ECLI:NL:RBDHA:2021:9957

• Datum uitspraak: 8 september 2021
• Publicatiedatum: 10 september 2021
• Zaaknummer: 9144486 EJ VERZ 21-83147
• Instantie: Rechtbank Den Haag
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Burgerlijk procesrecht
• Procedures: Beschikking
• Rechters: J.L.M. Luiten
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Deelgeschil over aansprakelijkheid na arbeidsongeval met letsel aan rechter elleboog

In deze zaak, behandeld door de kantonrechter van de Rechtbank Den Haag, betreft het een deelgeschil naar aanleiding van een arbeidsongeval waarbij de werkneemster letsel aan haar rechter elleboog heeft opgelopen. De werkneemster, die op 19 februari 2011 een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd had gesloten met de werkgever, verzocht de rechtbank om te verklaren dat de werkgever aansprakelijk is voor de schade die zij heeft geleden als gevolg van het ongeval. Dit verzoek is gedaan op basis van artikel 7:658 BW, omdat het letsel tijdens de uitvoering van haar werkzaamheden is ontstaan. De werkgever heeft de aansprakelijkheid afgewezen en betoogd dat de werkneemster zelf verantwoordelijk was voor het ontstaan van het ongeval, omdat zij op de hoogte was van de aanwezigheid van emmers in de paardenboxen.

De kantonrechter heeft vastgesteld dat er een verschil van mening bestaat tussen partijen over de toedracht van het ongeval. De werkneemster stelt dat zij over een emmer is gestruikeld die door een collega in de box was geplaatst, terwijl de werkgever aanvoert dat de werkneemster instructies had gekregen om emmers met water in de boxen te plaatsen en dus op de hoogte moest zijn van de mogelijke gevaren. De kantonrechter concludeert dat de feiten die relevant zijn voor de beoordeling van de aansprakelijkheid nog niet vaststaan en dat er nader onderzoek nodig is. Daarom is het verzoek van de werkneemster afgewezen, omdat het niet geschikt is voor behandeling in een deelgeschilprocedure.

De kantonrechter heeft ook de proceskosten begroot, waarbij de kosten van de procedure zijn vastgesteld op € 3.170,50, inclusief griffierecht. Aangezien de aansprakelijkheid van de werkgever niet vaststaat, is de verzochte veroordeling tot betaling van de proceskosten niet toewijsbaar. De beschikking is gegeven op 8 september 2021.

Uitspraak

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Leiden

JL/b

Zaak-/rolnummer: 9144486 EJ VERZ 21-83147

8 september 2021

Beschikking van de kantonrechter in de zaak van:

[verzoekster] ,
wonende te [woonplaats] ,
verzoekende partij,

gemachtigde: mr. E.F. Klungers,

tegen

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

Stoeterij De Dijckhoeve B.V. ,

gevestigd te Sassenheim, gemeente Teylingen,
verwerende partij,

gemachtigde: mr. J.L.J.J. Nelissen.

Partijen worden aangeduid als werkneemster en werkgever.

1. Procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• het verzoekschrift, ter griffie ingekomen op 8 april 2021, met producties;
• het op 17 augustus 2021 ingekomen verweerschrift, met producties;
• het door de gemachtigde van werkneemster ter zitting overgelegde urenoverzicht;
• de zittingsaantekeningen van de griffier.

1.2.

Op 18 augustus 2021 heeft de mondelinge behandeling plaatsgevonden. Hierbij zijn verschenen: werkneemster in persoon bijgestaan door haar gemachtigde en namens werkgever [betrokkene] , [functie] , bijgestaan door de gemachtigde voornoemd.

1.3.

Ten slotte is een datum voor beschikking bepaald op heden.

2. De feiten

2.1.

Werkneemster is op 19 februari 2011 een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd aangegaan met werkgever.

2.2.

Op 2 maart 2018 was het koud en vroor het een aantal graden. In iedere paardenbox van de manege van werkgever is een automatische drinkvoorziening aangebracht voor paarden. Een deel van de waterleidingen was bevroren, waardoor een aantal drinkbakken voor de paarden niet werd gevuld. Een extern bedrijf was door werkgever ingeschakeld om het drinkwatersysteem te repareren. Werkneemster heeft de opdracht gekregen om de medewerker van het externe bedrijf te helpen de paarden in de boxen opzij te zetten en te houden, zodat die medewerker zonder dat de paarden in de weg zouden staan zijn werkzaamheden kon uitvoeren. Hiervoor moest werkneemster de paardenboxen inlopen en ruimte maken zodat de medewerker de drinkwatervoorziening in de paardenbox kon controleren en repareren.

