ECLI:NL:RBDHA:2022:10386

Uitspraak

Rechtbank DEN HAAG

Strafrecht

Meervoudige kamer

Parketnummers: 09/837305-20 en 09/062660-20 (TUL)

Datum uitspraak: 12 oktober 2022

Tegenspraak

De rechtbank Den Haag heeft op de grondslag van de tenlastelegging en naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting het navolgende vonnis gewezen in de zaak van de officier van justitie tegen de verdachte:

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag 1] 1994,

op dit moment gedetineerd in de penitentiaire inrichting te Alphen aan den Rijn,

locatie Maatschapslaan.

1.Het onderzoek ter terechtzitting

Het onderzoek is gehouden op de terechtzittingen van 1 maart 2021, 25 mei 2021, 18 juni 2021, 13 september 2021, 17 september 2021, 6 december 2021, 14 februari 2022, 13 mei 2022, 10 augustus 2022 (alle pro forma) en 28 september 2022 (inhoudelijke behandeling).

De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie mr. D. Kortekaas en van hetgeen door de verdachte en zijn raadsvrouw mr. S.F. Deen en raadsman mr. S. van der Eijk (hierna gezamenlijk: de verdediging) naar voren is gebracht.

2.De tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op een tijdstip gelegen in de periode van 20 september 2020 tot en met 19 oktober 2020 te 's-Gravenhage [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte opzettelijk [slachtoffer]

- met zijn, verdachtes, hand(en) bij de nek en/of keel en/of hals vastgepakt en/of

- ( vervolgens) (met kracht) de nek en/of keel en/of hals dichtgeknepen en/of dichtgehouden, waardoor [slachtoffer] is overleden.

3.De bewijsbeslissing

3.1

Vooraf

Op 24 oktober 2020 is het levenloze lichaam van [slachtoffer] in haar woning in Den Haag gevonden. Zij lag op de bank in de woonkamer onder een stapel dekens, kussen en andere goederen. De rechtbank dient te beoordelen of de verdachte haar opzettelijk om het leven heeft gebracht.

3.2

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van het ten laste gelegde.

3.3

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft betoogd dat de verdachte moet worden vrijgesproken van hetgeen hem ten laste is gelegd. Daartoe is in de kern aangevoerd dat de forensische onderzoeksresultaten noch op zichzelf beschouwd noch in samenhang met de overige belastende omstandigheden tot de conclusie kunnen leiden dat de verdachte [slachtoffer] om het leven heeft gebracht. Op de specifieke standpunten en verweren gaat de rechtbank hierna in, voor zover dat nodig is.

3.4

Gebruikte bewijsmiddelen

De rechtbank heeft in de bijlage opgenomen de wettige bewijsmiddelen met de voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden.

3.5

Bewijsoverwegingen

De rechtbank komt, kort samengevat, tot het volgende oordeel. De verdachte is dagenlang in de woning geweest terwijl het levenloze lichaam van [slachtoffer] daar lag. De verdachte moet dat hebben geweten. Gelet op de doodsoorzaak, verwurging, en het op haar hals aangetroffen DNA van de verdachte, kan het niet anders zijn dan dat hij haar opzettelijk om het leven heeft gebracht. Hierna wordt dit oordeel nader gemotiveerd.

Postmortale tijdsinval

Vast staat dat op 24 oktober 2020 het levenloze lichaam van [slachtoffer] in haar woning in Den Haag is gevonden. Haar lichaam verkeerde op dat moment al in staat van ontbinding. Verspreid over het lichaam was schimmelgroei aanwezig. Van de schimmels zijn foto’s gemaakt. De rechter-commissaris heeft [naam 1] en [naam 2] als deskundigen benoemd en hen op basis van foto’s van schimmels verzocht een inschatting te maken van het zogeheten postmortale tijdsinterval, oftewel: de tijd die verstreken is sinds het overlijden. De deskundigen hebben beschreven dat het onderzoek de nodige beperkingen kende: er was slechts fotomateriaal van de schimmels voorhanden, zodat de schimmels niet heel nauwgezet en gedetailleerd konden worden geïdentificeerd en de voor hun onderzoek gebruikelijke methoden en protocollen niet konden worden gevolgd. Uit het rapport blijkt niettemin duidelijk dat de deskundigen zich van deze beperkingen bewust zijn geweest en dat zij daar bij het trekken van hun conclusie rekening mee hebben gehouden. Tijdens het verhoor bij de rechter-commissaris hebben de deskundigen bevestigd dat zij ondanks alle beperkingen met vertrouwen hebben kunnen concluderen dat [slachtoffer] ten tijde van het aantreffen van haar lichaam op 24 oktober 2020 al minimaal twee weken, en mogelijk zelfs al langer, niet meer in leven was.

Was de verdachte na het overlijden van [slachtoffer] in haar woning?

De rechtbank stelt – uitgaande van het minimum van twee weken – vast dat [slachtoffer] in elk geval op 10 oktober 2020 niet meer in leven was. Het dossier laat geen andere conclusie toe dan dat de verdachte na die datum in de woning van [slachtoffer] heeft verbleven, en niet, zoals hij ter terechtzitting heeft verklaard, slechts in de buurt van haar voordeur was om contact te kunnen maken met het wifi-netwerk van de bovenbuurman.

Zo blijkt uit de bewijsmiddelen dat de verdachte op 12 oktober 2020 een aankoop heeft gedaan bij een Albert Heijn in de buurt van de woning van [slachtoffer] . Het pinbonnetje hiervan is aangetroffen in die woning.

