Uitspraak
Rechtbank DEN HAAG
Zittingsplaats Rotterdam
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 19/9066
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 26 februari 2021 in de zaak tussen
[naam eiseres] , eiseres,
V-nummer: [nummer]
gemachtigde: mr. F. Ben-Saddek,
en
de Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, daaronder mede begrepen diens rechtsvoorganger(s), verweerder,
gemachtigde: mr. E. de Jong.
Procesverloop
Bij besluit van 21 maart 2020 (het primaire besluit) heeft verweerder de ten behoeve van eiseres ingediende aanvraag tot het verlenen van een machtiging tot voorlopig verblijf (mvv) voor verblijf bij (aspirant) adoptief ouder [naam referente] (referente) afgewezen.
Bij besluit van 5 november 2019 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Eiseres heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 22 januari 2021. Eiseres heeft zich laten vertegenwoordigen door haar gemachtigde. Tevens zijn verschenen referente en [naam 1] als tolk. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
Overwegingen
1. Eiseres stelt de Eritrese nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [geboortedatum eiseres] Referente is op 12 oktober 2015 in het bezit gesteld van een asielvergunning, geldig per 2 juni 2015. Referente heeft een mvv aangevraagd in het kader van nareis voor haar partner, [naam 2] , en twee biologische minderjarige kinderen, [naam 3] en [naam 4] . Ze heeft tevens een mvv aangevraagd voor haar biologische zoon uit een eerder huwelijk, [naam 5] . Daarnaast heeft referente een mvv in het kader van nareis aangevraagd voor haar gestelde pleegkinderen, zijnde haar broer [naam 6] , en haar gestelde zus, eiseres. Alle aanvragen zijn aanvankelijk afgewezen, die van eiseres op 24 maart 2017 en 19 oktober 2017. Het bezwaar dat namens eiseres is ingediend tegen dit laatste besluit is bij besluit van 10 augustus 2018 niet-ontvankelijk verklaard. Op 7 december 2018 heeft referente namens eiseres de onderhavige mvv-aanvraag ingediend. Het bezwaar van de gestelde partner van referente tegen het niet verlenen van een mvv is ingetrokken; [naam 2] wenst geen gezinshereniging meer met referente. Op 8 januari 2020 is het bezwaar dat referente namens haar biologische kinderen had ingediend tegen de afwijzing van de mvv-aanvraag in het kader van nareis gegrond verklaard en is aan hen een mvv verstrekt.
2. Aan het primaire besluit heeft verweerder ten grondslag gelegd dat niet aan de voorwaarden, als bedoeld in artikel 16 van de Vreemdelingenwet 2000, artikel 3.27 van het Vreemdelingenbesluit 2000 (Vb) en hoofdstuk B7/3.6 van de Vreemdelingencirculaire 2000 is voldaan. Eiseres was ten tijde van het indienen van de aanvraag al 21 jaar oud en dus niet meer minderjarig. Daarnaast zijn geen documenten ter onderbouwing van de identiteit overgelegd. Referente heeft ook niet aangetoond dat zij eiseres in het land van herkomst al in haar gezin had opgenomen, en dat eiseres door haar werd verzorgd en opgevoed. Evenmin is aangetoond dat de autoriteiten van haar land van herkomst toestemming hebben gegeven voor de adoptie van eiseres, terwijl referente en eiseres ook niet gezamenlijk Nederland zijn ingereisd. Er is geen sprake van schending van artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Er zijn immers geen bewijsstukken overgelegd op grond waarvan de identiteit van eiseres, alsmede de familierechtelijke relatie tussen referente en eiseres, aannemelijk is gemaakt.