2.3.

Op enig moment is werkneemster in een paardenbox ten val gekomen. Daarbij heeft zij letsel opgelopen aan haar rechter elleboog.

2.4.

Op 4 september 2018 heeft de toenmalige belangenbehartiger van werkneemster werkgever aansprakelijk gesteld voor de gevolgen van het ongeval. Werkgever heeft aansprakelijkheid voor het ongeval afgewezen.

3. Het geschil

3.1.

Werkneemster verzoekt bij wijze van deelgeschil ex artikel 1019w-1019cc Rv, uitvoerbaar bij voorraad, voor recht te verklaren dat werkgever aansprakelijk is voor de geleden en nog te lijden schade van werkneemster ten gevolge van het ongeval, met veroordeling van werkgever in de proceskosten.

3.2.

Werkneemster heeft aan haar verzoek primair artikel 7:658 BW ten grondslag gelegd aangezien het letsel tijdens het werk is ontstaan en werkgever niet heeft aangetoond dat de werkplek zodanig is ingericht en onderhouden, alsmede zodanig aan maatregelen heeft getroffen en aanwijzingen heeft verstrekt, als redelijkerwijs nodig is om te voorkomen dat werkneemster in de uitoefening van haar werkzaamheden schade lijdt. Een andere werkneemster van werkgever heeft de emmer pal achter de staldeur van de box gezet. Werkgever heeft er niet op toegezien dat geen losse voorwerpen in de stal worden geplaatst en voldoende en duidelijke instructies te geven aan de huurders van de stal en het personeel.

Subsidiair stelt werkneemster zich op het standpunt dat werkgever op grond van artikel 6:170 BW aansprakelijk is voor de fouten van haar ondergeschikten. De collega van werkneemster heeft de emmer in de box geplaatst en daarmee een gevaarlijke situatie gecreeerd en in stand gehouden waarbij voorzienbaar was dat een derde, die de stal binnen zou gaan, de emmer niet kon zien en daarover zou kunnen vallen en struikelen met letsel tot gevolg. De collega van werkneemster heeft hiermee onrechtmatig gehandeld jegens werkneemster en daarvoor is werkgever jegens werkneemster aansprakelijk.

3.3.

Werkgever heeft gemotiveerd verweer gevoerd.

3.4.

Op de stellingen en weren van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4. De beoordeling

Behandeling van het geschil in een deelgeschilprocedure

4.1.

Bij beoordeling van de vraag of het onderhavige geschil zich leent voor behandeling in een deelgeschilprocedure als bedoeld in artikel 1019w-1019cc Rv stelt de kantonrechter voorop dat indien een beslissing op het verzoek niet direct zal leiden tot een vaststellingsovereenkomst, dit niet maakt dat het verzoek reeds daarom niet geschikt is voor behandeling in een deelgeschilprocedure. Van belang is dat partijen door de verzochte beslissing de buitengerechtelijke onderhandelingen kunnen voortzetten. Voorts dient de verzochte beslissing een voldoende bijdrage te leveren aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst om op te kunnen wegen tegen de kosten en het tijdsverloop van deze procedure.

4.2.

De kantonrechter is echter van oordeel dat de onderhavige kwestie zich niet leent voor een beoordeling in deelgeschil. Daartoe is allereerst van belang dat zowel uit de stukken als op zitting duidelijk is geworden dat de feiten die relevant zijn in het kader van een beoordeling van de aansprakelijkheid van werkgever in deze zaak nog niet vast staan. Partijen verschillen van lezing over de toedracht. Volgens werkneemster is zij over een emmer gestruikeld die achter de staldeur van een paardenbox stond en waarvan zij niet wist dat die daar door een collega was neergezet. Volgens werkgever heeft werkneemster zelf instructies gekregen om ervoor te zorgen dat in alle paardenboxen waar de waterleidingen ten behoeve van de drinkbakken van de paarden bevroren waren emmers met water te plaatsen, zodat zij ermee bekend was dat er in de boxen emmers stonden en zij er dus op bedacht had moeten zijn dat er een emmer in de box kon staan, ook achter de staldeur. Werkneemster had dus eerst moeten kijken waar de emmer zich bevond, alvorens de box in te lopen. Nu werkneemster bekend was met de aanwezigheid van emmers in de paardenboxen, heeft de werkgever in verband daarmee in ieder geval haar zorgplicht niet geschonden en is zij niet aansprakelijk, aldus werkgever.