Verder maakt de rechtbank uit meerdere getuigenverklaringen van omwonenden op dat de verdachte zich na 10 oktober 2020 regelmatig in de woning van [slachtoffer] heeft bevonden. [getuige 1] heeft verklaard dat zij ‘de vriend van [slachtoffer] ’ vanaf 12 oktober 2020 de sleutel van de portiekdeur heeft zien gebruiken, terwijl hij aanvankelijk buiten, bij het portiek, moest aanbellen voordat hij door [slachtoffer] binnen werd gelaten. [getuige 2] heeft verklaard dat zij de man in de 14 dagen voor 24 oktober 2020 regelmatig bij de woning van [slachtoffer] heeft gezien. Het viel [getuige 2] op dat de man de voordeur van de woning op slot draaide als hij wegging. Hij draaide de sleutel dan twee keer om, terwijl hij dat daarvoor niet deed. Ook heeft zij gezien dat de man binnen een minuut nadat de politie op 17 oktober 2020 voor de eerste keer bij de woning van [slachtoffer] was geweest, de woning verliet. De man had volgens [getuige 2] toen een beige pet op. Deze verklaring wordt ondersteund door camerabeelden van dezelfde datum van coffeeshop Het Achterhuis (die zich in de buurt van de woning van [slachtoffer] bevindt). Op die camerabeelden is de verdachte met een dergelijke pet te zien. [getuige 3] heeft verklaard dat de ‘vriend van [slachtoffer] ’ op 14 oktober 2020 bij haar een pakketje voor [slachtoffer] heeft opgehaald. Dit pakketje dateerde van 13 oktober 2020 en het afhaalbericht is in de woning van [slachtoffer] gevonden. Al deze getuigen geven in de kern het volgende signalement van ‘de man’ of ‘de vriend’: licht getint, donker haar, baardje en petje dat achterstevoren werd gedragen. De verdachte voldeed ten tijde van zijn aanhouding aan dit signalement.

Op 17 oktober 2020 zagen de verbalisanten door de hele woning heen op de vloer diverse goederen, waaronder kledingstukken, gebruikt servies met en zonder etensresten, lege blikjes en flessen drank, benodigdheden voor drugsgebruik, gebruikte condooms en verpakkingen hiervan. Op de bank lag op het zitgedeelte een stapel dekens, kussens en andere goederen, waaronder later het lichaam van [slachtoffer] is aangetroffen. Op het chaise longue gedeelte was plaats om te zitten of liggen. Op de leuning van de bank, aan de kant van het chaise longue gedeelte, lag een blikje bier, een gebruikt condoom en een etensbord met een mes en een kleine vork.

Uit informatie van Marktplaats en Google blijkt dat er op 11 oktober 2020 vanaf het IP-adres van de bovenbuurman een advertentie op Marktplaats is geplaatst van goederen uit de woning van [slachtoffer] .

Op camerabeelden in de buurt van de woning van [slachtoffer] is te zien dat de verdachte van 12 tot en met 16 oktober 2020 een rood-blauw-zwarte pet droeg en op 15 en 16 oktober 2020 een blauwe jas aan had. Dezelfde soort kledingstukken zijn tijdens de doorzoeking in de woning van [slachtoffer] gevonden. Hoewel het om verplaatsbare objecten gaat, deze niet zijn bemonsterd en er meerdere van dit soort petten en jassen bestaan, past het aantreffen van de kledingstukken in de woning in het totaalbeeld dat de verdachte na 10 oktober 2020 in de woning van [slachtoffer] heeft verbleven. Ten slotte maakt de rechtbank uit het dossier op dat het dagelijks leven van de verdachte zich gelet op diverse pintransacties tot 17 oktober 2020 hoofdzakelijk rondom de woning van [slachtoffer] afspeelde. Daarna verplaatste het dagelijks leven van de verdachte zich naar - vooral - Zoetermeer. Op 17 oktober 2020 heeft de politie de woning van [slachtoffer] verzegeld en toen zij op 24 oktober 2020 opnieuw binnentraden en het lichaam van [slachtoffer] aantroffen was er in de woning, met uitzondering van de door de politie in beslag genomen goederen, niets veranderd of verplaatst. In het bijzonder was de stapel dekens, kussens en andere goederen waaronder het lichaam van [slachtoffer] werd gevonden, nog exact hetzelfde als op 17 oktober 2020.

Al deze omstandigheden zijn – in hun onderlinge samenhang bezien – redengevend voor het bewijs. Ter terechtzitting heeft de verdachte geen redelijke, die redengevendheid ontzenuwende verklaring gegeven.

Tussenconclusie van de rechtbank

Op basis van het voorgaande komt de rechtbank tot de (tussen)conclusie dat de verdachte na 10 oktober 2020 en tot 17 oktober 2020 in de woning van [slachtoffer] heeft verbleven. Het levenloze lichaam van [slachtoffer] heeft in die periode op de bank in de woonkamer gelegen, bedekt onder een stapel dekens, kussens en andere goederen. Gelet hierop kan het niet anders dan dat de verdachte wist van de aanwezigheid van het lichaam van [slachtoffer] .

De doodsoorzaak en de rol van de verdachte daarbij

Op basis van het sectierapport van 18 mei 2021 van [naam 3] , forensisch patholoog bij het Nederlands Forensisch Instituut, concludeert de rechtbank dat [slachtoffer] door een misdrijf om het leven is gekomen. Het overlijden kan volgens [naam 3] worden verklaard door een (samen)drukkende krachtsinwerking op de hals, zoals verwurgen. Van een andere doodsoorzaak is niet gebleken.

Het dossier bevat verder de resultaten van DNA-onderzoek. Op verschillende plekken van het lichaam van [slachtoffer] is DNA gevonden dat afkomstig kan zijn van haarzelf en van de verdachte. De bewijskracht hiervan is steeds meer dan 1 miljard. In het oog springt het DNA van de verdachte dat op de hals van [slachtoffer] is aangetroffen. Dit is een voor de verdachte zeer belastende constatering, aangezien [slachtoffer] door verwurging om het leven is gekomen. Op het lichaam van [slachtoffer] is geen DNA van anderen dan de verdachte en [slachtoffer] zelf aangetroffen. Ook overigens is enig ander scenario dat de dood van [slachtoffer] kan verklaren, niet aannemelijk geworden.

De rechtbank verwerpt het verweer van de verdediging over de mogelijkheid van contaminatie van sporen in de woning van [slachtoffer] . Om de kans op contaminatie zo klein mogelijk te houden, wordt bij het forensisch onderzoek zoveel mogelijk gewerkt volgens forensische richtlijnen. Het Nederlands Forensisch Instituut heeft in de onderhavige zaak geen aanwijzingen gevonden dat bij het forensisch onderzoek is afgeweken van de hiervoor geldende forensisch technische richtlijnen.

Voor zover de verdediging heeft betoogd dat contaminatie ook kan hebben plaatsgevonden voordat het forensisch onderzoek op 24 oktober 2020 is aangevangen, wordt dit verweer verworpen omdat het voor het bewijs gebruikte DNA is aangetroffen op het lichaam van [slachtoffer] , dat tussen 17 oktober 2020 en 24 oktober 2020 onaangeroerd op de bank heeft gelegen onder een stapel kussens, dekens en andere goederen.

