat verweerder eiseres niet heeft hoeven volgen in haar stelling dat zij als alleenstaande vrouw naar Nigeria zal terugkeren. Verweerder heeft in dit kader van belang mogen achten dat is gebleken dat eiseres, in tegenstelling tot wat zij eerder verklaarde, nog contact heeft gehad met haar partner. De wisselende verklaringen die eiseres over het contact met haar partner heeft gegeven, doen afbreuk aan haar verklaringen over het huidig contact.

Wat is de conclusie?

6. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. Nu het beroep ongegrond is, wordt het verzoek om een voorlopige voorziening afgewezen.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

De voorzieningenrechter wijst het verzoek om een voorlopige voorziening af.

Deze uitspraak is gedaan door mr. P.M. de Keuning, (voorzieningen)rechter, in aanwezigheid van mr.J.F.A. Bleichrodt, griffier.

De uitspraak is uitgesproken in het openbaar en bekendgemaakt op:

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State binnen één week na de dag van bekendmaking.