Aan het bestreden besluit heeft verweerder hieraan toegevoegd dat de overgelegde kopieen van een doopakte van eiseres en een schoolrapport geen identificerende documenten zijn. Onder verwijzing naar het Algemeen Ambtsbericht Eritrea van juni 2018 en oktober 2019 stelt verweerder dat alle Eritrese burgers in beginsel beschikken over één of meerdere identiteitsdocumenten, zoals een geboorteakte, een residence card of een nationale identiteitskaart. Daarnaast is het voor scholieren mogelijk om een identiteitskaart voor scholieren over te leggen. Geen van deze documenten heeft eiseres overgelegd, terwijl daarvoor geen onderbouwde verklaring is gegeven. Daarnaast zijn geen documenten overgelegd waaruit de gezinsband tussen eiseres en referente blijkt. Een DNA-onderzoek is niet aan de orde. Dat aan de biologische kinderen van referente een DNA-onderzoek is aangeboden, maakt dit niet anders, omdat geen sprake is van gelijke gevallen. Verweerder merkt tot slot op dat, ook al zou van de gestelde identiteit en familierechtelijke relatie worden uitgegaan, eiseres dan nog steeds niet voldoet aan de overige toelatingsvoorwaarden, zoals vermeld in het primaire besluit.
3. Eiseres betoogt zij afdoende heeft toegelicht waarom geen nationale identiteitskaart is overgelegd. Voorts meent eiseres dat er voldoende onderbouwing is van haar identiteit en haar familierechtelijke relatie met referente. Referente heeft in haar asielgehoor verklaard dat zij in Eritrea voor referente heeft gezorgd. Verweerder had eiseres een DNA-onderzoek moeten aanbieden. Eiseres heeft verder nog een verklaring van de kerk overgelegd waaruit volgt dat referente voor haar broertje [naam 6] en haar zusje, eiseres, heeft gezorgd.
4. De rechtbank stelt vast dat de onderhavige aanvraag is ingediend met als doel verblijf bij (aspirant) adoptief ouder, zijnde referente. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder terecht opgemerkt dat niet aan de voorwaarden daartoe is voldaan. Ingevolge artikel 3.27 van het Vb is immers onder meer vereist dat (ten tijde van de aanvraag) sprake is van een minderjarige vreemdeling, die gezamenlijk met de aspirant-adoptiefouders Nederland is ingereisd, alsmede dat de autoriteiten van het land van herkomst hebben ingestemd met het vertrek van de vreemdeling. Eiseres heeft niet betwist dat aan deze voorwaarden niet is voldaan. Verweerder was reeds daarom niet bevoegd om de gevraagde vergunning onder de beperking verband houdend met verblijf als familie- of gezinslid te verlenen. De vraag of eiseres in het land van herkomst reeds was opgenomen in het gezin van referente en door haar aldaar is verzorgd en opgevoed, kan derhalve verder buiten bespreking blijven. Daarbij komt dat verweerder op goede gronden heeft tegengeworpen dat de identiteit van eiseres niet is aangetoond en (in het licht van de Algemene Ambtsberichten Eritrea) een redengevende verklaring voor het niet overleggen van identificerende documenten ontbreekt. Eiseres heeft daarvoor, anders dan zij heeft gesteld, geen verklaring gegeven. De identiteit van eiseres is aldus niet komen vast te staan, terwijl de identiteit ook van belang is in het kader van de gezinsband (en dus het bepaalde in artikel 8 van het EVRM). Voor de stelling van eiseres dat een DNA-onderzoek had moeten worden verricht, ziet de rechtbank in het licht van het voorgaande geen grond.
4.1.
Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen is de slotsom dat verweerder de aanvraag om een mvv ten behoeve van het onderhavige verblijfsadoel terecht heeft afgewezen, nu niet aan de voorwaarden voor verkrijging van de vergunning is voldaan.
5. Het beroep is daarom ongegrond.
6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. A.M.J. Adriaansen, rechter, in aanwezigheid van mr. I.F.A.M. Errington-Quaedvlieg, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 26 februari 2021.
de griffier is buiten staat de rechter is verhinderd te tekenen
griffier rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen vier weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.