Alles bij elkaar komt de rechtbank tot de conclusie dat de verdachte [slachtoffer] , door verwurging, opzettelijk om het leven heeft gebracht.

Aanwijzingen dat [slachtoffer] al vóór 10 oktober 2020 was overleden

Het dossier bevat meerdere aanwijzingen dat [slachtoffer] al eerder dan 10 oktober 2020 was overleden. Uit het overzicht van dataverkeer van de verdachte en [slachtoffer] maakt de rechtbank het volgende op. Op 21 september 2020 om 11:29 uur belde [slachtoffer] naar haar moeder. Zij was toen dus nog in leven. [slachtoffer] belde haar moeder hieraan voorafgaand niet dagelijks, maar deed dat wel zeer regelmatig. Na 21 september 2020 zijn er met het telefoonnummer van [slachtoffer] geen uitgaande gesprekken meer geregistreerd naar haar moeder. Verder heeft [slachtoffer] op 20 september 2020 voor het laatst ingelogd op internetbankieren, terwijl zij dat normaal gesproken dagelijks meerdere keren deed. Op 21 september 2020 om 23:37 uur werd met het telefoonnummer van [slachtoffer] gedurende 201 seconden gebeld naar de moeder van de verdachte. Die moeder heeft echter aangegeven [slachtoffer] nooit te hebben gezien of gesproken. Ter terechtzitting heeft de verdachte verklaard dat hij de telefoon van [slachtoffer] wel eens gebruikte. Daarnaast bevat het dossier meerdere gesprekken tussen [slachtoffer] en derden, maar die derden geven, gelet op de toonzetting van de tekstberichten, aan niet het idee te hebben met [slachtoffer] te communiceren. Op 24 september 2020 is met het [account naam] de app van de ASN-bank geïnstalleerd, terwijl de verdachte bij die bank klant is en [slachtoffer] uitsluitend over een account bij de ING beschikte. Op 25 september 2020 is tevergeefs geprobeerd het wachtwoord van het ING-account van [slachtoffer] te wijzigen. Op 27 september 2020 is gepind bij een geldautomaat in Den Haag, eerst met de bankpas van [slachtoffer] , waarbij drie keer een foutieve pincode wordt ingetoetst, en vervolgens, slechts enkele seconden later, met de bankpas van de verdachte, waarbij wel geld werd opgenomen. Verdachte heeft voorts tussen 26 en 28 september 2020 verschillende malen met het account van [slachtoffer] , en op haar kosten, aankopen gedaan bij Social Deals. In de woning is ten slotte een brief aangetroffen, gedateerd 6 oktober 2020, met daarop een vingerafdruk van de verdachte.

Eindconclusie

In het voorgaande ziet de rechtbank sterke aanwijzingen dat [slachtoffer] al op of vrij kort na 21 september 2020 niet meer in leven was. Vast staat in ieder geval dat zij op 10 oktober 2020 niet meer leefde. De rechtbank acht daarom wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte [slachtoffer] op een moment in de periode van 21 september tot en met 10 oktober 2020 opzettelijk om het leven heeft gebracht.

3.6

De bewezenverklaring

De rechtbank verklaart ten laste van de verdachte bewezen dat:

hij op een tijdstip gelegen in de periode van
21september 2020 tot en met
10oktober 2020 te 's-Gravenhage [slachtoffer] opzettelijk van het leven heeft beroofd, immers heeft verdachte opzettelijk [slachtoffer]

- bij de hals vastgepakt en

- vervolgens met kracht de hals dichtgeknepen en/of dichtgehouden,

waardoor [slachtoffer] is overleden .

4.De strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Het bewezen verklaarde is volgens de wet strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

5.De strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is eveneens strafbaar, omdat er geen feiten of omstandigheden aannemelijk zijn geworden die zijn strafbaarheid uitsluiten.

6.De oplegging van de straf en maatregel

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, en dat daarnaast de maatregel van terbeschikkingstelling (hierna: TBS en de TBS-maatregel) met een bevel tot verpleging van overheidswege aan de verdachte wordt opgelegd.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft, in geval van een bewezenverklaring verzocht om het advies van de rapporteurs van het Pieter Baan Centrum (hierna: PBC) terzijde te schuiven en om aan de verdachte geen TBS met dwangverpleging op te leggen, omdat het bestaan van een stoornis onvoldoende wordt onderbouwd in de rapportages.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Na te melden straf en maatregel zijn in overeenstemming met de ernst van het gepleegde feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek op de terechtzitting is gebleken.

Ernst van het feit

De verdachte heeft het slachtoffer opzettelijk om het leven gebracht. Hij heeft haar het meest fundamentele recht, haar recht op leven, ontnomen. Daarmee heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan een van de zwaarste misdrijven die de Nederlandse strafwet kent. Op dergelijke ernstige feiten kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een langdurige gevangenisstraf. De rechtbank heeft bij de vaststelling van de duur van deze straf gelet op hetgeen in vergelijkbare gevallen wordt opgelegd en in het bijzonder met het volgende rekening gehouden.