4.3.

Wanneer de lezing van werkneemster juist is, lijkt het er vooralsnog op dat er mogelijk aansprakelijkheid van de werkgever is. Mocht de lezing van werkgever juist zijn, dan is de kantonrechter vooralsnog van oordeel dat de werkgever haar zorgplicht niet heeft geschonden en is er dus geen aansprakelijkheid van werkgever. Voor de beoordeling van het voorgelegde verzoek is dus nog nader onderzoek naar de feiten noodzakelijk. Het verzoek van werkneemster leent zich daarom niet voor beoordeling in deelgeschil en de kantonrechter zal het verzoek op grond van artikel 1019z Rv afwijzen.

Kosten deelgeschil

4.4.

Uit de parlementaire geschiedenis bij artikel 1019aa Rv volgt dat ook als het verzoek op grond van artikel 1019z Rv wordt afgewezen, de rechtbank de kosten van deze procedure dient te begroten. Hierbij dient de dubbele redelijkheidstoets gehanteerd te worden: het dient redelijk te zijn dat de kosten zijn gemaakt en de hoogte van de kosten dient eveneens redelijk te zijn. Dit betekent dat indien een deelgeschilprocedure volstrekt onnodig of onterecht is ingesteld, de kosten daarvan niet voor vergoeding in aanmerking komen (TK 2007-2008, 31518, nr. 3, p. 12). In dat geval kan begroting van de kosten achterwege blijven. Anders dan werkgever stelt is de kantonrechter van oordeel dat van een volstrekt onnodig of onterecht ingesteld verzoek geen sprake is.

4.5.

Werkneemster heeft verzocht de kosten te begroten waarbij is uitgegaan van 13,8 gemaakte uur per 16 augustus 2021 en nog te vermeerderen met nog uit te voeren werkzaamheden die voorlopig worden geschat op 8 uren. De gemachtigde van werkneemster rekent een uurtarief van € 255,00 exclusief 5% kantoorkosten en 21% btw.

4.6.

Werkgever heeft bezwaar gemaakt tegen de genoemde proceskosten en heeft betoogd dat deze niet voldoen aan de dubbele redelijkheidstoets.

4.7.

Gezien de aard van de zaak komt de aan de zaak bestede tijd in combinatie met het gehanteerde uurtarief de kantonrechter als niet redelijk voor. Uitgaande van een voor specialisten geldend uurtarief van € 255,00 is op basis van de aard van de zaak en de omvang van het verzoekschrift een urenbesteding van 10 uur voor het deelgeschil redelijk. Ten aanzien van de kantoorkosten overweegt de kantonrechter dat voor de nog gehanteerde opslag voor kantoorkosten in de huidige tijd geen ruimte meer is, zeker wanneer sprake is van particuliere cliënten aan wie voldoende transparantie over de te verwachten kosten dient te worden geboden. De hantering van kantoorkosten is onvoldoende transparant en leidt ertoe dat het daadwerkelijke uurtarief niet direct inzichtelijk is en door de kantooropslag feitelijk hoger uitvalt dan het vermelde uurtarief. Een eventuele opslag voor kantoorkosten dient dan ook te worden verdisconteerd in het uurtarief.

4.8.

De kantonrechter begroot de kosten dan ook op een bedrag van € 3.085,50 (10 uren x € 255,00 + 21% btw), te vermeerderen met het door werkneemster betaalde griffierecht van € 85,00, zijnde derhalve in totaal een bedrag van € 3.170,50.

4.9.

Aangezien de aansprakelijkheid van werkgever niet vast staat, is de verzochte veroordeling van werkgever tot voldoening van de proceskosten niet toewijsbaar. Ten overvloede merkt de kantonrechter op dat het begrote bedrag uitsluitend verschuldigd is indien de aansprakelijkheid van werkgever alsnog in rechte komt vast te staan.

5. Beslissing

De kantonrechter:

5.1.

begroot de kosten als bedoeld in artikel 1019aa Rv op € 3.170,50 (inclusief btw en griffierecht);

5.2.

wijst af het meer of anders verzochte.

Deze beschikking is gegeven door kantonrechter mr. J.L.M. Luiten en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 8 september 2021.