De verdachte heeft het slachtoffer op een gewelddadige wijze gedood en haar vervolgens verstopt onder een berg met dekens en andere spullen. Daarna is hij gebruik blijven maken van haar woning en hij heeft daar een enorme bende gemaakt. De verdachte heeft gedurende een langere tijd verbleven in de woning van het slachtoffer, terwijl hij wist dat haar levenloze lichaam op de bank lag. De verdachte heeft gewoon door geleefd alsof er niets aan de hand was. Deze gruwelijke handelwijze is ronduit schokkend. Hier komt nog bij dat de verdachte geprobeerd heeft van de situatie te profiteren. Hij heeft spullen van het slachtoffer, zoals haar laptop en telefoon, uit de woning meegenomen, zodat hij deze zelf kon gebruiken. Hij heeft spullen van het slachtoffer op Marktplaats gezet om te voorkopen en hij heeft geprobeerd toegang te krijgen tot haar rekeningnummer. Ook zijn sieraden van het slachtoffer verdwenen uit haar woning. Daarnaast heeft hij via Social Deal vouchers besteld op het account van het slachtoffer en ervoor gezorgd dat deze werden betaald door middel van een automatische incasso van het rekeningnummer van het slachtoffer. Vervolgens is hij van die vouchers uit eten gegaan en heeft hij een hotelovernachting geboekt. Ten slotte rekent de rechtbank het de verdachte zwaar aan dat hij de familie van het slachtoffer lange tijd in onzekerheid heeft laten leven. Tot op de dag van vandaag heeft de verdachte geen openheid van zaken gegeven over wat er zich precies in de woning van het slachtoffer heeft afgespeeld. Tijdens de inhoudelijke behandeling is de verdachte niet veel verder gekomen dan bloot ontkennen en ‘het niet meer weten’. Het handelen van de verdachte getuigt al met al van een volkomen gebrek aan respect voor de waarde van het menselijk leven. De verdachte heeft aan de nabestaanden groot en onherstelbaar leed toegebracht. Dit is ook tot uitdrukking gekomen in de aangrijpende verklaringen van de moeder en de zussen van het slachtoffer die ter terechtzitting zijn voorgelezen. Daarnaast schokt een feit als dit ook de samenleving als geheel.

Strafblad

De rechtbank heeft kennisgenomen van het strafblad van de verdachte van 30 augustus 2022, waaruit blijkt dat hij de vijf jaren voorafgaand aan het feit eerder is veroordeeld voor mishandeling, bedreiging en diefstallen.

Rapportage PBC

Daarnaast heeft de rechtbank kennisgenomen het Pro Justitia-rapport van het PBC, opgemaakt door [naam 4] (psycholoog) en [naam 5] (psychiater), van 10 december 2021.

Stoornissen en toerekenbaarheid

In het rapport staat dat er bij de verdachte sprake is van een andere gespecificeerde persoonlijkheidsstoornis met antisociale en borderline trekken, een ernstige stoornis in het gebruik van alcohol en een ernstige stoornis in het gebruik van cannabis. Daarnaast heeft de verdachte beperkingen in verstandelijke zin. In het PBC is de verdachte op zijn intelligentie getest en hij kwam hier als zwakbegaafd uit naar voren. Niet valt uit te sluiten dat het forse alcoholgebruik in de afgelopen jaren mede heeft bijgedragen aan het mindere functioneren van het werkgeheugen. Deze psychische stoornissen en de zwakbegaafdheid waren ook ten tijde van het ten laste gelegde aanwezig.

Deels samenhangend met de beperkte intelligentie, maar ook los hiervan, heeft de verdachte problemen op het gebied van de impulscontrole en de emotie- en agressieregulatie. Hij heeft daarbij beperkte zelfreflectie. Als hij iets als onprettig ervaart, ontkent hij het of dempt hij het met middelen. De ontwikkeling van zijn persoonlijkheid op allerlei gebieden gestagneerd geraakt en scheefgegroeid, als gevolg van een combinatie van aanlegfactoren en de wijze waarop zijn leven is gelopen. De verdachte lijkt in aanleg kwetsbaar op het gebied van zowel de verstandelijke vermogens als de regulering van zijn driften en impulsen. Doordat hij daarbij al vanaf jonge leeftijd veel (ook verschillende soorten) verdovende middelen gebruikt, heeft hij nooit geleerd met problemen of moeilijke emoties om te gaan. Hij heeft zeer weinig copingvaardigheden om tegenslagen te verdragen en is emotioneel beperkt. Hij voelt zijn eigen emoties niet goed aan, verdraagt deze niet goed en lijkt er geen weg mee te weten. Vermoedelijk, in elk geval deels, samenhangend met de scheiding van zijn ouders, die hij nooit lijkt te hebben verwerkt of geaccepteerd, en met zijn zwakke zelfbeeld, is hij in intieme relaties erg angstig voor verlating. Dit overdekt en overschreeuwt hij door intimiteit te spreiden (verschillende relaties naast elkaar) en relationele verbindingen onmiddellijk te verbreken zodra hij het gevoel heeft ook maar in enige zin te worden bedreigd door de aanwezigheid van een rivaal. De verdachte stelt zich hierin egocentrisch op en heeft weinig invoelingsvermogen voor de ander. De agressieregulatie is ook verstoord. Zijn voorgeschiedenis maakt duidelijk dat hij zowel op frustraties in bredere zin als op spanningen binnen intieme relaties relatief snel met agressie kan reageren. Ook in het PBC is het tot agressie gekomen, wanneer hij tijdens het voetballen een conflict met een medeobservandus krijgt waarna hij gedurende tien minuten in een 'waas' lijkt te zitten. De boosheid die betrokkene op dat moment uitstraalt wordt door omstanders als bedreigend ervaren.

Op basis van het diagnostisch onderzoek wordt een rol van de geconstateerde psychische

beperkingen in de totstandkoming van het ten laste gelegde verondersteld. Door het sociaal-maatschappelijk afglijden in de afgelopen jaren was er bij de aanwezige beperkingen voorafgaand aan het ten laste gelegde sprake van toenemend gripverlies. De verdachte had met het slachtoffer een conflictueuze relatie met veel ruzies en onderling geweld. Zoals beschreven, is de verdachte vanuit zijn beperkingen slecht in staat een stabiele relatie te onderhouden. Een basaal negatief zelfbeeld en grote angst voor verlating maken dat hij het gedrag van de ander relatief gauw interpreteert als een gevaar voor de relationele stabiliteit, waarbij hij snel de greep verliest en vervolgens moeilijk om kan gaan met de ontstane gevoelens van angst en spanning. Het vele drank- en drugsgebruik door de verdachte zal zijn impulsiviteit hebben vergroot. Ook zonder het gebruik van middelen raakt de verdachte evenwel het overzicht dermate snel kwijt, en heeft hij zo weinig probleemoplossende vaardigheden in huis, dat hij relatief snel tot agressie overgaat. De beperkingen van de verdachte hebben ongetwijfeld een grote rol gehad in het tot stand komen van het ten laste gelegde. Ook al was hij onder invloed van middelen, door zijn verslavingsziekte en het feit dat middelengebruik een functie heeft binnen de geconstateerde problematiek, was hij dan niet handelingsvrij in het gebruiken hiervan. De verdachte kan het feit echter wel deels worden toegerekend omdat er geen aanwijzingen zijn dat betrokkene ernstig oordeels- en kritiekgestoord was ten tijde van het laste gelegde. Alles overziende wordt geadviseerd om betrokkene het ten laste gelegde in verminderde mate toe te rekenen.

Advies omtrent een op te leggen maatregel

De rapporteurs concluderen dat het risico op recidive van partnergeweld in algemene zin hoog is, voortvloeiend uit de eerdergenoemde constellatie van zijn behoeften en beperkingen. Hij is verhoogd impulsief en komt zo relatief snel tot agressie. Het forse middelengebruik is daarbij een risicoverhogende factor maar zoals reeds beschreven komt betrokkene ook zonder middelengebruik tot agressie. Er zijn nagenoeg geen beschermende, recidive verlagende factoren aanwezig, wat betekent dat betrokkene zonder behandeling afhankelijk is van extern toezicht en structuur.

Bij een bewezenverklaring adviseren de rapporteurs behandeling van de verdachte binnen het kader van een TBS-maatregel met dwangverpleging te laten plaatsvinden. Vanwege het hoge risico op een ernstige recidive vanuit de vastgestelde psychische problematiek is het noodzakelijk dat de verdachte een langer durende klinische behandeling krijgt voor zijn beperkingen. De zwakbegaafdheid zal in engere zin niet behandelbaar zijn, in de zin dat deze zal verminderen, maar op het terrein van de persoonlijkheidsstoornis en verslaving is behandeling zeker mogelijk. Te denken valt aan het verwerven van meer zelfinzicht (inzicht in de eigen kwetsbaarheden, zowel emotioneel als verstandelijk), het versterken van het zelfgevoel, het aanleren van oplossingsgerichte vaardigheden en mogelijkheden om met spanningen om te gaan, en uiteindelijk resocialisatie (leren van een vak, huisvesting, signaleringsplan). Vooralsnog heeft de verdachte te weinig inzicht in zijn problematiek om zich te kunnen committeren aan voorwaarden. Met name het risico op terugval in middelengebruik wordt als hoog ingeschat, waarmee er een groot risico is dat hij zich niet aan de voorwaarden zal houden.

Oordeel rechtbank over PBC-rapportage

De rechtbank is – anders dan de verdediging – van oordeel dat de rapportage van het PBC inzichtelijk tot stand is gekomen. De conclusies volgen logisch uit de onderbouwing. De rechtbank neemt de conclusies van de rapporteurs ten aanzien van de toerekeningsvatbaarheid van de verdachte dan ook over. Op grond van deze conclusies is de rechtbank van oordeel dat bij de verdachte tijdens het begaan van het bewezen verklaarde feit een ziekelijke stoornis van de geestvermogens bestond, dat deze stoornis bij hem van invloed is geweest op het plegen van het bewezen verklaarde feit en dat dit in verminderde mate aan de verdachte toegerekend kan worden.

TBS-maatregel

De rechtbank stelt vast dat is voldaan aan de wettelijke vereisten voor het opleggen van de TBS-maatregel. Het bewezen verklaarde feit is immers een misdrijf zoals genoemd in artikel 37a van het Wetboek van Strafrecht. Ook bestond tijdens het begaan van het feit bij de verdachte een ziekelijke stoornis van de geestvermogens. Voorts ligt er in deze strafzaak een met redenen omkleed advies van ten minste twee gedragsdeskundigen van verschillende disciplines, waaronder een psychiater, die de verdachte hebben onderzocht.

De rechtbank is verder van oordeel dat is voldaan aan het wettelijke vereiste dat de veiligheid van anderen of de algemene veiligheid van personen of goederen het opleggen van de maatregel eist. Daartoe is het begane strafbare feit redengevend en hetgeen blijkt uit voornoemde rapportage omtrent de problematiek van de verdachte en het geschatte recidiverisico. Het is daarom onverantwoord om de verdachte onbehandeld terug te laten keren in de maatschappij. In het licht van het voornoemde concludeert de rechtbank dat de veiligheid van anderen dan wel de algemene veiligheid van personen vereist dat aan de verdachte de TBS-maatregel wordt opgelegd.

Uit al het voorgaande volgt dat oplegging van de TBS-maatregel in overeenstemming is met de ernst van het gepleegde feit, de omstandigheden waaronder dit is begaan en noodzakelijk is op grond van de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. De rechtbank zal dan ook de terbeschikkingstelling van de verdachte gelasten. Uit voornoemde rapportage blijkt dat de verdachte thans niet in staat is om zich aan de voorwaarden te houden van een eventuele TBS-maatregel met voorwaarden. Bovendien zal de verdachte (zoals hierna zal blijken) ook worden veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstaf die de duur van vijf jaar te boven gaat, zodat oplegging van een TBS-maatregel met voorwaarden wettelijk is uitgesloten.

Gelet hierop zal de rechtbank de terbeschikkingstelling van de verdachte gelasten en bevelen dat hij van overheidswege zal worden verpleegd.

Duur van de maatregel

De verdachte heeft zich schuldig heeft gemaakt aan doodslag. Dit levert een handelen op van de verdachte dat gericht is tegen of gevaar oplevert voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een persoon. Daarom kan de totale duur van de maatregel een periode van vier jaren overschrijden. De rechtbank zal de maatregel ongemaximeerd aan de verdachte opleggen, omdat op dit moment nog niet duidelijk is hoe veel tijd de door de gedragsdeskundigen voorgestelde behandeling van de verdachte zal vergen.

Straf

Naast het opleggen van TBS met dwangverpleging is de rechtbank van oordeel dat ook een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf aan de verdachte moet worden opgelegd. De rechtbank neemt daarbij zowel de ernst van het feit, zoals hierboven is overwogen, als hetgeen is gebleken over de persoon van de verdachte in aanmerking. De rechtbank overweegt, gelijk de officier van justitie, dat een doodslag gebruikelijk bestraft wordt met 8 tot 12 jaren gevangenisstraf. Enerzijds werkt de verminderde toerekeningsvatbarheid van de verdachte strafmatigend. Anderzijds maken de gruwelijkheid van wat de verdachte omtrent en met name na de dood van het slachtoffer heeft gedaan, een hogere bestraffing passend. Alles afwegende acht de rechtbank een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 12 jaren, met aftrek van de tijd die de verdachte in voorarrest heeft doorgebracht, passend en geboden.

Tenuitvoerlegging van de op te leggen gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat aan de verdachte voorwaardelijke invrijheidstelling wordt verleend als bedoeld in artikel 6:2:10 van het Wetboek van Strafvordering.

7.De vordering van de benadeelde partij en de schadevergoedingsmaatregel

[naam 6] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en vordert een schadevergoeding van € 24.777,20, te vermeerderen met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit € 7.277,20 aan materiële schade en € 17.500,00 aan immateriële schade.

[naam 7] heeft zich als benadeelde partij gevoegd in het strafproces en vordert een schadevergoeding van € 690,25, te vermeerderen met de wettelijke rente. Dit bedrag bestaat uit materiële schade.

7.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot volledige toewijzing van de vorderingen van de benadeelde partijen, te vermeerderen met de wettelijke rente. Daarnaast heeft de officier van justitie oplegging van de schadevergoedingsmaatregel gevorderd.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich in geval van bewezenverklaring van het ten laste gelegde gerefereerd aan het oordeel van de rechtbank.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

De vordering van [naam 6]

Materiële schade

De vordering is namens de verdachte niet betwist en namens de benadeelde partij voldoende onderbouwd. Op grond van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden door het bewezen verklaarde feit, ter grootte van het gevorderde bedrag. De rechtbank acht de wettelijke rente eveneens toewijsbaar. De rechtbank stelt de ingangsdatum van de wettelijke rente als volgt vast:

- het bedrag van € 7.013,70: vanaf 2 november 2020, omdat op die dag de uitvaart van [slachtoffer] plaatsvond;

- het bedrag van € 241,50: vanaf 30 oktober 2020, omdat de bloemen op die datum zijn aangeschaft;

- het bedrag van € 49,-: vanaf 27 oktober 2022, omdat de sari op die datum is aangeschaft.

Affectieschade

In het Besluit vergoeding affectieschade is uitdrukkelijk bepaald wie voor affectieschade in aanmerking komen. De rechtbank stelt vast dat de moeder van het slachtoffer tot de kring van gerechtigden behoort en dat een forfaitair bedrag van € 17.500,00 geldt voor ouders van een meerderjarig, niet thuiswonend kind dat als gevolg van een misdrijf is overleden. De rechtbank zal dan ook een bedrag van € 17.500,00 vanwege affectieschade toewijzen. De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 10 oktober 2020, omdat vast is komen te staan dat de schade vanaf die datum is ontstaan.

Totaal toegewezen

De rechtbank zal de vordering integraal toewijzen tot een bedrag van € 24.777,20, bestaande uit € 7.277,20 aan materiële schade en € 17.500,00 aan immateriële schade.

Proceskostenveroordeling verdachte

Nu de vordering wordt toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij tot aan deze uitspraak in verband met de vordering heeft gemaakt. De rechtbank begroot deze kosten tot op heden op nihil. Daarnaast wordt de verdachte veroordeeld in de kosten die de benadeelde partij voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak nog moet maken.

De schadevergoedingsmaatregel

De verdachte zal voor het bewezen verklaarde strafbare feit worden veroordeeld en hij is daarom tegenover de benadeelde partij aansprakelijk voor schade die door dit feit aan haar is toegebracht. De rechtbank zal aan de verdachte de verplichting opleggen om aan de Staat te betalen een bedrag van € 24.777,20, bestaande uit € 7.277,20, vermeerderd met de wettelijke zoals hierboven bepaald, en € 17.500,00, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 10 oktober 2020, tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [naam 6]

De vordering van [naam 7]

Materiële schade

De vordering is namens de verdachte niet betwist en namens de benadeelde partij voldoende onderbouwd. Op grond van het dossier en het onderzoek ter terechtzitting kan worden vastgesteld dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden door het bewezen verklaarde feit, ter grootte van het gevorderde bedrag. De rechtbank zal de vordering van € 690,25 dan ook toewijzen. De rechtbank zal de gevorderde wettelijke rente toewijzen met ingang van 2 februari 2021, de factuurdatum van de verklaring van erfrecht.

Proceskostenveroordeling verdachte

Schadevergoedingsmaatregel

De verdachte zal voor het bewezen verklaarde strafbare feit worden veroordeeld en hij is daarom tegenover de benadeelde partij aansprakelijk voor schade die door dit feit aan haar is toegebracht. De rechtbank zal aan de verdachte de verplichting opleggen om aan de Staat te betalen een bedrag van € 690,25, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 2 februari 2021 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [naam 7] .

8.De vordering tot tenuitvoerlegging

8.1.

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft bij vordering van 28 januari 2021 gevorderd dat de bij parketnummer 09/062660-20 door de politierechter van de rechtbank Den Haag op 11 juni 2020 voorwaardelijke opgelegde gevangenisstraf van 48 dagen ten uitvoer wordt gelegd wegens niet naleven van de algemene voorwaarden. Ter terechtzitting heeft de officier van justitie geconcludeerd tot afwijzing van de vordering.

8.2.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft verzocht de vordering tot tenuitvoerlegging af te wijzen.

8.3.

Het oordeel van de rechtbank

De rechtbank zal de vordering afwijzen, nu toewijzing daarvan niet opportuun is gelet op de straf en de maatregel die de verdachte in de hoofdzaak opgelegd zal krijgen.

9.De toepasselijke wetsartikelen

De op te leggen straf en maatregelen zijn gegrond op de artikelen:

- 36f, 37a, 37b en 287 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze voorschriften zijn toegepast zoals zij ten tijde van het bewezen verklaarde rechtens golden dan wel ten tijde van deze uitspraak rechtens gelden.

10.De beslissing

De rechtbank:

verklaart wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, zoals hierboven onder 3.6 bewezen is verklaard, en dat het bewezen verklaarde uitmaakt:

doodslag;

verklaart het bewezen verklaarde en de verdachte daarvoor strafbaar;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

veroordeelt de verdachte tot:

een gevangenisstraf voor de duur van
12 (twaalf) JAREN;

bepaalt dat de tijd door de veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht (onder de parketnummers 09/837305-20 en 09/842654-20), bij de tenuitvoerlegging van de hem opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht;

gelast
de terbeschikkingstellingvan de verdachte;

beveelt dat de terbeschikkinggestelde
van overheidswege zal worden verpleegd;

de vordering van de benadeelde partij [naam 6] en de schadevergoedingsmaatregel;

wijst de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij toe tot een bedrag van € 24.777,20, te vermeerderen met de wettelijke rente. De rechtbank stelt de ingangsdatum van de wettelijke rente als volgt vast:

- het bedrag van € 7.013,70: vanaf 2 november 2020, tot de dag van algehele voldoening;

- het bedrag van € 241,50: vanaf 30 oktober 2020, tot de dag van algehele voldoening;

- het bedrag van € 49,-: vanaf 27 oktober 2020, tot de dag van algehele voldoening;

- het bedrag van € 17.500,-: vanaf 10 oktober 2022, tot de dag van algehele voldoening;

De verdachte moet de gehele vordering betalen aan [naam 6] ;

veroordeelt de verdachte tevens in de proceskosten van de benadeelde partij, begroot op nihil, en de kosten die ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog gemaakt moeten worden;

legt aan de verdachte op de verplichting om aan de Staat te betalen een bedrag van € 24.777,20, vermeerderd met de wettelijke rente zoals hierboven is bepaald, tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [naam 6]

bepaalt dat als het verschuldigde bedrag niet volledig wordt betaald of kan worden verhaald, gijzeling kan worden toegepast voor de duur van 158 dagen; de toepassing van gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;

bepaalt dat gehele of gedeeltelijke betaling van het verschuldigde bedrag aan de benadeelde partij de betalingsverplichting aan de Staat in zoverre doet vervallen, en dat gehele of gedeeltelijke betaling van het verschuldigde bedrag aan de Staat de betalingsverplichting aan de benadeelde partij in zoverre doet vervallen;

de vordering van de benadeelde partij [naam 7] en de schadevergoedingsmaatregel;

wijst de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij toe tot een bedrag van € 690,25 en veroordeelt de verdachte om dit bedrag, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 2 februari 2021 tot de dag van algehele voldoening, te betalen aan [naam 7] ;

veroordeelt de verdachte tevens in de proceskosten van de benadeelde partij, begroot op nihil, en de kosten die ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog gemaakt moeten worden;

legt aan de verdachte op de verplichting om aan de Staat te betalen een bedrag van € 690,25, vermeerderd met de wettelijke rente daarover vanaf 2 februari 2021 tot aan de dag dat dit bedrag is betaald, ten behoeve van [naam 7] ;

bepaalt dat als het verschuldigde bedrag niet volledig wordt betaald of kan worden verhaald, gijzeling kan worden toegepast voor de duur van 13 dagen; de toepassing van gijzeling heft de hiervoor opgelegde betalingsverplichting niet op;

de vordering tenuitvoerlegging met parketnummer 09/062660-20;

wijst de vordering af.

Dit vonnis is gewezen door

mr. D. Gruijters, voorzitter,

mr. M.S. Neervoort, rechter,

mr. J.R.K.A.M. Waasdorp, rechter,

in tegenwoordigheid van mr. E. Scholten, griffier,

en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank van 12 oktober 2022.

Bijlage I

Gebruikte bewijsmiddelen

Wanneer hierna wordt verwezen naar een proces-verbaal, wordt - tenzij anders vermeld - bedoeld een ambtsedig proces-verbaal, opgemaakt in de wettelijke vorm door (een) daartoe bevoegde opsporingsambtena(a)r(en). Wanneer hierna wordt verwezen naar dossierpagina’s, betreft dit de pagina’s van het proces-verbaal van het onderzoek TGO India 20 met het [nummer 3] , van de politie eenheid Den Haag, district Den Haag-Zuid, met bijlagen, te weten het algemeen zaaksdossier (doorgenummerd pagina 1 t/m 2240) en het forensisch dossier (doorgenummerd pagina 1 t/m 427).

1. Het proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt op 27 oktober 2020, voor zover inhoudende (p. 63, algemeen zaaksdossier):

Op 24 oktober 2020 werd de doorzoeking van de woning [adres 1] geopend. In deze woning werd in de woonkamer een stoffelijk overschot aangetroffen die in staat van ontbinding verkeerde. In overleg met de forensische opsporing werd gelet op de aangetroffen toestand van het stoffelijk overschot het vermoeden uitgesproken dat het vrouwelijke slachtoffer al zeker minimaal één circa meerdere weken geleden was overleden.

2. Het proces-verbaal van aangifte lijkvinding, opgemaakt op 19 november 2020, voor zover inhoudende (p. 390, algemeen zaaksdossier):

Er werd bij de politie melding gemaakt, dat er op de locatie [adres 1] het lijk is gevonden van:

Overleden

Achternaam : [slachtoffer]

Voornamen : [slachtoffer]

Geboren : [geboortedag 2] 1984

Geboorteplaats : 's-Gravenhage in Nederland

3. Een geschrift, te weten het pathologieonderzoek naar aanleiding van een mogelijk niet-natuurlijke dood van het Nederlands Forensisch Instituut d.d. 18 mei 2021, opgesteld en ondertekend door forensisch arts en forensisch patholoog drs. [naam 3] , voor zover inhoudende (losbladig):

Resultaten

4. Op het lichaam was verspreid uitgebreide schimmelgroei.

6. Inwendig in de hals, in de spieren gelegen voorwaarts rechts op het schildkraakbeen, was een bloeduitstorting. Er was een breuk van het rechter bovenste hoorntje van het strottenhoofd met ter plekke bloeduitstorting.

7. In de bindvliezen van de oogleden waren enkele puntvormige bloeduitstortingen.

Interpretatie van resultaten

Ten aanzien van de doodsoorzaak wordt het volgende overwogen:

Uitwendig aan de hals waren geen herkenbare letsels. Inwendig waren geringe bloeduitstortingen en was er een breuk van het rechter bovenste hoorntje van het strottenhoofd (sub 6), hetgeen bij leven is ontstaan door een stomp-botsende en/of (samen)drukkende krachtsinwerking, zoals verwurgen. Het overlijden kan derhalve worden verklaard door verwikkelingen van (samen)drukkend geweld op de hals. De bevindingen sub 7, namelijk bloeduitstortingen in de bindvliezen van de oogleden, passen goed bij dit type krachtsinwerking.

Conclusie

Het overlijden kan worden verklaard door een (samen)drukkende krachtsinwerking op de hals, zoals verwurgen. Er is geen andere doodsoorzaak gebleken.

4. Een geschrift, te weten het rapport schatting van het postmortale tijdsinterval op grond van de schimmelontwikkeling op een kadaver d.d. 12 december 2020, opgesteld en ondertekend door professor [naam 1] en professor [naam 2] voor zover inhoudende (p. 424, forensisch dossier):

Deskundige mening

Met betrekking tot de specifieke vraag die ons is gesteld door de Rechter-Commissaris, gezien onze herhaalde ervaring dat in het VK schimmels geen zichtbare kolonies op de menselijke huid kunnen vormen tot zeven dagen na de dood, en gezien de groei van Penicillium op het lijk gedurende minimaal nog eens zeven dagen of zelfs langer als de groei niet onmiddellijk is aangevangen:

is het onze deskundige mening dat het slachtoffer toen zij werd aangetroffen reeds tenminste twee weken dood was, en voorbehouden in aanmerking nemende, mogelijk drie weken of nog langer.

5. Het proces-verbaal van verhoor van professor [naam 1] en professor

[naam 2] , deskundigen, op 18 januari 2022 opgemaakt en ondertekend door de rechter-commissaris belast met de behandeling van strafzaken in deze rechtbank en de griffier, voor zover inhoudende:

Naam: [naam 1]

Op basis van al het werk dat wij gedaan hebben, kan ik met vertrouwen zeggen dat

de minimale schatting wat betreft dit lijk twee weken is. Echt het minimum.

6. Het proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt op 26 oktober 2020, voor zover inhoudende (p. 4 en 6, algemeen zaaksdossier):

Op 17 oktober 2020 werden wij, verbalisanten, gestuurd naar de woning aan de [adres 1] . Wij zagen dat de woning er erg onverzorgd en rommelig uitzag. Gezien onze bevindingen hebben wij besloten om de woning te benaderen als een mogelijk plaats delict. Wij hebben zo min mogelijk goederen in de woning verplaatst en/of aangeraakt. Bij het verlaten van de woning hebben wij deze laten verzegelen en hebben we een extra slot op de voordeur laten plaatsen.

7. Een geschrift, te weten het niet ondertekende proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt op 9 november 2020, voor zover inhoudende (p. 45 t/m 47, forensisch dossier):

Aanvang onderzoek

Op 24 oktober 2020 kwamen wij, verbalisanten, naar aanleiding van een melding van een vermissing meerderjarig persoon, voor een forensisch onderzoek aan op de

locatie [adres 1] .

Bevindingen

Wij zagen dat de woning een onverzorgde indruk maakte. Door de hele woning heen zagen wij op de vloer diverse goederen/voorwerpen waaronder kledingstukken, gebruikt servies met en zonder etensresten/vloeistoffen, lege blikjes en flessen drank, gebruikersartikelen (narcotica), gebruikte condooms en verpakkingen hiervan. Volgens de familie was [slachtoffer] zeer netjes en zou dit niet passen bij haar als persoon.

Woonkamer

In de woonkamer zagen wij op het korte zitgedeelte van de chaise lounge een grote hoeveelheid kleden en kussens. Op het lange gedeelte was plaats om te zitten/liggen.

Hier zagen wij onder andere een oorbel, een zaklantaarn en een open lege condoomverpakking. Op de leuning van de bank, aan de kant van de chaise lounge, zagen wij onder andere een blikje bier, een gebruikt condoom en een etensbord met een mes en een kleine vork. De kussensloop van het rugkussen aan deze kant lag op de stapel met dekens ernaast.

Onderzoek

Ik, [naam 8] , heb de dekens, kussens en overige goederen, welke op het korte

zitgedeelte van de bank lagen, visueel bekeken op mogelijke bloedsporen. Bij het verwijderen van de laatste deken zag ik, [naam 8] , dat onder de berg met dekens, kussens en overige goederen, het stoffelijk overschot van een vrouw lag.

8. Een geschrift, te weten het niet ondertekende proces-verbaal van bevindingen, opgemaakt op 22 november 2022, voor zover inhoudende (p. 458, 459, 462 en 465, algemeen zaaksdossier):

Betreden [adres 1] op 17 oktober 2020

Op 17 oktober 2020 heeft de politie ten behoeve van het onderzoek naar [slachtoffer] , haar woning aan de [adres 1] . De opsporingsambtenaren hebben de woning fotografisch vastgelegd.

Aantreffen lichaam [slachtoffer] op 24 oktober 2020De FO (afdeling forensische opsporing) heeft de woning op 24 oktober 2020 ter onderzoek betreden. Hierbij heeft FO de woning fotografisch vastgelegd. Nadat vrijwel de gehele woning was gefotografeerd werd op de bank in de woonkamer het levenloze lichaam van [slachtoffer] aangetroffen.

Situatie woning van 17 en 24 oktober

Hieronder worden de foto's van 17 en van 24 oktober 2020 naast elkaar getoond.

Op de bank liggen onder andere meerdere dekens, kleding, een lijst etc. Onder deze goederen is later het lichaam van [slachtoffer] aangetroffen. Op de foto's op hieronder is te zien dat op beide dagen dezelfde goederen op dezelfde wijze op de bank liggen.

9. Een geschrift, te weten het rapport DNA-onderzoek naar aanleiding van het aantreffen van het stoffelijk overschot van [slachtoffer] in 's-Gravenhage op 24 oktober 2020 van het Nederlands Forensisch Instituut d.d. 12 november 2020, opgesteld door [naam 9] en bij afwezigheid ondertekend door [naam 10] , voor zover inhoudende (p. 401 t/m 404, forensisch dossier):

Bemonsteringen van sporenmateriaal

SIN Omschrijving bemonstering

AAOL4065NL#01 slo hals links; Tb+

AAOL4069NL#01 slo rechterheup/- flank

AAOL4070NL#01 slo linkerpols

AAOL4071NL#01 slo rechterpols

AAOL4072NL#01 slo bandje om pols linkerhand

AAOL4074NL#01 slo schaamstreek

AAOL4075NL#01 slo linkerbeen enkel

AAOL4076NL#01 slo rechtersok

Resultaten, interpretatie en conclusie van het (vergelijkend) DNA-onderzoek

SIN DNA kan afkomstig zijn van Bewijskracht

AAOL4065NL#01 [slachtoffer] en zie toelichting l